Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1937 ο Ιωάννης Συκουτρής πέθανε αυτοκτονώντας στον Ακροκόρινθο, στα 36 του χρόνια. Από τη μια, η κατάληξη αυτή θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενη αφού ο ίδιος είχε ήδη γράψει για τον ηρωικό άνθρωπο, ότι η ζωή του είναι «σύντομος, διότι πάντοτε είναι, από την μοίραν του και μόνη οδηγούμενος, ε ρ α σ ι θ ά ν α τ ο ς». Από την άλλη, όμως, ήταν εντελώς απρόβλεπτη, αφού ο Συκουτρής φαινόταν με ζήλο να συνεχίζει την πυρετώδη δραστηριότητά του που περιελάμβανε ομιλίες, συγγραφή βιβλίων κ.α. Όπως και να ‘ναι, άφησε ένα μεγάλο κενό στην πνευματική ζωή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Είχε να δώσει πολλά, αλλά πολλά ήταν κι αυτά που έδωσε στον σύντομο βίο του.
Μένει στη μνήμη μας νέος και στην καρδιά μας ως ο αγαπητός μας Δάσκαλος….
Έγραψε:
«Όσον και να μορφωθή ένας λαός θα μείνη λ α ό ς, δηλαδή έξω από το πλαίσιον της ενεργού πνευματικής ζωής, η οποία και τα θέματά της και τους ήρωάς της και τους φορείς της από την αριστοκρατίαν πάντοτε αντλεί. Είναι παρατηρημένον άλλωστε: η ποιότης της πνευματικής τροφής μιας ομάδος είναι αντιστρόφως ανάλογος προς τον αριθμόν των προσώπων που την απαρτίζουν».
«Η ιστορία δεν εγνώρισε βαρυτέραν τυραννίαν από την τυραννίαν της μ ά ζ η ς».
«Αλλά θεούς όπως τον Απόλλωνα, των οποίων η ουσία και η φύσις είναι πνεύμα, αρμονία, φως, ηθική αγνότης, των βαρβάρων αι δυνάμεις δεν εγγίζουν, του χρόνου μήτε. Αθάνατοι και απροσμάχητοι και κραταιοί, έχουν τον θρόνον των εις των ανθρώπων τα στήθη, και βασιλεύουν εκεί, όσον και των ανθρώπων τα στήθη θ’ αναταράσση ο πόνος και η αγάπη, η λαχτάρα και το όνειρον».
«Η αξιολογική κλίμαξ, που εκφράζεται με το Νόημα της Ζωής, στηρίζεται βέβαια εις την γην· υψώνεται όμως υπεράνω αυτής, χάνεται προς τον ουρανόν, δείχνει προς τ’ αστέρια, μεσ’ από τα οποία θα διαλέξη ο άνθρωπος το φωτεινό αστέρι, που θα γίνη ο οδηγητής της προσωπικής του ζωής».
Για τον ηρωικό άνθρωπο: «Βαδίζει προς τον θάνατον, όχι διά ν’ αναπαυθή, όχι διότι εβαρέθηκε την ζωήν, όχι διότι εδειλίασεν ενώπιον αυτής, όχι από μαρασμόν και εξάντλησιν των δυνάμεών του. Ο ηρωικός άνθρωπος δεν υφίσταται τον θάνατον. Δι’ αυτόν και ο θάνατος ακόμη δεν είναι πάσχειν, είναι πράττειν. Είναι η τελευταία πράξις, με την οποίαν επισφραγίζει όλας του τας άλλας πράξεις».
Από τις εκδόσεις μας θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες βιβλίο με τίτλο ''Πλατωνικός Ευαγγελισμός'' με δύο σημαντικά δοκίμια του Συκουτρή, εκτενές χρονολόγιο και αναφορές άλλων πνευματικών ανθρώπων σ' αυτόν.
.jpg)
Ακόμη, είναι υπό έκδοση, από τις Εκδόσεις Θούλη επιλογή κειμένων του Ι. Συκουτρή από τα οποία θα προκύπτει χωρίς αμφιβολία ποια ήταν πραγματικά η Φιλοσοφία της Ζωής του, πέρα από διαστρεβλώσεις και αποκρύψεις!