Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Από τα «Σατιρικά Γυμνάσματα» του Κωστή Παλαμά




 


Όχι λόγια χοντρά και λόγια κούφια·
μ’ όλους και με κανένα δεν ταιριάζουν.
Πούθε κρατεί του κάθε αχρείου η σκούφια

κράχ’ το με λόγια που να ξεσκεπάζουν·
πες τη ντροπή του τάδε και του δείνα·
τα λόγια πότε αέρας, πότε σφάζουν.

Όλα, πρόσωπα, τζάκια, τούτα, εκείνα,
τα δεφτέρια μας άνοιξε ολονών
και το στόμα σου διάπλατο, κι αρχίνα

και ψάλλε τα νεκρών και ζωντανών,
νοικοκυρέων και κατεργαρέων,
και των αρχόντων, και των πιο τρανών.

Στήσου προφήτης, ρίξου των Εβραίων!

                                


thulebooks.gr

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ



Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453

THE DESTRUCTION OF THE GREEK EMPIRE AND THE STORY OF THE CAPTURE OF CONSTANTINOPLE BY THE TURKS

PEARS EDWIN

Τα πρώτα ρήγματα στα άλλοτε γερά θεμέλια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είχαν ήδη φανεί με την πρώτη άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους το 1204. Οι συνεχείς δυναστικές διαμάχες και οι παράλληλες αυξανόμενες πιέσεις και προσαρτήσεις εδαφών από τους Τούρκους έχουν δυσχεράνει ανεπανόρθωτα το σχέδιο ανάκαμψης και ανασύνταξης της αυτοκρατορίας. Οι εκκλήσεις και οι απόπειρες για εξασφάλιση βοήθειας από τη Δύση αποδεικνύονται φρούδες και ανεπαρκείς. Ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής και ο στρατός του είναι πλέον έτοιμος για έναν πόλεμο με προδιαγεγραμμένη έκβαση. Η Νέα Ρώμη ζει τις τελευταίες της ημέρες. Η γενική έφοδος, ο θάνατος του Κωνσταντίνου, η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, η σφαγή και η λαφυραγώγηση, η είσοδος του Μωάμεθ και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος θα γράψουν απλά τον επίλογο σε μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας. Σπάνια ένας μελετητής καταφέρνει να αναπλάσει μια ιστορική στιγμή με τόση αυθεντικότητα, επιστημονική επάρκεια και ψυχολογικό βάθος. Ο σερ Έντουιν Πήαρς παραδίδει ένα βιβλίο-εργαλείο στα χέρια του φιλομαθή αναγνώστη, ένα θαυμάσιο έργο που φέρνει την ιστορία του βυζαντινού πολιτισμού στον εικοστό πρώτο αιώνα. 

«Επί χίλια χρόνια η Νέα Ρώμη υπήρξε για τους χριστιανούς της Ανατολής ό,τι η Πρεσβυτέρα Ρώμη για τους χριστιανούς της Δύσης και η υπερηφάνεια τους για τη σταθερότητα και την ασφάλεια της ήταν μεγάλη. Μόνο μία και μοναδική φορά στην ιστορία της είχε αλωθεί... Στα μάτια όλων των Ελληνοφώνων ήταν απαράμιλλη και υποδειγματική, η έδρα της φιλοσοφίας και κάθε είδους γνώσης των επιστημών, της αρετής και ό,τι καλύτερου υπήρχε. Τώρα όλα είχαν αλλάξει. Οι νέοι κατακτητές ήταν Ασιάτες... Η πρωτεύουσα είχε μεταβληθεί σε έρημο... Εκείνη, γράφει ο Κριτόβουλος. που είχε προηγουμένως κυβερνήσει πολλούς λαούς με τιμή, δόξα και φήμη, κυβερνάται τώρα από άλλους και έχει βυθιστεί στην φτώχια, τη χυδαιότητα, την ατίμωση και την επαίσχυντη σκλαβιά... Δυστυχώς, η ελληνική φυλή έχει βυθιστεί στο σκοτάδι της πιο σκοτεινής νύχτας και επρόκειτο να περάσουν τέσσερεις αιώνες πριν ανατείλει μια νέα ημέρα» γράφει ο Πήαρς. 

Κι εδώ ο σερ Έντουιν Πήαρς, όπως και στο πρώτο του βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις μας και αφορά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, καταγράφει με συστηματικό και συνεπή τρόπο όλες τις πληροφορίες και μαρτυρίες της εποχής, εξετάζοντας κριτικά και δίκαια την ευθύνη όλων όσοι υπήρξαν με τον ένα ή άλλο τρόπο, πρωταγωνιστές και συμμέτοχοι στην κοσμοϊστορική αυτή στιγμή της Ευρώπης. Έχοντας περάσει ένα μεγάλο μέρος του βίου του στην Κωνσταντινούπολη, είχε άμεση πρόσβαση στις πηγές και με δεδομένη την ευρυμάθεια, την οξύνοια και την πολυγλωσσία του, μας άφησε ένα ολοκληρωμένο και σφαιρικό κείμενο τονίζοντας το γεγονός, ότι η Άλωση αποτέλεσε μια σημαντική καμπή της παγκόσμιας Ιστορίας και σήμανε την εισβολή σε αυτή τη χριστιανική περιοχή μιας ξένης δύναμης με διαφορετική κουλτούρα και ηθική. 

Δεν αποτελεί σχήμα λόγου ή υπερβολή ότι η παγκόσμια κριτική κατέταξε τα έργα του σερ Έντουιν Πήαρς στα σημαντικότερα της βυζαντινής ιστοριογραφίας, χαρακτηρίζοντας τα ως υψηλής σπουδής και αντικειμενικότητας έργα. Ο πολυμαθής, διεισδυτικός, κριτικός και πάνω από όλα αυστηρός και δίκαιος στην κρίση του ιστορικός σερ Έντουιν Πήαρς, αποδίδει με συνέπεια τις ευθύνες της κατάλυσης της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία για αιώνες αποτέλεσε την ασπίδα της Ευρώπης και το σημαντικότερο κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Περιεχόμενα

