Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Η ΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ



FORTUNE DION 

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως η συνάντηση με μια γυναίκα θα ήταν δυνατό να δημιουργήσει μια τόσο ισχυρή σχέση. Ούτε, βέβαια, θα περίμενε πως αυτή η σχέση θα σφράγιζε όλη τη μετέπειτα ζωή του. Και όμως, η γνωριμία μιας μυστηριώδους γυναίκας συνδέει τον ήρωα αυτού του παράξενου μυθιστορήματος με τα νήματα ενός πολύ μακρινού παρελθόντος. Αυτός γίνεται το μέσο για να αναβιώσουν αρχαίες μνήμες και μυστήρια που βρίσκονταν θαμμένα βαθιά στις ασυνείδητες περιοχές της ύπαρξής του. Έτσι η αρχέγονη μυστηριακή ατμόσφαιρα μεταφέρεται στη σύγχρονη ένταση των καιρών μας και για άλλη μια φορά κάνει την εμφάνισή της η ιέρεια της θάλασσας.

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΠΛΗΣ ΡΙΖΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ



ΚΑΘΕ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΡΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ

Η πραγματεία "Περί της τετραπλής ρίζας του αποχρώντος λόγου" αποτελεί στη βασική της μορφή τη διδακτορική διατριβή του Άρθουρ Σοπενχάουερ, την οποία επεξεργάστηκε ο ίδιος ο φιλόσοφος αργότερα. Όπως ομολογεί ο ίδιος, το έργο αυτό έγινε το υπόβαθρο όλου του φιλοσοφικού του συστήματος. Βασικό θέμα του έργου αποτελεί η λεγόμενη "αρχή του αποχρώντος (ή επαρκούς) λόγου", σύμφωνα με την οποία όλα τα πράγματα μέσα στον κόσμο έχουν κάποια επαρκή αιτία που δικαιολογεί την ύπαρξή τους με απολύτως κατανοητό τρόπο. Έτσι η αρχή του αποχρώντος λόγου γίνεται η βάση όλων των επιστημών. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η "τετραπλή ρίζα", δηλαδή η μορφή και η λειτουργία της αρχής αυτής στις τέσσερις βασικές κατηγορίες στις οποίες διαιρεί ο φιλόσοφος τα πράγματα: φυσικά φαινόμενα, έννοιες, μαθηματικά θεωρήματα, αντικείμενα της βούλησης. 
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Σημείωμα του μεταφραστή
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΠΛΗΣ ΡΙΖΑΣ ΤΟY ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟY - ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ
Πρόλογος
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η μέθοδος
Η χρησιμοποίησή της στην περίπτωση που εξετάζουμε
Οφέλη της έρευνας
Η σπουδαιότητα της αρχής του αποχρώντος λόγου
Η ίδια η αρχή
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΥΠΩΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ
Πρώτη παρουσίαση της αρχής και διάκριση δύο σημασιών της
Καρτέσιος
Σπινόζα
Λάιμπνιτς
Βολφ
Φιλόσοφοι ανάμεσα στον Βολφ και τον Καντ
Χιουμ (Hume)
Ο Καντ και η σχολή του
Οι αποδείξεις της αρχής του αποχρώντος λόγου
ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ
Περιπτώσεις που δεν συμπεριλαμβάνονται στις σημασίες της αρχής του αποχρώντος λόγου που παρουσιάστηκαν μέχρι τώρα
Οι ρίζες της αρχής του αποχρώντος λόγου
Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ
Γενική εξήγηση αυτής της κατηγορίας των αντικειμένων
Περίγραμμα μιας υπερβατικής ανάλυσης της εμπειρικής πραγματικότητας
Άμεσο παρόν των παραστάσεων
Η αρχή του αποχρώντος λόγου του γίγνεσθαι
Το a priori του νόμου της αιτιότητας
Η διανοητικότητα της εμπειρικής παρατήρησης
Ο νους
Το άμεσο αντικείμενο
Αμφισβήτηση της απόδειξης που διατύπωσε ο Καντ σχετικά με το a priori του νόμου της αιτιότητας
Η κακή χρήση του νόμου της αιτιότητας
Ο χρόνος της μεταβολής
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ
Εξήγηση αυτής της κατηγορίας των αντικειμένων
Η χρησιμότητα των εννοιών
Εκπροσωπήσεις των εννοιών
Η ικανότητα κρίσης
Η αρχή του αποχρώντος λόγου της γνώσης
Λογική αλήθεια
Εμπειρική αλήθεια
Υπερβατική αλήθεια
Μεταλογική αλήθεια
Η λογική
Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ
Εξήγηση αυτής της κατηγορίας των αντικειμένων
Η αρχή του αποχρώντος λόγου του είναι
Ο αποχρών λόγος του είναι στον χώρο
Ο αποχρών λόγος του είναι στον χρόνο.
Αριθμητική
Γεωμετρία
Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ
Γενική εξήγηση
Υποκείμενο της αντίληψης και αντικείμενο
Υποκείμενο της βούλησης
Η βούληση. Νόμος του κινήτρου
Επίδραση της βούλησης στην αντίληψη
Η μνήμη
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η συστηματική σειρά
Η σχέση του χρόνου μεταξύ αιτίας και συνέπειας
Αλληλεξάρτηση των αιτιών
Η αναγκαιότητα
Σειρές των αιτιών και συνεπειών
Κάθε επιστήμη έχει σαν οδηγό μια από τις μορφές του αποχρώντος λόγου πριν από τις άλλες
Δυο κύρια αποτελέσματα

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

RICHARD WAGNER (1813-1883)



ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ 
ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ

Στην παρούσα μονογραφία, μέσα από την ανάλυση εννοιών τις οποίες αναπτύσσει ο Ρίχαρντ Βάγκνερ στους ιστορικούς και κοινωνικούς όρους της εποχής του, επιχειρείται η ανάπτυξη μιας κριτικής που έχει ως αντικείμενο τη θεωρία και την πράξη του σπουδαίου αυτού δημιουργού· εμβαθύνοντας στην ενότητα των δύο αυτών συνιστωσών μπορεί κανείς να αντιληφθεί, να ερμηνεύσει και να νοηματοδοτήσει με πληρέστερο τρόπο τα μουσικά δράματά του. Η κύρια διαπίστωση της μονογραφίας είναι ότι οι πολιτικές και αισθητικές θεωρίες που αναπτύσσει ο Βάγκνερ εποικοδομούνται σταδιακά στην τεχνική σύνθεσης της μουσικής του.
Έχοντας ως στόχο την ανάλυση της θεωρίας, όπως και της πράξης, δεν εκλαμβάνονται τα θεωρητικά κείμενα του Βάγκνερ ως δευτερεύοντα σε σχέση με τη μουσική· αντίθετα, τα κείμενα αυτά, όπως και μέρη των μουσικών δραμάτων του, αναλύονται ως ιδεολογικές αφηγήσεις με ρόλους ανεξάρτητους αλλά και αλληλοεπηρεαζόμενους.
Ακολουθώντας αυτές τις ερευνητικές κατευθύνσεις, τεκμηριώνεται η σημαντική θέση ότι η επικοινωνία της μουσικής με ένα εξωμουσικό, ιδεατό "απόλυτο" στα μεταγενέστερα έργα του Βάγκνερ δημιουργεί μια εγελιανή ιστοριογραφία του πνεύματος, με τη μουσική να συμβολίζει τη σταδιακή ανάπτυξη του πνεύματος προς το "απόλυτο". Ο ρόλος αυτός της μουσικής φαίνεται, όπως πραγματεύεται η συγγραφέας αναλυτικότερα, στις μουσικές φόρμες του Τριστάνου (Tristan und Isolde, 1959) και του τέταρτου μέρους της Τετραλογίας, δηλαδή, του Λυκόφωτος των θεών (Gotterdammerung, 1876).

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Εισαγωγή
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ
Η έννοια της "κοινότητας": μια συγκριτική μελέτη πολιτικών θεμάτων στις θεωρίες των πρώιμων ρομαντικών και του Ρίχαρντ Βάγκνερ
Εισαγωγή
Η έννοια της "κοινότητας" στην πρώιμη εξέλιξη των θεωριών των ρομαντικών και του Βάγκνερ - Το ιστορικοπολιτικό υπόβαθρο
Η ανταπόκριση των ρομαντικών
Η ανταπόκριση του Βάγκνερ
Οι πρώιμοι ρομαντικοί και ο Βάγκνερ
Η έννοια της "κοινότητας" στη μεταγενέστερη ανάπτυξη των θεωριών των ρομαντικών και του Βάγκνερ
Αλλαγές στον γερμανικό πολιτισμό (1840 - 1870)
Η απόκριση του Βάγκνερ
Συμπεράσματα
Η έννοια του κράτους - Οι έννοιες της "κοινότητας" και της "αγάπης" στις θεωρίες των πρώιμων ρομαντικών, του Φόιερμπαχ και του Βάγκνερ
Η έννοια του κράτους
Οι έννοιες της "κοινότητας" και της "αγάπης"
Για την εναλλαγή των ρόλων της τέχνης και της θρησκείας στις μεταγενέστερες θεωρίες των πρώιμων ρομαντικών και του Βάγκνερ
Επίλογος
Οι ρόλοι της μουσικής και της ποίησης μέσα από τις εξελισσόμενες θεωρίες του Ρίχαρντ Βάγκνερ
Εισαγωγή
Η ιδέα της "ανάμνησης" (Erinnerung): ο θάνατος που "εξαναγκάζει" το Πνεύμα να απορροφηθεί στον εαυτό του
Οι έννοιες της "άρνησης" και της "αλήθειας" του Χέγκελ
Η έννοια της "άρνησης" και η θεωρία των αντιθέτων του Βάγκνερ
Η μουσική του Βάγκνερ ως μέσο έκφρασης της "αλήθειας"
Η έννοια της "οργανικής ανάπτυξης" στη θεωρία του "ολικού έργου τέχνης" (Gesamtkunstwerk)
ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο "θάνατος" στη μουσική του Βάγκνερ: η σκηνή "Liebestod" στο έργο Τριστάνος και Ιζόλδη
Εισαγωγή
Ο "θάνατος" μέσα από τη μουσική του Βάγκνερ: η σκηνή "Liebestod" του Τριστάνου και Ιζόλδης
Μουσικό στιλ ως πολιτική έκφραση στο μεταγενέστερο έργο του με παράδειγμα την Τετραλογία
Εισαγωγή
Η κοινότητα των Γκιμπιχούνγκεν στην Τετραλογία
Ο ιδεογραφικός ρόλος της φωνής στο μουσικό δράμα: τα παραδείγματα των φωνών της Γκουτρούνε και της Μπρουνχίλντε στο Λυκόφος των θεών της Τετραλογίας
Επίλογος
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ελληνόγλωσση
Ξενόγλωσση
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Η ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ



Σε μια σύντομη και συναρπαστική ζωή (356-323 π.Χ.) ο Μέγας Αλέξανδρος άλλαξε τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας. Το κατόρθωσε με ένα μικρό στρατό –λιγότερο από 40.000 στρατιώτες– με τολμηρές ιδέες στρατηγικής και επαναστατικές μεθόδους διακυβέρνησης ενός μεγαλύτερου χώρου που εκτεινόταν από την Ινδία μέχρι την Ευρώπη. 

