Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ


La philosophie


Συλλογικό έργο, Aubenque Pierre, Bernhardt Jean, Chatelet Francois, Pepin Jean, Schaub Marianne, κ.ά.
Μεταφραστής: Παπαγιώργης Κωστής
Υπεύθυνος Σειράς: Κονδύλης Παναγιώτης
Εκδότης: Γνώση
Έτος έκδοσης: 2006

Τόμος: 1 Από τον Πλάτωνα ως τον Θωμά Ακινάτη: Από τον Γαλιλαίο ως τον Ζ. Ζ. Ρουσσώ
Αριθμός Σελίδων729

Τόμος: 2 Από τον Καντ ως τον Χούσσερλ: Ο εικοστός αιώνας
Αριθμός Σελίδων735


Η συλλογική αυτή ιστορία της φιλοσοφίας διαφέρει σε ουσιαστικά σημεία από τις παραδοσιακές. Δεν υποτάσσει τη φιλοσοφική παράδοση στην οπτική γωνία ενός μόνο ερμηνευτή ούτε την βλέπει ως αυτόνομο και κλειστό σύστημα εννοιών και προβλημάτων. Αντίθετα, τα κεφάλαια του έργου είναι γραμμένα από διάφορους ειδικούς, κι αυτό εξασφαλίζει την πολυφωνία των απόψεων και την πολλαπλότητα των προσεγγίσεων και των μεθόδων, δίνοντας αντίστοιχους ερεθισμούς στον αναγνώστη. Επιπλέον οι κατευθύνσεις της φιλοσοφικής σκέψης συσχετίζονται με τα μεγάλα κοινωνικά, πολιτισμικά και ιδεολογικά ρεύματα της εποχής τους, ενώ παράλληλα φωτίζονται από την σκοπιά του σήμερα, δηλαδή ως προσπάθειες να δοθεί απάντηση σε προβλήματα βασικής σημασίας και για τον άνθρωπο του 20ού αιώνα. Μ' αυτό τον τρόπο, πέρα από τις πλούσιες βιβλιογραφικές υποδείξεις που βρίσκει, ο αναγνώστης βοηθείται ν' ανοίξει τον προσωπικό του διάλογο με τη φιλοσοφία τόσο ως παράδοση όσο και ως σύγχρονη παρουσία.


Kαι τους δύο τόμους μπορείτε να τους βρείτε εδώ

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑΣ


The Fall of Public Man


Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός χώρος στον δυτικό πολιτισμό


Αξιολογώντας με ευαισθησία ένα πλήθος πηγών και παραδειγμάτων από τους τρεις τελευταίους αιώνες της ιστορίας του δυτικού πολιτισμού, ο Sennett ζητά να φωτίσει μιαν ουσιώδη στροφή: εκείνη που οδήγησε από την εναρμόνιση της δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας στην σύγκρουσή τους και στη σημερινή πρόταξη του ιδιωτικού στοιχείου απέναντι στο δημόσιο ως συνέπεια του κατακερματισμού της κοινωνίας σε άτομα. Η δημόσια σφαίρα ήταν ένας αυτονόητος χώρος εκδίπλωσης του ατόμου πέρα από τον στενό κύκλο της οικογένειας και των προσωπικών του φίλων· η επαφή με ξένους και συνάμα η απόσταση απ' αυτούς, όπως την καθόριζαν κανόνες ευγενείας και συμπεριφοράς, αποτελούσε το φυσικό πεδίο ανάπτυξης δραστηριοτήτων, όχι απλώς επαγγελματικών, αλλά και πολιτισμικών, πολιτικών και κοινωνικών με την ευρύτερη έννοια. Η πρόταξη του προσωπικού και ιδιωτικού στοιχείου, συχνά υπό το πρόσχημα της αμεσότητας, γκρεμίζει ακριβώς τις λεπτές εκείνες αποστάσεις και συμβάσεις, οι οποίες καθιστούν δυνατή τη λειτουργία της δημόσιας σφαίρας. Ενώ φαίνεται να γκρεμίζονται τείχη, στην πραγματικότητα εγκαθιδρύεται η "τυραννία της οικειότητας", η ανελέητη πάλη των ναρκισσισμών - η ίδια η πολιτική βλέπεται υπό το πρίσμα ιδιωτικών και ψυχολογικών παραγόντων. Ο Sennett παρακολουθεί τη διαμόρφωση αυτών των φαινομένων, που συνιστούν την καθημερινή μας εμπειρία στις σύγχρονες δυτικές μαζικές δημοκρατίες, σε πολλές εκφάνσεις και διεργασίες ήδη από τον 19ο αι.: στη ζωή της πόλης και στην οικογένεια, στη μόδα και στην εμπορευματοποίηση, στην πολιτική ρητορική και στο θέατρο, στη λογοτεχνική κίνηση και στην αρχιτεκτονική.


Το βιβλίο ''Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ


O Donald M. Nicol υπήρξε καθηγητής της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας στην έδρα Αδαμαντίου Κοραή του King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου από το 1970 μέχρι και το 1988, και διευθυντής της Γενναδείου βιβλιοθήκης των Αθηνών από το 1988 μέχρι το 1992.


Το έργο εξιστορεί την ζωή και τον θάνατο του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου, του τελευταίου Χριστιανού Αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο οποίος έχασε την πόλη του, την Αυτοκρατορία του και την ζωή του όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι εκπόρθησαν την Κωνσταντινούπολη το 1453.


Το αρχικό μέρος της σταδιοδρομίας του ο Κωνσταντίνος το πέρασε ως Κυβερνήτης του Μορέα(Πελοποννήσου). Όταν το 1448 ο πρεσβύτερος αδελφός του, Ιωάννης Η' πέθανε χωρίς να αφήσει διάδοχο, ο Κωνσταντίνος τον διαδέχθηκε στον θρόνο και η σύντομη και τραγική βασιλεία του τελείωσε με την πολιορκία και την άλωση της πόλης από τον Οθωμανό Σουλτάνο Μωάμεθ Β' στις 29 Μαίου 1453. Την τελευταία φορά που εθεάθη ο Κωνσταντίνος, μαχόταν στα τείχη της πόλης. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου καταγράφει τις συνθήκες του θανάτου του και τον μύθο της τελικής έγερσης του. Λέγεται ότι ο Αυτοκράτορας δεν πέθανε αλλά κοιμάται, και ότι ο μεταμορφώθηκε σε μάρμαρο το οποίο θα ξυπνήσει ένα πρωί από έναν άγγελο και θα διώξει τους Τούρκους από την πόλη του και την Αυτοκρατορία. Το βιβλίο τελειώνει με έναν απολογισμό των ισχυρισμών των θεωρούμενων ως απογόνων της οικογενείας του Κωνσταντίνου ότι είναι οι διάδοχοι του Βυζαντινού θρόνου, μια ιστορία η οποία φθάνει μέχρι την σύγχρονη εποχή. Ο καθηγητής Νίκολ είναι ένας έμπειρος και αυθεντικός αφηγητής ιστοριών και αυτή η ιστορία γεγονότων και μύθου θα ενθουσιάσει τόσο τον ιστορικό όσο και τον απλό αναγνώστη.


Το βιβλίο ''Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ


…….

68
Ωλιγόστευαν οι σκύλοι,
Και Αλλά, εφώναζαν, Αλλά,
Και των Χριστιανών τα χείλη
Φωτιά, εφώναζαν, φωτιά.