Σημείωμα του Εκδότη 
Πρόλογος 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: Η Λατινική Αυτοκρατορία (1204 - 1261) και οι αγώνες της κατά των Ελλήνων της Νίκαιας 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Η κατάσταση της αυτοκρατορίας και οι δυσκολίες ανασύνταξής της 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ: Οι Τούρκοι. Η είσοδός τους στη Μικρά Ασία 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ: Δυναστικές διαμάχες στην αυτοκρατορία. Εκκλήσεις στον πάπα για βοήθεια 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Η βασιλεία του Ορχάν. Οι αγώνες του κατά της αυτοκρατορίας 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ: Η βασιλεία του Μανουήλ. Κατακτήσεις των Τούρκων. Ο Μανουήλ επισκέπτεται τη Δύση 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Οι πρόοδοι των Τούρκων από το 1391 ως το θάνατο του Μουράτ το 1451 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ: Τα αίτια που οδήγησαν στην παρακμή της αυτοκρατορίας 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ: Η άνοδος του Κωνσταντίνου στο θρόνο. Ο πατριάρχης Γρηγόριος εκθρονίζεται. Νέα απόπειρα να εξασφαλιστεί βοήθεια από τη Δύση 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ: Ο χαρακτήρας του Μωάμεθ Β΄. Ο σουλτάνος δέχεται μια αντιπροσωπία από την Πόλη. Επιστροφή του στην Αδριανούπολη από τη Μικρά Ασία. Οι μεταρρυθμίσεις του 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ: Τοπογραφία της Κωνσταντινούπολης. Διάταξη των δυνάμεων και του πυροβόλου του Μωάμεθ. Εκτίμηση των υπό τον αυτοκράτορα ανδρών. Ενετοί και Γενουάτες 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ: Η πολιορκία. Η περικύκλωση της Πόλης από τους Τούρκους 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ: Υποτιθέμενη πρόταση του Κωνσταντίνου για ειρήνη. Απόπειρα καταστροφής των τουρκικών πλοίων στον Κεράτιο 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ: Διαφωνίες στην Πόλη: Στους κόλπους των Ελλήνων, μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών, μεταξύ Ενετών και Γενουατών 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ: Οι τελευταίες ημέρες της αυτοκρατορίας. Ο σουλτάνος διστάζει εκ νέου. Πρόσκληση για παράδοση 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ: Η γενική έφοδος. Θάνατος του Κωνσταντίνου. Κατάληψη της Κωνσταντινούπολης 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ: Επιθέσεις σε άλλα σημεία της Πόλης. Σφαγή και λαφυραγώγηση. Αιχμαλωσία του πλήθους που είχε καταφύγει στην Αγία Σοφία. Οι φρικαλεότητες της λεηλασίας. Η είσοδος του Μωάμεθ. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ: Η άλωση της Κωνσταντινούπολης προξενεί κατάπληξη στην Ευρώπη. Η κατάληψη της Τραπεζούντας. Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του Μωάμεθ ως κατακτητή... 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ: Η διασπορά των Ελλήνων διανοουμένων και η επίδρασή τους στην αναβίωση της μάθησης. Η ελληνική γλώσσα ως δεσμός των λαών της αυτοκρατορίας. Η αναγέννηση υποβοηθείται σε μεγάλο βαθμό από τις ελληνικές σπουδές 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ: Συμπεράσματα: Κοσμοϊστορική η σημασία της άλωσης. Συναγερμός στην Ευρώπη. Καταστροφικά αποτελέσματα επί των χριστιανών υπηκόων και των Ανατολικών Εκκλησιών. Αποτελέσματα επί των Τούρκων. Αδυναμία των τελευταίων να αφομοιώσουν τους κατακτηθέντες λαούς ή τον πολιτισμό τους... 
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ 
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: Σημειώσεις σχετικά με την πύλη του Ρωμανού και το κύριο σημείο της τελικής εφόδου 
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Σε ποιο σημείο διεξήχθη η ναυμαχία της 20ής Απριλίου 1453; 
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ: Σχετικά με τη μεταφορά των πλοίων του Μωάμεθ. Ποια διαδρομή ακολουθήθηκε; 
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ: Η επίδραση της θρησκείας επί των Ελλήνων και των μουσουλμάνων αντίστοιχα



Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Ο ιπτάμενος Ολλανδός




   Ρίχαρντ Βάγκνερ          
     2013 ΕΤΟΣ ΒΑΓΚΝΕΡ  
(200 χρόνια από τη γέννησή του)


Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός 

Σκηνοθεσία - Σκηνικά - Κοστούμια: Γιάννης Κόκκος 


ΠΡΕΜΙΕΡΑ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 

7, 9, 11, 13 Ιουνίου 2013 
ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ 
ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - ΝΕΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ 
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 
Ώρα έναρξης: 21.00 



  • Καλλιτεχνική συμμετοχή - Δραματουργία: Αν Μπλανκάρ 
  • Βιντεοσκηνογραφία: Ερίκ Ντυραντώ 
  • Φωτισμοί: Μίχαελ Μπάουερ 
  • Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος 
  • Ντάλαντ: Δημήτρης Καβράκος (7, 11/6) 
  •                 Γκρέγκορυ Φρανκ (9, 13/6) 
  • Ζέντα: Ζαν - Μισέλ Σαρμπονέ 
  • Έρικ: Ίαν Στόρεϋ 
  • Μαίρη: Ελισάβετ Κλονόφσκαγια 
  • Τιμονιέρης του Ντάλαντ: Αντώνης Κορωναίος 
  • Ολλανδός: Τόμας Γ. Μάγερ (7, 11/6) 
  •                   Τόμας Γκατσέλι (9, 13/6) 


Συμμετέχουν η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ 


Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους 

Προπώληση εισιτηρίων στα ταμεία του θεάτρου Ολύμπια, 
του Φεστιβάλ Αθηνών (Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσματζόγλου) και στο www.greekfestival.gr





Ο ιπτάμενος Ολλανδός, μια από τις πιο δημοφιλείς παγκοσμίως όπερες του Ρίχαρντ Βάγκνερ, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία του διάσημου Έλληνα σκηνοθέτη της όπερας Γιάννη Κόκκου, μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων μονωδών διεθνούς επιπέδου. Η όπερα ορόσημο του γερμανικού ρομαντισμού είναι η πρώτη καλοκαιρινή παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και σηματοδοτεί την πρώτη της συνεργασία με τον Γιάννη Κόκκο. 

Η Εθνική Λυρική Σκηνή συμμετέχει στην επέτειο για τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ρίχαρντ Βάγκνερ με την παρουσίαση του Ιπτάμενου Ολλανδού, του έργου που σηματοδότησε τη στροφή του συνθέτη σε νέες αξίες. Στον πυρήνα της όπερας βρίσκεται το θέμα της λύτρωσης ενός άντρα, του θαλασσοδαρμένου, καταραμένου Ολλανδού μέσα από την αιώνια πίστη που του υπόσχεται μία γυναίκα, η νεαρή Ζέντα. Ο ιπτάμενος Ολλανδός θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα της γερμανικής όπερας όπου συναρπαστική μουσική τρομακτικής δύναμης, σκιαγραφεί τη δύναμη της φύσης, η οποία κυριαρχεί στο έργο, αλλά και των υπερφυσικών δυνάμεων, οι οποίες τελικά εξουδετερώνονται μέσα από την αγάπη. Ο Βάγκνερ, ο οποίος αποτελεί μοναδική περίπτωση ανάμεσα στους συνθέτες του 19ου αιώνα και εμβληματική μορφή του γερμανικού ρομαντισμού, καθώς η δράση και το δημιουργικό έργο του επηρέασαν βαθύτατα τη σκέψη, τα γράμματα και την τέχνη της δικής του και μεταγενέστερων εποχών, έγραψε τον Ολλανδό μετά το περιπετειώδες ταξίδι του από τη Ρίγα στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 1839. 

Η υπόθεση αφορά έναν ναυτικό, τον Ολλανδό, ο οποίος κατά τη διάρκεια τρομερής θύελλας ορκίστηκε στο Διάβολο ότι θα περνούσε οπωσδήποτε από ένα ακρωτήρι, ακόμα κι αν χρειαζόταν να ταξιδεύει για πάντα. Ο Διάβολος τον άκουσε και για την υπεροψία του, τον καταδίκασε να περιπλανιέται αενάως στις θάλασσες με το πλοίο του, το οποίο πιάνει στεριά κάθε επτά χρόνια. Ο Ολλανδός να λυτρωθεί από την κατάρα της διαρκούς περιπλάνησης μόνο εάν μία γυναίκα του ορκιστεί αιώνια πίστη. Η γυναίκα αυτή αποδεικνύεται η Ζέντα, η οποία έμοιαζε να περίμενε τον Ολλανδό από πάντα. Όταν ο όρκος της αμφισβητείται, η Ζέντα αποδεικνύει ότι θα παραμείνει πιστή μέχρι τον θάνατο πέφτοντας στη θάλασσα. 

Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, το έργο του οποίου παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια του 2013 σε όλα τα λυρικά θέατρα του κόσμου, οραματίστηκε μια τέχνη πέρα από την ψυχαγωγία, με διδακτικό περιεχόμενο, στα πρότυπα του αρχαίου ελληνικού δράματος. Η πρωτοποριακή δομή των κειμένων του όσο, κυρίως, οι μουσικές του καινοτομίες (αρμονία, προσωδία, χρήση εξαγγελτικών θεμάτων κ.λπ.) υποχρέωσαν τους συναδέλφους του να ξαναδούν το σύνολο της μουσικής τέχνης με διαφορετική οπτική. Σημαντικότερα έργα του είναι Ο ιπτάμενος Ολλανδός (1843), Τάνχωυζερ (1845/61), Λόενγκριν (1850), Τριστάνος και Ιζόλδη (1864), Οι αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης (1867), Το Δαχτυλίδι του Νίμπελουνγκ (1876), Πάρσιφαλ (1882). 

Ο ιπτάμενος Ολλανδός είναι η πρώτη συνεργασία του Γιάννη Κόκκου με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Ο διεθνώς καταξιωμένος Έλληνας σκηνοθέτης της όπερας, με έδρα του το Παρίσι, δίνει μια πανανθρώπινη και διαχρονική διάσταση στον Ολλανδό, την ιστορία του οποίου θα παρακολουθήσουμε μέσα από τα μάτια της Ζέντας. Μέσα από τις έννοιες της ύβρεως, της λύτρωσης, του έρωτα, της αυτοκαταστροφής και του θανάτου, ο σκηνοθέτης επιχειρεί μια ανάγνωση υψηλής αισθητικής με ευθείες αναφορές στο αρχαίο ελληνικό δράμα. Ο Γιάννης Κόκκος έχει παρουσιάσει δουλειές του στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου από τη Σκάλα του Μιλάνου έως το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και από το Ρεάλ της Μαδρίτης έως την Όπερα της Βιέννης και το Μαριίνσκι, έχει συνεργαστεί με τους κορυφαίους μαέστρους (Αμπάντο, Μούτι, Γκάρντινερ, Μέτα κ.α.), ενώ έχει τιμηθεί με πληθώρα βραβείων για το έργο του. 

Την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα διευθύνει ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αρχιμουσικούς, ο Λουκάς Καρυτινός, ο οποίος διηύθυνε το 1994 τον Ολλανδό στο θέατρο Ολύμπια. Τη Χορωδία της ΕΛΣ διευθύνει ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος. 
Στο ρόλο του Ολλανδού ο περιζήτητος Γερμανός βαρύτονος Τόμας Γ. Μάγερ ο οποίος στην απόλυτη ακμή της καριέρας του το 2012 πρωταγωνίστησε στο βαγκνερικό Λόενγκριν στο φεστιβάλ του Μπάυροϊτ, ενώ έχει τραγουδήσει μεταξύ άλλων και στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, καθώς και σε Παρίσι, Βερολίνο, Μόναχο, Μιλάνο. Στον ρόλο της Ζέντας η Ζαν - Μισέλ Σαρμπονέ, η οποία θεωρείται μια από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες του Γερμανικού ρεπερτορίου με εμφανίσεις σε θέατρα από το Παρίσι έως το Βερολίνο και από Σάλτσμπουργκ έως το Εδιμβούργο, τη Μαδρίτη και το Ντάλλας. Η Σαρμπονέ έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές για τις εμφανίσεις της σε όλο τον κόσμο: το Time Out του Λονδίνου έγραψε το 2012 ότι πρόκειται για «μια ερμηνεύτρια με φωνή και παρουσία πρώτης τάξεως» (Time Out London - Colin Anderson, 2012). 
Ο Ίαν Στόρεϋ, διακεκριμένος Βρετανός τενόρος ο οποίος έχει διαπρέψει στο ρόλο του Τριστάνου σε Σκάλα Μιλάνου, Βερολίνο, Ζυρίχη, Μπρέγκεντς, Βαρκελώνη, Ντίσελντορφ, θα ερμηνεύσει το ρόλο του Έρικ. 
Το καστ συμπληρώνουν στο ρόλο του Ντάλαντ ο διεθνής Έλληνας μπάσος Δημήτρης Καβράκος (στη δεύτερη διανομή ο Γκρέγκορυ Φρανκ), στο ρόλο της Μαίρης η Ελισάβετ Κλονόβσκαγια, ενώ τον Τιμονιέρη του Ντάλαντ θα ερμηνεύσει ο Αντώνης Κορωναίος. Στη δεύτερη διανομή τον ρόλο του Ολλανδού ερμηνεύει ο Τόμας Γκατσέλι, ο οποίος πρόσφατα ερμήνευσε τον ίδιο ρόλο στην όπερα του Πεκίνου και του Μόντρεαλ. 

Προπώληση εισιτηριών: 

από τα Ταμεία τoυ ΘΕΑΤΡΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ, Ακαδημίας 59-61, Αθήνα 
Καθημερινά 9.00–21.00 Τηλ. πωλήσεις 210 3662 100, 210 3612 461, 210 3643 725 
από τα ταμεία του Φεστιβάλ Αθηνών, Πανεπιστημίου 39, 105 64 Αθήνα Δευτέρα-Παρασκευή 8.30–16.00, Σάββατο 9.00–14.30 

Ηλεκτρονική προπώληση, www.greekfestival.gr 

Ώρα έναρξης παραστάσεων 21.00 

Τιμές εισιτηρίων: 

ΑΝΩ ΔΙΑΖΩΜΑ: €25 
ΖΩΝΗ Γ’: €45 
ΖΩΝΗ Β’: €55 
ΖΩΝΗ Α’: € 60 
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ Β’ & Δ’: €85 
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ Γ’: €100 

Φοιτητικό & παιδικό: €15


Video
  • Ο ιπτάμενος Ολλανδός


























Σημείωμα του σκηνοθέτη Γιάννη Κόκκου 


 «Εάν από μακριά…»* 


Πρώτη όπερα του Βάγκνερ, στην οποία όλα του τα μουσικά ευρήματα εμφανίζονται σε μορφή προσχεδίου ή ήδη ολοκληρωμένα, ο Ιπτάμενος Ολλανδός είναι έργο εμβληματικό του γερμανικού ρομαντισμού. 

Μαινόμενα στοιχεία της φύσης, καταραμένες ψυχές, εμμονές του έρωτα και του θανάτου, αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο κοινότοπο και στο όνειρο, υλισμός και πνευματικότητα˙ ο νεαρός μουσικός εξερευνά το πνεύμα της εποχής και τους προσωπικούς του δαίμονες. 

Καθώς συνδέεται με ένα περιβάλλον αισθητικής και λογοτεχνίας, το οποίο εκτείνεται από την ποίηση του Χάινε, του Χαίλντερλιν ή του Κόλριτζ και φτάνει έως τα αφηγήματα του Χόφμαν, του Άρνιμ ή του Σέλλεϋ, ο Ιπτάμενος Ολλανδός ανακαλεί ένα φανταστικό κόσμο δονούμενο από τα ρίγη του παραλόγου, τα οποία ξυπνά το άγχος της βιομηχανικής ανάπτυξης, η οποία γεννιόταν στα μέσα του 19ου αιώνα... 