Σε ηλικία είκοσι ετών ο Αλέξανδρος διαδέχθηκε τον πατέρα του, Φίλιππο της Μακεδονίας. Πραγματοποίησε τα σχέδια του πατέρα του για την απελευθέρωση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από την Περσική Αυτοκρατορία με 30.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Σε μια σειρά εντυπωσιακών εκστρατειών που περιλάμβαναν τις μάχες της Ισσού και των Γαυγαμήλων νίκησε τον Δαρείο και ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ασίας. Αν και συνάντησε την αντίσταση των αντρών του στα σχέδιά του για την κατάκτηση της Ινδίας, ο ίδιος δεν σταμάτησε. Ο θάνατός του όμως έθεσε τέρμα στις φιλοδοξίες ενός από τους μεγαλύτερους στρατηγούς και πολιτικούς ηγέτες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε πρότυπο για ονομαστούς στρατηλάτες, όπως ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Ναπολέων Βοναπάρτης, και οι εκστρατείες του μελετούνται σε στρατιωτικές ακαδημίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Κατά το πλείστον τα βιβλία που αναφέρονται στον Μέγα Αλέξανδρο έχουν γραφτεί από κλασικούς φιλολόγους. Όμως, ελάχιστοι κλασικοί φιλόλογοι είναι μελετητές του πολέμου, της στρατηγικής και των διεθνών σχέσεων. Γι’ αυτό ουσιαστικά το βιβλίο του Fuller, ενός από τους κορυφαίους στρατηγικούς αναλυτές του 20ού αιώνα, είναι το πρώτο που ασχολήθηκε με τα στρατηγικά και πολιτικά επιτεύγματα του μεγαλύτερου στρατηλάτη της ιστορίας.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

ΚΥΡΙΟΙ, ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ


Η Τραγωδία της Κύπρου όπως την 'Εζησε ένας λοχαγός της 31 Μοίρας Καταδρομών

«Κύριοι, πάτε για ύπνο». Αυτή την απάντηση έλαβαν οι αξιωματικοί που ανησυχώντας για την επικείμενη τουρκική εισβολή, απευθύνθηκαν το βράδυ της 19ης Ιουλίου 1974 στο ΓΕΕΦ. Μία απάντηση, που έμεινε για πάντα χαραγμένη στην μνήμη του συγγραφέα... 

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η Εθνική Φρουρά πιάστηκε κυριολεκτικά «στον ύπνο». Οι Τούρκοι εισβολείς, πάτησαν με άνεση το πόδι τους στην Κύπρο.

Ο Αντιστράτηγος ε.α. Ελευθέριος Σταμάτης, είναι στην ουσία ο πρώτος αξιωματικός που πολέμησε στην Κύπρο το 1974 και περιγράφει λεπτομερώς την εμπειρία του από την περίοδο εκείνη. Βρισκόταν στο νησί ως λοχαγός, τοποθετημένος στην 31 Μοίρα Καταδρομών, μία από τις επίλεκτες μονάδες της Εθνικής Φρουράς. Έζησε τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, την «εκεχειρία» και τον δεύτερο γύρο της τουρκικής επίθεσης.


Με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής στις 20 Ιουλίου, η 31 ΜΚ βρέθηκε στην ευαίσθητη περιοχή του Πενταδακτύλου, όπου σε συνδυασμό με τις άλλες Μοίρες Καταδρομών, προσέβαλλαν προκαθορισμένους στόχους. Η ενέργεια της 31 ΜΚ εναντίον του υψώματος Κοτζάκαγια, στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα, σημείωσε την μεγαλύτερη επιτυχία και αποτελεί μέχρι τις ημέρες μας κλασσικό δείγμα καταδρομικής επιχειρήσεως. 

Ο συγγραφέας περιγράφει την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην διάρκεια της «εκεχειρίας», από τις 23 Ιουλίου μέχρι τις 13 Αυγούστου. Μπορεί στην Αθήνα και στην Γενεύη, οι Έλληνες ιθύνοντες να θεωρούσαν ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει και ότι είχε έλθει η «ώρα της διπλωματίας», για τον στρατιώτη όμως που βρισκόταν στην Κύπρο, οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν διακόπηκαν ούτε μία ημέρα. Όταν λοιπόν, στις 14 Αυγούστου, οι Τούρκοι επιτέθηκαν και πάλι μαζικά, οι ελληνικές δυνάμεις, που δεν είχαν λάβει την παραμικρή ενίσχυση, δεν ήταν σε θέση να προβάλλουν ικανή άμυνα.

Η 31 ΜΚ, δεν ενοχλήθηκε καθόλου. Ο τομέας της έμεινε ήσυχος, όπως και στην ανακωχή. Η πολεμική δράση της στον πρώτο γύρο, είχε τόσο ισχυρή επίδραση στον αντίπαλο, ώστε αυτός, γνωρίζοντας ότι επρόκειτο για μονάδα υψηλού επιπέδου, προτίμησε να μην την ενοχλήσει... Ωστόσο στις 17 Αυγούστου, μία ημέρα μετά την τυπική λήξη των επιχειρήσεων, μία διμοιρία της 31 ΜΚ έδωσε την ύστατη μάχη στο χωριό Πυρόι, όταν οι Τούρκοι αποφάσισαν να προωθηθούν νοτιότερα. Με την μάχη αυτή, στην οποία για άλλη μία φορά οι Καταδρομείς της 31 ΜΚ αγωνίστηκαν αξιοπρεπώς, έκλεισε το κεφάλαιο των πολεμικών επιχειρήσεων.