69
Λεονταρόψυχα, εκτυπιούντο,
Πάντα εφώναζαν φωτιά,
Και οι μιαροί κατεσκορπιούντο,
Πάντα σκούζοντας Αλλά.

70
Παντού φόβος και τρομάρα
Και φωναίς και στεναγμοί•
Παντού κλάψα, παντού αντάρα,
Και παντού ξεψυχισμοί.

71
Ήταν τόσοι! πλέον το βόλι
Εις τ' αυτιά δεν τους λαλεί.
Όλοι χάμου εκείτοντ' όλοι
Εις την τέταρτην αυγή.

72
Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη,
Και κυλάει στη λαγκαδιά,
Και το αθώον χόρτο πίνει
Αίμα αντίς για την δροσιά.

73
Της αυγής δροσάτο αέρι,
Δεν φυσάς τώρα εσύ πλειο
Στων ψευδόπιστων το αστέρι•
Φύσα, φύσα εις το ΣΤΑΥΡΟ.

74
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Διονύσιος Σολωμός

ΜΑΥΡΟΣ ΛΟΧΟΣ




Ας μη βρέξη ποτέ
το σύννεφον και ο άνεμος
σκληρός ας μη σκορπίση
το χώμα το μακάριον
που σας σκεπάζει ...



Οι σπουδαστές του Μαύρου Λόχου έκλεισαν τα βιβλία, άφησαν πίσω τους την ήσυχη ζωή στις ξένες χώρες που κατοικούσαν και αναζήτησαν τη δόξα στον αγώνα γιά την ελευθερία της πατρίδας.
Επέλεξαν έτσι τον δρόμο της δύσκολης ηθικής της αριστοκρατίας. Γιατί όποιος θέλει να επιβάλλει τη θέλησή του στον κόσμο, πρέπει να επιβληθεί στην ύλη προσθέτοντας στο περιεχόμενό της μορφές που προκύπτουν από το ανώτερο πνευματικό επίπεδο. Η αριστοκρατική ηθική στηρίζεται στην ικανότητα να μπορεί κάποιος να δράσει εναντίον των συμφερόντων του, να αποδείξει πως δεν τον καθορίζουν οι οικονομικοί όροι της κοινωνίας των δούλων.

Σύμφωνα με τους κανόνες που ήδη έχει επιβάλει στον εαυτό του, ο ήρωας πρέπει να μάχεται όχι μόνον όταν η νίκη είναι αβέβαιη αλλά κυρίως όταν η αποτυχία είναι βέβαιη. Γιατί τότε μόνον μπορεί να διαφυλαχθεί η τιμή και ο κοινός θάνατος να νικηθεί, τότε μόνον ολοκληρώνεται η νίκη του πνεύματος πάνω στην ύλη.


Ο αγώνας της ανεξαρτησίας που οδήγησε τον Ελληνισμό στον σύγχρονο κόσμο σαν ελεύθερο έθνος έχει να επιδείξει πολλά παραδείγματα απόλυτης στάσης απέναντι στο θάνατο. Ιδιαίτερη εκδήλωση ηρωικού φρονήματος είναι ο Ιερός Λόχος, το πρώτο ελληνικό σώμα οργανωμένου, τακτικού στρατού με σύγχρονο τυπικό στρατολογίας της εποχής.


Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης έφτασε στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας στις 22 Φεβρουαρίου 1821 με σκοπό να συγκροτήσει στρατό και να εξορμήσει νότια προς την πατρίδα. Από τη Μολδοβλαχία, την Τρασυλβανία, τα παράλια της Βουλγαρίας και τις μεσημβρινές επαρχίες της Ρωσίας, έφταναν εκεί Έλληνες της διασποράς όλων των τάξεων γιά να καταταγούν. Αυτοί επάνδρωσαν τον πρώτο Ελληνικό στρατό μαζί με τα ετοιμοπόλεμα σώματα Ελλήνων οπλαρχηγών.
Ο καθαγιασμός της σημαίας της επανάστασης έγινε στο Ιάσιο, στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών, στις 26 Φεβρουαρίου 1821. Η σημαία έφερε από την μία πλευρά τον σταυρό με την επιγραφή Έν τούτω νίκα και από την άλλη πλευρά το σύμβολο του μυθικού Φοίνικα και την επιγραφή Έκ της στάχτης μου αναγεννώμαι ... 



Ο Ιερός Λόχος συγκροτήθηκε λίγο αργότερα στην Φωξάνη, πόλη στα όρια της Μολδαυίας με τη Βλαχία, από τετρακόσιους νεαρούς Έλληνες σπουδαστές, που προέρχονταν από πόλεις της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, κυρίως την Οδησσό της Ουκρανίας. Ο Υψηλάντης πίστευε πως οι νεαροί αυτοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ψυχή του στρατού του. Γι’ αυτό τους ονομάτισε από το κλασικό όνομα του Ιερού Λόχου των Θηβών.


Έφεραν εφαρμοστές στολές από μαύρο ύφασμα με τρίχρωμο - κόκκινο, γαλάζιο και άσπρο - εθνόσημο. Στο κράνος κάτω από το λοφίο υπήρχε η φράση Ελευθερία ή Θάνατος και το σήμα της νεκροκεφαλής με χιαστό σχήμα οστών σαν σύμβολο της νίκης πάνω στον θάνατο. Διοικητής τους ορίστηκε ο Γεώργιος Κατακουζηνός.


Στην Φωξάνη, οι απόλεμοι αυτοί σπουδαστές άρχισαν να γυμνάζονται και να εκπαιδεύονται στην χρήση των όπλων και της λόγχης ώστε να γίνουν αξιόμαχοι Λογχοφόροι. Η ορκωμοσία τους έγινε σε λιτή τελετή στο ναό της πόλης:


« Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέραν ρανίδα του αίματός μου υπέρ της θρησκείας και της πατρίδος μου.
........................................................................................
........................................................................................
Ορκίζομαι τέλος πάντων εις το της Θείας Μεταλήψεως φοβερόν Μυστήριον ότι θα υστερηθώ της Αγίας Κοινωνίας εις την τελευταία μου εκείνην ώρα, εάν δεν εκτελέσω απάσας τας υποσχέσεις, τας οποίας έδωσα ενώπιον της εικόνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ».

Στις 7 Ιουνίου του 1821, αποφράδα μέρα, τήρησαν τις υποσχέσεις τους στην εχθρική Βλαχία, στο Δραγατσάνι, στη μονή του Σερμπανεστίου, κοντά στη διάβαση προς την κοιλάδα των Καρπαθίων.
Ενεπλάκησαν σε απρογραμμάτιστη συμπλοκή λόγω μιάς άκαιρης και άστοχης επίθεσης του αρχηγού του ιππικού Βασίλη Καραβιά κατά των Τούρκων, που αμύνονταν κλεισμένοι στη μονή.

Ο Νικόλαος Υψηλάντης, αδερφός του Αλέξανδρου, κινήθηκε με τον Ιερό Λόχο αρχικά κατά του Δραγατσανίου και έπειτα προς βοήθεια του Καραβιά όταν αυτός βρέθηκε σε δυσχερή θέση. Όμως ο Καραβιάς με τους ιππείς του υποχώρησαν και ξέφυγαν προς τα ορεινά ενώ ο Ιερός Λόχος βρέθηκε περικυκλωμένος από τις τουρκικές δυνάμεις.


