Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Κνουτ Χάμσουν - Η πείνα


 Knut Hamsun

Sult

"Η πείνα", το πολυμεταφρασμένο έργο του Χάμσουν, είναι μια περιγραφή της μοναξιάς και της εξαθλίωσης του ανθρώπου που κάνει το "λάθος" να επιδίδεται σε πνευματικές και δημιουργικές δραστηριότητες, σε έναν συβαριτικό κόσμο αναζήτησης υλικών απολαύσεων. Αποτελεί ίσως την πιο "βιολογική" μελέτη αυτής της κατάστασης (σε σχέση με το "Υπόγειο" του Ντοστογιέφσκι ή τον "Λύκο της στέππας" του 'Εσσε), αφού ο αναγνώστης νοιώθει κυριολεκτικά στα σπλάχνα του αυτή τη φοβερή αίσθηση της πείνας που κατατρώει τον ήρωα, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου. "Η πείνα" όμως είναι παράλληλα και μια σημειολογία του αντι-τυχαίου, της αναγκαιότητας και του πεπρωμένου, μια μάχη του ήρωα με τις αόρατες δυνάμεις που τον καταδικάζουν, όπως οι θεοί τον Προμηθέα, σε φρικτή τιμωρία για την Ύβρι που διαπράττει, δηλαδή για τη μη ενασχόλησή του με καθαρά γήινες δραστηριότητες.
(από τον πρόλογο του μεταφραστή)




Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

ΦΑΙΔΡΟΣ ΜΠΑΡΛΑΣ: ΑΠΑΝΤΑ



Τις πρώτες 150 μέρες του '80 πάλευα με την εισαγωγή αυτή στον κόσμο και το έργο του φίλου μου του Φαίδρου - και να πη κανείς πως δεν τον ήξερα; Ή πως δεν τον εκτιμούσα, και δεν τον αγαπούσα, όσο λίγους; Ή πως δε συμφωνώ σε τόσα και τόσα μαζί του [έστω κι αν όχι σ' όλα (τα κριτικά του ιδίως)], και δεν τον έχω επηρεάσει, ή και μ' επηρέασε, μια εικοσπενταετία (και τόσο κρίσιμη) πούμασταν φίλοι, ώσπου πέθανε (16-6-75), μόνο 50 χρονώ, παρά κάτι μέρες (γεννήθηκε: 28-6-25) - και δε μ' άρεσε τίποτ' απ' ότι άρχιζα να γράφω, κι όλο έπιανα κάτι άλλο, αλλιώτικο - μ' άλλο ύφος, απ' άλλη πλευρά, μ' άλλο πρίσμα, σ' άλλο ρυθμό, μ' άλλη διάθεση - και τίποτα, μορέ τίποτα δε μ' άρεσε, δε μου πήγαινε όπως τόθελα για το Φαίδρο, για το με τόσες ακριβές ποιότητες έργο του, λόγο του, ποίησή του (που πάντα χαιρόμουν) - τίποτα! [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Κ' ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή στον κόσμο και το έργο του Φαιδρού Μπαρλά - από τον Ρένο Ηρακλή Αποστολίδη
Επίλογος για το Φαίδρο Μπαρλά, από τους φίλους του: το Ρένο, το Νίκο Φωκά, την Ασπασία Ξύδη, το Φρέντ Κάραμποτ, τη Μαρία Σερβάκη - και την Έλενα Στριγγάρη, που μάζεψε τις γνώμες τους το καλοκαίρι του '75, αμέσως μετά το θάνατό του
ΠΕΖΑ
Το Ωρολόγιον του Αγίου Σουλπικίου
Αίμα στην άσφαλτο
Οι Τροχονόμοι
Η επίσκεψις
Η δολοφονία του δικηγόρου Ιωακείμ Χατζηπαπαπαύλου
Ο βράχος
Die irae
Η ευεργέτις
Η σκούνα
Η εορτή της θείας Ζωής
Ο Λήσταρχος
Περιπέτεια γραίας
L' amoureuse
Η άλλη ταινία
Συνάντησις
Η κυρία Εριφύλη
Το ποτόν και το γλύκισμα
Ο κύριος Ανδρέας
Τα τρίδυμα
Η περιηγήτρια
Ο ανθρωποφάγος
Ιστορία ζωής
Το μαντιλάκι
Η άπιστος
Οι πεσόντες
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΠΟΛΥΕΔΡΟΥ
Ωδή του Σεπτεμβρίου
Το ακρογιάλι
Η λιτανεία της Μεγάλης Παρασκευής
Κατανυκτικό σχεδίασμα Απριλίου
Ειδύλλιο
Μια ξαφνική καλοκαιριάτικη βροχή
Θαμπό μαργαριτάρι είναι τ' απόγεμμα
Μια θάλασσα
Μύκονος '52
Θαλασσινή λειτουργία
Εισαγωγή φθινοπώρου
Λυπημένος χορός από φώτα και πρόσωπα
Απόγευμα, ενώ τελειώνη ο Σεπτέμβριος
Πρωτοβρόχι
Γλυκύ μου Έαρ
Το κορίτσι που έκλαιγε
Απόγεμμα
Καλοκαιρινή σκηνογραφία
Επιθυμία
GLORIA VICTIS
Nibelungen
Γράμμα από το Ανατολικό Μέτωπο
ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ
Ιερά Οδός
Πεσών υπέρ Πατρίδος
Ένας στρατιώτης προσευχόταν
Ύψωμα 1033
Η φυλακισμένη κοπέλλα
ΤΗΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ
Μια Κυριακή αξημέρωτα
Οι οδοκαθαρισταί
Μνημόσυνο για τον Ουάιλντ
ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΛΥΡΙΚΑ
Είμαστ' εμείς η ουσία της φλόγας!
Ερημιά
Κάπου συναντημένο
Ίσως απόψε περάση ένας άνεμος
Επίγραμμα
Ανάλαφρος ο έρωτας
Ερωτικό
Παραθαλάσσια νεκροταφεία
Το ασημένιο
Σαν όνειρο γοργό
Μόνον ένα
ΣΑΤΙΡΙΚΑ
Το Τέρας
Εις Μπιάνκα, που είν' ένα bonbon!
Αγάπη μου ακριβή!
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
ΤΑ ΠΡΟΠΑΡΟΞΥΤΟΝΑ
Εθνικές ηρωίδες
Le petite Historie
Couleur locale
Διαιτητική
Ars gratia artis!
Όχι πια μεγάλη ζωή!
Μάθημα Γεωγραφίας
Ο δειλός εραστής
Γλωσσοδέτης
ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ ΣΑΤΙΡΙΚΑ
Του μπι εδώ, ορ νοτ του μπι!
ΣΑΤΙΡΙΚΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΑ
Εθνική εορτή
Θούριον του Παττακιστάν
Οι Λεοπαρδάλεις
Σα λιοντάρια
Εν έτει 2000
Γενναίοι
Αν τυχόν
Λάθος στο μέτρημα
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Κ' ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΑ
Τα επικείμενα
Οι νεκροί
Αυτόχειρ
Μια γυναίκα
Αύριο
Και πάλι
ΔΟΚΙΜΙΑ - ΜΕΛΕΤΕΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Το δεύτερο φύλο
Αντιφανατισμός Ελευθερίας
Η Εποχή και το Πνεύμα
Όσκαρ Ουάιλντ
Εμμανουήλ Ροΐδης
Κ. Π. Καβάφης
Ελληνικός υπερρεαλισμός
Η ποίησις της εποχής
ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Η Πυραμίδα 67 του Ρένου Αποστολίδη
Ρένος Αποστολίδης
Η Γενιά του '30 μετά τρίτον αιώνος
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ
Κρίσεις από μια συζήτηση για το τι φταίει;
ΝΟΣΤΙΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΧΥΟΣ
Προγραμματικό του Στάχυος
Με πρωτοπόρο την αμερικανική νεολαία!
Αφάνειαι και μεταμφιέσεις Σταχύων
Στάχυς επιδόξοις ποιηταίς χαίρειν !
Στάχυς τελευταίος - Αυτόχειρ αυτοκηδευόμενος




Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Διαμονές: Το ταξίδι στην Ελλάδα



Σε όλο το έργο του Μ.Χάιντεγκερ η παρουσία της Ελλάδας είναι έντονη. Hράκλειτος, Παρμενίδης, Σοφοκλής, Αντιγόνη, Πλάτων αποτελούν αναγκαίες αναφορές και προυποθέσεις τού έργου του.
Αλλά στο « Διαμονές : Το ταξίδι στην Ελλάδα» (Εκδ.:ΚΡΙΤΙΚΗ 1998 ,μετ.Γ.Φαράκλας, Επιμ.Ν.Καλταμπάνος,πολυτονική έκδοση) ο Χάιντεγκερ περιγράφει τίς εντυπώσεις από μία επίσκεψη στην Ελλάδα το 1962, που είναι συγχρόνως και ένα διαχρονικό ταξίδι στον ελληνικό λόγο.
Πώς θα αντιμετωπίσει τον ελληνικό τόπο με την ιστορία που περιέχει και τίς σημασίες που κομίζει; Όπως επισημαίνει ο Γ.Φαράκλας « ο Χάιντεγκερ υπενθυμίζει ότι το νοήμον όν είναι πρώτα κάτοικος .Ταυτίζομαι μ’έναν τόπο. Ως σκεπτόμενος δεν ανήκω κάπου και οικειοποιούμαι όσα είναι κάπου . αλλά ως κάτοικος ανήκω ,νοιώθω οικεία , ανοίκεια ,είμαι οικειοποιημένος εγώ από κάτι άλλο , και τούτο , προτού αρχίσω να σκέφτομαι »(σελ.115).
Η περιγραφή, από τον Μ.Χάιντεγκερ ,του ταξιδιού του ,αρχίζει με ένα απόσπασμα από το ποίημα του Χαίλντερλίν «Άρτος και Οίνος» , που εμπνέεται κι αυτό από την περιπλάνηση στον ελληνικό χώρο και χρόνο.
Τι αντικρύζει ο « φιλόσοφος των δρόμων του δάσους» καθώς ως
επιβάτης του πλοίου «Γιουγκοσλαβία» επισκέπτεται την χώρα μας ;
Κατ΄αρχήν η νοσταλγία της αρχαίας πραγματικότητας τον θέτει ενάντιο σε ότι εκπροσωπεί η νεωτερικότητα :

«Οι θεοί της Ελλάδας και ο ανώτατος θεός τους , άν ποτέ έλθουν , θα επανακάμψουν μόνο μεταμορφωμένοι σ’ έναν κόσμο που η ανατρεπτική αλλαγή του οφείλεται στον τόπο τών θεών που υπήρξε η αρχαία Ελλάδα. Άν όσα σκέφθηκαν οι διανοητές της αρχαίας Ελλάδας ,ενώ άρχιζε η φυγή των θεών , δεν είχαν ειπωθεί σε μιά γλώσσα αυτοφυή και άν τα ειρημένα δεν είχαν έπειτα μετασχηματισθεί σε εργαλείο αλλότριας κοσμοθεώρησης , δεν θα κυριαρχούσε τώρα η ως πρός το ίδιόν της ακόμη κρυμμένη εξουσία της πανδαμάτορος νεώτερης τεχνικής και της σύστοιχης προς αυτήν επιστήμης και βιομηχανικής κοινωνίας ». 

