H ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ (ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ)

Η ΑΛΛΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : ΧΟΡΙΑ ΣΙΜΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΠΑΝΗΣ
 ΣΕΛΙΔΕΣ 208

Τους τελευταίους μήνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε πείσμα κάθε τετελεσμένου και κάθε δεδομένου, κι ενώ η πατρίδα τους ευρίσκετο ήδη υπό το κνούτο των Σοβιετικών, αποφασίζουν να συστήσουν μια Εθνική Κυβέρνηση στη Βιέννη κι έναν Εθνικό Στρατό στο Doellersheim, ο οποίος θα πολεμήσει υπέρ του Χίτλερ, μέχρι τον πόταμο Όντερ και το Βερολίνο. Ακολουθούν τον Γερμανό Φύρερ, μέχρι τη στιγμή που αυτός αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Κατόπιν, φεύγουν στα βουνά της Αυστρίας μαζί με τους Werwolf του Eichmann, για να συνεχίσουν τον πόλεμο χτυπώντας τους Σοβιετικούς εισβολείς πίσω από τις γραμμές τους.

 

Καθώς η Γερμανία συνθηκολογεί, η μοίρα τους πλέον είναι προδιαγεγραμμένη. Το ραδιόφωνο καλεί τον Γερμανικό λαό να τους παραδώσει στους Συμμάχους. Αναζητούνται παντού και μετά τη σύλληψή τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα παραδοθούν στην κομμουνιστική κυβέρνηση, που έχει επιβληθεί με τη δύναμη των σοβιετικών μεραρχιών στην πατρίδα τους και θα βρουν αργό και φρικτό θάνατο στα κομμουνιστικά κάτεργα. Αυτοί όμως, αποφασίζουν απλώς να μην συλληφθούν!... Εγχείρημα παράλογο, αφού κάθε πιθανότητα είναι εναντίον του, αλλά εκείνοι είναι αποφασισμένοι να πετύχουν ή να πεθάνουν πολεμώντας. Μόνη απαντοχή τους η άνωθεν βοήθεια από τον προστάτη της Λεγεώνος, Αρχάγελο Μιχαήλ και οδηγός τους το όραμα και η ένθεη εικόνα του Capitan Corneliu Codreanu. Και η περιπέτεια αρχίζει. Από χώρα σε χώρα και από σύνορα σε σύνορα. Ιδού λοιπόν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η ιστορία των Λεγεωναρίων της Σιδηράς Φρουράς, γραμμένη από τη λυρική πέννα του Commandant της Λεγεώνος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, Χόρια Σίμα.

Πρόκειται για μια ιστορία που μοιάζει με περιπετειώδες πολεμικό μυθιστόρημα, αλλά που είναι αφήγηση πραγματικών γεγονότων. Το ότι πολλές φορές κόβεται η ανάσα του αναγνώστη από την αγωνία, δεν οφείλεται τόσο στο λογοτεχνικό ταλέντο του Commandant, όσο στο γεγονός ότι, κάποιες στιγμές, η ζωή ξεπερνά τη φαντασία…

 
Το βιβλίο του ΧΟΡΙΑ ΣΙΜΑ μπορείτε να το βρείτε εδώ

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Τὸ πολύκροτο βιβλίο ποὺ δημιούργησε παγκόσμιο θόρυβο τὸ 1996, ὅταν κυκλοφόρησε, κυρίως, λόγω τῶν ἀντιδράσεων ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Ἑβραιοσιωνιστῶν. Ὁ συγγραφεὺς ὑποχρεώθηκε νὰ τὸ ἐκδώση μόνος του μὲ τὴν μορφὴ «Samizdat», ποὺ στὰ ῥωσσικὰ σημαίνει «ἐκδιδόμενο ἀπὸ τὸν ἴδιο» καὶ ὁδηγήθηκε στὰ δικαστήρια μὲ τὸν «νόμο τοῦ Γκεϋσώ», ποὺ στραγγάλισε τὴν ἐλεύθερη ἔκφραση στὴν Γαλλία.


Περιλαμβάνονται:
 Οι θεολογικοί μύθοι:
- Ο μύθος της «επαγγελίας»: γη της υποσχέσεως ή γη της κατακτήσεως;
 - Ο μύθος του «εκλεκτού λαού»
 - Ο μύθος του Ιησού του Ναυή
Οι μύθοι του εικοστού αιώνος:
 - Ο μύθος του αντιφασιστικού σιωνισμού
- Ο μύθος της δικαιοσύνης της Νυρεμβέργης
- Ο μύθος των έξι εκατομμυρίων (Το Ολοκαύτωμα)
- Ο μύθος μιας «γης χωρίς λαό για έναν λαό χωρίς γη»
Η πολιτική χρησιμοποίηση του μύθου:
- Το λόμπυ των ΗΠΑ
- Το λόμπυ στην Γαλλία
- Ο μύθος του «ισραηλινού θαύματος»: η εξωτερική χρηματοδότηση του Ισραήλ.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ

Η ΜΕΧΡΙ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Ο Γερμανός ιστορικός Όθων 'Aβελ (Otto Abel, 1824-1854), διπλωμάτης και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης (συνέβαλε στα Monumenta Germaniae Historica και ήταν δάσκαλος του Heinrich von Treitschke), δημοσιεύει εδώ τη συμβολή του στην πολεμική γύρω από την ελληνικότητα ή μη των αρχαίων Μακεδόνων, που είχε ξεκινήσει ο ομοεθνής του «φιλέλληνας» αρχαιολόγος και φιλόλογος Κάρολος Οδοφρείδος Μύλλερος (Οttfried Müller, Reise eines Philhellenes durch Schweig und Frankreich nach Griechenland, Bamberg 1825), και αντικρούει την ιστοριογραφική άποψη του τελευταίου ότι οι Μακεδόνες ήταν «βάρβαροι Ιλλυριοί». Σκοπός του ήταν να ανεύρει «το όντως αρχαίον και αληθές» και να εναντιωθεί στις «απατηλές και ανυπόστατες υποθέσεις», που βασίζονταν σε «συγκεχυμένα εθνογραφικά πράγματα». Η μονογραφία του 'Aβελ (Makedonien vor König Philipp, Λειψία 1847) μεταφράστηκε από τον ιστοριοδίφη καθηγητή γυμνασίου Μαργαρίτη Γ. Δήμιτσα (1829-1903), ο οποίος είχε επίσης ασχοληθεί με τη γεωγραφία και την ιστορία και της αρχαίας και της βυζαντινής Μακεδονίας. Ο Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός, ο οποίος έχει μελετήσει εξαντλητικά τους αρχαίους συγγραφείς (τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη, τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, τον Πλούταρχο κ.ά.), ξεκινά με μια τοπογραφική περιγραφή της αρχαίας Μακεδονίας, εν συνεχεία αναφέρεται στους προϊστορικούς κατοίκους της (Πελασγούς, Φρύγες, Θράκες και Ιλλυριούς) και μετά τεκμηριώνει την ελληνική καταγωγή των Μακεδόνων με βάση τη γλώσσα, τη θρησκεία και το πολίτευμα. Στο τέταρτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου εξιστορεί την πολιτική και στρατιωτική ιστορία του μακεδονικού κράτους από την ίδρυσή του από τον βασιλιά Περδίκκα (652 π.Χ.) έως την ανάρρηση στον θρόνο του Φιλίππου Β´ (360 π.Χ.). Η μελέτη περιέχει γενεαλογικό δέντρο του μακεδονικού βασιλικού οίκου, χρονολογικό πίνακα της αρχαίας ιστορίας της Μακεδονίας πριν τον Φίλιππο Β´ (700-350 π.Χ.) και ευρετήριο κυρίων ονομάτων (προσώπων και τόπων).

