Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Therion - Hellheim

Φάουστ

Ολόκληρος ο «Φάουστ» στα ελληνικά

Δώδεκα χιλιάδες εκατόν έντεκα στίχοι αποτελούν τον «Φάουστ», το κορυφαίο έργο του Γκαίτε. Δώδεκα χιλιάδες εκατόν έντεκα στίχοι, όσοι ακριβώς το πρωτότυπο, το πλήρες κείμενο του Γκαίτε, κυκλοφορεί στα ελληνικά, σε νέα μετάφραση από τον Πέτρο Μάρκαρη και τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης».

Ο «Φάουστ», έργο που ολοκληρώθηκε λίγους μήνες πριν πεθάνει ο συγγραφέας του, το 1831 και το ξεκίνησε το 1775. Το μεγαλύτερο μέρος του ολοκληρώθηκε τα τελευταία επτά χρόνια της ζωής του Γκαίτε, από το 1825 ώς το 1831. Στήριγμά του, ο Σίλερ και ο Εκερμαν.

Πρόκειται για ένα κείμενο που ενσωματώνει την ποιητική από την αρχαιότητα μέχρι την εποχή του Γκαίτε και όλη τη φιλοσοφικοεπιστημονική γνώση από τον Μεσαίωνα μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Φάουστ μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και το σημαντικότερο έργο του Γκαίτε.

Περιστρέφεται γύρω από έναν μεγάλο σοφό, ο οποίος έχοντας θυσιάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον αγώνα για την απόκτηση γνώσης, στην ουσία δεν πρόλαβε να ζήσει. Στην αναπόλησή του, προσεγγίζεται από το Μεφιστοφελή, ο οποίος του προσφέρει νιάτα και την δυνατότητα να ζήσει μια ζωή με πολλές εμπειρίες, με αντάλλαγμα..τι άλλο..την ψυχή του..

Λίγα λόγια μπορούν να περιγράψουν το εξαιρετικό αυτό έργο. Απίστευτα αιχμηροί, αστείοι και ταυτόχρονα ουσιαστικοί διάλογοι και μονόλογοι. Ο Γκαίτε, με την εναλλαγή από τη χαρά στη λύπη, προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα και παρουσιάζει απόψεις γύρω από τη ζωή, το θάνατο, την αλήθεια και τη σοφία. Χαρακτηριστικό σημείο του βιβλίου, η περίφημη νύχτα της Βαλπούργης. Απλά εξαιρετικό. Συστήνεται ανεπιφύλακτα και αν σας αρέσει ο έμμετρος λόγος και διαθέτετε αρκετή υπομονή, θα το λατρέψετε.

«Τόλμα τις πύλες ν' ανοίξεις με ορμή»
«Οταν με τόλμη τα φτερά ανοίγει
η φαντασία
Kαι στο αιώνιο προσδοκά ν' ανυψωθεί
Μια στάλα τόπος μπορεί να της αρκεί,
Μόλις στη δίνη των καιρών χάσει
την ευτυχία.
Η έγνοια βαθιά μες στην καρδιά φωλιάζει,
Kρυφές πληγές σκάβει και μας σπαράζει.
Μας κλέβει κάθε μας χαρά και κάθε ηρεμία
Kαι πάντοτε σκεπάζεται με νέα προσωπεία.
Πότε χωράφι, σπίτι κ' οικογένεια εμφανίζει,
Αλλοτε δηλητήριο, μαχαίρι και φωτιά,
Τρέμει κανείς το άγνωστο με κάθε του
ματιά,
Kι ό,τι δεν έχασε, με δάκρυ το ποτίζει.
Δε μοιάζω στους Θεούς! Προχώρησα πολύ!
Με το σκουλήκι μοιάζω, που σκάβει μες στη γη.
Σ' αυτό που σέρνεται και ζει μέσα
στη σκόνη,
Ωσπου αγνώστου πέλμα με βία το σκοτώνει!
Δεν είναι σκόνη, αυτός ο τοίχος ο ψηλός,
που με χιλιάδες ράφια με πλακώνει;
Η ανόητη φλυαρία που με ζώνει
και προς τον σκώρο με σπρώχνει διαρκώς;
Εδώ θα βρω, ό,τι δεν έμαθα με τόσους
κόπους;
Θα ξεφυλλίζω τόμους τα βιβλία,
Για να δω πως τυραννία βασανίζει τους
ανθρώπους
Τόλμα τις πύλες ν' ανοίξεις με ορμή,
Που τις κοιτά κανείς, μα δεν τις πλησιάζει,
Ηρθε η ώρα να δείξεις με πυγμή,
Πως ο άνθρωπος μπροστά στο θείο δε
δειλιάζει:
Μην τρέμεις μπροστά στη σκοτεινή σπηλιά,
Που σε κατάρα μετατρέπει την κάθε
φαντασία,
Μα να περνάς, χωρίς να δίνεις σημασία,
Από το στόμιο που ξερνά της κόλασης
φωτιά -
Με διαύγεια το βήμα να τολμήσεις,
Εστω και στο Μηδέν αν τερματίσεις!»