Το πλοίο που επιβαίνει ο Χάιντεγκερ «πιάνει» στην Κέρκυρα, στην Κεφαλλονιά ,στην Ιθάκη , στο Κατάκωλο.Οδικώς κατευθύνεται στην Ολυμπία.Ο Χάιντεγκερ αφιερώνει αρκετές σελίδες στον χώρο της αρχαίας Ολυμπίας και σημειώνει ότι στα έργα γλυπτικής που αντίκρυσε εκεί αναδύθηκε το ίδιον του ελληνικού κόσμου « εφ’ όσον εδώ το ίδιον του ελληνικού κόσμου κατέστη « ξέφωτο», χωρίς να πάψει να είναι απόμακρο» (σελ.49).
Για τον Χάιντεγκερ :

«η ελληνικότητα συνέχισε να είναι κάτι που προσδοκούσα , κάτι που διαισθανόμουν μέσα από την ποίηση των αρχαίων , κάτι που προσέγγιζα χάρη στίς Ελεγείες και στούς Ύμνους του Χαίλντερλίν , κάτι που σκεφτόμουν στίς μακρές οδούς τής σκέψης » (σελ.51). 

Ο Χάιντεγκερ θα επισκεφθεί τούς τόπους που φέρουν στοιχεία της αρχαιοελληνικής ιστορίας : Κόρινθος ,Μυκήνες , Νεμέα, Άργος , Επίδαυρος, Κνωσσός, Φαιστός , Πάτμος,Δήλος ,Ρόδος.Δεν προσηλώνει την ματιά του τόσο στον φυσικό χώρο, αλλά αναζητεί τίς αφορμές για να στοχαστεί την προσωκρατική σκέψη , την τεχνική , την εξέλιξη της Ευρώπης: « Ο διάλογος με το ασιατικό στοιχείο υπήρξε γόνιμη αναγκαιότητα για το ελληνικό Dasein.Αυτός ο διάλογος ανάγεται για μάς σήμερα – μ’έναν ολότελα άλλο τρόπο , σε πολύ μεγαλύτερη έκταση – στην απόφαση για το πεπρωμένο της Ευρώπης και όλων όσων ονομάζονται δυτικός κόσμος» (σελ.59).
Ο Χάιντεγκερ εντυπωσιάστηκε από την Δήλο:

«Μόνο με την εμπειρία της Δήλου έγινε το ελληνικό ταξίδι διαμονή , «ξέφωτη» παραμονή κοντά σ’ ότι είναι η αλήθεια» (σελ.71). 

Στοχαστικότερος θα γίνει όταν ανέβηκε στον βράχο της Ακρόπολης :

«Καμμιά αρχαιολογική περιγραφή και ιστοριολογική εξήγηση δεν μπορούσε να αντιμετωπίσε την σιωπηλή ανάδυση αυτού τού πλησιάσματος που έρχεται από μακριά» (σελ.79).

Καθώς θα περάσει από το Αρχαιολογικό Μουσείο , το Φάληρο , το Σούνιο θα καταλήξει στο Μοναστήρι της Καισαριανής :

«Το χριστιανικό στοιχείο στην μικρή εκκλησία διατηρούσε ακόμη έναν απόηχο της αρχαίας ελληνικότητας , το «άρχειν» ενός πνεύματος που δεν θα υποκύψει στην εκκλησιαστικό – πολιτική και νομικίστικη σκέψη της ρωμαικής εκκλησίας και της θεολογίας της» (σελ. 87).

Το ταξίδι στην Ελλάδα θα κλείσει με τίς επισκέψεις στην Αίγινα και στούς Δελφούς.Ο Χάιντεγκερ επιστρέφοντας στην Εσπερία θα σημειώσει:

«Όπως ο κύλικας του Εξηκία , όπου δελφίνια γλιστρούν με ορμή κολυμπώντας γύρω από το αερόθικτο σκάφος του Διονύσου , υπάρχει εντός τών ορίων του ωραιότερου δημιουργήματος, έτσι ακριβώς ο γενέθλιος τόπος της Δύσης και της νεώτερης εποχής υπό την σκέπη της νησιώτικης υπόστασής του επαφίεται στον αναλογισμό της διαμονής».




ΜΑΡΤΙΝ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ, ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ (4 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 1967) 

''Που στρέφεται το στοχαστικό βλέμμα της Θεάς;
Στο άκρο του αναγλύφου στο όριο.
Το όριο δεν είναι όμως μόνο περίγραμμα και πλαίσιο, δεν είναι μόνο το σημείο που τελειώνει κάτι.
Η στοχαστική ματιά της Θεάς, δεν κοιτάζει μόνο την αόρατη μορφή των δυνάμει αόρατων έργων.
Η ματιά της Αθηνάς ακουμπά πρωτίστως σε Εκείνο που παλαιόθεν ονομάζεται από τους Έλληνες «φύσις».
Φύσις: εκείνο που αναδύεται αφ’ εαυτού εντός του εκάστοτε ορίου που κείται εκεί.

Μόνο εδώ, στην Ελλάδα, όπου το όλον του κόσμου απευθύνθηκε στον άνθρωπο ως φύσις και τον κλήτευσε, μπορούσε και όφειλε η ΑΝΤΙΛΗΨΗ και η ΠΡΑΞΗ του ανθρώπου να ανταποκριθεί σε αυτή την κλήτευση.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 2.500 ΧΡΟΝΙΑ, ΜΙΑ ΤΕΧΝΗ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΛΗΤΕΥΣΗ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ;
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.''



Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Ταξίδι στα νησιά Λοφότεν




Υπάρχουν μέρη στη γη που η ομορφιά τους είναι δύσκολο να αποτυπωθεί σε μία φωτογραφία. Τα νησιά Λοφότεν (Lofoten) στη βόρεια Νορβηγία είναι ένα από αυτά.



Βρίσκονται στη βόρεια Νορβηγία, πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, στο ίδιο επίπεδο με τη βόρεια Αλάσκα και τη Γροιλανδία και σχηματίστηκαν από τους παγετώνες πριν από 400 εκατομμύρια χρόνια.



Το  όνομά τους σημαίνει "πόδι του λύγκα" και οφείλεται στη μορφή που σχηματίζουν. Στα Νορβηγικά το Lo σημαίνει "Lynx" (λυγξ) και fótr σημαίνει πόδι.



