Είναι γεμάτο ένταση, ακραίο ρεαλισμό και περιγραφική αποτύπωση της ωμής αλήθειας των μαχών, φορτίζει ψυχικά κάθε Έλληνα και ειδικά τους Κυπρίους, που υπέστησαν τα δεινά της προδοσίας… Ιστορίες πόνου, αίματος, αγωνίας για το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ένα ηχηρό χαστούκι, κατά την άποψή μου, σε αυτούς που με πρόσχημα ότι «όλα είναι προδομένα», δεν υπηρέτησαν την πατρίδα, αλλά κρύφτηκαν δεξιά και αριστερά και δεν κατετάγησαν ως έφεδροι στην Εθνοφρουρά εναντίον του Αττίλα. Είναι αυτοί που διατείνονται σήμερα ότι δεν υπήρξε αντίσταση κατά του εχθρού του '74, για να καλύψουν τη δική τους απουσία! Ναι, υπήρξε προδοσία, δεν δικαιολογούνται όμως οι λιποτάκτες!
Αυτά τα 19χρονα παιδιά, καταπροδομένα από Ελλάδα και από Κύπρο, έμειναν περήφανα στις θέσεις τους, δεν λιποτάκτησαν, παρά την πίκρα της εγκατάλειψης και τους εγχώριους υβριστές τους… Αντάξιοι των Μαραθωνομάχων, των 300 του Λεωνίδα, των νεότερων του Αλβανικού έπους τίμησαν την ιστορική στολή του Έλληνα στρατιώτη σεβόμενοι, μάλιστα, παρά το πάθος της μάχης, τους αιχμαλώτους του εχθρού. Αγνοί νέοι, καθαρές ψυχές γεμάτες αυταπάρνηση και αλτρουισμό, γνήσια ελληνικές. Δεν υποχώρησαν ακόμα κι όταν περνούσαν τα άρματα πάνω από το σώμα τους.
Ένας σωστός διαχωρισμός του συγγραφέα, άλλο πατρίδα και άλλο οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Δεν πολεμήσαμε για την κυβέρνηση, μας λέει, αλλά για τη διαχρονική τιμή της πατρίδος. Θυσίασαν την προσωπική τους ζωή, σακατεμένοι, ψυχικά άρρωστοι και ανάπηροι οι πιο πολλοί, για να τους πετάξει η επίσημη πολιτεία Ελλάδος και Κύπρου έξω από τα πολυτελή της γραφεία για να μην ενοχλούν. Η ίδια ιστορία με όλους τους ήρωες της ιστορίας μας, Κολοκοτρώνη, Νικηταρά και εκατοντάδες γνωστούς και κυρίως αγνώστους απλούς ανθρώπους, που θυσίασαν τα πάντα για την πατρίδα, για να εισπράξουν την παραγνώριση και την ασέβεια της επίσης πολιτείας, η οποία έχτισε τις καρέκλες της πάνω στο αίμα τους.
* Φιλόλογος
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είχε άλλο τίτλο. Όπως,
«Η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων»,
«Οι νεκροί ζωντανοί αντιστέκονται»,
«Στην κόλαση της ΕΛΔΥΚ»,
«Πόνος κι αγάπη Πατρίδας».