Η προμηθεϊκή μορφή του Ολλανδού, ένοχη ύβρεως, είναι ένα φάντασμα το οποίο περιπλανιέται στις θάλασσες δίχως μνήμα, αναζητώντας τον απόλυτο έρωτα σε μία γυναίκα, η οποία θα του επιτρέψει να βρει την ειρήνη στο θάνατο. Είναι ο πρόδρομος όλων των μελλοντικών βαγκνερικών ηρώων, που, αποδιωγμένοι από θεούς ή ανθρώπους, αναζητούν τη λύτρωση την οποία μπορεί να τους προσφέρει ο έρωτας ή η συμπόνια των άλλων. Εκείνο το οποίο κάνει το φανταστικό αυτό χαρακτήρα σύγχρονο, είναι ότι αψηφά τη φυσική τάξη, γεγονός που τον συντρίβει, καταδικάζοντάς τον στη μοναξιά και την αυτοκαταστροφή. 

Η ιστορία αυτή θα εκτυλιχθεί μέσα από τη ματιά της Ζέντας, νεαρής κοπέλας ταυτόχρονα και παιδιού, που διακατέχεται από εμμονή για μια προγονική μορφή, συναρπαστική και μοιραία, στην οποία έχει αφιερωθεί με έναν έρωτα νοσηρό, δίχως όρια. 

Στη σκηνή, σε αυτό το ανοικτό θέατρο στη σκιά του Παρθενώνα, αυτή η μουσική που μοιάζει να έρχεται από τα έγκατα της γης, πρέπει να ηχήσει σαν ολοκλήρωση της βαθιάς επιθυμίας του Βάγκνερ να αναδειχτεί σε ποιητή μιας νέα μυθολογίας της σύγχρονης εποχής, της οποίας οι ρίζες χάνονται στη νύχτα του χρόνου. Ένθεν ο αμετακίνητος θαυμασμός του προς τον Αισχύλο. 

Στη στενή σκηνή, η θάλασσα, με την κίνησή της παγωμένη, αποτελεί το θέατρο, όπου ζωντανοί και νεκροί συναπαντώνται στο ίδιο όνειρο. 

Τα σύννεφα, ο ωκεανός, η οργή των στοιχείων της φύσης τρέχουν πάνω στον κάθετο τοίχο του ωδείου σαν ηχώ του μεγάλου εκδικητικού χάους, απειλητική ανάμνηση της μοίρας που βάρυνε κάποτε ένα ναυτικό, ο οποίος δεν πίστευε παρά στην ανθρώπινη θέληση… 

* «Wenn aus der Ferne», ποίημα του Φρήντριχ Χαίλντερλιν [1770-1843] 



Ο ιπτάμενος Ολλανδός με μια ματιά 

Ο συνθέτης / Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ γεννήθηκε στη Λειψία το 1813 την ίδια χρονιά με τον Τζουζέππε Βέρντι. Αποτελεί μοναδική περίπτωση ανάμεσα στους συνθέτες του 19ου αιώνα και εμβληματική μορφή του γερμανικού ρομαντισμού, καθώς η δράση και το δημιουργικό του έργο επηρέασαν βαθύτατα την σκέψη, τα γράμματα και την τέχνη της δικής του και μεταγενέστερων εποχών. Συνέγραψε θεωρητικά δοκίμια όπως επίσης τα ποιητικά κείμενα για όλα του τα σκηνικά έργα, οραματίστηκε μία τέχνη πέρα από την ψυχαγωγία, με διδακτικό περιεχόμενο, στα πρότυπα του αρχαίου ελληνικού δράματος. Εμπνεύστηκε και υλοποίησε το ιδανικό κτίριο θεάτρου για την παρουσίαση των μουσικών του δραμάτων κοντά στη φύση, μακριά από την πολυτέλεια των κοσμικών μεγαλουπόλεων. Η πρωτοποριακή δομή των κειμένων του όσο, κυρίως, οι μουσικές του καινοτομίες (αρμονία, προσωδία, χρήση εξαγγελτικών θεμάτων κ.λπ.) υποχρέωσαν του συναδέλφους του να ξαναδούν το σύνολο της μουσικής τέχνης με διαφορετική οπτική. Πέθανε στην Βενετία το 1883. Σημαντικότερα έργα του Ο ιπτάμενος Ολλανδός (1843), Τάνχωυζερ (1845/61), Λόενγκριν (1850), Τριστάνος και Ιζόλδη (1864), Οι αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης (1867), Το Δαχτυλίδι του Νίμπελουνγκ (1876), Πάρσιφαλ (1882). 

Το έργο / Ρομαντική όπερα σε τρεις πράξεις, ο Ιπτάμενος Ολλανδός βασίζεται σε ποιητικό κείμενο του ίδιου του συνθέτη. Σημαντικά στοιχεία αντλούνται από τη σατιρική νουβέλα του Χάινριχ Χάινε Από τα απομνημονεύματα του κυρίου Σναμπελεβόπσκι [1833] ενώ αποφασιστικής σημασίας υπήρξε η εμπειρία του Βάγκνερ κατά τη διάρκεια περιπετειώδους ταξιδιού με πλοίο από τη Ρίγα στο Λονδίνο, το καλοκαίρι του 1839. Η υπόθεση αφορά έναν ναυτικό, τον Ολλανδό, ο οποίος περιπλανιέται αενάως στις θάλασσες με το πλοίο του, το οποίο πιάνει στεριά κάθε επτά χρόνια. Μπορεί να σωθεί από την κατάρα της διαρκούς περιπλάνησης μόνο εάν μία γυναίκα του ορκιστεί αιώνια πίστη. Αποδεικνύεται ότι αυτή η γυναίκα είναι η Ζέντα, η οποία έμοιαζε να περίμενε τον Ολλανδό από πάντα. Όταν η πίστη της αμφισβητείται, η Ζέντα αποδεικνύει ότι θα παραμείνει πιστή μέχρι τον θάνατο πέφτοντας στη θάλασσα. 

Πρεμιέρες / Ο Ιπτάμενος Ολλανδός πρωτοπαρουσιάστηκε στη Δρέσδη, στο Βασιλικό Θέατρο της Αυλής της Σαξονίας, στις 2 Ιανουαρίου 1843. Στο δραματολόγιο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η οποία ιδρύθηκε το 1939/40 η όπερα προστέθηκε στις 3 Μαΐου 1952, οπότε παρουσιάστηκε στο Θέατρο Ολύμπια σε ελληνική μετάφραση του Μανώλη Καλομοίρη, μουσική διεύθυνση του Λεωνίδα Ζώρα και σκηνοθεσία του Ρενάτο Μόρντο. Τους κεντρικούς ρόλους απέδιδαν ο Δημήτρης Ευστρατίου (Ολλανδός), η Ναυσικά Γαλανού-Βουτυρά (Ζέντα), ο Αντώνης Δελένδας (Έρικ) και ο Πέτρος Χοΐδάς (Ντάλαντ).