(Απόσπασμα από το πρώτο μέρος της
τραγωδίας του Γκαίτε).



Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Η υψηλή στρατηγική της αρχαίας Σπάρτης 750-192 π.Χ.

H συνηθισµένη εικόνα που έχει κανείς για τη Σπάρτη είναι αυτή της πόλης-στρατοπέδου, όπου σε µια ατµόσφαιρα λιτότητας οι Σπαρτιάτες εξασκούνταν καθηµερινά στην τέχνη του πολέµου. H πραγµατικότητα ήταν πιο περίπλοκη: οι οικονοµικές διαφορές δεν απουσίαζαν από τη Σπάρτη, ενώ η λιτότητα δεν ήταν τόσο αυστηρή και διατηρήθηκε για σχετικά περιορισµένο χρονικό διάστηµα. Eπιπλέον, η Σπάρτη έχει να επιδείξει αξιοζήλευτες επιτυχίες στη διεθνή πολιτική, καθώς επί σειρά αιώνων ήταν σχεδόν αδιάκοπα το ισχυρότερο κράτος στον ελλαδικό χώρο. Aκόµη σηµαντικότερο, αυτό συνέβαινε παρότι ο πληθυσµός των Σπαρτιατών µειωνόταν δραµατικά και αντίπαλες προς τη Σπάρτη δυνάµεις αναδύονταν συνεχώς.

Yψηλό επίπεδο ανάλυσης µε µια ζωντανή και γλαφυρή αφήγηση που διαβάζεται απνευστί.

Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα βιβλίο που κάνει τον αναγνώστη να κατανοήσει τη λογική της στρατηγικής και της διεθνούς πολιτικής, φέρνοντάς τον ταυτόχρονα σε επαφή µε ένα σηµαντικό κοµµάτι της ελληνικής ιστορίας