Παρά το υψηλό γεωγραφικό τους πλάτος παρουσιάζουν ιδιαίτερα ήπιο κλίμα με μέση θερμοκρασία τον Ιανουάριο -1,5 βαθμούς Κελσίου, ενώ τα καλοκαίρια η μέση θερμοκρασία είναι 13 βαθμοί Κελσίου. Το εξαιρετικά ζεστό για την περιοχή κλίμα οφείλεται στο θερμό ρεύμα του Κόλπου (Golf Stream-το ρεύμα που δημιουργείται στο Μεξικό) που επηρεάζει την περιοχή. 



Τον χειμώνα, από τις 4 Δεκεμβρίου έως τις 7 Ιανουαρίου, ο ήλιος δεν ανατέλλει, ενώ από τις 25 Μαΐου έως τις 17 Ιουλίου δεν δύει (ήλιος του μεσονυκτίου). Κατά τη διάρκεια του χειμώνα τα τοπία είναι ιδανικά για όσους αγαπούν τις αρκτικές νύχτες.... 








Κύριο χαρακτηριστικό των νησιών είναι οι μικροί οικισμοί που υπάρχουν στις ακτές των φιόρδ και οι παγετώνες, που από τις απόκρημνες πλαγιές βυθίζονται και χάνονται απότομα στη θάλασσα. 

Η πανίδα των νησιών είναι άφθονη. Θαλασσαετοί, κορμοράνοι και εκατομμύρια άλλα θαλασσοπούλια βρίσκουν τον ιδανικό βιότοπο στους απότομους βράχους. 



Υπάρχουν ενδείξεις ανθρώπινης εγκατάστασης στην περιοχή πριν 11.000 χρόνια. Ο πληθυσμός των νησιών σήμερα είναι περίπου 25.000 άτομα και διπλασιάζεται την περίοδο της αλιείας βακαλάου, που είναι και η κύρια ασχολία των κατοίκων.

Μπορεί διαμείνει κάποιος στα παραδοσιακά rorbuer (παραδοσιακές οικίες ψαράδων), αλλά και σε σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες. 



Εντυπωσιακό είναι το μουσείο Lofotr Viking το οποίο προσφέρει μια μοναδική διαδραστική εμπειρία σε πραγματικές διαστάσεις.

 


Το  συγκεκριμένο μουσείο φιλοξενεί ένα σπίτι των Βίκινγκ που αποκαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές που έγιναν σε ένα χωριό των Βίκινγκ που υπήρχε στην περιοχή περίπου το 500μ.Χ.


Επίσης στο ίδιο μουσείο υπάρχει ένα αντίγραφο πλοίου των Βίκινγκ που εκτελεί μικρά δρομολόγια! Μπορείτε να κάνετε μια βόλτα με αυτό ή να ανεβείτε σε ένα πλοίο που σας πηγαίνει στα ανοιχτά και για 4 ώρες αναζητάτε φάλαινες!  Εάν δεν δείτε φάλαινες η εταιρία σας γυρίζει τα λεφτά σας πίσω ή σας ξαναπηγαίνει δωρεάν ένα ακόμα tour!




Αν βρεθείτε στα νησιά Lofoten θα νομίσετε ότι βρίσκεστε στο τέλος του κόσμου και πολύ κοντά στους παλιούς θεούς των Βίκινγκ! Το τοπίο είναι άγριο και ταυτόχρονα πανέμορφο, προσφέροντας μοναδικές εικόνες και αναμνήσεις στους επισκέπτες. 

πηγές: 



Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

Ταξίδι στη νήσο του Μαν




Η νήσος του Μαν είναι ένας μαγικός τόπος που σε ταξιδεύει στο παρελθόν, χωρίς να χάνει όμως την μοντέρνα ενέργειά του. Το νησί είναι γεμάτο με καλοδιατηρημένα (ή και μη) αξιοθέατα όπως πέτρινες εκκλησίες, κάστρα, φρούρια και κέλτικους σταυρούς με περίτεχνα σκαλίσματα. 



Το μικρό νησάκι στην Ιρλανδική Θάλασσα, μεταξύ δηλαδή της Βρετανίας και της Ιρλανδίας,  έχει έκταση 572 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 85.000 κατοίκους. 



Πήρε το όνομά του από την κελτική φυλή των Μανξ, οι απόγονοι των οποίων κατοικούν εκεί έως σήμερα. Οι Άγγλοι κατέλαβαν το νησί τον 14ο αιώνα, ενώ αποτελεί Κτήση του Βρετανικού Στέμματος από το 1765. Η τοπική γλώσσα Μανξ (μανξ: Gaelg ή Gailck) είναι μια Γοϊδελική γλώσσα που ομιλείται στη Νήσο του Μαν. Η γλώσσα εξαφανίστηκε το 1974 με τον θάνατο του τελευταίου ομιλητή της Μανξ, του ψαρά Νεντ Μάντρελ, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η γλώσσα αναβίωσε. Η γλώσσα Μανξ διαχωρίστηκε από την Ιρλανδική και την Σκωτική Γαελική κατά τον 13ο και 15ο αιώνα αντίστοιχα. Σήμερα, η γλώσσα διδάσκεται σε ένα σχολείο στη Νήσο του Μαν.


Η Μανξ γλώσσα συγγενεύει αρκετά με την Ιρλανδική και την Σκωτική Γαελική. Γενικά, η γλώσσα αυτή συγγενεύει χωρίς να μοιάζει πολύ με τις άλλες δύο, ωστόσο μπορεί να είναι εύκολα κατανοητή με ομιλητές των δύο προαναφερθεισών γλωσσών. Η γλώσσα Μανξ έχει γλωσσικά αντιδάνεια από την Αρχαία σκανδιναβική, την Αγγλική και την Γαλλική γλώσσα. Δεν είχαν τυπωθεί βιβλία στην Μανξ γλώσσα μέχρι τον 18ο αιώνα, ενώ δεν υπήρχαν λεξικά στην Μανξ μέχρι τον 19ο αιώνα. 