Σύνοψη 

Α’ Πράξη / Στα παράλια της Νορβηγίας. Επιστρέφοντας στον τόπο του, ο καπετάνιος Ντάλαντ αναζητά προστασία σε ένα λιμάνι προκειμένου να αποφύγει την τρομερή καταιγίδα. Αφήνει τον Τιμονιέρη να φυλά στο κατάστρωμα και αποσύρεται με τους ναύτες. Ο Τιμονιέρης αποκοιμάται και δεν αντιλαμβάνεται ότι ένα πλοίο–φάντασμα αράζει πλάι στο δικό του. Καθώς το αόρατο πλήρωμα μαζεύει τα πανιά, ένας χλωμός άντρας κατεβαίνει στη στεριά. Μιλά για την κατάρα που τον καταδιώκει να περιπλανιέται στις θάλασσες χωρίς τέλος. Μόνον κάθε επτά χρόνια του επιτρέπεται να πατήσει το πόδι του στη στεριά. Αν τότε βρει γυναίκα, η οποία θα του ορκιστεί αιώνια πίστη, θα ελευθερωθεί από την κατάρα. 

Επιστρέφοντας στο κατάστρωμα ο Ντάλαντ συναντά τον ξένο, ο οποίος ακούγοντας ότι ο Ντάλαντ έχει μία κόρη ανύπαντρη, τη ζητά σε γάμο προσφέροντας ως αντάλλαγμα ένα σεντούκι γεμάτο θησαυρούς. Ο Ντάλαντ ενθουσιάζεται και δέχεται. Φυσά νότιος άνεμος και τα δύο πλοία ξεκινούν για την πατρίδα του Ντάλαντ.

Β’ Πράξη / Τα κορίτσια γνέθουν στην κατοικία του Ντάλαντ. Ανάμεσά τους είναι η Ζέντα, η κόρη του, η οποία δεν μπορεί να ξεκολλήσει το βλέμμα της από το πορτρέτο του Ολλανδού, που κρέμεται στον τοίχο. Παρακούγοντας την παραμάνα της, τραγουδά στις άλλες κοπέλες την ιστορία του μυθικού ναυτικού, ο οποίος προκάλεσε τον Σατανά κι εκείνος τον τιμώρησε. Θα ήθελε να είναι εκείνη, η οποία θα τον έσωνε με την πίστη της. 

Στο σπίτι μπαίνει ο Έρικ, ένας νεαρός κυνηγός. Τα κορίτσια φεύγουν και ο Έρικ, ο οποίος άκουσε όσα έλεγε η Ζέντα και είναι ερωτευμένος μαζί της, την προειδοποιεί. Της μιλά για το όνειρό του, στο οποίο ο Ντάλαντ επιστρέφει σπίτι με έναν ξένο άνδρα, ο οποίος την παίρνει μαζί του στη θάλασσα. Εκείνη ακούει με ενθουσιασμό, εκείνος είναι απελπισμένος. 

Πράγματι, φτάνει ο Ντάλαντ με τον ξένο. Σαν μαγεμένοι, η Ζέντα και ο Ολλανδός κοιτιούνται. Η παρουσία του ενθουσιασμένου πατέρα περνά απαρατήρητη, η κοπέλα δεν δίνει καμία σημασία στα λόγια του. Η Ζέντα ορκίζεται αιώνια πίστη στον Ολλανδό. 

Γ’ Πράξη / Αργότερα, το ίδιο βράδυ, κοπέλες φέρνουν φαγητό και ποτά στους άνδρες του Ντάλαντ. Προσκαλούν επίσης το πλήρωμα του ξένου καραβιού, αλλά μάταια. Καθώς οι κοπέλες επιστρέφουν απογοητευμένες, φαντάσματα εμφανίζονται στο κατάστρωμα του ξένου πλοίου και οι άνδρες του Ντάλαντ απομακρύνονται φοβισμένοι. 

Φτάνει η Ζέντα. Την ακολουθεί ο Έρικ, ο οποίος τής προσάπτει ότι τον εγκατέλειψε, καθώς στο παρελθόν τον αγαπούσε και του είχε ορκιστεί πίστη. Ακούγοντας τα λόγια αυτά, απελπισμένος ο Ολλανδός ξεσπά, καθώς πιστεύει ότι έχει πλέον χαθεί για πάντα. Καλεί τους άνδρες του, μιλά στη Ζέντα για την κατάρα που τον καταδιώκει και αποκαλύπτει στον τρομαγμένο Ντάλαντ την πραγματική του ταυτότητα. Όμως, καθώς είναι έτοιμος να αναχωρήσει και πάλι, η Ζέντα δηλώνει πως θα του παραμείνει πιστή μέχρι το θάνατο και το αποδεικνύει πέφτοντας στη θάλασσα. Η θυσία της επιφέρει την σωτηρία του Ολλανδού, το πλοίο φάντασμα χάνεται.


thulebooks.gr

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Αγκριτζέντο




Συγγραφέας: Χατζηαντωνίου Κώστας
Εκδότης: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Σελίδες:380

European Union Prize for Literature [2011] 

Τι μπορεί να συμβεί όταν ανταμώσουν στο Αγκριτζέντο της Σικελίας... 

...Ένας παράξενος γιατρός που καταδύεται στην ιστορία του αρχαίου Ακράγαντα, με οδηγό τον μεγάλο φιλόσοφο, τέκνο της πόλης, Εμπεδοκλή. 

Η κόρη του, μια ζωγράφος που ζητά τη λύτρωση όχι στην τέχνη αλλά σε μιαν απρόβλεπτη μοίρα. 

Ένας Έλληνας που επιλέγει τη φυγή και την επιστροφή στον πρώτο του έρωτα για να σωθεί από τον κορεσμό και την ανία. 

Κάποιος παράνομος που κρύβεται εδώ και αναλογίζεται τη ζωή του καταρρίπτοντας τους μύθους για το οργανωμένο έγκλημα. 

Ένας αποσχηματισμένος ιερέας που θυμάται μαζί με τον αδερφό του πρόσωπα και γεγονότα μιας άλλης Σικελίας... 

Ένα βιβλίο ύμνος γι αυτή την άλλη Σικελία, πέρα από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις. Μα κι ένα βιβλίο-ύμνος για την πραγματική ζωή και για μια πατρίδα που δεν υπάρχει πια. Γιατί το Αγκριτζέντο δεν είναι απλά μια πόλη...


Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Η μικρασιατική εκστρατεία στον Κυπριακό Τύπο




Η μαρτυρία του "Νέου έθνους": Νοέμβριος 1918 - Σεπτέμβριος 1922 


Η συμβολή του Τύπου στη μελέτη διαφόρων όψεων της νεότερης Ιστορίας αποτελεί αναμφίβολα μια σημαντική ερευνητική παράμετρο. Μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό δε χρησιμεύει τόσο στο να εξακριβωθούν επακριβώς μεγάλα γεγονότα όσο το να φωτιστεί ο αντίκτυπός τους στην κοινωνία, να αποκαλυφθούν λανθάνουσες ιδεολογικές τάσεις και γενικότερα το δημόσιο αίσθημα. 

Αυτό κυρίως επιχειρείται και στο βιβλίο του μελετητή Χρήστου Αλεξάνδρου. Το "Νέον Έθνος", μια φιλοβασιλικού προσανατολισμού εφημερίδα στην κατεχόμενη από τους Βρετανούς Κύπρο, με έντονο το πνεύμα του μεγαλοϊδεατισμού καταγράφει βήμα προς βήμα τη Μικρασιατική Εκστρατεία καθώς και τις ενδοελληνικές εξελίξεις. 