Εκείνη τη βροχερή μέρα, οι απειροπόλεμοι Έλληνες νεαροί της διασποράς, αυτοί που δεν γνώριζαν έως τότε την πραγματική φωτιά του πολέμου, αντί να τρέξουν να σωθούν, στάθηκαν αγέρωχοι μπροστά στο θάνατο. Σε μιά άνιση μάχη έμειναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους και θερίστηκαν από τα πυκνά πυρά και τις απανωτές επελάσεις του τουρκικού ιππικού.


Ο γενναίος οπλαρχηγός Γεωργάκης Ολύμπιος έφτασε καθυστερημένα στο πεδίο της μάχης και πρόλαβε να σώσει εκατό ιερολοχίτες και την σημαία του Λόχου από το σημείο που είχε πέσει ο σημαιοφόρος. Ο Νικόλαος Υψηλάντης σώθηκε τυχαία από έναν φιλέλληνα Γάλλο αξιωματικό, που τον ανέβασε στο άλογό του.


Ο υπόλοιπος στρατός διαλύθηκε μέσα στο φόβο και τη ντροπή. Στις 8 Ιουνίου, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης εξέδωσε την τελευταία δραματική προκήρυξη, όπου αφού εξέφραζε την απόγνωση και την οργή του γιά την αποσύνθεση, τους προδότες και τους λιποτάκτες, δήλωνε πως μόνον η θύμηση του Ιερού Λόχου « ...θα είναι πάντοτε το μόνον δροσιστικόν ποτόν της ψυχής μου ».

Τα παιδιά του Μαύρου Λόχου της νεκροκεφαλής, τίμησαν το όνομα της φοβερής φάλαγγας των Θηβαίων. Δεν πρόλαβαν να γίνουν δεινοί πολεμιστές, πρόσφεραν όμως καθαρό αίμα και πίστη και υποθήκευσαν το μέλλον. Δεν τους λυπάμαι, αντιθέτως τους ζηλεύω.

Γιατί νοιώθω παγιδευμένος στα δεσμά της βαρετής ειρήνης.


Γιατί θα ‘θελα να πεθάνω κι εγώ σε μιά μεγάλη μάχη ...


Οι εικόνες: Έργα του Peter von Ess. «Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διέρχεται τον ποταμό Προύθο» και «Οι Ιερολοχίτες μάχονται στο Δραγατσάνι ».
Ο Σταυρός και η νεκροκεφαλή από την στολή σε προσωπογραφία του Αλέξανδρου Υψηλάντη.

Οι στίχοι της εισαγωγής: Η πρώτη στροφή από την ωδή του Κάλβου “ Εις τον Ιερόν Λόχον ”.

Οι απώλειες του Ιερού Λόχου: Διακόσιοι άνδρες στο πεδίο της μάχης, μεταξύ αυτών ο σημαιοφόρος Ξενοφών, οι αξιωματικοί Κρόκιας, Σούτσος, Ιωαννίτης και Δρακούλης και ο Ελβετός φιλέλληνας Μπουρντιέ. Τριάντα επτά αιχμάλωτοι αποκεφαλίστηκαν αργότερα στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης: Μεγάλη μορφή της Ελληνικής Επανάστασης. Υπασπιστής του Ρώσου αυτοκράτορα και στρατηγός της αυτοκρατορικής φρουράς. Είχε χάσει το ένα του χέρι στη μεγάλη μάχη της Λειψίας. Προερχόταν από οικογένεια με τίτλους από την εποχή του Βυζαντίου. Του ανατέθηκε το 1820 από την Φιλική Εταιρεία η αρχηγία της Εταιρείας και της Επαναστάσεως. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1792 και πέθανε στη Βιέννη το 1828. Κηδεύτηκε φορώντας την μαύρη στολή του Ιερού Λόχου.

Ο Γεωργάκης Ολύμπιος: Ο σημαντικότερος Έλληνας οπλαρχηγός στο πλευρό του Αλέξανδρου Υψηλάντη με ένα σώμα στρατού χιλίων πεντακοσίων έμπειρων ανδρών.

Κι εμείς: Αν και δεν είμαστε σήμερα ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας, όμως θα θέλαμε αύριο να γίνουμε υπερήφανοι γιά τον εαυτό μας.

http://sunwarflag.blogspot.com/2008/07/blog-post.html

ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ


Η "Τουρκοκρατούμενη Ελλάς" συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα έργα του Κωνσταντίνου Σάθα. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος του, το δοκίμιο αυτό είναι στρατευμένο στην ιστορική τεκμηρίωση της φαντασιακής συνέχειας των απελευθερωτικών αγώνων των Ελλήνων μετά την 'Αλωση, που κορυφώθηκαν με την Επανάσταση του 1821. Η πολιτική χρήση της ιστορίας από τον Σάθα ενσαρκώνει την νομοτέλεια την Μεγάλης Ιδέας και στηρίζει ηθικά τους συγχρόνους του Έλληνες σε μία δύσκολη συγκυρία, στο τέλος της ατυχούς Κρητικής Επανάστασης (1866-69). Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο τελειώνει με την προσφιλή πεποίθηση του συγγραφέα της Ελληνικής Νομαρχίας 1806, (του Ιωάννη Κωλέτη, σύμφωνα με τον Κ. Σάθα), πως "το οθωμανικό κράτος την σήμερον ευρίσκεται εις τα ολίσθια του θανάτου", και την προτροπή του: "Ας διώξωμεν μίαν φοράν τον Οθωμανόν εις Αφρικήν, ω Έλληνές μου". Η χρησιμοθηρική σκοπιά του Σάθα δεν αλλοιώνει ωστόσο την ιστοριογραφική και την επιστημονική αξία του έργου. Ο χαλκέντερος ερευνητής του μεσαιωνικού και του νέου ελληνισμού συμπυκνώνει εδώ και παραθέτει έναν πλούτο ανέκδοτων πληροφοριών και πηγών, που αποτελούν ακόμη σημείο αναφοράς για τον ερευνητή. Η Τουρκοκρατούμενη Ελλάς συνοδεύεται από έναν χρήσιμο χρονολογικό πίνακα, όπου παρατάσσονται με ευκρίνεια τα εξιστορούμενα γεγονότα (1453-1808).
Η αναστατική έκδοση διαθέτει ευρετήριο κυρίων ονομάτων και τόπων, που συνέταξε η Σταματία Καραμέτη.


Το βιβλίο ''ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ

Νικόλαος Κασομούλης

Καταγόταν από ιστορική οικογένεια του Πισοδερίου Φλώρινας. Γεννήθηκε στο Πισοδέρι Φλώρινας ή στη Σιάτιστα Κοζάνης. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Σιάτιστα, όπου είχε μετοικήσει η οικογένειά του, λόγω της εμπορικής δραστηριότητας του πατέρα του, Κωνσταντίνου. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στις Σέρρες για να επεκτείνει την οικογενειακή επιχείρηση. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, στην οποία μύησε και πολλά μέλη της οικογένειάς του.


Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821, συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Ολύμπου και της Χαλκιδικής, όπου συνεργάστηκε με τον οπλαρχηγό Διαμαντή Νικολάου. Ο πατέρας του, που είχε μετεγκατασταθεί εν τω μεταξύ στη Νάουσα, σκοτώθηκε το 1822 κατά την καταστροφή της Νάουσας από τους Τούρκους. Μετά την αποτυχία στη Μακεδονία, μετέβη στη Θεσσαλία με σώμα Σιατιστινών, και συνεργάστηκε με τους οπλαρχηγούς Νικόλαο Στουρνάρη και Γεώργιο Καραϊσκάκη. Το 1826 βρίσκεται μεταξύ των πολιορκημένων στο Μεσολόγγι, μαζί με τους αδερφούς του, Δημήτριο και Γεώργιο. Συνέταξε την απόφαση της εξόδου καθ' υπαγόρευση του Επισκόπου Ρώγων Ιωσήφ,και επιφορτίστηκε την αποστολή να συντονίσει τις ενέργειες όλων των τμημάτων, ώστε να επιτύχει η Έξοδος. Κατά την έξοδο τραυματίστηκε θανάσιμα ο αδερφός του Δημήτριος.


Με τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους, κατέλαβε διάφορα στρατιωτικά αξιώματα, τόσο επί Καποδίστρια, όσο και επί Όθωνα. Συμμετείχε στην καταστολή των εξεγέρσεων του 1836, όπου σκοτώθηκε ο αδερφός του Γεώργιος, που υπηρετούσε ως ανθυπολοχαγός. Σε μεγάλη ηλικία, εγκαταστάθηκε στη Στυλίδα Φθιώτιδας.

ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ

Ο Νικόλαος Κασομούλης (1795-1872), ο αθάνατος ήρωας του 1821, με τα "Ενθυμήματά του" προσφέρει σε όλους τους Έλληνες ένα ανεκτίμητο ιστορικό θησαυρό, που θα συγκινήσει και θα διδάξει τις επερχόμενες γενεές.


Υπήρξε ένας από τους κύριους οργανωτές της επανάστασης του Ολύμπου και μετά την αποτυχία της, κατέφυγε στην περιοχή του Ασπροπόταμου και έγινε γραμματικός του καπετάνιου Στορνάρη, τον οποίο και ακολούθησε σε όλες τις μάχες.
Στο έργο του οι σκηνές που περιγράφει από την πολιορκία του Μεσολογγίου, όπου πολέμησε και ο ίδιος, χάνοντας μάλιστα και τον αδελφό του Μήτρο, είναι τόσο παραστατικές που αφήνουν άφωνο τον αναγνώστη και του δημιουργούν ρίγη εθνικής συγκίνησης. Περιγράφεται όμως, εξίσου παραστατικά και το ψυχικό μεγαλείο και οι συγκινησιακές καταστάσεις των ηρωικών υπερασπιστών. Δίκαια ο Γιάννης Βλαχογιάννης έγραψε ότι "θα έφτανε η περιγραφή της πολιορκίας του Μεσολογγίου του Κασομούλη να αναδείξει το όνομά του αθάνατο". Το ίδιο συγκλονιστική είναι και η περιγραφή της εκστρατείας του Καραϊσκάκη στον Πειραιά, όπου ο Κασομούλης λαμβάνει μέρος, καθώς και όλα τα γεγονότα και οι άγνωστες πτυχές της Επανάστασης καθ' όλη τη διάρκειά της.
Περιγράφει επίσης με κάθε λεπτομέρεια την Καποδιστριακή περίοδο μέχρι το 1833. Στο έργο του Κασομούλη καταγράφεται επίσης και η άγνωστη ιστορία του Αρματολισμού στα προεπαναστατικά χρόνια, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Αναμφισβήτητα τα "Ενθυμήματα" του Ν. Κασομούλη, όπως όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν, αποτελούν ένα ανεκτίμητο ιστορικό κειμήλιο για τους απανταχού Έλληνες.

ΠΕΝΤΕ ΤΟΜΟΙ


Και τους πέντε τόμους μπορείτε να τους βρείτε εδώ

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ


Τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη αποτελούν τη μια εκ των τριών προφορικών αφηγήσεων αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα του 21, που κατέγραψε ο Γεώργιος Τερτσέτης. Η κομβική για τον αγώνα μορφή του Κολοκοτρώνη κατέχει περίλαμπρη θέση στο πάνθεον των ηρώων της νεώτερης ελληνικής ιστορίας ενώ, τα απομνημόνευματά του φέρουν τη θέρμη του ανθρώπου που δεν είναι μονάχα αυτόπτης, αλλά και πρωταγωνιστής των γεγονότων που ιστορεί.


Η μαρτυρία, του θα είχε χαθεί αν ο Εφτανήσιος ποιητής και δικαστής δεν τον έπειθε να ιστορήσει τα έργα του. Οι δυο άνδρες είχαν συνδεθεί κατά τη διάρκεια της γνωστής δίκης (1834), όταν η Βαυαρική αντιβασιλεία θέλησε, για πολιτικούς λόγους να καταδικάσει σε θάνατο το Γέρο του Μοριά και ο Τερτσέτης που ήταν ένας από τους δικαστές αρνήθηκε να υπογράψει τη θανατική του καταδίκη. Με την επιχειρηματολογία του κατόρθωσε να κάμψει τις αντιρρήσεις και τους δισταγμούς του αναλφάβητου Γέρου, ενώ σχετικά με τα λίγα γράμματα που γνώριζε, ο Τερτσέτης συνήθιζε χαρακτηριστικά να λέει: Λες δεν ηξεύρεις γράμματα και πολλά ηξεύρεις. Τα λόγια είναι γράμματα! Μίλειε κι εγώ γράφω!. Έτσι, το 1851, εκδίδεται η Διήγησης Συμβάντων της Ελληνικής φυλής από το 1770 έως το 1836.


Το βιβλίο ''ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

ΑΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Γ.ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ


Πρόθεσή μας δεν είναι να προσθέσομε ακόμα μια βιογραφία του Καραϊσκάκη. Αρκετές οι δυο πρωτότυπες γραμμένες από τον Γεώργιο Γαζή και τον Δημήτριο Αινιάνα που τον γνώρισαν από πολύ κοντά και πολέμησαν αρκετό χρόνο μαζί του, καθώς και του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου που παρουσιάζει τη μελέτη του ως κριτική έρευνα.


Στην τωρινή έκδοση, που είναι πιστή ανατύπωση των προγενεστέρων, δηλαδή: Γ. Γαζή 1828, Δ. Αινιάνα 1834 και ανατύπωσή της το 1903 από τον Γιάννη Βλαχογιάννη με σχόλια -και την έκδοση 1867 γραμμένη από τον ιστορικό Κ. Παπαρρηγόπουλο παραθέτονται και απόψεις συγκαιριανών του συγγραφέων και πολεμιστών. Έτσι, ο αναγνώστης που θέλει να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον μεγαλύτερο στρατιωτικό εγκέφαλο της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του 21 -όπως τον χαρακτηρίζει ο Παπαορηγόπουλος- να έχει αρκετό υλικό στη διάθεσή του.


Πού γεννήθηκε ο στρατάρχης; Ποιος ο πατέρας του; Αδιευκρίνιστα παραμένουν ως τις μέρες μας. Από τους ιστορικούς έχομε διαφορετικές απαντήσεις. Ο Γ. Γαζής, ο Δ. Αινιάν και ο Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφουν ως τόπο γέννησης τη Σκουληκαριά της Άρτας. (από τον πρόλογο του βιβλίου)


Μελετήματα και κρίσεις: Γιάννης Βλαχογιάννης, Κωστής Παλαμάς, Διονύσιος Κόκκινος, Γιάννης Κορδάτος, Δημήτρης Φωτιάδης, Γεώργιος Βαλέτας, Παναγιώτης Κανελλόπουλος.