Περιεχόμενα

Πρόλογος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ΙΣΤΟΡΙΑ, ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
1. Εισαγωγή
2. Οι αρχές του πολιτικού ρεαλισμού
3. Η έννοια της στρατηγικής
4. Η χρήση της ιστορίας στη διεθνολογική και στρατηγική ανάλυση
5. Η μελέτη της σπαρτιατικής υψηλής στρατηγικής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
ΦΑΣΗ 1: ΕΠΕΚΤΑΣΗ (750-560)
1. Ιστορική επισκόπηση
2. Οι εσωτερικές δομές της Σπάρτης
3. Το διεθνές περιβάλλον της Σπάρτης
4. Ο Πρώτος Μεσσηνιακός Πόλεμος
5. Η εσωτερική κρίση και οι μεταρρυθμίσεις του «Λυκούργου»
6. Η σύγκρουση με το Άργος και ο Δεύτερος Μεσσηνιακός Πόλεμος
7. Μετά τον δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
ΦΑΣΗ 2: ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ (560-490)
1. Ιστορική επισκόπηση
2. Οι εσωτερικές δομές της Σπάρτης
3. Χίλων ο Λακεδαιμόνιος: μία συνολική υψηλή στρατηγική
4. Κλεομένης Α': Χίλων σε νέα έκδοση
5. Προς τους Μηδικούς Πολέμους
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
ΦΑΣΗ 3: ΠΡΟΚΛΗΣΗ (490-404)
1. Ιστορική επισκόπηση
2. Οι Μηδικοί Πόλεμοι
3. Σε αναζήτηση στρατηγικής
4. Η σύγκρουση με την Αθήνα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
ΦΑΣΗ 4: ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ (404-369)
1. Ιστορική επισκόπηση
2. Η Σπάρτη μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο: εσωτερικές δομές και διεθνές περιβάλλον
3. Η δημιουργία της σπαρτιατικής αυτοκρατορίας
4. Η σύγκρουση με την Περσία
5. Ο Κορινθιακός Πόλεμος
6. Από την Ανταλκίδειο ειρήνη έως τη μάχη στα Λεύκτρα
7. Μετά τα Λεύκτρα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6
ΦΑΣΗ 5: ΑΦΑΝΕΙΑ (369-244)
1. Ιστορική επισκόπηση
2. Οι εσωτερικές δομές και το διεθνές περιβάλλον της Σπάρτης
3. Η σπαρτιατική υψηλή στρατηγική
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
ΦΑΣΗ 6: ΑΝΑΛΑΜΠΗ (244-192)
1. Ιστορική επισκόπηση
2. Άγης Δ' και Κλεομένης Γ': η παράδοση του «Λυκούργου»
3. Νάβης: η εκ βάθρων αλλαγή των εσωτερικών δομών
Συμπεράσματα
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ


Το βιβλίο ''Η υψηλή στρατηγική της αρχαίας Σπάρτης 750-192 π.Χ.'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Η δουλειά και ο κόπος της


Από τη ζωή μου

Συγγραφέας: ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
Εκδοτικός Οίκος: ΓΚΕΜΑ
Σελίδες: 298
Ημερομηνία Έκδοσης: Ιούλιος 2012