Το βιβλίο ''Η ΜΕΧΡΙ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Η ΑΦΕΛΗΣ ΕΛΛΑΣ. Ο ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ ΑΓΓΛΟΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΝΤΑΙΗΒΙΝΤ ΜΠΑΛΦΟΥΡ

Ο πατήρ Δημήτριος ήταν μία πολύπλαγκτη προσωπικότητα. Λεγόταν Νταίηβιντ Μπάλφουρ, αλλά δεν ήταν από τη γνωστή αριστοκρατική οικογένεια, όπως άφηνε να πιστεύουν. Κυνηγούσε να βρει τον Θεό. Μέσα του όμως υπήρχε και το μικρόβιο της κατασκοπείας, δηλαδή της υποκλοπής των μυστικών. Το Άγιο Όρος υπήρξε για αυτόν όχι σχολή θεολογίας αλλά κατασκοπείας. Το δίδαξε να εξετάζει καρδιές, ψυχές, μυαλά και κυρίως να διαβάζει μυστικά και να τα στέλνει στους κατάλληλους αποδέκτες. Η πτώση του Πλαστήρα από την πρωθυπουργία, η αυτοκτονία του Κοριζή, η ανάδειξη του Δαμασκηνού ως Αντιβασιλέως, η συμφωνία της Βάρκιζας το 1945, και τα Σεπτεμβριανά του 1955 στη Σμύρνη, είναι σίγουρα ιστορικές στιγμές που υπάρχει ο δάκτυλος του Μπάλφουρ. Υπηρέτησε πάνω από όλα την πατρίδα του, αν και μέσα από το εκκλησιαστικό του έργο ως ιερέας, στάθηκε στο πλευρό πολλών που τον χρειάστηκαν. Ο πατήρ Δημήτριος ή αλλιώς Νταίηβιντ Μπάλφουρ, είχε πολλά πρόσωπα, ανάλογα με τον συνομιλητή του, παρουσιαζόταν με το ταιριαστό για την περίπτωση πρόσωπο. Ξεγέλασε πολλούς και πολλές. Ήταν η πιο θλιβερή μορφή που έπαιξε άσχημο ρόλο στην πατρίδα μας, σε μία δύσκολη εποχή.

Στο τέλος της ζωής του, αν μπορεί αυτό να θεωρηθεί μετάνοια, εξελίχθηκε σε έναν εγκρατή θεολόγο και βαθύ γνώστη του ησυχασμού.

Το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί μία ιστορική μελέτη στο πρόσωπο του ρασοφόρου κατασκόπου, αλλά και μία περιγραφή της ελληνικής ιστορίας σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της χώρας.

 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Νικόλαος Σοϊλεντάκης γεννήθηκε στον Βόλο, κατάγεται από τα Χανιά και την Κωνσταντινούπολη. Είναι πτυχιούχος Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αριστούχος διδάκτωρ Νομικής του αυτού Πανεπιστημίου.

Δικαστής από το 1974, είναι Πρόεδρος Εφετών στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Υπηρέτησε την Πατρίδα ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού. Έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών (1985) και ασχολείται με την Διοικητική Δικονομία και την Ιστορία των Διοικητικών Θεσμών.

Το βιβλίο ''Η ΑΦΕΛΗΣ ΕΛΛΑΣ. Ο ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ ΑΓΓΛΟΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΝΤΑΙΗΒΙΝΤ ΜΠΑΛΦΟΥΡ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ

Le Feu Follet

Συγγραφέας: Pierre Drieu La Rochelle

Ο κόσμος τους μ' έχει αποκλείσει, μ' έχει αποκλείσει οριστικά. Όμως οι γυναίκες υπάρχουν εκεί. Πέρα από τον κόσμο των αντρών και των γυναικών δεν υπάρχει τίποτα ν' αντιτάξεις, είναι ένας κόσμος κτηνώδης. Κι αν σκοτωθώ, θα 'ναι γιατί δεν είμαι ένα επιτυχημένο κτήνος. Αλλά τα υπόλοιπα, σκέψη, φιλολογία, ε! Θα σκοτωθώ γιατί κι αυτά με πλήγωσαν, ένα ελεεινό ψέμα. Ψέμματα, ψέμματα. Ξέρουν ότι καμμιά αλήθεια δεν είναι δυνατή κι όμως εξακολουθούν να μιλάνε. Μιλάνε οι βρομιάρηδες...



...Λοιπόν, έχει το ρεβόλβερ εκεί, ανάμεσα σε δύο πουκάμισα στο συρτάρι. Ναι, αλλά δεν πρέπει να το αγγίξει δίχως να είναι οριστικά αποφασισμένος. Έχει καιρό, μια και η απόφαση του είναι τελεσίδικη. Περιμένοντας, υπάρχουν αυτά τα χρήματα. Όμως αυτή η απουσία των γυναικών, αυτή η οριστική σιωπή των γυναικών. Η απουσία κάθε δυνατότητας να ξαναδεί τους φίλους του...


...Ξάπλωσε το σβέρκο στο σωρό από τα μαξιλάρια, τα πόδια στο ξύλο του κρεβατιού, ακουμπισμένος σταθερά. Το στήθος μπροστά. Γυμνό, εκτεθειμένο. Η θέση της καρδιάς είναι γνωστή.


Ένα ρεβόλβερ είναι μοναχικό, είναι από ατσάλι. Είναι ένα αντικείμενο. Τελικά σκόνταψε στο αντικείμενο.




Αυτοκτονώ, επειδή δεν με αγαπήσατε
αυτοκτονώ, επειδή δεν σας αγάπησα
Επειδή οι δεσμοί που μας ένωναν ήταν πολύ χαλαροί.
Aυτοκτονώ, για να τους σφίξω.
Σας αφήνω με ένα ανεξίτηλο σημάδι.