Η μελέτη των σελίδων της επεφύλαξε διάφορα συμπεράσματα, αναμενόμενα και μη. Ταυτόχρονα αποκάλυψε την ένταση των επιδράσεων που τα γεγονότα είχαν στην Κύπρο, αφού οι Έλληνες του νησιού έκριναν την όλη συγκυρία ως πολύ ευνοϊκή για την Ένωσή τους με την Ελλάδα και επεδίωξαν να σπρώξουν τις εξελίξεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Το αποχαιρετιστήριο σημείωμα του Ντομινίκ Βεννέρ




«…η πράξη μου ενσαρκώνει την ηθική της βούλησης…»

Είμαι υγιής στο σώμα και στο πνεύμα και πανευτυχής από την αγάπη της γυναίκας μου και των παιδιών μου. Αγαπώ τη ζωή και δεν αναμένω τίποτε πιο πολύ, εκτός από τη διαιώνιση της φυλής μου και του πνεύματός μου. Όμως, στη δύση αυτής της ζωής, ενώπιον των τεράστιων κινδύνων που απειλούν τη Γαλλική και Ευρωπαϊκή πατρίδα μου, αισθάνομαι ότι έχω το καθήκον να δράσω όσο έχω ακόμη τη δύναμη. Θεωρώ αναγκαίο να θυσιάσω τον εαυτό μου για να διακόψω τον λήθαργο που μας έχει καταβάλει. Προσφέρω ό,τι μου απομένει από τη ζωή για να διαμαρτυρηθώ αλλά και να θέσω θεμέλια. 

Επιλέγω έναν χώρο με υψηλό συμβολισμό, τον καθεδρικό της Notre Dame τον οποίον σέβομαι και θαυμάζω και τον οποίο οι μεγαλοφυείς πρόγονοί μου έχτισαν σε χώρο αρχαιότερων λατρειών, θυμίζοντάς μας έτσι τις πανάρχαιες ρίζες μας. Την ώρα που τόσο πολλοί άνθρωποι είναι σκλάβοι της ζωής τους, η πράξη μου ενσαρκώνει την ηθική της βούλησης. Παραδίδω τον εαυτό μου στον θάνατο για να αφυπνίσω τις κοιμισμένες συνειδήσεις. Επαναστατώ ενάντια στη μοίρα. Επαναστατώ ενάντια στα δηλητήρια της ψυχής και ενάντια στις καταπιεστικές ατομικές επιθυμίες που καταστρέφουν τα θεμέλια της ταυτότητάς μας και κυρίως την οικογένεια, τον θεμέλιο λίθο του πολυχιλιετούς πολιτισμού μας. Υπερασπιζόμενος την ταυτότητα κάθε λαού στον τόπο του, επαναστατώ συγχρόνως ενάντια στο έγκλημα της επικείμενης αντικατάστασης των δικών μας πληθυσμών. 

Ο κυρίαρχος λόγος δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από τα τοξικά διφορούμενά του, έτσι εναπόκειται στους Ευρωπαίους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Δεν έχουμε μια ταυτοτική θρησκεία για να δεθούμε επάνω της, αλλά έχουμε μία καθαρή μνήμη από την εποχή του Ομήρου, στην οποία φυλάσσονται όλες οι αξίες επί των οποίων θα θεμελιώσουμε εκ νέου τη μελλοντική μας αναγέννηση πέρα από τη μεταφυσική τού «χωρίς όρια», βλαβερή πηγή όλων των σύγχρονων παρεκκλίσεων. 

Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη από όλους αυτούς τους οποίους ο θάνατός μου θα κάνει να υποφέρουν, και πρώτα απ’ όλα από τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, καθώς επίσης και από τους φίλους και τους δικούς μου. Αλλά όταν το σοκ και η λύπη θα ξεθωριάσουν, τότε δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι θα κατανοήσουν το νόημα της πράξης μου και τον πόνο τους θα κάνουν περηφάνια. Εύχομαι να αντέξουν ενωμένοι. Θα βρουν στα πρόσφατα γραπτά μου προμηνύματα και εξηγήσεις για την πράξη μου. 
* Για κάθε πληροφορία μπορείτε να απευθυνθείτε στον εκδότη μου Pierre-Guillaume de Roux. Δεν τον είχα ενημερώσει για την απόφασή μου, αλλά με γνωρίζει από παλιά.

thulebooks.gr

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Ο θάνατος στην κελτική μυθολογία και παράδοση




Οι Κέλτες είχαν μια εκλεπτυσμένη αντίληψη για τον θάνατο. Η βασική τους πεποίθηση ήταν ότι, στην ουσία, δεν υπάρχει παρά μια μετάβαση σε έναν υπέροχο, χαρούμενο τόπο όπου το πνεύμα ξαναζωντανεύει το σώμα και ο άνθρωπος ζει όπως και πριν αλλά πιο ευτυχισμένος. Οι μεγαλόψυχοι και ατρόμητοι Κέλτες έκαναν φίλο ακόμα και τον θάνατο. Ποιοι ήταν οι δρυίδες και τι πρέσβευαν; Τι ήταν οι Μούμιες των Βάλτων; Τι γνωρίζουμε για τους μεγαλιθικούς τάφους και τι ήταν τα σιντ; Ποια ήταν η γιορτή του Θανάτου που επιβιώνει μέχρι σήμερα; Που βρισκόταν το Νησί της Χαράς, το Νησί των Γυναικών και ποιες ήταν οι ιδιότητες της Χύτρας της Αναγέννησης; Πού βρισκόταν το μυθικό Νησί της Άβαλον; Ας ταξιδέψουμε μαζί πίσω στον χρόνο να γνωρίσουμε τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τις παραδόσεις αυτού του λαού και την εικόνα που είχαν για το τέλος της ζωής και τον Άλλο Κόσμο; Ας ανακαλύψουμε μαζί εκείνη τη μαγική πύλη στον κόσμο μας που θα μας βγάλει στην άλλη μεριά. Στους ζωντανούς θρύλους, στα παραμύθια, στα χρώματα, στην αιώνια ζωή. 

 

Το βιβλίο ''Ο θάνατος στην κελτική μυθολογία και παράδοση'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Η απόκοσμη ομορφιά της Αίτνας


Μοναδικές φωτογραφίες του διάσημου ηφαιστείου

Την απόκοσμη ομορφιά ενός ηφαιστείου που έρχεται σε αντίθεση με τον κρύο καιρό και το χιόνι, κατέγραψε στις εικόνες του φωτογράφος ειδησεογραφικού πρακτορείου.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν προέρχονται από την Αίτνα, ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο.

Το διάσημο ηφαίστειο βρίσκεται στη Σικελία και συχνά σημειώνονται εκρήξεις, στέλνοντας λάβα στο βουνό.

Δείτε τις εικόνες…











Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΧΡΕΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ




Οι «απολυτα κρυμμενοι» συνωμοτες στην πολιτικη, στη θρησκεια, την εκπαιδευση, τη διασκεδαση και τα μεσα ενημερωσης εργαζονται για μια Aμερικη - ιδιοκτησια των τραπεζιτων, εναν πλανητη - ιδιοκτησια των τραπεζιτων και μια παγκοσμια κυβερνηση. -- ιδιοκτησια των τραπεζιτων! 

