Kawabata Yasunari
Το κορυφαίο έργο ενός από τους μεγαλύτερους Ιάπωνες συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας 1968.
Ο Γιασουνάρι Καβαμπάτα γεννήθηκε κοντά στην Οσάκα το 1899. Σπούδασε ιαπωνική και αγγλική λογοτεχνία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Το 1955, ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή του, κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον ιαπωνικό λογοτεχνικό χώρο με το βιβλίο "Χορεύτρια του Ίζου". Τα μυθιστορήματα που τον έκαναν γνωστό στο διεθνές προσκήνιο είναι "Η χώρα του χιονιού" (1956) και το "Χιλιάδες γερανοί" (1959). Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στα γραπτά του συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τη μυθιστορηματική φόρμα και εκείνη της ποίησης χαϊκού. Εκτός από συγγραφέας υπήρξε και κριτικός λογοτεχνίας και ανέδειξε συγγραφείς όπως ο Γιούκιο Μισίμα. Αυτοκτόνησε στις 16 Απριλίου του 1972.
Στη χώρα του χιονιού το λευκό κόβει σαν λεπίδι. Διαπερνά τα μάτια. Καταδύεται στα βάθη της ψυχής. Ξυπνά τον έρωτα. Στα απομονωμένα βουνά του Χόνσου, μια ντόπια γκέισα και ένας άντρας από το Τόκιο αφήνονται στο ζοφερό εναγκαλισμό του.
Όλα μπερδεύονται. Τα φώτα του σιδηροδρομικού σταθμού. Ένα νυχτερινό ταξίδι με τρένο. Ο κυματισμός των βουνοκορφών. Το παράθυρο-καθρέφτης του βαγονιού. Μια μελαγχολική μελωδία στο σαμισέν. Το άγγιγμα ενός ζεστού χεριού. Η πορσελάνινη ομοφιά ενός έντονα πουδραρισμένου προσώπου. Το θρόισμα ενός ζηωρόχρωμου κιμονό. Ανομολόγητα συναισθήματα. Φευγαλέες στιγμές.
Μια ιστορία που ξεκινά σαν μια μαγική επίκληση στις αισθήσεις, για να τελειώσει με μια πυρκαγιά μέσα στο χιόνι. Ο πύρινος ρόγχος ενός καταδικασμένου έρωτα.
''Λίγο λίγο, η θέρμανση θάμπωσε το τζάμι του παραθύρου, ενώ απ’ έξω έσβηνε το τοπίο της πεδιάδας που περνούσε· και το παιχνίδι του καθρέφτη ξανάρχισε όπως το κάθε τι ξαναρχίζει αιώνια, εικονίζοντας τούτη τη φορά μες στην ημιδιαφάνεια του αόριστες σιλουέτες ταξιδιωτών. Το τρένο, με τα τρία ή τέσσερα σαραβαλιασμένα του βαγόνια κάποιας άλλης εποχής, δεν έμοιαζε σε τίποτε με τις ταχείες των μεγάλων κεντρικών γραμμών. Βρισκόσουν εκεί σαν μέσα στο τρένο κάποιας άλλης, παράξενης χώρας. Ο φωτισμός ήταν κίτρινος και χαμηλός. Παραδομένος ολόκληρος στα ονειροπολήματα και στην αχλύ της φαντασίας του, ο Σιμαμούρα έβλεπε τον εαυτό του να ταξιδεύει έξω από την πραγματικότητα, να παρασέρνεται προς το μέγα κι αιώνιο Κενό, έξω από το χρόνο και το χώρο, από κάποιο άρμα υπερφυσικό.''
Μετάφραση: Γιώργος Λεωτσάκος
Το βιβλίο ''Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