Το μυθιστόρημα του Pierre Drieu La Rochelle '' Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ '' μπορείτε να το βρείτε εδώ

''300'' - Τιμή. Καθήκον. Δόξα. Μάχη. Νίκη

Τεύχος 1 :TIMH

480 π.χ. Μιά μεγάλη απόφαση, μιά μεγάλη στιγμή.

Είναι μόνο τριακόσιοι, αλλά δεν φαίνεται να τούς πολυσκοτίζει, ούτε το ότι οι αντίπαλοι είναι μυριάδες, αμέτρητοι. Βαδίζουν κάτω από τον καυτό μεσημεριάτικο ήλιο καί τις νύχτες τρέφονται με ιστορίες, με το όνειρο. Η αγαπημένη τους, αυτή με το βασιλιά τους, το Λεωνίδα. Η μύηση του. Ολοι οι Σπαρτιάτες θα ήθελαν μιά τέτοια μύηση. Ο βασιλιάς, αγέραστη πατρική φιγούρα όλων, έχει αποφασίσει, χωρίς εκλογή, οι Σπαρτιάτες δεν έχουν διλήμματα επιλογής, πράττουν. Περιγελούν τούς Πέρσες μαντατοφόρους, όταν αυτοί ζητούν γη καί ύδωρ. Γελοίο, σίγουρα δεν ξέρουν πως σκέφτεται ο Σπαρτιάτης. Στο βάραθρο, αυτή είναι η απάντηση του Λεωνίδα, χωρίς οίκτο, οι Σπαρτιάτες δεν γνωρίζουν αυτή τη λέξη, γιατί αυτή είναι η Σπάρτη, αυτή είναι η Τιμή.

Τεύχος 2 : ΚΑΘΗΚΟΝ

Ακόμα και στη Σπάρτη, οι διεφθαρμένοι και κοντόφθαλμοι ιερείς μπορούν να προτιμήσουν την απόλαυση του κέρδους κάτω απο οποιονδήποτε αφέντη. Ο πλούτος δεν έχει πατρίδα, ο Λεωνίδας όμως έχει. Προσπερνά τα δουλοπρεπή "ιερά" άλλοθι των ιερέων της Σπάρτης με την χαρακτηριστική του ευθεία κίνηση, χωρίς να πολυσκέφτεται, δεν το έχει άλλωστε ανάγκη.Ο αποχωρισμός της γυναίκας του, τελευταία κουβέντα που έφτασε στ΄αυτιά του απο την πατρίδα κλείνει μαζί της και την πόρτα του γυρισμού στη Σπάρτη.

Εξω από την Σπάρτη, η μεγάλη "παρέα" που φτιάξανε Ελληνες απο τις άλλες πόλεις, ενώνεται με τους Σπαρτιάτες βαδίζοντας αποφασισμένη να κρατήσει τις πύλες του "χρέους", που ο διορατικός Λεωνίδας έκρινε σαν το αδύνατο σημείο της περσικής επέλασης: τις Θερμοπύλες.

Τεύχος 3 : ΔΟΞΑ

Η στρατοπέδευση των Ελλήνων στα στενά των Θερμοπυλών δεν αφήνει περιθώρια στους Πέρσες για την αποφασιστικότητα του "εύκολου" στόχου που αρχικά θεωρήσανε τους λιγοστούς Ελληνες. Οι αγγελιαφόροι των Περσών απολαμβάνουν της ιδιαίτερης μεταχείρισης εκ μέρους των Σπαρτιατών οι οποίοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και σαν τείχος τους νεκρούς Πέρσες, για να οχυρωθούν και να οχυρώσουν την Ελλάδα απέναντι στον αχανή στρατό του αντιπάλου.

Kάθε νέα αποστολή αγγελιαφόρων έχει την ανάλογη μεταχείριση, οι απειλές πέφτουν στο κενό και οι Σπαρτιάτες θέλοντας να τονίσουν την ευαίσθητη φύση τους ευχαριστούν τους Πέρσες που θα τους αφήσουν να πολεμάνε στη σκιά των αναρίθμητων βελών τους. Η στιγμή της σύρραξης, η σύγκρουση του πανίσχυρου με τον "αδύναμο" φθάνει, θέτοντας τον αστείρευτο πολεμικό όγκο απέναντι σε μια και μόνη φράση ζωής: Μολών λαβέ.

Τεύχος 4 : ΜΑΧΗ

Η αρχική επέλαση των Περσών αντιμετώπισε την ταπεινωτική συντριβή απέναντι στο καλά οργανωμένο σχέδιο που είχε συλλάβει απο την αρχή της επιχείρησης ο ευφυής Σπαρτιάτης βασιλιάς. Κανένα έλεος και συμβιβασμό με τον πιο μισητό εχθρό. Η ανελέητη επίθεση του θεοκράτη γίγαντα απέναντι στο ελεύθερο κράτος αποτυγχάνει εξευτελιστικά.Κανένα έλεος.

Ο Ξέρξης φορτωμένος αλαζονεία, μπιχλιμπίδια και ύφος θεϊκό συναντά τον Λεωνίδα και του ζητά υποταγή.Περνιέται για θεός! Και την Πρώτη Νύχτα της μάχης ο "θεός" στέλνει τους Αθανάτους του για να δοκιμάσουν για τα καλά τι σημαίνει Σπαρτιάτης, τι σημαίνει αποφασισμένος Έλληνας. Ολα φαίνονται να τρέχουν νικηφόρα, ορμητικά, με ελπίδα εκτός απο μια ζοφερή σκιά, που σέρνεται ύπουλα στο σκοτάδι...

Τεύχος 5 : ΝΙΚΗ

Η Δεύτερη Μέρα βρίσκει τους Σπαρτιάτες μαχητές ακόμα πιό ενθουσιώδεις, ακόμα πιό μανιασμένους.Το στενό πέρασμα των Θερμοπυλών, γίνεται πέρασμα θανάτου για την βάρβαρη στρατιά. Ενώ η Δεύτερη Νύχτα επουλώνει τις πληγές των Ελλήνων μαχητών ,μια έρπουσα φιγούρα, μια χαμερπής ντροπή πέφτει και γλύφει τα πόδια του πέρση βασιλιά.Η ασήμαντη αυτή ύπαρξη φορτωμένη με την τυφλότητα της προδοσίας, οδηγεί πισώπλατα τον περσικό στρατό στα νώτα των Ελλήνων.

