Αυτή η συνοπτική έκθεση για τον άνθρωπο και τα πεπρωμένα του κατά τη Βεδαντική διδασκαλία είναι από τα πρώτα και πιο βασικά βιβλία του Guenon. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά στο Παρίσι το 1925, σε μια εποχή που, όπως και σήμερα, ανθούσαν οι παραποιήσεις των Ανατολικών παραδόσεων. Το ίδιο λοιπόν το περιβάλλον της εποχής καθιστούσε το βιβλίο επίκαιρο- και στον βαθμό που αυτές οι παραποιήσεις υπάρχουν και σήμερα, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα ενισχυμένες και στερεωμένες από τον χρόνο, εξακολουθεί να είναι. Όμως ο πιο σημαντικός λόγος που ώθησε τον Guenon να γράψει ένα τέτοιο βιβλίο ήταν ότι διέβλεπε μια ανάγκη να παρουσιαστούν ολοκληρωμένα στο κοινό της Δύσης οι απαντήσεις της παραδοσιακής Ανατολής πάνω σε δύο αιώνια ερωτήματα: ποιος είναι ο άνθρωπος, δηλαδή ποια στοιχεία συνιστούν την οντότητα του, και τι τον περιμένει μετά θάνατον. Πράγματι, είναι θεμελιώδες στην πνευματική πορεία να υπάρχει μια, στην αρχή τουλάχιστον σχετική και γενική, γνώση για το ποιος είναι ο «ταξιδευτής», ποιο το τέρμα του «ταξιδιού» και πως μπορεί να οδηγηθεί εκεί. Και η Βεδαντική διδασκαλία, κατά τον Guenon, είναι πλήρης στο ζήτημα αυτό και συνεπώς από τις πλουσιότερες και καθαρότερες πηγές απ’ όπου μπορεί να αντλήσει κανείς υλικό που να τον στηρίζει στον αγώνα που καταβάλλει στα πλαίσια της παράδοσης του. Περιττό να πούμε πως ο συγγραφέας ήταν επαρκέστατα εφοδιασμένος για να εκπληρώσει το σκοπό του- άλλωστε ο Α.Κ. Coomaraswamy, από τους πληρέστερους λόγιους ινδουιστές και μεταφυσικούς, τον είχε χαρακτηρίσει ως τον τελειότερο γνώστη της Ινδουιστικής παράδοσης στη Δύση. Το βιβλίο αυτό το αποδεικνύει.