Το βιβλίο είναι μία αποκάλυψη. Για πρώτη φορά ο Έλληνας αναγνώστης έχει την δυνατότητα να μάθει για τους ηρωικούς και άνισους αγώνες των Καταδρομέων εναντίον του Τούρκου εισβολέα. Τα κατορθώματα των ανδρών αυτών, που μέχρι σήμερα έχουν μείνει άγνωστα, περιγράφονται με ιστορική ακρίβεια. Καταρρίπτεται πλήρως ο μύθος ότι, δήθεν, το 1974 οι Ελλαδίτες αξιωματικοί «δεν πολέμησαν». Με ζωντανή αφήγηση, ο συγγραφέας όχι μόνο δίνει τα πραγματικά γεγονότα, αλλά σε κάθε περιστατικό προβαίνει σε κριτική και εξαγωγή συμπερασμάτων, γενικότερων ή ειδικότερων, με μεγάλη αξία για ένα στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων.


Στο βιβλίο, παρουσιάζονται για πρώτη φορά με τόσο αναλυτικό τρόπο λεπτομέρειες από τις επιχειρήσεις των ημερών εκείνων, προσφέροντας μία ανάγλυφη εικόνα για την κατάσταση των μονάδων της Εθνικής Φρουράς και της ατμόσφαιρας που επικρατούσε μεταξύ των στρατιωτών. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι τα Πολεμικά Ημερολόγια των μονάδων της Εθνικής Φρουράς, είτε δεν έχουν στοιχεία για τις ημέρες εκείνες, είτε έχουν γραφτεί μεταγενέστερα, το βιβλίο του Αντιστρατήγου ε.α. Ελευθερίου Σταμάτη αποκτά αυτομάτως ιστορική αξία. Ως εκ τούτου, το βιβλίο διασώζει, στην κυριολεξία, άγνωστες σελίδες από την πολεμική δράση των ελληνικών όπλων, οι οποίες ήταν καταδικασμένες να παραμείνουν άγνωστες για το ευρύ κοινό. 

Το κείμενο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό των πρωταγωνιστών, που συγκέντρωσε ο συγγραφέας. Επιπλέον, τρισδιάστατοι χάρτες, απεικονίζουν με ακρίβεια τις ενέργειες και την διεξαγωγή των επιχειρήσεων. 
  
  

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ



Σε αυτό το αποκαλυπτικό βιβλίο ο συγγραφέας μας προσφέρει όλα εκείνα τα στοιχεία και μαρτυρίες που συνθέτουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του τραγικού 1974, θέτοντας καίρια ερωτήματα που έχουν προβληματίσει όσους ασχολούνται με το λεγόμενο «Κυπριακό», αλλά δίνοντας κιόλας τις απαντήσεις που προκύπτουν από την σχολαστική έρευνα, συγκριτική μελέτη και ενδελεχή διασταύρωση στοιχείων. Ιδιαίτερα συγκινητικές είναι οι περιγραφές μαχών που έδωσαν με αυτοθυσία οι Ελληνικές δυνάμεις. Αναπόφευκτα ο αναγνώστης θα νιώσει έντονα συναισθήματα: τον θαυμασμό και την υπερηφάνεια για αυτούς που με υπέρμετρη αυτοθυσία ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ, αλλά και την οργή για εκείνους που τόσο ανενδοίαστα πρόδωσαν προγόνους, συμμαχητές και απογόνους, δηλαδή την ίδια την Πατρίδα.

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με μοναδικό σκοπό να βγει όσο είναι δυνατόν προς τα έξω η αλήθεια για το “μαύρο καλοκαίρι” του 1974 στην Κύπρο. Βασίστηκε σε πολυετή έρευνα, διασταύρωση στοιχείων από 80 περίπου βιβλία Ελληνικά και ξένα (συμπ. Τούρκικων πηγών), συνεντεύξεις με βετεράνους…. 

Διότι οι Έλληνες και στην μητροπολιτική χώρα αλλά και στην Κύπρο πρέπει να μάθουν την αλήθεια μακριά από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες! Αποδίδονται οι ευθύνες εκεί όπου φαίνεται να υπάρχουν ανεξάρτητα την πολιτικής ή στρατιωτικής “ακτινοβολίας” των προσώπων! Για τον συγγραφέα δεν υπάρχουν …”ιερές αγελάδες της πολιτικής”! Υπάρχουν μόνο υπεύθυνοι προδοσίας που επέφεραν απώλεια Εθνικού Εδάφους!

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Η ψυχολογία του ασυνείδητου



Πρόκειται για ένα σημαντικό σταθμό στην εργογραφία του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, καθώς με αυτό ο Ελβετός ψυχολόγος διαφοροποιήθηκε για πρώτη φορά δημοσίως από τον Ζίγκμουντ Φρόιντ και ουσιαστικά ακολούθησε το δικό του πνευματικό μονοπάτι, δίνοντας μια νέα διάσταση στην επιστήμη της Ψυχολογίας. 

Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το λίμπιντο είναι ψυχική ενέργεια που αναδύεται από το ασυνείδητο και αποκτά συμβολική μορφή στο συνειδητό, συνδέοντάς το με μυθολογικά πρότυπα που εδραιώθηκαν από την αρχαιότητα. Έτσι, βυθίζεται στα απύθμενα βάθη της μυθολογίας και της λαογραφίας, αποσκοπώντας να ανακαλύψει τους κοινούς ψυχικούς δεσμούς ανάμεσα στους λαούς της γης. 

Προχώρησε πέρα από την ψυχοπαθολογία και τα συμπτώματά της, προκειμένου να στραφεί στην αναζήτηση των παγκοσμίων προτύπων της ψυχής, εφαρμόζοντας ένα είδος συμβολικής ψυχιατρικής, όπου στην πραγματικότητα προοιωνίζεται η μετέπειτα ανάπτυξη της θεωρίας του συλλογικού ασυνείδητου και των αρχετύπων.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

I'm good old rebel



O, I'm a good old Rebel,
Now that's just what I am,

For this "Fair Land of Freedom"
I do not care at all;

I'm glad I fit against it --
I only wish we'd won,
And I don't want no pardon
For anything I done.