Κάποιοι απο τους μαχητές λυγίζουν, όχι όμως αυτός, ο μοναδικός Λεωνίδας που συμβουλεύει ξέροντας το μέλλον καλύτερα και απο οποιονδήποτε σοφό μάντη: "Σπαρτιάτες ετοιμάστε το πρωινό σας ...γιατί απόψε θα δειπνήσουμε στην κόλαση!"Τα λόγια αντηχούν σαν το τελικό κάλεσμα στους γενναίους μαχητές.

Η Τρίτη Μέρα βρίσκει την ομόψυχη στρατιά να στέκεται ακλόνητη απέναντι στους μυριάδες ντροπιασμένων βαρβάρων που ζητούν αιμοβόρα εκδίκηση οδηγημένοι απο τον προδότη.

Ο Λεωνίδας αναπολεί σε κλάσματα δευτερολέπτου την αγέρωχη ζωή του απο τότε που ήτανε παιδί απέναντι στο λύκο μέχρι τώρα και ναί, είναι σίγουρος. Πράττει σωστά. Ενεργεί σαν Ελευθερος άνθρωπος. Και όταν η βροχή απο βέλη πέφτει πάνω στα σώματα των μαχητών, αυτοί στέλνουν το μήνυμα τους στην Ελλάδα :

"Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ''
 
 
Ο πολυτελής τόμος "300" του Frank Miller έχει ήδη εκδοθεί σε πέντε γλώσσες σε Ευρώπη και Αμερική, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και προσφέροντας σε ένα ενιαίο έργο τα πέντε τεύχη αυτού του έργου του μεγάλου αμερικανού δημιουργού.

 
Τους ''300'' του Frank Miller μπορείτε να βρείτε εδώ

ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ - ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΩΣ ΤΟ '21

Αν υπάρχει κάποιο έθνος στον κόσμο που μπορεί να υπερηφανεύεται για την ευγενική του καταγωγή, αναντίρρητα αυτό είναι το ελληνικό. Η αίγλη που περιβάλλει αυτή την καταγωγή εξαγοράστηκε με σειρά μαρτυρίων και το δίπλωμα της ευγένειάς της είναι γραμμένο με αίμα. Εναντίον του έθνους αυτού ξέσπασαν φοβερές καταιγίδες, σηκώθηκαν άγρια και απειλητικά κύματα και ο μαρτυρικός αυτός λαός καταδιώχτηκε, υποδουλώθηκε, κατοίκησε μέσα σε ερείπια, κολύμπησε μέσα σε αίματα. Αλλά ο ήλιος του Ελληνισμού, που κρύφτηκε για μια στιγμή από τα ζοφερά εκείνα νέφη, δεν άργησε να ανατείλει, να σκορπίσει την καταχνιά και η μυστηριώδης δύναμή του να εξελληνίσει καθετί το ξενικό. Από την επομένη της άλωσης, οι Έλληνες άρχισαν να αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό. Ο Κωνσταντίνος Σάθας, υπεύθυνος καταγραφέας των αλλεπάλληλων επαναστατικών κινημάτων παντού ανά τον ελλαδικό χώρο, συνθέτει την Ιστορία του Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα και ιστορεί γεγονότα, πολύ λίγο γνωστά στο αναγνωστικό κοινό, από το 1453 ως τις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, εκ των οποίων αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες ουδέποτε έπαψαν να αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό. Η γλωσσική μεταγραφή έγινε στην απλή νεοελληνική, με όλο το σεβασμό προς το ύφος του συγγραφέα όσο και προς την ακρίβεια της απόδοσης των γεγονότων.

ΚΑΙ ΟΙ 4 ΤΟΜΟΙ ΜΑΖΙ 18 €

Το τετράτομο έργο του Κωνσταντίνου Σάθα μπορείτε να το βρείτε εδώ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

David Irving on Hitler's War

ΤΙ ΕΙΝΑΙ «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ»;

Είναι η Ιστορία που ταξιδεύει κατευθείαν από την ιστορική προσωπικότητα στο ντοκουμέντο και από τα αρχεία στο συγγραφέα και το βιβλίο του, χωρίς πολιτικές παρεμβολές και ακαδημαϊκές προκαταλήψεις -είναι η Ιστορία που δεν εξαγοράζεται και δεν πουλιέται.
 

Τον Απρίλιο του 1977 ο εκδοτικός κόσμος αιφνιδιάστηκε από την έκδοση σε Λονδίνο και N. Yόρκη του βιβλίου του David Irving, O Πόλεμος του Xίτλερ. O τρόπος περιγραφής ενός τόσο ιστορικού και μεγάλου γεγονότος σαν τον B Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μοναδικός - σχεδόν σαν να τον διηγόταν κάποιος από τους  πρωταγωνιστές του.

H έκδοση είναι βασισμένη στα όποια τελευταία αρχεία βρέθηκαν, συμπεριλαμβανομένων και των ημερολογίων του Xέρμαν Γκαίρινγκ και του γιατρού του Xίτλερ, του Dr. Morell. Για πρώτη φορά επίσης, παρουσιάζονται έγχρωμες, δραματικές φωτογραφίες που τράβηξε ο κινηματογραφιστής του Xίτλερ, ο Walter Frentz. Aυτή η τελευταία έκδοση έχει ένα ακόμη προσόν: περιέχει τα για πολύ καιρό χαμένα αρχεία από τις ανακρίσεις του προσωπικού του Pούντολφ Eς, από την Γκεστάπο, που τώρα ανήκουν σε ιδιώτη, και σήματα υποκλαπέντα από Bρετανούς αποκρυπτογράφους.

 "O,τιδήποτε ο Xίτλερ δεν διέταξε ή δεν έπεσε στην αντίληψή του, δεν αναφέρεται σ' αυτό το βιβλίο", μας είπε ο συγγραφέας. "H αφήγηση των γεγονότων ξεδιπλώνεται με την ίδια σειρά που ο Xίτλερ ασχολήθηκε μ' αυτά". Tο πρώτο που μαθαίνει ο αναγνώστης σχετικά με τις όποιες απόπειρες έγιναν εναντίον της ζωής του Xίτλερ, είναι το γεγονός της έκρηξης της βόμβας, που τοποθέτησε ο κόμης von Stauffenberg κάτω από το τραπέζι στο Στρατηγείο του Φύρερ.

Eίναι μια ασυνήθιστη τεχνική, αλλά τις περισσότερες φορές πετυχαίνει. Tο βιβλίο πούλησε 25.000 αντίτυπα στην πρώτη του έκδοση στη M. Bρετανία, ενώ έκτοτε έχει επανεκδοθεί και μεταφραστεί επανειλημμένως. Aποτελεί πλέον, εγκεκριμένο εγχειρίδιο των Στρατιωτικών Σχολών West Point και Sandhurst και σημαντικό εγχειρίδιο για πολλές Πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο, λόγω της πληθώρας ντοκουμέντων που περιέχει, που άλλοι ιστορικοί δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Το δίτομο έργο του David Irving ''Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ-BLACK HORSEMAN

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΗΣ 6ΗΣ -7ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955 ΚΑΙ Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955, η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης έγινε στόχος απρόκλητων βιαιοτήτων. Μέσα σε λίγες ώρες εμπορικά καταστήματα, βιοτεχνίες, σπίτια, ακόμα και οι εκκλησίες των Ελλήνων μετατράπηκαν σε ερείπια. Τα γεγονότα αυτά σήμαναν την αρχή του τέλους της κοινότητας των Ρωμιών της Πόλης.