Κλασική διαφήμιση από τον Μεσοπόλεμο και τη δεκαετία του 1950 όταν τα «σιγαρέττα» Παπαστράτος ήταν σε... κάθε ελληνική τσέπη ή τσάντα εκείνη την εποχή που ήταν γεμάτη καπνό. Ολγα Σελλα «Την 19η Ιουλίου 1906 υπογράφηκε το εταιρικό της ομόρρυθμης εταιρείας “Αυγερινός & Παπαστράτος”, που έδινε αποκλειστικά στον εταίρο Σωτήριο Αυγερινό το δικαίωμα να συνάπτει δάνεια από τρίτους ή να αναλαμβάνει οποιεσδήποτε άλλες υποχρεώσεις για λογαριασμό της εταιρείας. (...) Το γραφείο της εταιρείας εγκαταστάθηκε σε κεντρικό μέρος του Αγρινίου, εκεί όπου είχε το γραφείο ο συνεταίρος μου, και προσλάβαμε για τις βοηθητικές εργασίες τον πρώτο μας υπάλληλο. Ονομαζόταν Βασίλειος Τριανταφύλλου, κι εξακολούθησε επί πενήντα χρόνια, ώς το 1956, να είναι πολύτιμος συνεργάτης μας, στο τέλος ως διευθυντής του γραφείου της εταιρείας “Αδελφοί Παπαστράτου” στον Πειραιά. Είναι λίγα χρόνια που αποχώρησε από την εργασία». Ενα απόσπασμα από την αυτοβιογραφία ενός από τους σημαντικότερους καπνοβιομηχάνους αυτού του τόπου, του Ευάγγελου Α. Παπαστράτου. Με τον τίτλο «Η δουλειά κι ο κόπος της – Από τη ζωή μου» κυκλοφορεί στο εμπόριο πλέον από τις εκδόσεις Gema, η εκδότρια των οποίων, Μαρία Γκέρτσου, είχε ιδιαίτερο λόγο να προχωρήσει σ’ αυτήν την έκδοση. Είναι εγγονή του Ευ. Παπαστράτου. Και όπως μας εξηγεί στον μικρό και τρυφερό πρόλογο, «το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1964», όταν ο παππούς της έκλεινε τα 80 του χρόνια, και «όπως ήθελε ο ίδιος, μοιράστηκε και διαβάστηκε μέχρι στιγμής μόνο από συγγενείς και φίλους». Η γιαγιά της πρώτα, όταν διαπίστωσε ότι τελειώνουν τα αντίτυπα της εκτός εμπορίου έκδοσης, δήλωσε την επιθυμία της ανατύπωσης, πριν από χρόνια. Η εγγονή σήμερα πραγματοποιεί εκείνη την επιθυμία. Μια επιθυμία που δεν αποτελεί οικογενειακή υπόθεση, αλλά παρακαταθήκη για τους σημερινούς αναγνώστες. Γιατί ο Ευ. Παπαστράτος, με γλώσσα ρέουσα και χωρίς καμία επιτήδευση, δεν περιγράφει μόνο την προσωπική του διαδρομή, αλλά και μια ολόκληρη εποχή, δύσκολη, κοπιώδη, αλλά δημιουργική. Και την πορεία μιας γενιάς, που αντιμετώπισε πολλά δεινά (Πολέμους, Μικρασιατική Καταστροφή κ.λπ.), αλλά δημιούργησε πολλά.

Στον πρόλογο εκείνης της πρώτης εκτός εμπορίου έκδοσης, που παρατίθεται και στη νέα, ο Ευ. Παπαστράτος δίνει ένα δείγμα αυτού που αποτέλεσε οδηγό της ζωής του: «Κι ένιωσα επίσης, ζωηρότερη την ελπίδα, πως είχε, αλήθεια, κάποιο νόημα η ζωή μου. Αν το καταλάβουν έστω και λίγοι από τους νέους, που ξεκινώντας σήμερα και αύριο για τον αγώνα της ζωής θα έχουν να παλέψουν με δυσκολίες ανάλογες μ’ εκείνες που συνάντησα όταν σε ηλικία δώδεκα χρονώ, άρχισα, το 1896, τη σταδιοδρομία μου στην αγορά του Αγρινίου, κάνοντας τον κράχτη στην πόρτα του εμπορικού του μακαρίτη Παναγόπουλου, το βιβλιαράκι αυτό θα έχει βρει τη δικαίωσή του».

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Η μονομαχία


Συγγραφέας: Chekhov Anton Pavlovich
Μεταφραστής: Αργυροπούλου Σταυρούλα
Εκδότης: Ερατώ

Την νεαρή, αδύναμη γυναίκα που τον εμπιστεύθηκε πιότερο και από αδελφό, την απέσπασε από τον άντρα της, από των κύκλο των γνωστών της και την πατρίδα της, και την έφερε εδώ, μέσα στον καύσωνα, τον πυρετό και την πλήξη. Από μέρα σε μέρα, εκείνη έπρεπε, σαν καθρέφτης, να αντανακλά την δική του απραξία, τη χυδαιότητα και τα ψέματά του, με αυτά και μόνο με αυτά γέμιζε την αποχαυνωμένη, νωθρή, θλιβερή ζωή της. Έπειτα την βαρέθηκε, την μίσησε, αλλά δεν είχε το κουράγιο να την παρατήσει, και προσπαθούσε να την μπλέξει όλο και περισσότερο μέσα σε έναν ιστό από ψευτιές. Τα υπόλοιπα τα έκαναν αυτοί οι άνθρωποι.