I hates the Constitution,
This Great Republic too,
I hates the Freedman's Buro,
In uniforms of blue;

I hates the nasty eagle,
With all his brags and fuss,
The lyin', thievin' Yankees,
I hates 'em wuss and wuss.

I hates the Yankee nation
And everything they do,
I hates the Declaration
Of Independence too;

I hates the glorious Union --
'Tis dripping with our blood --
I hates their striped banner,
I fit it all I could.

I followed old mass' Robert
For four year, near about,
Got wounded in three places
And starved at Pint Lookout;

I cotch the rheumatism
A campin' in the snow,
But I killed a chance of Yankees,
I'd like to kill some mo'.

Three hundred thousand Yankees
Is stiff in Southern dust;
We got three hundred thousand
Before they conquered us;

They died of Southern fever
And Southern steel and shot,
I wish they was three million
Instead of what we got.

I can't take up my musket
And fight 'em now no more,
But I ain't going to love 'em,
Now that is sarten sure;

And I don't want no pardon
For what I was and am,
I won't be reconstructed
And I don't care a damn.

thulebooks.gr

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΑΓΩΝΟΣ Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959



ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ


«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την Βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μας κατέλιπαν οι προγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: "Η τάν ή επί τας". Αδελφοί Κύπριοι, από τα Βάθη των αιώνων μας ατενίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν, δια να διατηρήσουν την ελευθερίαν των: οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους. Μας ατενίζουν οι αγωνισταί του 1821, οι οποίοι και μας εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάοτου αποκτάται πάντοτε με το αίμα. Μας ατενίζει ακόμη ούμηας ο Ελληνισμός, ο οποίος και μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν. Ας απαντήσωμεν με έργα, ότι θα γίνωμεν "πολλώ κάρρονες" τούτων. Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον, ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι άδικος και εν πολλοίς άνανδρος, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία. Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσωμεν με τα ίδια μας τα χέρια και με το αίμα μας. Ας δείξωμεν εις τον κόσμον ακόμη μίαν φοράν ότι και του "σημερινού Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει". Ο αγών θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν την ψυχήν, έχομεν και το δίκαιον με το μέρος μας. 

Διεθνείς διπλωμάται, ατενίσατε το έργον σας. Είναι αίσχος εν εικοστώ αιώνι, οι λαοί να χύνουν το αίμα των δια να αποκτήσουν την λευτεριά των, το θείον αυτό δώρον, για το οποίον και εμείς επολεμήσαμεν παρά το πλευρόν των λαών σας, και για το οποίον σεις τουλάχιστον διατείνεσθε ότι επολεμήσατε εναντίον του ναζισμού και του φασισμού. Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν μας: 

Εμπρός, όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας, 
Ε.Ο.Κ.Α. Ο Αρχηγός Διγενής»


Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΣ



Ανδρέας Δενδρινός

Ή κατάρρευσις τού κομμουνισμού
Ή εισβολή στό Κουβέιτ καί ή έπέμβασις τών Αμερικανών
Ή Νέα Τάξις πραγμάτων
Οί φόβοι από τήν Νέα Τάξι Πραγμάτων
Τό πρόβλημα Ευρώπη
Τό πρόβλημα Βαλκάνια
Τό πρόβλημα Ίσλάμ
Το πρόβλημα Τουρκία
Ή Νέα Τάξις Πραγμάτων καί ή Ελλάς

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Νάρκισσος και Γκόλντμουντ



Ο Νάρκισσος και Γκόλντμουντ αρχίζει με μεγάλη εκφραστική ομορφιά και δείχνει να κυμαίνεται σε μια μεσαιωνική αχρονικότητα που αντιστοιχεί στην ποιητική ανάγκη αυτής της ωμής επικαιρότητας του αντιφατικού πνεύματος, χωρίς μ' αυτόν το λόγο να αμφισβητεί την οδυνηρή του επαφή με τα προβλήματα του παρόντος...

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ



Η Γυναίκα στην Αρχαία Σπάρτη... Δεν είναι μία. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές «φιλοσοφίες». Την Μυκηναία Λάκαινα, την Γυναίκα της Αχαϊκής Σπάρτης και την Γυναίκα της Δωρικής Σπάρτης. 

Η Γυναίκα της Μυκηναϊκής Σπάρτης έτρεφε μακριά κόμη, βαφόταν, φορούσε κοσμήματα και ενδύματα πολυτελή ( ανάλογα πάντα με τη κοινωνική της θέση), έγνεθε και ύφαινε υπέροχα, καθοδηγούσε τις δούλες της, φρόντιζε τα παιδιά της, τον σύζυγο της και εν γένει τα του οίκου της. 

Η Γυναίκα της Δωρικής Σπάρτης, εν προκειμένω η Σπαρτάτισσα του «ταν ή επί τας», γέννημα της Πολιτείας του Λυκούργου, και είναι εκείνη στην οποία η παρούσα «Ιστορική Μελέτη» κυρίως επικεντρώνεται. 

Χωρίς στολισμό και φτιασίδια, βραχύλογη και ρωμαλέα, μακρυμαλλούσα και με κοντόν χιτώνα η κόρη, ενώ με μαλλιά κοντά και μακρύν χιτώνα η ύπανδρη, αθλητική και με φυσικήν αιδώ. 

Και, η θέση της, είναι μοναδική στον Αρχαίον Κόσμο. Ιδιάζουσα και κοινωνικά σημαντική. Με εντυπωσιακήν ελευθερίαν, πλην όμως παραμένει, ως έναν βαθμόν, ανελεύθερη στον τομέα επιλογής συντρόφου ( σεξουαλικών σχέσεων ), και τούτο διότι καθήκον της πρώτιστο είναι η τεκνοποιϊα. 

