Burckhardt Jacob
Με παρατηρήσεις που ξαφνιάζουν το σημερινό αναγνώστη για την οξυδέρκεια και την επικαιρότητά τους, ο Μπούρκχαρτ σκιαγραφεί την εξέλιξη της ανθρωπότητας δίχως να χάνει ούτε το δέντρο ούτε το δάσος. Ο λόγος του φέρει τη σφραγίδα της πανεπιστημιακής εγκυρότητας, διανθισμένος κατά τόπους με λεπτότατο χιούμορ – και στην παρούσα έκδοση υπηρετείται άψογα από την πλούσια μετάφραση του Θεόδωρου Λουπασάκη.
Μια καθ’ όλα σημαντική έκδοση που δεν απευθύνεται μονάχα στον επαγγελματία ιστορικό ή έστω τον εραστή της ιστορικής επιστήμης, αλλά αφορά τον καθένα που διερωτάται για το παρελθόν και –κυρίως!– το μέλλον της ανθρωπότητας – εν τέλει τον κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Λείπουν οι παιδαγωγοί..., η βασική δηλαδή προϋπόθεση της εκπαίδευσης· εξ ου και η παρακμή του γερμανικού πολιτισμού. Μία από τις σπανιότατες εξαιρέσεις είναι ο αξιότιμος φίλος μου Γιάκομπ Μπούρκχαρτ στην Βασιλεία - σ' αυτόν οφείλει η πόλη την υπεροχή της στις επιστήμες του ανθρώπου. Νίτσε, "Λυκόφως των ειδώλων"
Παρακολουθώ κάθε βδομάδα τα μαθήματα του Μπούρκχαρτ για την Μελέτη της Ιστορίας και θεωρώ πως είμαι ο μόνος από τους 60 ακροατές του που αντιλαμβάνεται τους εμβριθείς συλλογισμούς, με τις παύσεις και τις αναδιπλώσεις τους πάνω στα πιο καίρια σημεία. Για πρώτη φορά απολαμβάνω πανεπιστημιακές παραδόσεις, που πολύ θα ήθελα να πραγματοποιήσω, όταν θα μεγαλώσω, ο ίδιος. Eπιστολή Νίτσε στον Γκέρσντορφ, 7/11/1870
