Ύψωμα Σουάνγκ Γιονγκ Σι, έφοδος νυχτερινή, οι εχθροί πολύ περισσότεροι…. Δεν σταμάτησε να οδηγεί την διμοιρία του, να προπορεύεται, ακόμη κι όταν βρέθηκε «εν τω μέσω καταιγιστικών πυρών». Όταν το τουφέκι του καταστράφηκε, του φώναξαν να πέσει κάτω, να καλυφθεί, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Τράβηξε το πιστόλι του και έμεινε όρθιος να πολεμά, να εμψυχώνει τους στρατιώτες του, ενώ τα εχθρικά βόλια έσκιζαν τον αέρα δίπλα του.
Από απέναντι, οι συμπολεμιστές τους, θλιμμένοι, κοιτούσαν τους όλμους που έπεφταν ασταμάτητα και είπαν πως στα σίγουρα πέθαναν όλοι, μέσα σε τόσο κακό. Κάποιος τραβήχτηκε στην άκρη, χαμήλωσε το βλέμμα , σκέφτηκε πως ο φίλος και συμμαθητής του, ο Πέτρος, ήταν σίγουρα νεκρός.. Σκέφτηκε τα νιάτα του φίλου του, τους γονείς και τ΄αδέλφια του στην Μάνη, που ήταν ο μικρότερός τους και τον έχασαν. Σκέφτηκε τι κρίμα, δεν ήταν γραφτό να ζήσει περισσότερο... Μα απέναντι, μέσα στην φοβερή αντάρα, εκείνος συνέχιζε να στέκεται όρθιος και να πολεμά με τους γενναίους του, ενθουσιώδης, θαρραλέος, νικηφόρος..
Γιατί απ’ τους προγόνους του δεν κληρονόμησε, παρά πολεμική αρετή.
Γιατί ήταν 25 χρονών και τον πόλεμο, τον γλεντούσε
Γιατί ήταν 25 χρονών και τον θάνατο, τον περιφρονούσε.
Πενήντα επτά Αύγουστους του το φύλαγες Χάρε, αλλά , να ξέρεις, έφυγε όταν το θέλησε..