Έτσι, ο λαός των Μανξ επικοινωνούσε μόνο με προφορικές παραδόσεις. Αυτό οδήγησε στην παρακμή και στην εξαφάνιση της γλώσσας το 1974, με τον θάνατο του Νεντ Μάντρελ, ενώ αναβίωσε τα τελευταία χρόνια.

Το Ντάγκλας

Το Ντάγκλας (αγγλικά Douglas, Μανξ Doolish), είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη στην Νήσο του Μαν. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 26.218 κάτοικοι.

Το Ντάγκλας το 1890

Βρίσκεται στις εκβολές του ποταμού Ντάγκλας, σε ένα γραφικό κολπίσκο στην ανατολική πλευρά του νησιού. Ο ποταμός Ντάγκλας αποτελεί μέρος του λιμανιού της πόλης και κύριο εμπορικό λιμάνι.


Η σημαία της Νήσου του Μαν είναι το  τρισκέλιον. Σύμβολο ηλιακό.  Ως σύμβολο χρησιμοποιήθηκε και από τους κατοίκους των Μυκηνών και της Λυκίας στην αρχαιότητα. Η σημαία αυτή είναι παρόμοια με τη σημαία της Σικελίας.

Ο σφεδονιστής στα αριστερά, το τρισκέλιον στα δεξιά. Η μία όψη αρχαιοελληνικού ασημένιου νομίσματος από την Άσπενδο της Παμφυλίας.

Η νήσος είναι σήμερα γνωστή, μεταξύ άλλων, για τον πιο επικίνδυνο αγώνα μοτοσυκλετών (Manx TT), τα πρόβατα με τέσσερα κέρατα και τις γάτες χωρίς ουρά. 

Οι γάτες Manx


Η φυλή αυτή έρχεται από το 1700. Ο τόπος καταγωγής της είναι τα νησιά Man. Το χαρακτηριστικό της φυλής αυτής είναι η απώλεια της ουράς. 

Manx Loaghtan 


Είναι μια φυλή των προβάτων (Ovis aries) στην Νήσο του Μαν. Τα πρόβατα έχουν σκούρο καστανό μαλλί και συνήθως τέσσερα ή περιστασιακά έξι κέρατα.




Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ - ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ



Το έθνος που δεν αποκοµίζει το µέγιστο από τα καλύτερα έργα των καλλιτεχνών του είναι εξ ορισµού ανόητο. Ο καλλιτέχνης είναι ένας από τους ελάχιστους που παράγουν. Ο καλλιτέχνης, ο αγρότης και ο τεχνίτης παράγουν πλούτο. Οι υπόλοιποι είναι απλοί µεταπράτες και τον καταναλώνουν. Η καθαρή αξία της καλής τέχνης για τον τόπο στον οποίο παράγεται έχει υπολογιστεί λογαριθµικά. [...] Όταν γινόταν η συζήτηση για την πώληση του έργου τού Χολµπάιν Η δούκισσα του Μιλάνου σε έναν Αµερικανό, η Αγγλία αγόρασε τον πίνακα έναντι τριακοσίων πενήντα χιλιάδων δολαρίων. Υπολόγισαν ότι πολλοί θα επισκέπτονταν το Λονδίνο για να δουν τον πίνακα, ότι τα έσοδα από τα εισιτήρια των ντόπιων επισκεπτών ήταν υψηλότερα από τους τόκους των χρηµάτων. [...] Οι πίνακες, η γλυπτική και η αρχιτεκτονική αποδίδουν χρήµα. Το ίδιο θα µπορούσε να πει κανείς και για τη λογοτεχνία και για την ποίηση, δεδοµένου ότι, όπου υπάρχουν οι πνευµατικές προϋποθέσεις για την παραγωγή και τη διατήρηση της καλής γραφής, εκεί η κοινωνία είναι ευχάριστη και η αξία των ακινήτων ανεβαίνει. Ο κ. Φ. Μ. Χιούφερ έχει πει ότι η διαφορά ανάµεσα στο Λονδίνο και σε άλλες πόλεις βρίσκεται στο ότι «δεν υπάρχει κανένας που ζει στο Λονδίνο µόνο και µόνο επειδή θέλει να κάνει αρκετά χρήµατα για να µπορέσει να ζήσει κάπου αλλού».

Περιεχόμενα


Ι ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
Προειδοποίηση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Εργαστηριακές συνθήκες
Η ιδεογραμμική μέθοδος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Τι είναι λογοτεχνία;
Προσέγγιση
Σε τι χρησιμεύει η γλώσσα;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
Πυξίδα, εξάντας ή ορόσημα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
Τεστ και ασκήσεις έκθεσης
Δεύτερη σειρά οδηγιών
Και άλλες οδηγίες
Μερικές ακόμη οδηγίες
Βάση
Ελευθερία
Άσκηση
19ος αιώνας
Μελέτη
Αντίληψη
Ο δάσκαλος
Προτιμήσεις
ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ
DICHTEN = CONDENSARE

ΙI ΑΛΛΑ ΔΟΚΙΜΙΑ
Ο σοβαρός καλλιτέχνης
Η αποστολή του δασκάλου
Η παράδοση
Η Αναγέννηση
Ειρωνεία, Λαφόργκ, σάτιρα
Το σκληρό και το μαλακό στη γαλλική ποίηση
Ο Σουίνμπερν και οι βιογράφοι του
Ο ύστερος Γέητς
Οδυσσέας
Τζόυς
Τ. Σ. Έλιοτ

Ευρετήριο

Τα κείμενα του παρόντος τόμου προέρχονται από τις εκδόσεις: Ezra Pound, ABC of Reading, New Directions, 1934 & Literary Essays, New Directions, 1968



Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ



Αποσπάσματα από το βιβλίο «Πολιτική Ψυχολογία» 

Για την πολιτική

- «Οι σημαντικότεροι κανόνες διακυβέρνησης των ανθρώπων είναι αυτοί που έχουν σχέση με την δράση. Πότε θα πρέπει κανείς να δρα, με ποιο τρόπο και μέσα σε ποια όρια; Η απάντηση σ’ αυτές τις ερωτήσεις αποτελεί ολόκληρη την τέχνη της πολιτικής.