Μια μικρή παράγραφος από τη "Μονομαχία" του Αντόν Τοέχωφ όπου περιγράφεται με έναν μοναδικό τρόπο η δημιουργία και η κατάληξη της σχέοης δύο ανθρώπων, παρουσιάζοντας τον πυρήνα των συναισθημάτων και της ψυχοσύνθεσης όχι μόνο αυτών των δύο αλλά και όσων αποτελούν το περιβάλλον τους. Μια περιγραφή που λίγο έως πολύ αφορά τη ζωή όλων μας.



Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Δημοσθένης


Διαμόρφωση και εξέλιξη της πολιτικής του

Demosthenes der Staatsmann und sein Werden

Συγγραφέας: Jaeger, Werner
Μεταφραστής: Καρπούζα - Καρασάββα, Δέσποινα
Εκδότης: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

Ο κορυφαίος Γερμανός κλασικός φιλόλογος και ουμανιστής Βέρνερ Γαίγκερ (1888-1961) πραγματοποιεί με αυτό το βιβλίο μια αριστοτεχνική εμβάθυνση στο έργο και τη δράση του μεγάλου Αθηναίου ρήτορα, που ερμηνεύονται ως αδιάσπαστη ενότητα με κέντρο την προσωπικότητά του, καθώς εξελίσσεται μέσα από τα γεγονότα. Πρόκειται για σειρά διαλέξεων που είχε δώσει ο συγγραφέας το 1934 στη φημισμένη έδρα κλασικών σπουδών Sather του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στις οποίες προστέθηκαν ένα παράρτημα για τον «Πλαταϊκό» του Ισοκράτη και τη δεύτερη Αττική Συμμαχία, κατατοπιστικές σημειώσεις και ευρετήρια. Ο συγγραφέας εφαρμόζει την ιστορικοεξελικτική μέθοδο: περιγράφει την πολιτική σταδιοδρομία του Αθηναίου ρήτορα και αποκαλύπτει, με την ανάλυση και ερμηνεία των λόγων του, τα κριτήρια της πολιτικής σκέψης και δράσης του.

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Η ΜΑΡΚΗΣΙΑ ΝΤΕ ΣΑΝΤ


Sado Koshaku Fujin 
Συγγραφέας: Mishima Yukio

Διαβάζοντας τη "Ζωή του Μαρκήσιου ντε Σαντ" του Τατσούχικο Σιμπουσάουα, σαν συγγραφέας κεντρίστηκα από το αίνιγμα της συμπεριφοράς της Μαρκησίας ντε Σαντ, η οποία, αφού κατά τη διάρκεια της πολύχρονης φυλάκισης του συζύγου της επέδειξε μια απόλυτη πίστη στον άντρα της, τον εγκαταλείπει τελικά τη στιγμή που εκείνος είναι επιτέλους ελεύθερος. Αυτό το αίνιγμα χρησίμευσε σαν αφετηρία του έργου μου, το όποιο είναι μία απόπειρα κάποιας λογικής εξήγησης.

Ήμουν σίγουρος ότι κάτι εντελώς ακατανόητο αλλά την ίδια στιγμή πολύ αληθινό για την ανθρώπινη φύση βρισκόταν πίσω από αυτό το αίνιγμα και ήθελα να εξετάσω τον Σαντ διατηρώντας τα πάντα σ' αυτό το αναφορικό πλαίσιο.

Το έργο αυτό μπορεί να περιγραφεί ως "Ο Σαντ ιδωμένος μέσα από τα μάτια γυναικών". Ως εκ τούτου ήμουν υποχρεωμένος να τοποθετήσω τη Μαρκησία ντε Σαντ στο επίκεντρο και να χτίσω το θέμα μου γερά μοιράζοντας όλα τα άλλα μέρη σε γυναίκες. [...] 

