Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΝΟ, ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ




Πέρασαν τέσσερις και πλέον δεκαετίες από τότε που γνωρίσαμε στη χώρα μας το κλασικό ιαπωνικό θέατρο Νο, σε αθηναϊκή παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Στη μνήμη μου παρέμειναν οι ξαφνιασμένες φυσιογνωμίες των σχετικά λίγων θεατών που την είχαν παρακολουθήσει.
Σήμερα ξέρω πως ήταν μια από τις ωραιότερες και αρτιότερες παραστάσεις του είδους της, που είχαμε την ευκαιρία να δούμε. Τότε όμως, απροετοίμαστοι οι περισσότεροι και ιδιαίτερα οι πολύ νέοι που είχαμε σπεύσει εκεί, προσπαθούσαμε να συμφιλιώσουμε τους παράξενους μουσικούς ήχους και τις σχεδόν ακίνητες σιλουέτες με τις βαρύτιμες ενδυμασίες τους, με τα λευκά μαρμάρινα σκαλιά του οικείου μας θεάτρου που είχε συνοδέψει, ως τότε την ευρωπαϊκή παιδεία μας... [...] 

(Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Νικολάου Π. Μπρατσιώτου
Εισαγωγικό σημείωμα
Α. Ιστορική επισκόπηση του κλασικού ιαπωνικού θεάτρου
Το θέατρο πριν το Νο
Το κλασικό Νο και το κυόγκεν
Καν' αμι και Ζεαμι
Β. Η θεωρητική θεμελίωση του Νο από τον Ζεαμι
Τα στοιχεία της σύνθεσης και της εκτέλεσης του Νο
Η θητεία του καλλιτέχνη
Η αρχή της μίμησης
Η έννοια του άνθους
Η έννοια του γιούγκεν
Η έννοια του θαυμαστού
Η τεχνική της ερμηνείας
Το πορτραίτο του καλλιτέχνη
Γ. Επιλογή από το θεατρικό έργο του Ζεαμι: Τακασάγκο
Επίμετρο: Το κουκλοθέατρο και το καμπούκι
Πίνακας εικόνων
Summarized version in English