Μια προσεκτική ανάλυση των πολιτικών σφαλμάτων, με τα οποία είναι διάσπαρτος ο ιστός της ιστορίας, καταδεικνύει ότι γενικά οι αιτίες τους ήταν λάθη ψυχολογίας»

Για τους ξένους

-«Η βαρύνουσα επίδραση των ξένων αποτελεί αλάνθαστα διαλυτικό στοιχείο για την ύπαρξη των Κρατών. Αφαιρεί από ένα λαό ό, τι πιο πολύτιμο έχει: την ψυχή του. Όταν οι ξένοι έγιναν πολλοί στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, έπαψε να υπάρχει. Υποθέστε ένα έθνος όπως το δικό μας, όπου ο πληθυσμός παρακμάζει , περιτριγυρισμένο από χώρες των οποίων ο πληθυσμός αυξάνει συνεχώς. Αν ανεχθούμε την μετανάστευση αυτών των ξένων λαών, θα είναι τελικά ολέθρια. Καθόλου στρατιωτική θητεία, λίγοι ή καθόλου φόροι, μια εργασία πιο εύκολη και πιο αποδοτική απ’ ό, τι στη γενέθλια χώρα τους. Οι δισταγμοί τους είναι ακόμη λιγώτεροι, απ’ τη στιγμή που η εκλογή μεταξύ των διαφόρων χωρών δεν τους είναι επιτρεπτή, εφ’ όσον όλοι οι άλλοι τους απωθούν. Η εισβολή ξένων μαζών γίνεται, στην περίπτωση αυτή, πολύ επίφοβη, εφ’ όσον αυτοί που μεταναστεύουν είναι, φυσικά, τα κατώτερα στοιχεία, που είναι ανίκανα να καλύψουν τις ανάγκες τους στη δική τους πατρίδα. Οι ανθρωπιστικές μας αρχές μας καταδικάζουν να ανεχόμαστε μια διογκούμενη εισβολή ξένων….

….Ποια μπορεί να είναι η ενότητα ενός λαού ή απλά η ύπαρξή του, κάτω από παρόμοιες συνθήκες; 

Οι χειρότερες εκατόμβες στα πεδία των μαχών, θα ήταν άπειρα προτιμότερες από τέτοιου είδους εισβολές.

Υπάρχει ένα πολύ αλάνθαστο ένστικτο, που δίδασκε στους αρχαίους το φόβο των ξένων. Γνώριζαν καλά ότι η αξία μιας χώρας δεν μετράται με βάση τον αριθμό των κατοίκων της, αλλά με βάση τον αριθμό των πολιτών της.»

«Όσον αφορά τους Άραβες, έχω ήδη αναφέρει την περίπτωση των 4.000 ορφανών του καρδιναλίου Lavigerie. Αναθρεμμένα στους κόλπους της χριστιανικής θρησκείας, και χωρίς καμία επαφή με τους ιθαγενείς , τα ορφανά αυτά στην τεράστια πλειοψηφία τους επέστρεψαν, μόλις ενηλικιώθηκαν, στον ισλαμισμό.» 

Για τον «αναρχοσυνδικαλισμό», τον σοσιαλισμό και την κοινωνική αναρχία

-«Μόλις ιδρυθεί ένα πολιτικό κόμμα , κι όποια κι αν είναι τα θεωρητικά του πιστεύω, ακόμα κι αν αποσκοπούν στην καταστροφή των μηχανών ή «στο φύτεμα της εθνικής σημαίας στην κοπριά», είναι πάντοτε βέβαιο ότι θα δούμε να προστρέχει προς υποστήριξή του ένας εσμός ανεπάγγελτων ημιδιανοουμένων. Η κλασσική παιδεία μας, κατασκευάζει ολόκληρες λεγεώνες απ’ αυτούς, ανίκανους να εκπληρώσουν άλλα καθήκοντα. Ας μη μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι οι χειρότερες μορφές του αναρχοσυνδικαλισμού μπορούν να στρατολογούν πολυάριθμους συνηγόρους.» 

«Στην πολιτική, όπως και στη θρησκεία, οι αόριστες και ανακριβείς σχηματοποιήσεις είναι πάρα πολύ χρήσιμες, αφού ο καθένας μπορεί να τις ερμηνεύει κατά βούληση. Δεν υπάρχει τίποτε πιο νεφελώδες από τη σημερινή έννοια της λέξης σοσιαλισμός……Το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του σοσιαλισμού είναι ένα βαθύ μίσος ενάντια σε όλους όσοι υπερέχουν: είτε ως προς το ταλέντο, είτε ως προς την περιουσία και την ευφυΐα»

«Η κοινωνική αναρχία δεν εκδηλώνεται μόνο στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Αποτελεί, όπως όλες οι πνευματικές επιδημίες, ουσιαστικά μια μεταδοτική νόσο……Η ανάπτυξη της αναρχίας στη χώρα μας, αποκαλύπτεται κυρίως από τις προόδους του αντιπατριωτισμού….

…. Ένα από τα πιο εμφανή αποτελέσματα της ανάπτυξης της κοινωνικής αναρχίας, είναι η εξάπλωση της εγκληματικότητας»

Για τον ανθρωπισμό

«Όταν ενσκήπτει η ολέθρια φυλή των φιλανθρώπων πάνω σ’ ένα λαό, τότε επίκεινται μεγάλες καταστροφές. Γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό πολλαπλασιάσθηκαν την παραμονή της Επανάστασης. Τι επικλήσεις στο Υπέρτατο όν, τι συγκινητικές εκκλήσεις για Αδελφότητα, πριν από τις σφαγές του Σεπτέμβρη και την ακατάπαυστη χρήση της λαιμητόμου! Η τελική κατάληξη της Εξέλιξης του ανθρωπισμού ήταν πάντοτε αιμοσταγείς εκατόμβες. Θα πρέπει να φοβούμαστε την πανούκλα, αλλά πολύ περισσότερο θα πρέπει να φοβούμαστε τους φιλανθρώπους. Οι κοινωνίες ποτέ δεν είχαν χειρότερους εχθρούς. Ο φιλάνθρωπος δεν είναι καθόλου άνθρωπος της προόδου, αλλ’ αυτός που καταστρέφει όλες τις πρωτοβουλίες και δημιουργεί εμπόδια σε κάθε πρόοδο»