Η βίαιη αυτή επίθεση σύντομα συνυφάνθηκε με τις ψυχροπολεμικές πολιτικές εξελίξεις της εποχής, και τα πραγματικά γεγονότα αποσιωπήθηκαν εξίσου γρήγορα. Με αφορμή την 50ή επέτειο της μεγάλης καταστροφής, ο Σπύρος Βρυώνης ανασυνέθεσε τα γεγονότα εκείνης της νύχτας στο μεγαλειώδες έργο του Ο μηχανισμός της καταστροφής: το τουρκικό πογκρόμ της 6ης - 7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, το οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά το 2005.


 Έχει υμνηθεί ως «magnum opus», ως «πρωτότυπο και βαρυσήμαντο», ως «λαμπρό έργο». Είναι βέβαιο ότι θα αναγνωριστεί ως η απροσπέραστη μελέτη των βίαιων γεγονότων που τόσο αναλυτικά περιγράφει και εξετάζει.

Ο τόμος περιλαμβάνει και ένα εκτεταμένο ένθετο με τις μοναδικές φωτογραφίες του Δημητρίου Καλούμενου. Η εξαιρετική φωτογραφική τεκμηρίωση προσδίδει επιπρόσθετο βάρος στις αρχειακές μαρτυρίες που παρουσιάζει ο συγγραφέας και στην ιστορική ανάλυση του πογκρόμ και των συνεπειών του.
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Το βιβλίο αυτό μπορείτε να το βρείτε  εδώ

2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1958:Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΕΤΩΝ, ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΧΑΝΙ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ

Το βίντεο είναι από την ιστοσελίδα : http://www.antistasi.info/

Το χανι της Γραβιάς. Αυτή η ονομασία αρμόζει εις μια των επικωτέρων μαχών εξ όσων έχει δώσει η ΕΟΚΑ, η οποία έλαβε χώραν εις ένα αχυρώνα του χωριού ΛΙΟΠΕΤΡΙ τη 2αν Σεπτεμβρίου 1958. μεταξύ αγγλικού στρατού και τεσσάρων γενναίων μαχητών της ΕΟΚΑ, των Ανδρέα Κάρυου, Φώτη Σταύρου Πίττα (διδασκάλου), Ηλία Παπακυριακού και Χρίστου Σαμάρα.
"Είναι πολύ δύσκολο εις εμέ να ξεχωρίσω μεταξύ των τεσσάρων αυτών παλικαριών ποίος ήταν ο γενναίος των γενναίων, διότι και οι τέσσαρες συνηγωνίσθησαν την στιγμήν εκείνη ποίος θα πέθαινε γενναιότερος. Ο ηρωικός θάνατος των με συνεκίνησε βαθύτατα υφ΄ ας συνθήκας συνετελέσθη, αλλά και με υπερηφάνειαν, ως αρχηγός, τον κατεχώρησα εις τας σελίδας της ιστορίας της ηρωικής ΕΟΚΑ, διότι έδειξε ποία στοιχεία περικλείει η Οργάνωσις... «των τρομοκρατών»!! και από ποιά υψηλά ιδεώδη ενεφορούντο οι αγωνιστές της. Και ενταύθα όπως και εις την μάχη του Μαχαιρά κατά Αυξεντίου, οι Άγγλοι στρατιώται μολονότι πολυάριθμοι και διαθέτοντες όλα τα σύγχρονα μέσα δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν τους ελαχίστους υπερασπιστάς του αχυρώνος και εχρησιμοποίησαν βενζίνην δια να πυρπολήσουν τον αχυρώνα και εξοντώσουν απάνθρωπως τους εντος αυτού αγωνιζομένους [...] Ο Κυπριακός και ο ξένος τύπος εξήρε την γενναιότητα των τεσσάρων αγωνιστών, βρεττανός δε λοχαγός εδήλωσεν ότι «κατεπλάγησαν όλοι από την μάχη που έδωσε η ΕΟΚΑ στο Λιοπέτρι».
Απομνημονεύματα Γεωργίου Γρίβα Διγενή
Η μάχη των αετών, χαρακτηρισμός της σκυταλοδρομίας του θανάτου, βρίσκει την πλήρη έκφραση του στη μάχη του Αχυρώνα, της 2ας Σεπτεμβρίου 1958, με ήρωες τον Ανδρέα Kάρυo, το Φώτη Πίττα, τον Ηλία Παπακυριακού και το Χρίστο Σαμάρα.

Μετά από προδοσία, οι Άγγλοι πάτησαν το Λιοπέτρι. Η κατάσταση εκτιμήθηκε στα γρήγορα. 0 Αγγλικός στρατός θ' απέκλειε το χωριό θα έκανε έρευνες. Οι καταζητούμενοι έπρεπε να διαφύγουν. Αποφάσισαν: Θα επέβαιναν αυτοκινήτου που θα οδηγούσε ντόπιος αγωνιστής. Μόλις συναντιόντουσαν με τους Εγγλέζους, το αυτοκίνητο θ' ανέπτυσσε τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα, θα έσπαζε του κλοιό, ενώ ταυτόχρονα οι καταζητούμενοι θα πυροβολούσαν με τα αυτόματα τους. Πραγματικά το αυτοκίνητο προχώρησε προς την έξοδο του χωριού. Οι Εγγλέζοι ήταν πολλοί. O Ανδρέας, ο Φώτης - δραπέτες κι οι δυο από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Πύλας από τις 13 Μαρτίου 1958 - ο Ηλίας κι ο Χρίστος, πετάχτηκαν κι άρχισαν μάχη που δεν βάσταξε όμως πολύ. Υστερα χάθηκαν μέσα στο σκοτάδι και γύρισαν στο σπίτι του Παναγιώτη Καλλή, ιδιοκτήτη του μοιραίου αχυρώνα, που έμελλε να μετατραπεί σε βωμό δόξας ουρανόφταστης.