Η αγαπη για την πατριδα και τη φυλη σας, οπως και για τα παιδια σας θα σας κανει να ενδιαφερθειτε γι' αυτο που ειναι το μεγαλυτερο προβλημα της Aμερικης και εξ αιτιας του οποιου δεν υποφερετε τοσο εσεις, οσο θα υποφερουν οι επομενες γενεες. Η τοκογλυφια και οι φοροι θα συνεχισουν να αποσπουν ολο και μεγαλυτερα κομματια απο τα ετησια εισοδηματα του λαου και θα τα βαζουν στις τσεπες των τραπεζιτων και των πολιτικων τους πρακτορων. Οι αυξανομενες «κυβερνητικες» ρυθμισεις στοχο εχουν να αποτρεψουν τους πολιτες απο τη διαμαρτυρια και την αντισταση προς τον ελεγχο τους. 

Η Aμερικη δεν θα μπορεσει να απαλλαγει ποτε απο την δικτατορια την οποια ελεγχουν οι τραπεζιτες, οσο ο λαος αγνοει ποιοι ειναι οι μυστικοι ηγετες. Οι μυστικοι χρηματοδοτες που ελεγχουν τις περισσοτερες κυβερνησεις του κοσμου και τις περισσοτερες πηγες πληροφοριων φαινεται να μας εχουν «βαλει γερα στο χερι». Ενα μονο πραγμα φοβουνται: αφυπνισμενους πατριωτες, πολιτες εξοπλισμενους με την αληθεια και γεματους εμπιστοσυνη και ελπιδα για την ελευθερια...

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Γιούκιο Μισίμα

Το Βόρειο Σέλας όπως φαίνεται από τα Βραχώδη Όρη



Φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα από τον Ρίτσαρντ Γκοτάρντο

Τρεις μήνες έμεινε ένας φωτογράφος στα Βραχώδη Όρη για να φωτογραφίσει το βόρειο σέλας. Ο Ρίτσαρντ Γκοτάρντο κατασκήνωσε σε θερμοκρασίες που έφταναν και τους -30 βαθμούς Κελσίου το χειμώνα, ελπίζονταν να μπορέσει να καταγράψει το φαινόμενο που κόβει την ανάσα. 

Ο Γκοτάρντο από το Κάλγκαρι του Καναδά, νοίκιασε ένα snowmobile στο Revelstoke στη British Columbia και βρήκε το κατάλληλο σημείο για τη φωτογράφισή του. 

Οι φωτογραφίες με τα περίεργα κυκλικά σχήματα των αστεριών δημιουργήθηκαν από συγχώνευση εικόνων και ειδική τεχνική φωτογράφισης του Γκοτάρντο.

Οι παρακάτω φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 13 Απριλίου, λίγο πριν ο 29χρονος φωτογράφος φύγει από την περιοχή. 





















Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Κριτική της ελευθερίας της βουλήσεως




Schopenhauer Arthur 

Σ' ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, τόσο σοβαρό και τόσο δύσκολο που βρίσκει την πραγμάτωση του σ' ένα βασικό πρόβλημα της νεώτερης και σύγχρονης φιλοσοφίας, αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα μιας λεπτομερειακής ακρίβειας και παράλληλα μιας ανάλυσης των θεμελιωδών γνώσεων πάνω στις οποίες θα εξελιχθεί η συζήτηση. 

Η αντίληψη της ελευθερίας, αν την εξετάσουμε με ακρίβεια, είναι αρνητική. Δεν υπονοούμε μ' αυτή παρά την απουσία κάθε κωλήματος, κάθε εμποδίου. Άρα, εφόσον κάθε εμπόδιο είναι μια εκδήλωση της δύναμης, πρέπει ν' ανταποκρίνεται με μια θετική γνώση.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Με την τοκογλυφία (Άσμα 45), του Ezra Weston Loomis Pound





With Usura (Canto XLV), του Ezra Weston Loomis Pound
With usura hath no man a house of good stone
each block cut smooth and well fitting that design might cover their face,
with usura
hath no man a painted paradise on his church wall
harpes et luthes
or where virgin receiveth message
and halo projects from incision,
with usura
seeth no man Gonzaga his heirs and his concubines
no picture is made to endure nor to live with
but it is made to sell and sell quickly
with usura, sin against nature,
is thy bread ever more of stale rags
is thy bread dry as paper
with no mountain wheat, no strong flour
with usura the line grows thick
with usura is no clear demarcation
and no man can find site for his dwelling
stone cutter is kept from his stone
weaver is kept from his loom
WITH USURA
wool comes not to market
sheep bringeth no gain with usura
Usura is a murrain, usura
blunteth the needle in the maid’s hand
and stoppeth the spinner’s cunning. Pietro Lombardo
came not by usura
Duccio came not by usura nor Pier della Francesca; Zuan Bellin’ not by usura
nor was “La Calunnia” painted.
Came not by usura Angelico; came not Ambrogio Praedis,
Came no church of cut stone signed: Adamo me fecit.
Not by usura St. Trophime
Not by usura Saint Hilaire,
Usura rusteth the chisel
It rusteth the craft and the craftsman
It gnaweth the thread in the loom
None learneth to weave gold in her pattern;
Azure hath a canker by usura; cramoisi is unbroidered
Emerald findeth no Memling
Usura stayeth the young man’s courting
It hath brought the young bride and her bridegroom
CONTRA NATURAM
They have brought whores for Eleusis
Corpses are set to banquet
at behest of usura.

Με την τοκογλυφία (Άσμα 45), του Ezra Weston Loomis Pound
Με την τοκογλυφία ο άνθρωπος δεν έχει σπίτι γερό
με κάθε πέτρα λαξεμένη και καλά τοποθετημένη
έτσι ώστε ένα σχέδιο να μπορεί να στολίσει την πρόσοψή του,
με την τοκογλυφία
κανείς δεν έχει ζωγραφιστό παράδεισο στον τοίχο του ναού του
άρπες και λαούτα
ή τον ευαγγελισμό της παρθένου
και φωτοστέφανο να προβάλλει απ΄ τη χαραγματιά,
με την τοκογλυφία
κανείς δεν βλέπει τον Gonzaga
με τους διαδόχους και τις παλλακίδες του
κανένας πίνακας δε γίνεται να διαρκέσει ή να ζήσει,
γίνεται μόνο για να πουληθεί,
και μάλιστα γρήγορα,
με την τοκογλυφία, αμάρτημα κατά της φύσης,
είναι το ψωμί σου ακόμα πιο μπαγιάτικο
είναι το ψωμί ξερό σα χαρτί,
χωρίς πληθώρα από σιτάρι, χωρίς σκληρό αλεύρι
με την τοκογλυφία η γραμμή γίνεται παχιά
με την τοκογλυφία δεν υπάρχουν σαφείς διαχωρισμοί
και κανείς δε βρίσκει μέρος για να κατοικήσει.
Ο λιθοξόος απομακρύνεται από την πέτρα του
ο υφαντής απομακρύνεται από τον αργαλειό του
ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ
δεν έρχεται μαλλί στην αγορά
τα πρόβατα δε φέρνουν κέρδος με την τοκογλυφία.
Η τοκογλυφία είναι μάστιγα , η τοκογλυφία
στομώνει τη βελόνα στο χέρι της κυράς
και βάζει φραγμό στην ικανότητα του υφαντή.
Ο Pietro Lombardo δεν προέκυψε από την τοκογλυφία
Ο Duccio δεν προέκυψε από την τοκογλυφία
ούτε ο Pier della Francesca,
ο Bellini δεν προέκυψε από την τοκογλυφία
ούτε και ζωγραφίστηκε απ’ αυτήν “Η Συκοφαντία”.
Ο Angelico δεν προέκυψε από την τοκογλυφία,
ούτε ο Ambrogio Praedis.
Ουτ΄ εκκλησιά με λαξευμένη πέτρα
και χαραγμένη την επιγραφή “Αδάμ εποίει”.
Ούτε ο St. Trophime από την τοκογλυφία.
Ούτε ο Saint Hilaire από την τοκογλυφία.
Η τοκογλυφία διαβρώνει τη σμίλη .
Διαβρώνει την τέχνη και τον τεχνίτη.
Κατατρώγει το νήμα στον αργαλειό
Καμιά δεν έμαθε να φτιάχνει χρυσοκεντητά
Το γαλανό είναι πληγωμένο από την τοκογλυφία,
και τo άλικο μένει ακέντητο.
Το σμαράγδι δε βρίσκει κανέναν Memling
Η τοκογλυφία σταματά την ερωτοτροπία του νέου
Έφερε ανάμεσα στη νεαρή νύφη και τον άντρα της
ΤΟ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ
Έφεραν πόρνες για την Ελευσίνα
Πτώματα στήθηκαν στο συμπόσιο
κατ΄ εντολήν της τοκογλυφίας