Για την ισότητα

«Οι προσπάθειές μας για την αλλαγή των αναπότρεπτων φυσικών νόμων, για την εγκαθίδρυση της ισότητας επί παραδείγματι, εκεί όπου η φύση επιβάλλει την ανισότητα, αντιπροσωπεύουν εξίσου επικίνδυνες προσπάθειες μ΄εκείνες ενός διευθυντή εργοστασίου που θα ήθελε να παραβιάσει όλους τους νόμους της φυσικής και μηχανικής. Τα ερείπια θα προέκυπταν, σύντομα θα του αποδείκνυαν τον κίνδυνο ενός παρόμοιου εγχειρήματος».

Για την αγάπη στην πατρίδα 

«Η αγάπη της πατρίδας σχηματίζει το πραγματικό κοινωνικό κονίαμα, που είναι ικανό να διατηρήσει ακέραια την ισχύ ενός λαού. Η πατρίδα αποτελεί το σύμβολο των κληροδοτημένων κατακτήσεων ολόκληρης της προγονικής μας ύπαρξης. Μην μπορώντας να ζήσουμε παρά μόνο διαμέσου αυτής, θα πρέπει να ζούμε γι’ αυτήν». 



Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Η έννοια του εχθρού



Καρλ Σμιτ (Carl Schmitt) 

«[…] Εχθρός δεν είναι λοιπόν ο ανταγωνιστής ή ο αντίπαλος γενικά. Εχθρός δεν είναι επίσης ο ιδιωτικός αντίπαλος τον οποίο μισεί κανείς με αισθήματα αντιπάθειας. Εχθρός είναι μόνο μια, τουλάχιστον ενδεχομένως, δηλαδή κατά πραγματική δυνατότητα, μαχόμενη ολότητα ανθρώπων η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άλλη ακριβώς τέτοια ολότητα. Εχθρός είναι μόνο ο δημόσιος Εχθρός, διότι καθετί το οποίο αναφέρεται σε μια τέτοια ολότητα ανθρώπων, ιδίως σε έναν ολόκληρο λαό, γίνεται έτσι δημόσιο. 

[…] Αν εκλείψει αυτή η διάκριση (εννοεί μεταξύ Φίλου κι Εχθρού, βασικές έννοιες της πολιτικής θεωρίας του Σμιτ), τότε εκλείπει η πολιτική ζωή εν γένει. Ένας λαός δεν έχει κατά κανένα τρόπο την επιλογή να αποφύγει με εξορκιστικές διακηρύξεις αυτή τη μοιραία διάκριση. Αν ένα μέρος του λαού δηλώσει ότι δεν γνωρίζει πλέον κανέναν Εχθρό, τότε, ανάλογα με την κατάσταση των πραγμάτων, θέτει εαυτόν με το μέρος των Εχθρών και τους βοηθά, αλλά έτσι δεν καταργείται η διάκριση Φίλου και Εχθρού. Αν οι πολίτες ενός κράτους δηλώσουν για τους εαυτούς τους ότι προσωπικά δεν έχουν κανέναν Εχθρό, τότε αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με το ζήτημα, διότι ένας ιδιώτης δεν έχει κανέναν πολιτικό Εχθρό· με τέτοιες δηλώσεις μπορεί το πολύ πολύ να θέλει να πει ότι θέτει εαυτόν εκτός της πολιτικής ενότητας, στην οποία ανήκει καθ’ ύπαρξιν, και ότι θέλει πλέον να ζήσει μόνο ως ιδιώτης. Θα ήταν περαιτέρω πλάνη να πιστέψει κανείς ότι ένας μεμονωμένος λαός θα μπορούσε διά μιας δήλωσης φιλίας προς όλο τον κόσμο ή διά ενός εθελούσιου αφοπλισμού να εξαφανίσει τη διάκριση μεταξύ Φίλου και Εχθρού. Με αυτό τον τρόπο δεν αποπολιτικοποιείται ο κόσμος και δεν μετατίθεται σε μια κατάσταση απόλυτης ηθικής, απόλυτης δικαιότητας ή απόλυτης οικονομικότητας. Αν ένας λαός φοβάται τους κόπους και τον κίνδυνο της πολιτικής του ύπαρξης, τότε θα βρεθεί ένας άλλος λαός ο οποίος θα τον απαλλάξει από αυτούς τους κόπους, αναλαμβάνοντας την «προστασία του απέναντι σε Εξωτερικούς Εχθρούς» και έτσι και την πολιτική εξουσία· ο προστάτης καθορίζει τότε τον Εχθρό, δυνάμει της αιώνιας συνάρτησης προστασίας και υποταγής. 

[…]» Από το βιβλίο του Καρλ Σμιτ, Η έννοια του Πολιτικού, εκδ. Κριτική, μετάφραση Αλίκη Λαβράνου




Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;



Ένα μαχητικό κείμενο για την απώλεια της ελληνικής σοφίας –«ακόμη και τη στιγμή που η υλική κληρονομιά της σαρώνει τον πλανήτη»–, αλλά και για την αποκατάστασή της. Ο θάνατος της κλασικής παιδείας θα σημάνει την παρακμή ενός ολόκληρου κόσμου που έχει με την παιδεία αυτή συγγένεια αίματος. Μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων.