Ήταν η αυγή της 1 ης Σεπτεμβρίου 1958. ώρα 3 ή 4. Οι καταζητούμενοι μπήκαν στον αχυρώνα. Σε λίγο ακούστηκαν τα μεγάφωνα του στρατού. Στο Λιοπέτρι κηρυσσόταν κατάσταση αποκλεισμού και αναγκαστικού κατ' οίκον περιορισμού. Κανείς δεν μπορούσε πια να κινηθεί στις στράτες εκτός απ' τους Εγγλέζους. Οι πόρτες αμπαρώθηκαν και το χωριό περίμενε με την καρδιά σφιγμένη, ανυπεράσπιστο, βουβό. Οι αγωνιστες καταλαβαν οτι απο λεπτο σε λεπτο οι Αγγλοι θα ερευνουσαν και τον αχυρωνα. Στις κρισιμες αυτες στιγμες δεν εχασαν καθολου το θαρρος και την εφευρετικοτητα τους. Πριν κρυφτουν, εριξαν στα αχυρα που βρισκονταν μεσα στον αχυρωνα αρτυματα για να παραπλανησουν τα ανιχνευτικα σκυλια. Ετσι και εγινε. Οι Εγγλέζοι άρχισαν εξονυχιστικές έρευνες. Μπήκαν στα σπίτι, στον αχυρώνα, κοίταξαν παντού, δεν βρήκαν ίχνη. Έφυγαν. O κόσμος συγκεντρώθηκε σε συρματόφραχτους χώρους. Έγιναν ανακρίσεις. Ζητήθηκαν πληροφορίες. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. 0 κόσμος γύρισε στα σπίτια του. Κάποιοι όμως κρατήθηκαν για περαιτέρω ανακρίσεις.

Στις 1:00 μετά τα μεσάνυχτα της 2ας Σεπτεμβρίου οι Άγγλοι επανήλθαν κατόπιν πληροφοριών, περικύκλωσαν τον αχυρώνα και ζητούσαν από τον ιδιοκτήτη να τους δείξει που κρύβονταν οι τέσσερις αγωνιστές. Ο ιδιοκτήτης και η οικογένειά του δεν έδωσαν καμιά πληροφορία παρά τα βασανιστήρια, στα οποία υποβλήθηκαν. Οι Άγγλοι κάλεσαν τους αγωνιστές να παραδοθούν, αλλά δεν πήραν καμιά απάντηση. Στη συνέχεια, έχοντας προκάλυμμα τον ιδιοκτήτη, πυροβόλησαν εντός του αχυρώνα, αλλά και πάλι δεν πήραν καμιά απάντηση. Το πρωί της 2ας Σεπτεμβρίου έγινε νέος κατ' οίκον περιορισμός και ο ιδιοκτήτης του Αχυρώνα υποβλήθηκε σε νέα βασανιστήρια. Οταν επέστρεψε ο Παναγιώτης Καλλής μπήκε κλεφτά στον αχυρώνα, μίλησε με τα παλικάρια. 'Όλοι διέβλεπαν τον επερχόμενο κίνδυνο κι είχαν αποφασίσει να δώσουν τη μάχη.

- Αν μας ανακαλύψουν εμείς θα σκοτωθούμε, είπε ο Ανδρέας Κάρυος. Οι τέσσερις ήρωες ήταν αγνοί ιδεολόγοι και τουλάχιστον ο Κάρυος, ο Πίττας και ο Παπακυριακού είχαν δηλώσει μέρες προηγουμένως ότι ήταν αδύνατο να συλληφθούν από τους Άγγλους. Αγκάλιασαν τον Καλλή, τον φίλησαν 'Ήταν ο ύστατος αποχαιρετισμός.

Ομάδα στρατιωτών, που έφτασε κοντά στον αχυρώνα δέχτηκε πυροβολισμούς από τους τέσσερις αγωνιστές. Οι Άγγλοι τότε ζήτησαν ενισχύσεις, που σύντομα ήρθαν.

Και το κακό ξεκίνησε. . . .
'Ένας ελληνομαθής δεκανέας, ο Πήτερ Φρέντερικ Φλήητ, φώναξε στα ελληνικά κατά διαταγή του Άγγλου ταγματάρχη Φίλιπ Τζων Ρόουλυ Χέυλαντ:

- E, σεις, παραδοθείτε κι εβγάτε έξω, αλλιώς οι στρατιώτες Θ' ανοίξουν πυρ εναντίον σας. Όπως ο δεκανέας μαρτύρησε στη θανατική ανάκριση, επανέλαβε τρεις φορές τα ίδια λόγια και κάθε φορά η απάντηση ήταν μια ριπή. Υπάρχει όμως και η ελληνική πληροφορία ότι ο δεκανέας φώναξε:

"Αν θέλετε τη ζωή σας, παραδοθείτε" αλλά δεν δόθηκε απάντηση. Σιγή απόλυτη επικράτησε στον αχυρώνα. Καμιά μαρτυρία ζωής. Ο προμαχώνας ήταν ήδη περικυκλωμένος κι ο κλοιός του θανάτου αδιαπέραστος. Η ειμαρμένη είχε προδιαγράψει τις εξελίξεις 'Ωρες για κούφιες ελπίδες και ψευδαισθήσεις δεν απέμειναν. Ούτε καταδέχονταν τέτοια οι σταυραετοί. Γύρω από τον Αχυρώνα επικράτησε εντάφια σιγή εκείνες τις στιγμές. Οι Εγγλέζοι ταμπουρώθηκαν πίσω από τοίχους, δόμες. Πήραν θέσεις σε μπαλκόνια, βεράντες, στέγες. Ξάπλωσαν στα χαντάκια. Το μυστικό απλώθηκε σ' όλο το χωριό. Το Λιοπέτρι σώπαινε και καρτέραγε. Μια κουφόβραση κυριαρχούσε που προμήνυε το σεισμό. Κι έσπασε η τραγική σιωπή από τη φωνή του μεγαφώνου:

- Παραδοθείτε.

- ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, αντιλάλησαν οι αιώνες. Τα κλείστρα των πολυβόλων σηματοδότησαν με τον ξηρό μεταλλικό κρότο την έναρξη της μάχης. Κι αμέσως, εκρήξεις χειροβομβίδων, ριπές δεκάδων αυτομάτων, συγκλονιστικοί πολυβολισμοί, κραυγές, φωνές πόνου, ουρλιαχτά, εγγλέζικες διαταγές, πανδαιμόνιο. Μια ομάδα στρατιωτών επιχείρησαν να πλησιάσουν τον Αχυρώνα, έκαναν μερικά βήματα, δέχτηκαν στο ψαχνό τις σφαίρες βροχή, ούρλιαξαν κάποιοι, σπάραξαν στο έδαφος και οι άλλοι οπισθοχώρησαν πανικόβλητοι. Τα παλικάρια έτρεχαν, εναλλάσσονταν, βρίσκονταν σ' όλες τις πολεμίστρες, κροτάλιζαν τ' αυτόματα, έριχναν χειροβομβίδες, σκορπούσαν το θάνατο. 'Ένας αξιωματικός διέταξε στρατιώτη να προχωρήσει, εκείνος αρνήθηκε. Τον πυροβόλησε με το περίστροφό του και τον άφησε στον τόπο. Κάποιοι κατάφεραν να βγουν αθέατοι στη στέγη του Αχυρώνα. Άνοιξαν τρύπα, πέταξαν ρούχα λουσμένα με βενζίνη, έβαλαν φωτιά, μα έσβησε. Έφεραν ελικόπτερο, πέταξε πάνω απ' τον Αχυρώνα, έριξε εμπρηστικά, φούντωσαν φλόγες, το Χάνι της Γραβιάς καιγόταν. Μα οι αγωνιστές συνέχιζαν τη μάχη, Τους φώναζαν να παραδοθούν κι εκείνοι απαντούσαν:

- Μολών Λαβέ.