Το βιβλίο ''ΑΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Γ.ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ΕΠΙ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Β΄, ΡΩΣΣΟΤΟΥΡΚΙΚΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ (1768-1774)


Ο Παντελής Κοντογιάννης (1866-1928), καθηγητής ιστορίας στο γυμνάσιο και εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης (1926-28), πραγματεύεται εδώ διεξοδικά ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ιστορίας του νέου ελληνισμού: τα Ορλωφικά (1768-1774). Το περισπούδαστο έργο του βασίζεται σε ενδελεχή σπουδή Γερμανών, Γάλλων και Ελλήνων (του Κοραή κ.ά.) ιστορικών συγγραφέων και περιηγητών του 18ου και του 19ου αιώνα καθώς και σε δεκάδες δημοσιευμένα διπλωματικά έγγραφα, επιστολές και ενθυμήσεις των πρωταγωνιστών. Η εξιστόρηση των στρατιωτικών και πολιτικών γεγονότων, που ξεκινά με αναδρομή στις ελληνορωσικές σχέσεις την εποχή του Πέτρου του Μεγάλου (1689-1725), γίνεται με μεγάλη λεπτομέρεια αλλά και ενάργεια. Στα παραρτήματα Α´ και Β´ δημοσιεύονται 34 πρωτογενείς πηγές, όπως προκήρυξη του Αλεξίου Ορλώφ από το Νεόκαστρο (την Πύλο) της Πελοποννήσου προς τους επαναστατημένους «ορθοδόξους χριστιανούς Ρωμαίους», επιστολές του Καπουδάν πασά, και μέρος του «καταστίχου» της κοινότητος Μυκόνου, που διαφωτίζουν τα γεγονότα (1770-1779). Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης αναλυτικό ευρετήριο κυρίων ονομάτων και τόπων.


Το βιβλίο ''ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ΕΠΙ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Β΄, ΡΩΣΣΟΤΟΥΡΚΙΚΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ (1768-1774)'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ


Ο Χριστόφορος Περραιβός (βλ. αρ. 59 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών) δημοσιεύει για τρίτη φορά την ιστορία του Σουλίου και της Πάργας, για να τη διασώσει από τη λήθη («διότι κατέστη σπανία»). Το κέντρο βάρους της αφήγησης εύλογα βρίσκεται στους αγώνες των κατοίκων για την προάσπιση της ελευθερίας τους από τις επιθέσεις του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Πλείστες άγνωστες πληροφορίες προέρχονται, όπως ο συγγραφέας ισχυρίζεται, από τον Μάνθο Οικονόμου, τον Αθανάσιο Ψαλλίδα και τον Στέφανο Δούκα, γραμματείς και συμβούλους του «τυράννου» Αλή Πασά, οι οποίοι υπήρξαν μέλη της μυστικής εταιρίας του Ρήγα Φερραίου και έρχονταν τακτικά σε επαφή με τον Περραιβό. Ο Περραιβός παρομοιάζει τους Σουλιώτες με τους αρχαίους Σπαρτιάτες και τον Φώτο Τζαβέλλα «ως άλλον Λεωνίδα». Η πρώτη και δεύτερη έκδοση της Ιστορίας του Σουλίου και Πάργας (Παρίσι 1803, Βενετία 1815) είχαν (εκ των υστέρων) εξυπηρετήσει «ζωτικά» συμφέροντα στην ιδιαίτερη συγκυρία του 1844, όταν ο Περραιβός ως «πληρεξούσιος Θετταλίας» στην Εθνική Συντακτική Συνέλευση, υπερασπίστηκε την ελληνικότητα των «ετεροχθόνων» Ηπειρωτών, Θεσσαλών και Μακεδόνων αγωνιστών «της Πατρίδος». Η αναστατική έκδοση περιλαμβάνει ευρετήριο κυρίων ονομάτων και τόπων.


