Τα παραδοσιακά όπλα ήταν αντικείμενο στοργής και περηφάνιας.
Οι διαδοχικοί κάτοχοί τους έδιναν την προσωπική τους νότα με την προσθήκη περίτεχνων αργυρών διακοσμήσεων. Οι διακοσμήσεις αυτές συχνά γίνονταν για να τονιστεί η επιτυχία του όπλου στην υπεράσπιση του ιδιοκτήτη του κατά τη διάρκεια κάποιας ιδιαίτερα σκληρής μάχης. Αυτή η λαϊκή τέχνη, στην οποία διέπρεπαν οι Έλληνες τεχνίτες σε όλα τα Βαλκάνια, έδωσε στα όπλα τη χαρακτηριστική τους εμφάνιση.
Ο αγώνας των Ελλήνων για ανεξαρτησία έφερε στη χώρα μεγάλο αριθμό στρατιωτών του Σουλτάνου, και τα όπλα τους, λάφυρα από το πεδίο της μάχης, γεμίζουν σήμερα τα μουσεία της Ελλάδας. Γιατί αν και απαγορευόταν στους υπόδουλους λαούς το δικαίωμα να καβαλούν άλογα ή να φέρουν όπλα, πολλά από αυτά έπεφταν στα χέρια των αγωνιστών της ελευθερίας. Κάποια όπλα είναι αριστουργήματα κατασκευής, άλλα τόσο κακοφτιαγμένα που απορείς για το ότι κάποιος θα διακινδύνευε τη ζωή του χρησιμοποιώντας τα. Κι όμως, από αυτά τα όπλα, στα χέρια ανδρών με τρομερή γενναιότητα και αποφασιστικότητα, αναδείχθηκε η ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα.
Η συναρπαστική ιστορία της εθνικής απελευθέρωσης είναι το υπόβαθρο της παρούσας ολοκληρωμένης και καλοσχεδιασμένης έρευνας. Γεμάτη από σαγηνευτικές ανεκδοτολογικές αναφορές, δεν ανοίγει απλώς ένα καινούριο μέτωπο στη μελέτη της ιστορίας των όπλων, αλλά και θα ικανοποιήσει όποιον παθιάζεται με την ιστορία, την απελευθέρωση και την ευρωστία της Ελλάδας.
Η έκδοση περιλαμβάνει πάνω από 500 έγχρωμες εικόνες.
H μετάφραση έγινε από την Δάφνη Δημητριάδη και την Ειρήνη Σκουζού, η επιστημονική θεώρηση από τον Ιωάννη Μαζαράκη-Αινιάν και η γλωσσική επιμέλεια από τους Κων/νο Στεφανή, Μαρίνο Καχρίλα, Φίλιππο Μαζαράκη-Αινιάν και τη Συλβί Ρηγοπούλου.
Το βιβλίο ''ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