Σάββατο 23 Απριλίου 2016

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ



Καληνύχτα καληνύχτα,
τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση
που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει
(Ρωμαίος και Ιουλιέττα)
                                       *                                       
Βεβαιότατα, ο εβραίος είναι ο πιο ενσαρκωμένος διάβολος.
(Ο Έμπορος της Βενετίας)
                                       * 
Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν απ’ τον θάνατό τους.
(Ιούλιος Καίσαρ)
                                       *

Μαραίνει ο Χρόνος τον ανθό και τη δροσιά της νιότης,
στης ομορφιάς το μέτωπο βαθιές ρυτίδες κάνει
και τρέφεται απ’ τις σπάνιες της φύσης ομορφιές.
Δεν θα γλυτώσει τίποτ’ απ’ του Χρόνου το δρεπάνι.

Μα στο σκληρό το χέρι του που σβει την ομορφιά σου
ο στίχος μου θ’ αντισταθεί, που υμνεί τα θέλγητρά σου.
(Από τα σονέττα)
                                       *
Βλέπουν πιο ωραία τα μάτια μου όσο κλεισμένα τα κρατώ
(Από τα σονέττα)
                                       *
Κανένα εμπόδιο να ενωθούν πιστές καρδιές
δεν παραδέχομαι· δεν είν’ αγάπη αυτή
που αλλάζει με της τύχης όλες τις στροφές
και με το κάθε σκούντημα παραστρατεί.
(Από τα σονέττα)
                                       *



Ό,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος
(Η Τρικυμία)
                                       *
Όλα τα πράγματα είναι έτοιμα, αν το μυαλό μας είναι έτοιμο.
(Ερρίκος ο Ε΄)
                                       *
Ο κόσμος είναι για μένα όστρακο το οποίο θα ανοίξω με το ξίφος μου
(Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ)
                                       *


Κλασικές φράσεις του Σαίξπηρ

Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία
To be, or not to be - that is the question
 (Άμλετ)
                    *
Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Something is rotten in the state of Denmark
(Άμλετ)
                                      *
Τα υπόλοιπα είναι σιωπή.
the rest is silence
(Άμλετ)
                                       *
Φοβού τας ειδούς του Μαρτίου
Beware the Ides of March
(Ιούλιος Καίσαρ)
                                       *
Για πάντα και μια μέρα.
for ever and a day
(Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι)
                                       *
Μίλα ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι' αγάπη.
Speak low if you speak love
(Πολύ κακό για το τίποτα)
                                       *
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός
All that glisters is not gold
(Ο έμπορος της Βενετίας)
                                       *
Άκουγε πολλούς, μίλα σε λίγους
Listen to many, speak to a few.
 (Άμλετ)
                                       *
Σκυλιά του πολέμου
The dogs of war
(Ιούλιος Καίσαρ)
                                       *
Ένα άλογο! Ένα άλογο! Το βασίλειό μου για ένα άλογο!
A horse! a horse! my kingdom for a horse! 
(Ριχάρδος ο Γ΄)
                                              *




Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Ένας Εχθρός του Λαού


En folkefiende

ΣΤΟΚΜΑΝΝ: Η πλειοψηφία δεν μπορεί να χει ποτέ το δίκιο με το μέρος της. Ποτέ, τ'ακούτε;! Είν' ένα απ' τα κοινωνικά ψεύδη που κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος πρέπει να τινάξει από πάνω του. Από τι αποτελείται σε μια χώρα η πλειονότητα των κατοίκων; Απ' τους έξυπνους ή τους βλάκες; Νομίζω, συμφωνούμε πως βλάκες είν' η μεγάλη μάζα στη γη. Όμως, διάολε, ποτέ και πουθενά δε γίνεται να κυβερνάν οι βλάκες τους έξυπνους!

ΣΤΟΚΜΑΝΝ: Στοίχημα πως απόψε θαρθουν από δω όλοι οι μαντατοφόροι της Κόλασης! Θ' ακονίσω όμως την πέννα μου, θα την κάνω φονικό εργαλείο. Θα τηνε βουτήξω σε φαρμάκι -χολή σκέττη- και θα την καρφώσω ίσα στο κρανίο τους! (Ο Ίψεν, μέσ του γιατρού Στοκμανν, προκαλώντας το κοινό.)



Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Συμπόσιον



Μετάφραση Ιωάννη Συκουτρή

Όχι χωρίς ιδιαιτέραν συγκίνησιν παραδίδω εις την δημοσιότητα την παρούσαν έκδοσιν του Συμποσίου. Είναι ο πρώτος τόμος σειράς εκδόσεων, η οποία, ιδρυθείσα κατά το έτος της 100ετηρίδος του Αδαμαντίου Κοραή, του μεγάλου αρχηγέτου των νεωτέρων Ελλήνων φιλολόγων, πραγματοποιεί ό,τι είναι, ό,τι πρέπει να είναι το όνειρον κάθε Έλληνος φιλολόγου, δια τον οποίον η Αρχαιότης είναι κάτι περισσότερον παρά επάγγελμα. Και είναι το πρώτον βιβλίον, το οποίο τολμώ να παρουσιάσω εις ευρυτέραν δημοσιότητα ένα δείγμ' από τον τρόπον, που εκατάλαβα και αγάπησα ως τώρα τον Πλάτωνα. Τώρα που το βλέπω τυπωμένον, αισθάνομαι, μακράν από κάθε συμβατικήν μετριοφροσύνην, τας ατελείας του· περισσοτέρας θα εύρουν άλλοι. Ας μη μου αρνηθούν τουλάχιστον την αγάπην εις το έργο μου.

Το μεγάλο έργο του Ιωάννη Συκουτρή. Περιέχει το αρχαίο κείμενο και το κριτικό υπόμνημα (κατά την έκδοση Ι. Συκουτρή), μετάφραση, ευρύ ερμηνευτικό σχολιασμό και την εκτεταμένη εισαγωγή, η οποία, την εποχή της πρώτης κυκλοφορίας του έργου, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και έκτοτε παραμένει ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σημεία της ελληνικής φιλολογικής επιστήμης. Σε επίμετρο, κείμενο του εκδότη για την ιστορία των εκδόσεων της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας και τη σημασία ενός τέτοιου εγχειρήματος στην εποχή μας.