Να γεννάει τον άνδρα της Σπάρτης – το αδιαπραγμάτευτο καθήκον της.

Περιεχόμενα

Η Γυναίκα της Αχαϊκής Σπάρτης
Κάθοδος των Δωριέων-Ηρακλειδών στην Πελοπόννησο
-Σκοτεινοί Χρόνοι
Δωρική Σπάρτη
Η Γυναίκα της Δωρικής Σπάρτης
-Άθληση των νεανίδων
-Γυμνότητα των νεανίδων
-Μόρφωση των νεανίδων
-Εορτές - και άλλες, από τις κυριότερες, όπου χόρευαν παρθένες και γυναίκες της Σπάρτης
-Έρωτας - Γάμος - Προίκα
-Μοιχεία - Πορνεία
-Τεκνοποιΐα
-Ένδυση - Καλλωπισμός - Στολισμός
-Εμφάνιση
-Κατοικία - Επίπλωση - Διακόσμηση
-Καθήκοντα - Υποχρεώσεις της Γυναίκας της Σπάρτης
-Κληρονομιά - Κλήρος
-Ολυμπιονίκες Σπαρτιάτισσες
-Ποιήτριες Σπαρτιάτισσες
-Ταφή Γυναικών
-Γενναιότητα - Ήθος - Φρόνημα
-Άλλες, ονομαστές, Γυναίκες της Σπάρτης
-Ονόματα και άλλων Γυναικών της Σπάρτης
Επίμετρο
Κείμενα επεξηγηματικά Έγχρωμων Εικόνων
Κείμενα επεξηγηματικά Ασπρόμαυρων Εικόνων
Βιβλιογραφία

Περιεχόμενα

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ - ΓΙΟΥΚΙΟ ΜΙΣΙΜΑ (Yukio Mishima)


Ο Γιούκιο Μισίμα (Yukio Mishima) ήταν Ιάπωνας συγγραφέας και σκηνοθέτης.




Γεννήθηκε στο Τόκιο, στις 14 Ιανουαρίου 1925, από αριστοκρατική οικογένεια (με καταγωγή σαμουράϊ). Το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιράοκα. Αυτοκτόνησε στις 25 Νοεμβρίου 1970.



Ως τα 12 του, τον μεγάλωσε η γιαγιά του Natsuko ή Natsu Nagai (απόγονος φεουδάρχη της εποχής των Τοκουγκάβα), η οποία ήταν μια γυναίκα πολύ καλλιεργημένη πνευματικά, αλλά και αυστηρή. Ανατράφηκε με τις αξίες της παράδοσης Μπουσίντο. Σπούδασε στο πρότυπο Σχολείο Peer. Ήταν ιδιοφυής και ξεχώρισε. Άρχισε να γράφει από 12 ετών. Το πρώτο του έργο, το Ηanazakari no Μori (Ολάνθιστο δάσος), στο οποίο ο αφηγητής εκφράζει την πίστη του, ότι οι πρόγονοί του ζουν μέσα του, δημοσιεύτηκε το 1941, όταν δηλαδή ήταν 16 ετών, σε συνέχειες στο περιοδικό “Βungei Βunka”, την επιμέλεια του οποίου είχε ο δάσκαλός του Σομίζου. Αμέσως, αποκαλύφθηκε ένα σπάνιο ταλέντο που κατέπληξε τους πάντες. 



Στον στρατό εκπαιδεύτηκε στις δυνάμεις αυτοάμυνας.

Σπούδασε Νομικά στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο από το οποίο αποφοίτησε το 1947.

Εργάστηκε για λίγο ως δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στην συγγραφή. Έγραψε αμέτρητα διηγήματα και 33 θεατρικά έργα, στο ανέβασμα των οποίων συμμετείχε και ο ίδιος ως ηθοποιός. 



Αφιέρωσε την ζωή του στο γράψιμο. Χαρακτηριστικό της αφοσίωσής του αυτής, είναι το εξής γεγονός: πριν να παντρευτεί το 1958 την γυναίκα, με την οποία ήταν μαζί έως το τέλος της ζωής του, και με την οποία έκανε δύο παιδιά, την Γιόκο, (κόρη του διάσημου παραδοσιακού ζωγράφου Nei Sugiyama,) έκανε προγαμιαία συμφωνία, όχι με το σύνηθες, αμερικανικής εμπνεύσεως και προελεύσεως, περιεχόμενο, ρύθμισης οικονομικών και περιουσιακών θεμάτων, αλλά ότι η άμεση προτεραιότητα στην ζωή του θα είναι το γράψιμο και ότι γυναίκα του θα σέβεται τον προσωπικό του χώρο και χρόνο!

Όπως εξύμνησε στα έργα του το πνεύμα και το σώμα, έτσι και στην ζωή του φρόντισε να σεβαστεί και να «υπηρετήσει» και τα δύο. Παράλληλα με το συγγραφικό του έργο, γυμναζόταν συνεχώς και εκπαιδευόταν και ασκείτο στις πολεμικές τέχνες (καράτε και ξιφασκία κέντο, της οποίας απέκτησε πέντε νταν)