Το βιβλίο ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ


ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821


Ο ιστορικός – διαπρεπής Άγγλος βυζαντινολόγος και πολυγραφότατος συγγραφέας– σερ Στίβεν Ράνσιμαν (1903-2000), υπήρξε φιλέλληνας και για να γίνουμε περισσότερο κυριολεκτικοί, υπήρξε ένα από τα πιο σταθερά σημεία αναφοράς της νεοελληνικής μας ιδεολογίας. Μετά από μια σύντομη θητεία στη βρετανική πρεσβεία της Σόφιας, στην πρεσβεία του Καΐρου και μια μικρή παραμονή στην Κωνσταντινούπολη, όπου δίδαξε Βυζαντινή Τέχνη και Ιστορία στο εκεί πανεπιστήμιο, κατέληξε στην Αθήνα, διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου από το 1945 έως το 1947. Συνεργάστηκε με τον Πάτρικ Λη Φέρμορ και γνωρίστηκε με τον Κ. Γ. Κατσίμπαλη και τον Γιώργο Σεφέρη. Το 1997 ήρθε για μια φορά ακόμη στην Αθήνα για να τιμηθεί με το Βραβείο Ωνάση.
H ιστορία της Ελληνικής Εκκλησίας επί οθωμανικής κυριαρχίας είναι ελάχιστα γνωστή. Την περίοδο εκείνη ο ελληνισμός επέζησε τρεφόμενος από την Εκκλησία, γιατί οι Έλληνες αδιάκοπα ήλπιζαν και έκαναν σχέδια για την ημέρα που θα ανακτούσαν εκ νέου την ελευθερία τους. Δεν μπορεί κανείς να επιρρίψει εξολοκλήρου την ευθύνη στους Τούρκους εάν οι βλέψεις των Ελλήνων τους προκαλούσαν να δρουν ως απάνθρωποι δυνάστες. Αλλά υπήρξαν Τούρκοι, όπως ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, που ο λαός του τον ονόμασε Νομοθέτη, ή οι Μεγάλοι Βεζίρηδες της οικογένειας Köprülü, οι οποίοι ήταν με συνέπεια δίκαιοι και φιλικοί απέναντι στους Έλληνες. Ακόμη και ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Πορθητής, αφού κορέστηκε ο άγριος πόθος του για κατακτήσεις (και δεν ήταν πιο άγριος από πολλούς συγχρόνους του στην αναγεννησιακή Ευρώπη), περηφανευόταν να αποκαλεί τον εαυτό του αυτοκράτορα των Ελλήνων, καθώς και των Τούρκων. Στο επίπεδο των πιο χαμηλών κοινωνικών τάξεων, οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο έθνη ήταν συχνά αληθινά φιλικές. Εάν απορρίψουμε τους Έλληνες ως ανέντιμους και τους Τούρκους ως άγριους, πέφτουμε στο κενό. Παρομοίως δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα αισθήματά μας υπέρ ή εναντίον της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να επηρεάζουν την αντικειμενικότητά μας. Ο ιστορικός έχει τις προσωπικές του προτιμήσεις και συμπάθειες, αλλά η πολυμάθεια δεν έχει ως αποτέλεσμα την κατανόηση του θέματος, εκτός εάν τη χειριστεί κανείς με ανοχή και χωρίς προκαταλήψεις. Ο Ράνσιμαν επισημαίνει ότι οι Έλληνες παρουσιάζουν την τάση να μην ασχολούνται με την ιστορία των προγόνων τους που έζησαν επί Τουρκοκρατίας. «Σφάλλουν, επειδή αυτή φέρει μαρτυρίες για το θάρρος και την ακατανίκητη ζωτικότητα του Ελληνισμού, καθώς και για την πνευματική δύναμη της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας, αν και περιέχει πολλά στοιχεία τα οποία θα τους προκαλούσαν μελαγχολία εάν τα ανακαλούσαν στη μνήμη τους. Η ιστορία έχει επίσης πανανθρώπινο ενδιαφέρον, γιατί δείχνει τι μπορεί να συμβεί σε άνδρες και γυναίκες που εξαναγκάζονται να γίνουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Στην εποχή μας υπάρχουν ακόμη χώρες στις οποίες μεγάλα τμήματα του πληθυσμού είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, οπότε αυτό μάλλον δεν είναι άνευ ενδιαφέροντος».
Η σημαντικότητα του συγκεκριμένου έργου του Ράνσιμαν δεν προκύπτει επειδή τούτο αφορά τα εξακόσια χρόνια και τις εμπειρίες κατ’ αυτή την περίοδο ενός από τα πιο σημαντικά τμήματα της χριστιανοσύνης, αλλά και γιατί πρόκειται για ένα χρονικό διάστημα για το οποίο ελάχιστα πράγματα μας είναι γνωστά. Ο συγγραφέας έπρεπε, στην πραγματικότητα μόνος, να πλάσει τις δικές του ιστορικές κατηγορίες και να χαράξει τον δικό του δρόμο. Τόσο οι λόγιοι όσο και οι μη λόγιοι, που ασχολήθηκαν προηγουμένως με την Ελληνική Εκκλησία, την αντιμετώπισαν ως έναν θεσμό, που ξαφνικά είχε πάψει να εξελίσσεται και δεν είχε ευδιάκριτη ιστορία. Ο Ράνσιμαν με επιδέξια προσοχή στις λεπτομέρειες και με σαφήνεια αναδεικνύει το θέμα.
Στο πρώτο μέρος (η Εκκλησία την παραμονή της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης) πραγματεύεται την οργάνωση της Εκκλησίας με το Κράτος, της Ελληνορθόδοξης με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, της Εκκλησίας με την εκπαίδευση και τις θεολογικές διαμάχες. Συμπεριλαμβάνει αυτές τις εξελίξεις στην πολιτική μοίρα και στις διπλωματικές σχέσεις της παρακμάζουσας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αυτές οι εκκλησιαστικές εξελίξεις της εποχής των Παλαιολόγων είναι κατά τον Ράνσιμαν το απαραίτητο υπόβαθρο για την πραγμάτευση της μοίρας της Ελληνικής Εκκλησίας κατά τη μακραίωνη οθωμανική κυριαρχία.
Μακράν το πιο καινοτόμο και γοητευτικό τμήμα του έργου είναι το δεύτερο μέρος, στο οποίο ο Ράνσιμαν γίνεται συναρπαστικός με πολλές από τις μείζονος σημασίας πλευρές της εκκλησιαστικής Ιστορίας εκείνης της σκοτεινής περιόδου. Η καταγραφή είναι σύγχρονη και συμπεριλαμβάνει: το νέο νομικό καθεστώς της Εκκλησίας και τις σχέσεις της με το οθωμανικό κράτος, την εκπαίδευση, το δόγμα, τις σχέσεις με τη Ρωμαιοκαθολική, τη Λουθηρανική, την Καλβινιστική και την Αγγλικανική Εκκλησία, τις σχέσεις ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και τη Μόσχα, τους Φαναριώτες και την Εκκλησία σε σχέση με τον ελληνικό λαό. Πολλά από αυτά τα θέματα είχαν υποστεί ανεπαρκή και όχι ικανοποιητική πραγμάτευση και οι μελέτες που είχαν δημοσιευθεί ήταν ελάχιστες και ως επί το πλείστον σε σπάνιες γλώσσες, με αποτέλεσμα να είναι απρόσιτες στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Το έργο του σερ Στίβεν Ράνσιμαν κατά κύριο λόγο προσπαθεί να χαρτογραφήσει τις κυριότερες εξελίξεις και εμπειρίες της Ελληνικής Εκκλησίας υπό την οθωμανική κυριαρχία. Όταν κυκλοφόρησε το 1968 το περιοδικό Times Literary Supplement σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «ούτε στα αγγλικά, ούτε σε οποιαδήποτε άλλη δυτικοευρωπαϊκή γλώσσα υπάρχει μελέτη αντίστοιχης έκτασης και πνευματικής οξύνοιας».


Το βιβλίο ''Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ


Προεπαναστατικές ηρωικές μορφές 1453 - 1821


Συγγραφέας:Στέφανος Ν. Αβραμόπουλος
Eκδότης:Βιβλιοπανόραμα
Αριθμός σελίδων:574


Από το 1453 ως το 1821 είχε απλωθεί στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνισμού το σκότος της τουρκικής κατοχής.


Στα δύσκολα εκείνα χρόνια οι ψυχές των Ελλήνων δεν υποδουλώθηκαν. Διατήρησαν σταθερά μέσα τους τους πόθους της Αναστάσεως του Γένους.


Από την πρώτη ημέρα της Τουρκοκρατίας ως το 1821 δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αγωνίστηκαν σθεναρά εναντίον των κατακτητών. Τους σημαντικότερους από αυτούς, που κατέγραψαν οι ιστορικές μαρτυρίες και ύμνησε η δημοτική μούσα, παρουσιάζει ο παρόν τόμος.


Η εργασία αυτή είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας και ενδελεχούς έρευνας του ερευνητή συγγραφέα, για να φωτιστεί το άγνωστο στους νεοέλληνες σκοτάδι της Τουρκοκρατίας.


Το βιβλίο ''ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΞΑΝΘΟΣ (Ο ΦΙΛΙΚΟΣ)


Σε αντίθεση με την Επανάσταση που εξ υπαρχής βρήκε πρόθυμους ιστορικούς και απομνημονευματογράφους -ντόπιους και ξένους-, η Φιλική στερήθηκε αυτή την εύνοια. Αλλά το ζεύγος Ξάνθου - Αναγνωστόπουλου, με την απερίγραπτη εχθρότητά τους, αποτέλεσε την αφορμή για να γραφτεί -μέσες άκρες έστω- η ιστορία του συνωμοτικού "σωματείου" και να καταγραφεί ο βίος και η πολιτεία των Φιλικών. Αν δεν είχε τραυματιστεί το γόητρό του, πιθανότατα ο Ξάνθος θα παρέμενε άφωνος όπως και τόσοι άλλοι και η Φιλική θα είχε στερηθεί τον ιστορικό της.


