….Από εδώ πηγάζει και η ιδέα του κοινώς λεγόμενου «συνήθους βίου» (“vie ordinaire”) ή «καθημερινής ζωής»(“vie courante”). Αυτό που εννοείται στην πραγματικότητα με τις παραπάνω εκφράσεις είναι κυρίως μια ζωή, στην οποία δεν μπορεί να εισχωρήσει με κανέναν τρόπο τίποτε το «υπερανθρώπινο», για τον λόγο ότι έχει αποκλειστεί από αυτήν κάθε στοιχείο ιερού, τελετουργικού ή συμβολικού χαρακτήρα………….
Περαιτέρω, οι ίδιες οι λέξεις «συνήθης» και «καθημερινή» συνεπάγονται ότι κάθε τι που υπερβαίνει αυτό το επίπεδο , ακόμα και όταν δεν απορρίπτεται κατηγορηματικά, αντικρύζεται ως κάτι το «απόκοσμο», ως εξαίρεση , παράξενη και ασυνήθιστη…
Είναι ευνόητο ότι οι ίδιοι οι υλιστές , τυφλωμένοι καθώς είναι από τις προκαταλήψεις τους οι οποίες τους αποκλείουν κάθε διέξοδο από το περιορισμένο πεδίο, όπου έχουν συνηθίσει να κινούνται, είναι περισσότερο ανίκανοι από κάθε άλλον να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα ή έστω να τα θεωρήσουν ως πιθανά. Χωρίς αμφιβολία θα έμεναν έκπληκτοι αν μάθαιναν ότι υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι, για τους οποίους ο λεγόμενος «συνήθης βίος» θα αποτελούσε το πιο παράξενο πράγμα από όσα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς , γιατί δεν αντιστοιχεί σε καμμιά απολύτως πλευρά της ζωής τους. Και όμως, όχι μόνο υπάρχουν όντως τέτοιοι άνθρωποι, αλλά και αυτοί θα πρέπει να θεωρούνται ως πραγματικά «φυσιολογικοί», ενώ οι υλιστές, με όλην την διαλαλούμενη «ευθυκρισία» τους και την υποτιθέμενη «πρόοδο» της οποίας νομίζουν πως αποτελούν τα τελειότερα τέκνα και τους πιο «προχωρημένους» εκπροσώπους, δεν είναι, κατά βάθος, παρά όντα στα οποία ορισμένες ικανότητες έχουν ατροφήσει σε σημείο πλήρους εξάλειψης.RENE GUENON
(Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ)
το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