 Έπρεπε να εμπλέξω αυτά τα πρόσωπα με τη Μαρκησία ντε Σαντ και να τα βάλω να περιστρέφονται γύρω της με μία κίνηση που να μοιάζει με αυτή των πλανητών. [...] Όλα έπρεπε να σχηματίσουν ένα ακριβές, μαθηματικό σύστημα γύρω από τη Μαρκησία ντε Σάντ. [...]

 Είναι παράξενο όταν κάθομαι και το σκέφτομαι, ότι ένας Ιάπωνας έγραψε ένα έργο για τη Γαλλία, ήθελα όμως πολύ να κάνω μία αντίστροφη χρήση των ικανοτήτων τις οποίες οι Ιάπωνες ηθοποιοί έχουν αποκτήσει μέσα από τις ερμηνείες έργων μεταφρασμένων από ξένες γλώσσες. 

 (Από το Επίμετρο του συγγραφέα)

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 1974


Το βιβλίο για τις μάχες της ΕΛΔΥΚ το μαύρο καλοκαίρι του '74. Ένα βιβλίο που κάθε Έλληνας Κύπριος, και μάλιστα νέος, πρέπει να διαβάζει.. Να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιότεροι.
Είναι γεμάτο ένταση, ακραίο ρεαλισμό και περιγραφική αποτύπωση της ωμής αλήθειας των μαχών, φορτίζει ψυχικά κάθε Έλληνα και ειδικά τους Κυπρίους, που υπέστησαν τα δεινά της προδοσίας… Ιστορίες πόνου, αίματος, αγωνίας για το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ένα ηχηρό χαστούκι, κατά την άποψή μου, σε αυτούς που με πρόσχημα ότι «όλα είναι προδομένα», δεν υπηρέτησαν την πατρίδα, αλλά κρύφτηκαν δεξιά και αριστερά και δεν κατετάγησαν ως έφεδροι στην Εθνοφρουρά εναντίον του Αττίλα. Είναι αυτοί που διατείνονται σήμερα ότι δεν υπήρξε αντίσταση κατά του εχθρού του '74, για να καλύψουν τη δική τους απουσία! Ναι, υπήρξε προδοσία, δεν δικαιολογούνται όμως οι λιποτάκτες!
Αυτά τα 19χρονα παιδιά, καταπροδομένα από Ελλάδα και από Κύπρο, έμειναν περήφανα στις θέσεις τους, δεν λιποτάκτησαν, παρά την πίκρα της εγκατάλειψης και τους εγχώριους υβριστές τους… Αντάξιοι των Μαραθωνομάχων, των 300 του Λεωνίδα, των νεότερων του Αλβανικού έπους τίμησαν την ιστορική στολή του Έλληνα στρατιώτη σεβόμενοι, μάλιστα, παρά το πάθος της μάχης, τους αιχμαλώτους του εχθρού. Αγνοί νέοι, καθαρές ψυχές γεμάτες αυταπάρνηση και αλτρουισμό, γνήσια ελληνικές. Δεν υποχώρησαν ακόμα κι όταν περνούσαν τα άρματα πάνω από το σώμα τους.
Ένας σωστός διαχωρισμός του συγγραφέα, άλλο πατρίδα και άλλο οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Δεν πολεμήσαμε για την κυβέρνηση, μας λέει, αλλά για τη διαχρονική τιμή της πατρίδος. Θυσίασαν την προσωπική τους ζωή, σακατεμένοι, ψυχικά άρρωστοι και ανάπηροι οι πιο πολλοί, για να τους πετάξει η επίσημη πολιτεία Ελλάδος και Κύπρου έξω από τα πολυτελή της γραφεία για να μην ενοχλούν. Η ίδια ιστορία με όλους τους ήρωες της ιστορίας μας, Κολοκοτρώνη, Νικηταρά και εκατοντάδες γνωστούς και κυρίως αγνώστους απλούς ανθρώπους, που θυσίασαν τα πάντα για την πατρίδα, για να εισπράξουν την παραγνώριση και την ασέβεια της επίσης πολιτείας, η οποία έχτισε τις καρέκλες της πάνω στο αίμα τους.
* Φιλόλογος
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είχε άλλο τίτλο. Όπως,
«Η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων»,
«Οι νεκροί ζωντανοί αντιστέκονται»,
«Στην κόλαση της ΕΛΔΥΚ»,
«Πόνος κι αγάπη Πατρίδας».