Έφτασε ως τ' Αυγόρου ο σάλαγος της μάχης. Κι η μάνα του Κάρυου βγήκε στην αυλή και φώναξε:

- Δύναμην, γιέ μου. Δύναμην, Να πεθάνεις λεβέντης!

'Ηρθαν νοσοκομειακά δυο τουλάχιστον φορές. Φόρτωσαν νεκρούς, τραυματίες, έφυγαν και ξαναγύρισαν. Κι ο ορυμαγδός του πολέμου συνεχιζόταν, θέριζε ο θάνατος. κορμιά, λουζόταν μ' αίμα η γη, μέχρι τις δυο το δείλις. 'Ώσπου το ελικόπτερο έβρεξε με βενζίνη τον Αχυρώνα. Τα φλογοβόλα μετέτρεψαν τον προμαχώνα σε πυρακτωμένη κόλαση και οι αντάρτες άρχισαν με την τελευταία σφαιροθήκη, ο καθένας με τη σειρά του, την έξοδο, καταιγιστικά πυροβολώντας, μέχρι που διάτρητοι έπεφταν στην αυλή του θυσιαστηρίου νεκροί. Ποιος έπεσε πρώτος, ποιος τελευταίος, κανείς δεν έμαθε ποτέ κι ούτε θα μάθει. Μόνο ισχυρισμοί των Εγγλέζων υπάρχουν για τη σειρά των σκυταλοδρόμων του Θανάτου. Στην ανάκριση λέχθηκε ότι πρώτος έπεσε ο Ανδρέας Κάρυος και σε λίγο ο Χρίστος Σαμάρας. Ακολούθησε ο Φώτης Πίττας και τελευταίος ο Ηλίας Παπακυριακού. 'Οταν οι καπνοί διαλύθηκαν, οι πυροβολισμοί σταμάτησαν, οι Εγγλέζοι προχώρησαν δειλά-δειλά και λόγχισαν τους πεθαμένους σταυραετούς. Λόγχισαν τα νεκρά κορμιά με λύσσα και πυροβόλησαν τους ήρωες με περίστροφα. Δεν τους φοβόνταν πια! Ο Ανδρέας Κάρυος κι ο Χρίστος Σαμάρας έπεσαν ο ένας κοντά στον άλλο κατά το νότο. O δάσκαλος, ο Φώτης Πίττας προς την ανατολή. Κι ο Ηλίας Παπακυριακού βρέθηκε προς το βορρά.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΥΟΣ

Γεννήθηκε στο χωριό Αυγόρου της επαρχίας Αμμοχώστου στις 16 Ιουλίου1926. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και αργότερα καταρτίστηκε μελετώντας θέματα θεολογίας, λογιστικής, αγγλικών και ελληνικής λογοτεχνίας. Ήταν στέλεχος της ΠΕΚ και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΣΕΚ, της ΠΕΟΝ και του θρησκευτικού συλλόγου του χωριού του. Τον Ιανουάριο του 1955 συνδέθηκε με τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Υπήρξε ο διοργανωτής και ο πρώτος υπεύθυνος του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. στο Αυγόρου.


Πήρε μέρος την 1η Απριλίου 1955 στην επιχείρηση αποκοπής των ηλεκτρικών καλωδίων παρά το Αυγόρου και έπαθε σοβαρά εγκαύματα. Συνελήφθη αρκετές φορές για τη δράση του και μετά την επίθεση της ομάδας του κατά του αστυνομικού σταθμού Άχνας καταζητήθηκε. Συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1956 και κλείστηκε στα κρατητήρια Πύλας, απ' όπου απέδρασε στις 12 Μαρτίου 1958. Συνέχισε τη δράση του ως υποτομεάρχης στην περιοχή Κοκκινοχωριών. Διακρίθηκε για την πίστη του στο Θεό και στην Πατρίδα. Δείγμα του αγνού πατριωτισμού του είναι και τα πιο κάτω λόγια του:
"Την Κύπρο μας, το νησί με τον μακραίωνα πολιτισμό, το αγαπώ, γι' αυτό πάλλει η καρδιά μου και στους βωμούς του θα προσφέρω κι αυτή τη ζωή μου, αν χρειαστεί".

* * *

Αξίζει ν' αναφέρουμε ότι και ο αδελφός του Ανδρέα, ο Γεώργιος Κάρυος, πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 1958 σε μάχη με τους Άγγλους. Η μητέρα του, Φλουρέντζα, αποχαιρέτησε το δεύτερο βλαστάρι της με το αυτοσχέδιο δίστιχο ποίημά της:


"Κάθε σαράντα τζ' ένα γιον διώ εις την πατρίδα


τζ' ελπίζω ότι σύντομα θα' ρθει Ελευθερία".


ΦΩΤΗΣ ΠΙΤΤΑΣ

Γεννήθηκε στο χωριό Φρέναρος της επαρχίας Αμμοχώστου στις 28 Φεβρουαρίου 1935. Αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο του χωριού του, το Γυμνάσιο Αμμοχώστου και το διδασκαλικό Κολέγιο Μόρφου. Έγινε μέλος της Ε.Ο.Κ.Α., όταν ήταν σπουδαστής στο Κολέγιο. Υπηρέτησε ως δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο Άχνας και ανέπτυξε πλούσια δράση στον μαχητικό, στον οργανωτικό και στο διαφωτιστικό τομέα. Καταζητήθηκε από τους Άγγλους στις 18 Οκτωβρίου 1956.