Το βιβλίο ''ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΞΑΝΘΟΣ (Ο ΦΙΛΙΚΟΣ)'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

ΜΑΧΕΣ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ WAFFEN SS 1943-45


ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ


Συγγραφέας: Fey Will
Σελίδες 576.
37 φωτογραφίες.
Εκδότης: Εurobooks


Τά Waffen SS θεωροῦνταν ἡ ἐλίτ τῶν Γερμανικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καί ἐνεπλάκησαν σέ σχεδόν συνεχῆ μάχη. Ἀπό τήν σαρωτική ἁρματομαχία τοῦ Κούρσκ στό Ρωσικό Μέτωπο τό καλοκαίρι τοῦ 1943 ἕως τίς σκληρές μάχες ἀνάμεσα στούς θαμνώδεις φράχτες τῆς Νορ- μανδίας ἔπειτα ἀπό τήν Συμμαχική ἀπόβαση καί ἕως τήν τε- λευταία μεγάλη ἐπίθεση στίς Ἀρδέννες πού ἔμεινε ἀθάνατη στήν Ἱστορία ὡς ἡ μάχη τοῦ θυλάκου, αὐτοί οἱ ἄνδρες καί τά ἅρματά τους ἔγραψαν ἱστορία. Ὁ Βίλλ Φέϋ ὑπῆρξε ἕνας πολυπαρασημοφορημένος διοικητής Πάντσερ στόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εἶναι ἕνα πρώην μέλος τῶν Waffen SS καί συνέβαλλε στήν οἰκοδόμηση τῶν σύγχρονων Ὁμοσπονδιακῶν Γερμανικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.


Το βιβλίο ''ΜΑΧΕΣ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ WAFFEN SS 1943-45'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Γι’ αυτούς που προσπαθούν να αμαυρώσουν την ένδοξη Ελληνική Ιστορία


Ώ Ρωμιοσύνη, ω μάννα μου! Και ω κόρη εσύ της όμορφης,
μέσα στις όμορφες, Μητέρας! τα στερνά παιδιά σου,
για να σκεπάσουν κάποια τους ασκήμια και ντροπή,
εσέ είπαν άσκημη, ντραπήκανε για τ’ όνομά σου.
Μα πάντα εκείνο στις κορφές το μελετάνε απείραχτο
τρανά του Ολύμπου οι ραψωδοί, και τ’ άξια παλληκάρια.
Κ’ εγώ το γράφω με χρυσά στο μέτωπό σου γράμματα
και το φιλώ στα ματωμένα σου ποδάρια!

Κ. Παλαμάς

«Έστησ΄ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη» στην Εθνική Λυρική Σκηνή



Ένα σημαντικό, επετειακό πρόγραμμα με έργα των Καλομοίρη, Μάντζαρου, Λαυράγκα, Λαμπελέτ, Καζάσογλου, Μπετόβεν, πρόκειται να παρουσιάσουν η Ορχήστρα και η Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στη συναυλία που θα δώσουν στις 27 Μαρτίου με τίτλο «Έστησ΄ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη» στην Εθνική Λυρική Σκηνή.


Με κεντρικό άξονα την Ελληνική Επανάσταση του 1821 παρουσιάζονται έργα εμπνευσμένα από αυτήν. Ακούγονται η «Γιορτή» του Λαμπελέτ και η 1η Σουίτα του Λαυράγκα, τα πρώτα ιστορικά σημαντικά έργα του ελληνικού συμφωνικού ρεπερτορίου, καθώς και η σπανιότατα παιζόμενη σύνθεση του Καλομοίρη βασισμένη στο αριστουργηματικό ποίημα του Διονύσιου Σολωμού.


Μαθητής του Λαυράγκα και του Καλομοίρη, ο Καζάσογλου συνέδεσε το όνομά του με έργα εμπνευσμένα από τους αγώνες των Ελλήνων όπως τα «Πρελούδια της επιστροφής από το μέτωπο».


Κοντά σε αυτά και η σκηνική μουσική του Μπετόβεν δείγμα πίστης προς το ιδεώδες της ελευθερίας του μεγάλου ανθρωπιστή συνθέτη και του γενικότερου φιλελληνικού πνεύματος που είχε αναπτυχθεί στην Ευρώπη την περίοδο της Τουρκοκρατίας.


Το Πρόγραμμα της Συναυλίας :


Μανώλη Καλομοίρη


• Τη Υπερμάχω


• Πήραν την πόλη


Νικολάου Μάντζαρου


• Εθνικός Ύμνος


Μανώλη Καλομοίρη


• Επίκληση από τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»


• Ο θάνατος του κλέφτη


Διονύσιου Λαυράγκα


• 1η Σουίτα για ορχήστρα


Γεώργιου Λαμπελέτ


• «Η γιορτή» Συμφωνικό ποίημα


Γεώργιο Καζάσογλου


• Λυρικό τρίπτυχο για το Αρκάδι


Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν


• Εμβατήριο και χορωδιακό «Στολίστε τους βωμούς»
από τη σκηνική μουσική «Τα ερείπια των Αθηνών», έργο 113, ΑΡ.6


thulebooks.gr

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ


«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά».




Ο νεαρός ήρωας του αγώνα της ΕΟΚΑ, οραματιστής και ποιητής ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του αστυνομικού Μιλτιάδη Θεοδώρου από τη Λάπηθο Λάρνακας κι εγγονός του Θεόδωρου Παλληκαρά απ’ τον οποίο πήρε το επίθετό του ο ήρωας. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 28 Φεβρουαρίου 1938. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Μιλτιάδη. Στην οικογένεια του Ευαγόρα ανήκει –δεύτερος ξάδερφος– και ο ήρωας Στέλιος Μαυρομμάτης, απαγχονισθέντας ήρωας της ΕΟΚΑ.
συνέχεια εδώ

ΑΓΧΟΝΗ - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1955 - 1959 - ΕΟΚΑ





thulebooks.gr

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΝ 17η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821, ΣΤΗ ΜΑΝΗ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΝΙΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΡΔΗΝΙΑ


Πλούσιο σε εκδηλώσεις είναι και φέτος το τριήμερο της 17ης Μαρτίου σε όλη την περιοχή της Μάνης. Το έναυσμα των εκδηλώσεων δίνει η αναπαράσταση της Συνεδρίασης της Γεροντικής, στο Παλάτι Μαυρομιχάλη στο Λιμένι, για την έναρξη του ένοπλου αγώνα και η αναχώριση έφιππων μαντατοφόρων Μανιατών προς όλες τις πατριές της Μάνης.


Ακολουθεί το Πρόγραμμα Εκδηλώσεων:


Τρίτη 15 Μαρτίου 2011


12.00 πμ


-Αναπαράσταση Συνεδρίασης της Γεροντικής, στο Παλάτι Μαυρομιχάλη στο Λιμένι, για την έναρξη του ένοπλου αγώνα. Αναχώριση έφιππων μαντατοφόρων Μανιατών προς όλες τις πατριές της Μάνης.


14.00 - 15.00 μμ


-Άφιξη μαντατοφόρων σε Φλομοχώρι - Αρεόπολη - Καρδαμύλη - Αγ. Νικόλαο


-Υποδοχή - Επιμνημόσυνη δέηση στους χώρους των Ηρώων των κεντρικών πλατειών.


-Κατάθεση στεφάνων, απόδοση τιμών


17.00 μμ


-Άφιξη μαντατοφόρου στο Γύθειο.


-Υποδοχή από τους Γρηγοράκηδες και όλους τους καπετανέους της Ανατολικής Μάνης, στο πύργο Τζανετάκη στο νησί Κρανάη.
συνέχεια εδώ

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΙΩΠΗ



Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, το best seller των New York Times με τίτλο Αγγελική Σιωπή που έγραψε η Becca Fitzpatrick και το οποίο αποτελεί το πρώτο μέρος της saga Hush.