Οι ιδέες του




Η εμπειρία του Β Παγκοσμίου πολέμου, οι ατομικές βόμβες, η ταπεινωτική ήττα της πατρίδας του, η προσπάθεια αμερικανοποίησης της Ιαπωνίας, επέδρασαν σημαντικά στην ζωή και κατ’ επέκταση στο έργο του και τον οδήγησαν στην παθιασμένη υπεράσπιση της Ιαπωνικής Εθνικής Παράδοσης και του ηρωϊκού προτύπου του σαμουράι και αξιών, όπως η Τιμή και ο Ηρωικός Θάνατος. Αντιστάθηκε και «πολέμησε» την δυτικοποίηση της Ιαπωνίας και την προσπάθεια εξαφάνισης των ιαπωνικών ηρωικών ιδανικών και παραδόσεων. Το 1960 συμμετείχε στο μεγάλο αντιαμερικανικό κίνημα. Το 1967 υπέγραψε διαμαρτυρία κατά της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο. ΄Ίδρυσε έναν δικό του στρατό σαμουράι , την «Εταιρεία της Ασπίδας» (Tatenokai), που απαρτιζόταν από εθνικιστές νέους, με αποστολή την προώθηση των πιο πάνω ιδανικών και την αντίσταση στην αμερικανική πολιτική, οικονομική, πνευματική κατοχή της πατρίδας τους . Ο στρατός αυτός, μάλιστα, αναγνωρίστηκε και επισήμως. Λέγεται ότι ο Μισίμα υπερασπιζόταν το πιο ακραίο, σκληρό και αυστηρό από τα τρία μπουσίντο. Είχε πει: 

«Η ασχολία των σαμουράι ήταν ο θάνατος. Ασχέτως τού πόσο ειρηνική ήταν η εποχή, ο θάνατος ήταν το υπέρτατο κίνητρό τους, κι αν έστω και μια στιγμή έδειχναν φόβο και δισταγμό μπροστά του, εκείνη ακριβώς τη στιγμή έπαυαν να είναι σαμουράι.»    Και:




«Είτε συλλογιστούμε τον φυσικό θάνατο είτε, από την άλλη, όπως κάνει το Χαγκακούρε, το θάνατο στη μάχη ή ακόμα και την αυτοκτονία - ως την κατάλληλη ολοκλήρωση της πορείας ενός ανθρώπου προς την τελείωση - μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά. Το γεγονός ότι κάποιος είναι προορισμένος για άνθρωπος της πράξης, δεν αλλάζει ούτε αλαφραίνει με οποιονδήποτε τρόπο τον φυσικό νόμο που λέει ότι όλα τα ανθρώπινα όντα υφίστανται το πέρασμα του χρόνου. Ένα δίλημμα μεταξύ ζωής και θανάτου λύσε το απλά, διαλέγοντας αμέσως το θάνατο».[από το βιβλίο του Yukio Mishima Η ηθική των σαμουράι στο σύγχρονη Ιαπωνία 



(εκδ. Ερατώ, 1993), σε μετάφραση του Γιώργου Βλάχου]


Ήταν εθνικιστής, δηλαδή «καταραμένος» για την μετά τον Β Ππ εποχή, γι’ αυτό και, συχνά, αντιμετωπίστηκε επιφυλακτικά ή εχθρικά και, επανειλημμένως, έγινε προσπάθεια διακωμώδησής του, συκοφάντησής του αλλά και διαστρέβλωσης του νοήματος των ιαπωνικών παραδόσεων. 


Το έργο του



Παρ’ όλα αυτά η αξία του έργου του δεν ήταν δυνατόν να υποτιμηθεί, γι’ αυτό και θεωρήθηκε ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες , παγκοσμίως, του 20ού αιώνα. Είχε προταθεί για το βραβείο Νόμπελ. Ο νομπελίστας Γιασουνάρι Καουαμπάτα, δάσκαλος και μέντορας του Μισίμα, είπε: «Ένας συγγραφέας του βεληνεκούς του Μισίμα, εμφανίζεται μια φορά κάθε διακόσια ή τριακόσια χρόνια».

Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και από το 1960 άρχισε να ασχολείται και με τον κινηματογράφο. Το 1966 σκηνοθέτησε την ταινία «Πατριωτισμός» με θέμα το σεπούκου, δηλαδή τον παραδοσιακό ιαπωνικό τελετουργικό τρόπο αυτοκτονίας (γνωστό στην Δύση ως χαρακίρι, χαρακτηρισμός όμως ο οποίος θεωρείται υβριστικός) το σενάριο της οποίας είχε γράψει ο ίδιος και στην οποία, επίσης, έπαιξε



Με τα θεατρικά του έργα προσπάθησε να αναβιώσει το περίφημο ιαπωνικό παραδοσιακό θέατρο Νο.

Το 1952 έγραψε το έργο «Ο ήχος των κυμάτων», το οποίο εμπνεύστηκε, μετά από ένα ταξίδι στην Ελλάδα, από την ιστορία του Δάφνη και της Χλόης. Το έργο αυτό βραβεύτηκε το 1956.

Το πιο σημαντικό του έργο είναι η επική τετραλογία «Η Θάλασσα της γονιμότητας», του οποίου ο πρώτος τόμος , το «Ανοιξιάτικο Χιόνι» άρχισε να γράφεται το 1964 και εκδόθηκε το 1966. Οι υπόλοιποι τόμοι είναι οι : «Αφηνιασμένα άλογα» , «ο ναός της Αυγής» και ο «Εκπεσών Άγγελος». Το έργο ολοκληρώθηκε το 1970 , ολοκλήρωση η οποία χρονικά ταυτίζεται με τον ηθελημένο θάνατο του Μισίμα