Ως καταζητούμενος πρόσφερε πολλά στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. στα χωριά Λύση, Βατυλή και Άσσια. Συνελήφθη στις 10 Ιανουαρίου 1957 και βασανίστηκε ανελέητα για 20 μέρες στις φυλακές της Αμμοχώστου. Με το αίμα που έφτυσε από τα βασανιστήρια ζωγράφισε στον τοίχο του κελιού του τη μορφή της ελευθερίας. Για τα φρικτά βασανιστήρια μας μιλά πολύ εύγλωττα το προσωπικό του ημερολόγιο, στο οποίο κατέγραψε τις εμπειρίες του. Κλείστηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και αργότερα της Πύλας, απ' όπου δραπέτευσε με άλλους συναγωνιστές του στις 12 Μαρτίου 1958. Συνέχισε τη δράση του ως υποτομεάρχης στην περιοχή Λύσης. Είχε πλούσια και αποτελεσματική δράση. Οι Άγγλοι ενοχλημένοι επέβαλαν δεκαπενθήμερο κατ' οίκον περιορισμό και επιδόθηκαν σε έρευνες, χωρίς αποτέλεσμα. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958 έπεσε μαχόμενος για την ελευθερία της πατρίδας του στην ένδοξη μάχη του Αχυρώνα του Λιοπετρίου.

ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ

Γεννήθηκε στο χωριό Λυθράγκωμη της επαρχίας Αμμοχώστου στις 25 Ιανουαρίου 1938. Μετά την αποφοίτηση του από το δημοτικό σχολείο του χωριού του φοίτησε στο Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Μαθητής ακόμη της Ε΄ Γυμνασίου εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α. και έδρασε ως μέλος των ομάδων κρούσεως. Πήρε μέρος σε βομβιστικές επιθέσεις. Καταζητήθηκε από τους Άγγλους προτού τελειώσει το Γυμνάσιο.

Τον Μάρτιο του 1957 ανέλαβε την ευθύνη του υποτομέα Άσσιας και των γύρω χωριών. Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα. Μια από τις ενέργειές του ήταν η αρπαγή γαλλικών αυτομάτων όπλων από άνδρες του γαλλικού αποσπάσματος, που είχαν κάνει επέμβαση στο Σουέζ. Όταν το καλοκαίρι του 1958 οι Τούρκοι εξαπέλυσαν συστηματικές επιθέσεις εναντίων ελληνικών περιουσιών, οργάνωσε πολιτοφυλακή των Ελλήνων στα χωριά της περιοχής του και αντέκοψε τις τουρκικές επιθέσεις.


Στις 13 Ιουλίου 1958 με προσωπική του καθοδήγηση οι αγωνιστές της Άσσιας ανατίναξαν την υδραντλία, τα υποστατικά και τις υδατοδεξαμενές, από τις οποίες υδρεύονταν οι στρατοπεδευμένες αγγλικές δυνάμεις στον αστυνομικό σταθμό της Βατυλής. Στις 31 Ιουλίου 1958 ενέπεσε σε αγγλική περίπολο και πληγώθηκε στο πόδι. Αν και πληγωμένος κατόρθωσε να διαφύγει. Η δράση του συνεχίστηκε μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου 1958, μέρα του θανάτου του, όταν επιχείρησε ηρωική έξοδο από τον Αχυρώνα του Λιοπετρίου.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

Γεννήθηκε στο χωριό Λιοπέτρι της επαρχίας Αμμοχώστου στις 12 Φεβρουαρίου 1925. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του μέχρι την Τετάρτη τάξη. Επειδή ήταν φιλομαθής, θρήσκος και αγνός πατριώτης, έμαθε πολλά διαβάζοντας θρησκευτικά βιβλία και ελληνική ιστορία. Έψαλλε στην εκκλησία του χωριού του. Υπήρξε ο ιδρυτής της ΟΧΕΝ Λιοπετρίου και ο καθοδηγητής της χριστιανικής κίνησης των γύρω χωριών.

Από το 1954 εντάχθηκε σε μυστική οργάνωση, που προπαρασκεύαζε ένοπλη εξέγερση για την απελευθέρωση της Κύπρου. Τον Ιανουάριο του 1955 συνδέθηκε με τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Εργάστηκε για τη στρατολόγηση μελών της Ε.Ο.Κ.Α. Στις αρχές Μαρτίου του 1955 ορκίστηκαν στο σπίτι του τα πρώτα μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. Λιοπετρίου.


Πήρε μέρος την 1η Απριλίου 1955 στην επίθεση που έγινε στη Δεκέλεια με υπεύθυνο τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Την ίδια μέρα καταζητήθηκε και μέχρι τον θάνατό του έμεινε επικηρυγμένος για 5.000 λίρες. Σ' όλο αυτό το διάστημα ανέπτυξε δράση στα χωριά Λιοπέτρι, Λιμνιά, Άγ. Σέργιο, Αυγόρου, Ορμήδεια, Περιστερωνοπηγή, Γαϊδουρά, Πυρκά και Πραστειό. Έπεσε μαχόμενος στον Αχυρώνα Λιοπετρίου για τα ιδανικά, που πίστευε από την παιδική του ηλικία.


ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ!

http://www.apoellas.com/

   βιβλίο για τον Φώτη Πίττα μπορείτε να βρείτε εδώ

ΙΔΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ Ο ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν όλα όσα αναφέρει ο Πλάτωνας στον "Τίμαιο" για την Ατλαντίδα μπορεί τελικά να μην είναι "μύθος" αλλά "ανάμνηση" ενός κόσμου απίστευτα λαμπερού που χάθηκε ξαφνικά χωρίς ν' αφήσει εμφανή ίχνη από την παρουσία του;

Μη βιαστείτε ν' απαντήσετε αν δε διαβάσετε πρώτα την "ιστορία" του Ίδα, του ενδέκατου Βασιλιά της Ατλαντίδας, όπως τη διέσωσε ο Απολλόδωρος, από την Τριτώνια Ταλώ, μια από τις αναρίθμητες πόλεις που χάθηκαν σε μια νύχτα από την ακατανόητη οργή του Ποσειδώνα... τότε που καταβυθίστηκε στον Ωκεανό το νησί της Ατλαντίδας κι έσβησαν για πάντα υπερήφανα γένη ανθρώπων, που κατοικούσαν στις ακτές της Μέσης Γης.
 
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό του ταλαντούχου συγγραφέα Μιχαήλ Κοκκινάρη. Μύθος και ιστορία συνυπάρχουν αρμονικά στο γεωτεκτονικό περιβάλλον της εποχής. Και μιλάμε για 12.500 χρόνια πριν! Όλοι ψάχνουν από τότε τη "χαμένη Ατλαντίδα" τους. Προσωπική, ψυχογραφική, γεωλογική ή ό,τι άλλο. Θα τη βρουν σίγουρα διαβάζοντας αυτό το υπέροχο βιβλίο.
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Το βιβλίο  ''Ίδας ο Μέγας ο ενδέκατος βασιλιάς της Ατλαντίδας'' μπορείτε να το βρείτε εδώ