Σας παρουσιάζουμε τη σύνοψη του βιβλίου όπως τη λάβαμε από το δελτίο τύπου του εκδοτικού οίκου:
 Για τη Νόρα Γκρέι, ένα ειδύλλιο ήταν εκτός σχεδίων. Ποτέ δεν της άρεσαν ιδιαίτερα τα αγόρια στο σχολείο της, ανεξάρτητα από το πόσο η κολλητή της, η Βι, τους ωθούσε σ’ εκείνη. Ποτέ – μέχρι που εμφανίστηκε ο Πατς. Με το αβίαστο χαμόγελό του και με τα διαπεραστικά του μάτια, η Νόρα νιώθει έλξη για εκείνον πέρα από κάθε λογική.
Ύστερα, όμως, από μια σειρά τρομακτικών συναντήσεων, η Νόρα δεν είναι σίγουρη ποιον να εμπιστευτεί. Ο Πατς δείχνει να βρίσκεται όπου κι εκείνη, και γνωρίζει περισσότερα για την ίδια απ’ ό,τι οι πιο στενοί της φίλοι. Δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα πρέπει να πέσει στην αγκαλιά του ή να το βάλει στα πόδια και να κρυφτεί. Κι όταν προσπαθεί να αναζητήσει ορισμένες απαντήσεις, ανακαλύπτει ότι βρίσκεται κοντά σε μία αλήθεια πολύ πιο ανησυχαστική κάθε συναίσθημά της για τον Πατς.
Γιατί η Νόρα βρίσκεται καταμεσής μίας μάχης που μετρά αιώνες ανάμεσα στους αθάνατους και στους έκπτωτους – και αργά ή γρήγορα, πρέπει να επιλέξει πλευρά…



Αν το θέμα του μυθιστορήματος σας κέντρισε το ενδιαφέρον, οι εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος σας δίνουν τη δυνατότητα να πάρετε μια πιο άμεση γεύση από το έργο διαβάζοντας το πρώτο κεφάλαιο εντελώς δωρεάν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να επισκεφτείτε αυτόν εδώ τον σύνδεσμο.


Το βιβλίο ''ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΙΩΠΗ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

ΠΥΡΙΝΗ ΑΜΑΞΑ


Συγγραφέας: Miyabe Miyuki


Η Μιγιούκι Μιγιάμπε γεννήθηκε το 1960 στο Τόκιο. Εργάσθηκε σε δικηγορικό γραφείο πριν αφιερωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Αρκετά μυθιστορήματά της έχουν γίνει μπεστ σέλερ στην πατρίδα της, έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες και έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Η "Πύρινη άμαξα" που σημείωσε μεγάλη επιτυχία και τιμήθηκε με το κορυφαίο βραβείο Yamamoto Shugoro.

Ένας αστυνομικός επιθεωρητής, σε αναρρωτική άδεια μετά από τραυματισμό εν ώρα υπηρεσίας, γυρίζει τα στενά του Τόκιο ψάχνοντας μια γυναίκα που έχει εξαφανιστεί. Εκεί θ' ανακαλύψει έναν άλλο κόσμο: τον κόσμο των πιστωτικών καρτών και των καταναλωτικών δανείων, των τοκογλύφων και της χρεοκοπίας, της έντεχνης απόκρυψης της ταυτότητας και των ονείρων για «μια καλύτερη ζωή», που καταλήγουν στη «θυσία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων κάθε χρόνο».


Η Πύρινη άμαξα, που όταν πρωτοκυκλοφόρησε στην Ιαπωνία, το 1992,κέρδισε το κορυφαίο βραβείο Yamamoto Shugoro στην κατηγορία τόσο του Αστυνομικού όσο και του Ψυχαγωγικού Μυθιστορήματος, περιγράφει μια πραγματικά τρομακτική ιστορία με θύματα ανθρώπους που παρασύρθηκαν από τον σπάταλο τρόπο ζωής στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Δεκαπέντε χρόνια μετά στην Ελλάδα τού σήμερα, το βιβλίο μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ.


Η Μιγιάμπε αποδεικνύεται πραγματική δεξιοτέχνης στην ψυχογράφηση του σύγχρονου Ιάπωνα μικρο- και μεσο- αστού που βρίσκεται καταχρεωμένος και τα χάνει όλα στην προσπάθειά του να γευτεί την «καλή ζωή» που περιγράφουν τα lifestyle περιοδικά. Ταυτόχρονα, περιγράφει συνοπτικά όσο και εύστοχα το πώς λειτουργεί η ιαπωνική κοινωνία σε διάφορα επίπεδα: το κυνηγητό της δουλειάς, η σημασία της οικογένειας, η θέση της γυναίκας, αλλά και το πώς αλλάζει η οικονομία όταν ο δανεισμός γίνεται ευκολότερος. Εκεί όμως όπου λάμπει η δεινότητά της είναι η σκιαγράφηση του κεντρικού ήρωα, του ντετέκτιβ Χόνμα, τον οποίο παρουσιάζει σαν έναν άνθρωπο που δείχνει μεγαλύτερος από τα 42 χρόνια του, άτομο ιδιαίτερα σκεπτόμενο και με βαθιές ανησυχίες, για τη ζωή του αλλά και για το μέλλον του 10χρονου αγοριού του.


Ολο αυτό το πλέγμα των επιμέρους θεμάτων κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον ένα ήδη συναρπαστικό μυθιστόρημα και κινητοποιεί την προσοχή του αναγνώστη πέρα και πάνω από την πετυχημένη πλοκή.


Το βιβλίο ''ΠΥΡΙΝΗ ΑΜΑΞΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ


The Clockwork Orange


Το ολοκληρωμένο έργο στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Στάνλευ Κιούμπρικ για πρώτη φορά στα Ελληνικά

"Αυτό που γυρεύαμε ήταν μια παλιά, καλή επίσκεψη-έκπληξη... με μπόλικη υπερβία."
Ο δεκαπεντάχρονος Άλεξ απολαμβάνει τους βιασμούς, τα ναρκωτικά και την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. Ως αρχηγός μιας συμμορίας εφήβων, περιπλανιέται στους δρόμους ενός δυστοπικού μέλλοντος αναζητώντας φρικτές συγκινήσεις. Όταν ο Άλεξ συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για την αποκλίνουσα συμπεριφορά του, το Κράτος αναλαμβάνει να τον αναμορφώσει... αλλά με ποιο κόστος;
Το απαράμιλλο λογοτεχνικό επίτευγμα που ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού TIME με τα 100 κορυφαία μυθιστορήματα της αγγλικής γλώσσας που γράφτηκαν τον 20ό αιώνα.

"Δεν ξέρω κανέναν άλλο συγγραφέα που να έχει καταφέρει τόσα με τη γλώσσα... το γεγονός ότι είναι επίσης ένα πολύ αστείο βιβλίο μπορεί να περάσει απαρατήρητο."
( William S. Burroughs)
"Ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα... μια άγρια σάτιρα της διαστρέβλωσης του ατομικού και συλλογικού νου."


(New York Times)
"Το βιβλίο του Anthony Burgess φαίνεται σαν ένα άγριο, σοκαριστικό χτύπημα, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ σπάνιο στη λογοτεχνία: ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα."


Το βιβλίο ''ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