Διεξάγεται η παρούσα διαδικασία σύμφωνα με τους όρους εντολής που έλαβε στις προεδρικές εκλογές του 2008 ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας; Υπάρχει πράγματι σεβασμός από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στην ετυμηγορία του κυπριακού λαού στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, με την οποία απορρίφθηκε το σχέδιο Ανάν; Υπάρχει θετική στάση της τουρκοκυπριακής πλευράς κατά τις διαπραγματεύσεις; Ποιες είναι οι επιδιώξεις των δύο πλευρών; Ποια η στάση του ΟΗΕ; Μήπως, τελικά, το παιχνίδι είναι στημένο;». Αυτά είναι τα ερωτήματα που πραγματεύεται το βιβλίο των Αχιλλέα Κ. Αιμιλιανίδη, Μιχάλη Κοντού και Γιώργου Κέντα, με αντικείμενο τα έγγραφα που έχουν διαρρεύσει από τους προηγούμενους γύρους των απευθείας διαπραγματεύσεων.
Η έκδοση του βιβλίου συμπίπτει πολιτικά με τη διακήρυξη σιγουριάς του Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι η ιστορία θα τον δικαιώσει, όταν δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά των απευθείας διαπραγματεύσεων και φανερωθεί κατά πόσον υπερασπίζεται το θέμα μας ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ολόκληρου του λαού μας και παραβίασης του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου και των ευρωπαϊκών αξιών.
Ολοκληρωμένη προσέγγιση
Όπως εξηγούν οι συγγραφείς, με αναφορά σε απόρρητα έγγραφα που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας και με πλήρη ανάλυση του παρασκηνίου των διαπραγματεύσεων μεταξύ Χριστόφια - Ταλάτ για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος, το βιβλίο συνιστά την πρώτη ολοκληρωμένη προσέγγιση της παρούσας φάσης του κυπριακού προβλήματος. «Το βιβλίο φωτίζει τις σκοτεινές πτυχές των διαπραγματεύσεων και αποκαλύπτει το ρόλο των πρωταγωνιστών μέσα από συγκλονιστικές αποκαλύψεις», δηλώνουν.
Στόχος του βιβλίου είναι ο αναγνώστης να πληροφορηθεί για ποιους λόγους ο διεθνής παράγοντας θεωρεί τις διαπραγματεύσεις ως θέατρο, παρά τις διακηρύξεις για κυπριακή ιδιοκτησία της λύσης. «Θα ανακαλύψει την κρυφή ατζέντα του διεθνούς παράγοντα σε σχέση με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας και την επανεκλογή Ταλάτ. Θα μάθει πώς εφαρμόστηκε στην πράξη το δόγμα Χριστόφια και γιατί η διαπραγματευτική τακτική του Κυπρίου Προέδρου εξελίχθηκε σε φιάσκο. Θα βιώσει το παρασκήνιο της διάνοιξης του Λιμνίτη και της αφαίρεσης της υπόθεσης Όραμς από την Έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Και κυρίως θα παρακολουθήσει βήμα-βήμα την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, με πλήρη αναφορά στις θέσεις των δύο πλευρών, στο ρόλο της Ομάδας Ντάουνερ και σε όσα δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας», αναφέρεται χαρακτηριστικά στον πρόλογο.
Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο Ρόλος της Ομάδας Ντάουνερ»
Χαρακτηριστικό της «στημένης» κατάστασης που επικρατεί, είναι το πιο κάτω απόσπασμα από το βιβλίο:
«Και ενώ η Ομάδα Ντάουνερ θεωρούσε πως η Τουρκία δεν έπρεπε να θεωρείται ως μέρος του προβλήματος, αλλά ως μέρος της λύσης, καθίστατο εμφανές ότι το μοναδικό πρόβλημα γι' αυτούς ήταν οι άνθρωποι που είχαν διαφωνήσει με το σχέδιο Ανάν το 2004 ή οι οποίοι επέμεναν ότι η Τουρκία κατέχει την Κύπρο. Οι άνθρωποι αυτοί θα έπρεπε με κάθε τρόπο να "νικηθούν". Η προσέγγιση αυτή φαίνεται να είναι και σε συνάφεια με την προσωπικότητα και το προσωπικό στυλ του κ. Ντάουνερ. Φαίνεται ότι ο Ντάουνερ, επιχειρώντας να πάρει πάνω του την κατάσταση, επιδιώκει πάση θυσία να γίνει "ο άνθρωπος που έλυσε το Κυπριακό".
Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το εξής: Μετά από ενημέρωση που έλαβε για τη διοργάνωση συλλαλητηρίου με αφορμή την πέμπτη επέτειο του "όχι" των Ελληνοκυπρίων στο σχέδιο Ανάν, στις 24 Απριλίου 2009, το οποίο θα προσφωνούσαν οι Γεράσιμος Αρσένης και Βάσος Λυσσαρίδης, η Σόνια Μπάχμαν σχολίασε: "Αχ, όχι. Απαρχή μιας νέας εκστρατείας τού αντί". Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ απάντησε στην Μπάχμαν με την εξής αλαζονική τοποθέτηση: "Τώρα θα πρέπει να νικήσουν εμένα.
Δεν θα το πετύχουν", τοποθετώντας από μόνος του τον εαυτό του στον αντίποδα όσων είχαν ψηφίσει "όχι" το 2004, δηλαδή του 76% των Ελληνοκυπρίων.
Η ομάδα των καλών υπηρεσιών και ο Ντάουνερ προσωπικά επιδόθηκαν σε μια στρατευμένη προσέγγιση της διαδικασίας, προτάσσοντας συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις, τις οποίες επιδιώκουν να υπηρετήσουν. Οι πολιτικές αυτές θέσεις ταυτίζονται εν πολλοίς με αυτές των πλέον ένθερμων υποστηρικτών ενός εκ των δύο γενικών προσεγγίσεων, που διαμορφώθηκαν στην ελεύθερη Κύπρο από το 2004 και εντεύθεν: Των υποστηρικτών του σχεδίου Ανάν και της επίτευξης μιας συμφωνίας το συντομότερο δυνατό, ακόμη και υπό την προϋπόθεση ότι θα χρειαστεί η ελληνοκυπριακή πλευρά να προβεί σε σοβαρές υποχωρήσεις σε ζητήματα αρχών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των συναντήσεων του Ντάουνερ με Ελληνοκυπρίους υπήρξε με πρόσωπα που είχαν υποστηρίξει ενεργά το σχέδιο Ανάν το 2004 και οι οποίοι ζητούσαν την επαναφορά του μετά το 2004. Μεταξύ των προσώπων αυτών και της ομάδας Ντάουνερ υπάρχει μια άψογη χημεία. Η Ομάδα Ντάουνερ εμφανίζεται προκατειλημμένη και συχνά να αγνοεί ουσιώδη δεδομένα ως προς τα πρόσωπα που είχαν εναντιωθεί στο σχέδιο Ανάν. Για την Ομάδα, εξάλλου, το δημοψήφισμα του 2004 δεν είναι καθόλου παρελθόν. Η Ομάδα Ντάουνερ διαχωρίζει αξιολογικά τους Ελληνοκυπρίους σε "φιλελεύθερους" και "απορριπτικούς" (δύο από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούνται περισσότερο), γεγονός που μειώνει από μόνο του την αξιοπιστία της, ενώ επιβεβαιώνει τη μεροληψία της.
Η αντιμετώπιση των Ελληνοκυπρίων στη βάση της στάσης που είχαν επιδείξει απέναντι στο σχέδιο Ανάν και της ευελιξίας των θέσεών τους ως προς τις διαπραγματεύσεις Χριστόφια - Ταλάτ δεν περιορίζεται στο πεδίο των πολιτικών ή των πολιτικών κομμάτων. Μέσα ενημέρωσης, ακαδημαϊκοί, ιεράρχες, ακόμα και δημόσιοι υπάλληλοι αντιμετωπίζονται στη βάση της διαχωριστικής γραμμής "φιλελεύθεροι" εναντίον "απορριπτικών", γραμμή που τέμνει κάθετα την κυπριακή κοινωνία, στη βάση βέβαια πάντα της αντίληψης της Ομάδας Ντάουνερ (η οποία δεν είναι απαραίτητα ορθή), ως προς το ποιοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως θιασώτες μιας ευέλικτης πολιτικής στο Κυπριακό και ποιοι όχι».
Το βιβλίο ''ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΗ ΤΡΑΠΟΥΛΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