Ο Θάνατός του



Στις 25 Νοεμβρίου 1970, το πρωί, ο 45 χρονος Μισίμα, αφήνει για τον εκδότη του τον τελευταίο τόμο της αριστουργηματικής τετραλογίας του, με τίτλο «ο εκπεσών άγγελος» στον οποίο κατήγγελλε την παρακμή της Ιαπωνίας και την περιφρόνηση των παραδοσιακών αξιών. Μεταβαίνει μαζί με άλλα τέσσερα μέλη του στρατού του Tatenokai - όλοι ντυμένοι με την παραδοσιακή ιαπωνική στολή των σαμουράι- στην στρατιωτική βάση Ichigaya,( όπου από το 1966 γυμνάζονταν μετά από ειδική άδεια τα μέλη του στρατού του) στο Τόκιο, στο αρχηγείο των ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας και καταλαμβάνουν το γραφείο του Διοικητή και συλλαμβάνουν ως όμηρο τον στρατηγό Mishita. Αξιωματικοί προσπαθούν να απελευθερώσουν τον στρατηγό και να συλλάβουν τον Μισίμα και τους συντρόφους του. Γίνονται μάχες σώμα με σώμα και, τελικά ,οι αξιωματικοί απωθούνται. Εν τω μεταξύ, από κάτω συγκεντρώνονται χίλιοι περίπου στρατιώτες. Δύο από τους συντρόφους του Μισίμα πετούν από το μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου όπου βρίσκονται, φυλλάδια που καλούσαν σε επανάσταση για την αποκατάσταση της Ιαπωνίας. Μετά ο Μισίμα βγαίνει στο μπαλκόνι και υπό τον ενοχλητικό θόρυβο των ελικοπτέρων που πετούσαν από πάνω , των συνεχών «κλικ» των φωτογραφικών μηχανών, εκφωνεί έναν εμπνευσμένο πύρινο λόγο, προσπαθώντας να αφυπνίσει τους στρατιώτες, ώστε να αναλάβουν άμεσα δράση για την συνταγματική αλλαγή και την «επιστροφή της Ιαπωνίας στην πραγματική της μορφή» που είχε καταργηθεί μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο . Τους μιλά για «την απόκλιση της Ιαπωνίας από τον δρόμο του σπαθιού». Από κάτω , όμως, οι αποχαυνωμένοι από την αμερικανική πολιτική, πνευματική και πολιτισμική κατοχή, στρατιώτες δεν ξεσηκώνονται, αλλά αδιαφορούν κι ακόμη χειρότερα, τον περιγελούν και τον χλευάζουν. Τους φωνάζει: «βλέπουμε την πατρίδα μας να γλεντοκοπάει βυθισμένη στην ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και την πνευματική κενότητα. Πώς γίνεται όμως να έχει αξία η ζωή μέσα σε ένα περιβάλλον όπου έχει πεθάνει το πνεύμα;» Οι στρατιώτες μένουν απαθείς, αποδεικνύοντας την βαθιά ηθική και πνευματική τους διάβρωση. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που ψιθύρισε ο Μισίμα: «Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν…». Φωνάζει τρεις φορές : «Ζήτω ο Αυτοκράτορας»! Ακολουθεί το τελευταίο στάδιο της αποστολής τους. Ο Μισίμα μπαίνει μέσα και αυτοκτονεί με τον παραδοσιακό τρόπο τον Σαμουράι, τον σεπούκου, διαμαρτυρόμενος, με αυτόν τον τραγικό τρόπο, για τον εκφυλισμό της πατρίδας του. Το ίδιο θα κάνει και o υπαρχηγός του ο Μορίτα. Είναι 12.15 το μεσημέρι. Οι υπόλοιποι τρεις συλλαμβάνονται. Στο αποχαιρετιστήριο ποίημά του, το οποίο σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση έπρεπε να γράψει ο μελλοντικός αυτόχειρας, έγραψε: 

Μια μικρή νύχτα, θύελλα ξεσπά


Λέγοντας "η πτώση είναι η πεμπτουσία του άνθους"

Προτρέποντας αυτούς που διστάζουν



Η ζωή και ο θάνατος του Μισίμα αποτελούν παράδειγμα σπάνιας συνέπειας στις ιδέες και αρχές, αλλά και ήθους. Η απήχηση που μπορούσε να έχει, ακόμη και μετά θάνατον, οδήγησε τους ιδεολογικούς και πολιτικούς εχθρούς του σε επίμονες προσπάθειες να τον συκοφαντήσουν ή να τον διακωμωδήσουν. Το να ζει και να πεθαίνει κάποιος, σύμφωνα με τις αρχές και την παράδοση της δικής του, ιδιαίτερης φυλής, δεν ταιριάζει στην αμερικανική «κουλτούρα της επιμειξίας και του πολυπολιτισμού». Παρ’όλο τον άτιμο και ανήθικο πόλεμο προς έναν νεκρό , το ενδιαφέρον για τον Μισίμα αναβιώνει και η ζωή, το έργο και ο θάνατός του προκαλούν τον θαυμασμό. 
Ο τελευταίος σαμουράι ανήκει, πλέον, στην ιερή κάστα των Αυτόχειρων, Υπερασπιστών της Παράδοσης , της Αλήθειας και του Πνεύματος.

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ


"Η ολοκλήρωση αυτού του μεγάλου μυθιστορήματος - "Η θάλασσα της γονιμότητας" - με κάνει να αισθάνομαι ότι έφτασε το τέλος του κόσμου..." έγραψε ο Γιούκιο Μισίμα τον Οκτώβριο του 1970. Αποτελούμενη από τέσσερα μέρη, "Η θάλασσα της γονιμότητας" αντιπροσωπεύει την άνθηση της ιδιόμορφης μεγαλοφυΐας του Μισίμα. Το "Ανοιξιάτικο χιόνι" είναι μια ευγενική και συγκινητική ιστορία αγάπης. Στα "Αφηνιασμένα άλογα", την αιματηρή συνέχειά του, πρωταγωνιστεί ένας ακροδεξιός τρομοκράτης. Στο "Ναό της αυγής", μια Tαϊλανδή πριγκίπισσα συνδέεται μυστικιστικά με τους ήρωες των προηγούμενων έργων. Ο "Εκπεσών άγγελος" είναι ένα έργο εξίσου συναρπαστικό και ερωτικό με τα προηγούμενα, αλλά διαπνέεται από μια αποχαιρετιστήρια θλίψη.