thulebooks.gr

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

1000 ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ


Από το 1300 ως το 1850






Οι σημαντικότεροι Ευρωπαίοι ζωγράφοι της περιόδου 1300-1850, με αλφαβητική σειρά και με τη συνοδεία 1.000 περίπου έγχρωμων εικόνων.
Επιπλέον: Σύντομη παρουσίαση θεμάτων σχετικών με την τέχνη και την ιστορία της (οι τεχνικές της ζωγραφικής, οι συλλογές και τα μουσεία, το εμπόριο έργων τέχνης, κ.λπ.), καθώς και μικρό λεξικό εικαστικών όρων.



Α. Ο ΠΡΩΤΟΣ UOMO UNIVERSALE ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ
Β. «Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»
C. ΟΙ ΓΗΙΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΑΤΖΟ
D. Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ
E. Η ΝΥΦΗ, Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
F. AVE MARIA, GRATIA PLENA, DOMINUS TECUM
G. ΠΟΛΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
H. ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ
I/J. ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
K. «Η ΤΣΙΤΣΕΡΟΝΕ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ»
L. ΜΙΑ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΙΔΙΟΦΥΙΑ
M. ΔΥΟ ΦΛΟΡΕΝΤΙΝΟΙ ΣΤΗΝ ΦΛΑΝΔΡΑ
N/O. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ
P/Q. ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ
R. Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ
S. «ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΑΜΠΟΥΝ»
T. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΑΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
U/V. ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
W. ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΗ ΕΙΚΟΝΑ
Z. ΟΤΑΝ Η ΤΕΧΝΗ ΕΓΙΝΕ ΔΗΜΟΣΙΑ. . .
ΓΛΩΣΣΑΡΙ 
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Η ΜΠΑΛΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ





                                                     του Έζρα Πάουντ

Τη λέει ο Σίμων ο Ζηλωτής κάποια μέρα μετά τη Σταύρωση


Χάσαμε τον ομορφότερο σύντροφο απ’ όλους
για τους παπάδες και το σταυρό;
Ναι, αγαπούσε τους γερούς ανθρώπους,
τα καράβια και τ’ ανοιχτό πέλαγο.

Σαν ήρθαν με πλήθος να πάρουν τον Άνθρωπό μας
να ’βλεπες το χαμόγελό του πόσο ήταν καλό
«Πρώτα αφήστε αυτούς να φύγουν!» είπε ο Όμορφος Σύντροφός μας,
«Αλλοιώς θα ’σαι καταραμένος», λέει αυτός.

Ναι, μας έδιωξε μέσα απ’ τις σταυρωτές ψηλές λόγχες
κι η περιφρόνηση του γέλιου του ακούστηκε όλη,
«Γιατί δε με πιάσατε», λέει αυτός
«όταν περιδιάβαζα μόνος στην πόλη;»

Ω ήπιαμε στην Υγειά του με το καλό κόκκινο κρασί
την τελευταία φορά που κάναμε παρέα,
αλλ’ άνθρωπος ανθρώπων ήταν αυτός,
δεν ήταν ο Όμορφος Σύντροφος έκτομος ιερέας.

Τον είδα να διώχνει εκατό ανθρώπους
με μια δέσμη σκοινιά, γιατί – μυστήριο -
τον υψηλό κι άγιο οίκο τον πήραν
για παζάρι τους και χρηματιστήριο.

Δε θα τον πετύχουν σε βιβλίο νομίζω
μολονότι το γράφουνε ελκυστικά·
χαρτοπόντικας δεν ήταν ο Όμορφος Σύντροφος
μ’ αγαπούσε την ανοιχτή θάλασσα.

Αν νομίζουν πως έχουν παγιδέψει τον Όμορφο Σύντροφό μας
είν’ ανόητοι στον έσχατο βαθμό.
«Θα πάω στη γιορτή», είπε ο Όμορφος Σύντροφός μας,
«μ’ όλο που πηγαίνω στην αγχόνη εγώ».

«Μ’ είδατε να θεραπεύω τους κουτσούς και τους τυφλούς
και ν’ ανασταίνω τους νεκρούς», λέει αυτός.
«Θα δείτε κάτι που τα ξεπερνάει όλα:
πώς ένας γενναίος πεθαίνει στο σταυρό».

Γιος του Θεού ήταν ο Όμορφος σύντροφος
που μας κάλεσε να γίνουμε αδέλφια μ’ αυτόν.
Τον είδα να τρομάζει χίλιους άντρες.
Τον είδα πάνω στο σταυρό.

Δεν έβγαλε φωνή όταν του βάζαν τα καρφιά
και το αίμα ανάβλυζε ζεστό,
τα λαγωνικά του κόκκινου ουρανού αλυχτούσαν
αλλά δεν έβγαλε καμιά φωνή αυτός.

Τον είδα να τρομάζει χίλιους άντρες
στα υψώματα της Γαλιλαίας,
κλαψούριζαν καθώς έβγαινε ήρεμος ανάμεσά τους,
με τα μάτια του σαν το γαλάζιο της θάλασσας ωραία,

σαν τη θάλασσα που δεν ανέχεται ταξίδι
με τους ανέμους που λυσσομανάν’,
σαν τη θάλασσα που την τρόμαξε στη Γεννησαρέτ
με δυο λέξεις ειπωμένες ξαφνικά.

Κύριος των ανθρώπων ήταν ο Όμορφος Σύντροφος,
της θάλασσας σύντροφος και τ’ ανέμου,
αν νομίζουν πως έχουν σκοτώσει τον Όμορφο Σύντροφό μας,
είναι ανόητοι αιώνια, καλέ μου.

Τον είδα να τρώει την κερήθρα
κι ας τον είχαν καρφώσει πριν μέρες στο σταυρό.

                                                                   
                                                      Μετάφραση Ηλία Κυζηράκου
                           από το βιβλίο « Έζρα Πάουντ», εκδ. Δωδώνη