 
 

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Δεκατρείς ιστορίες αγάπης


Κισμέτ

Rainer Maria Rilke
μετάφραση: Μαρία Τοπάλη
Νεφέλη, 2012
156 σελ.

"Οι άνθρωποι είναι τόσο τρομερά μακριά ο ένας απ' τον άλλον· και πιο απομακρυσμένοι απ' όλους είναι συχνά όσοι αγαπιούνται. Πετούν ο ένας στον άλλον όλο τους τον εαυτό όμως κανείς τους δεν τον πιάνει κιόλας, κι έτσι απομένει πεσμένος κάπου ανάμεσα και πυργώνεται και στο τέλος τους εμποδίζει κι από πάνω να δουν και να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον."


Σύντομες αφηγήσεις για τα πάθη και τα άνθη του έρωτα, ιστορίες γραμμένες στην καμπή του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας τους, ο μετέπειτα οικουμενικός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε, έγραψε την πρώτη στα δεκαεννιά και την τελευταία στα είκοσι πέντε του χρόνια. Στην αρχή διστακτικός, έμφοβος απέναντι στο πάθος και τον πόθο. Αργότερα ελευθερωμένος, έτοιμος να υπερασπιστεί την αυτοδιάθεση, την περιπέτεια. Να φταίει η γνωριμία και ο δεσμός του με τη Λου Αντρέας-Σαλομέ και η ραγδαία ωρίμανση που μεσολάβησε;

Όπως και να 'χει, αχνοφέγγει ήδη το περίγραμμα όσων θα τον απασχολήσουν στη ζωή και, αξεχώριστα από αυτή, στη δημιουργική του πορεία μέχρι τέλους: η διαφορετική προσέγγιση των δυο φύλων προς τον έρωτα, η ανάγκη της επαφής αλλά και της ανεξαρτησίας, του αμοιβαίου σεβασμού, της αυτονομίας. Η γλώσσα του μαγική και αναγνωρίσιμη σε κάθε γύρισμα, σε κάθε φωτοσκίαση, σε κάθε ελάχιστο τόνο.

Περιεχόμενα:

- Η ράφτρα, (Die Naherin)
- Κι όμως, στο θάνατο (Und doch in den Tod)
- Η φυγή (Die Flucht)
- Μια νεκρή (Eine Tote)
- Η θυσία της (Ihr Opfer)
- Στο κηπάκι (Im Vorgartchen)
- Αγία Άνοιξη (Heiliger Fruhling)
- Κισμέτ (Kismet)
- Μακρινές οπτικές (Fernsichten)
- Ο ερωτευμένος (Der Liebende)
- Μία ιστορία ειπωμένη στο σκοτάδι (Eine Geschichte, dem Dunkel erzahlt)
- "Άλμπρεχτ Όστερμαν" (Albrecht Ostermann)
- Ο δρακοφονιάς (Der Drachentoter).

Το βιβλίο ''Κισμέτ Δεκατρείς ιστορίες αγάπης'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Αυγουστής Ευσταθίου



Ο Ματρόζος της ΕΟΚΑ και της Κύπρου 

Συγγραφέας: Ευσταθίου, Αυγουστής 
Εκδότης: Εκδόσεις Επιφανίου 
Σελίδες: 255 
Χρονολογία Έκδοσης: 2012 


Αρχίσαμε την κατασκευήν στις 24 Φεβρουαρίου 1957 και η κατασκευή κράτησε τρεις νύκτες, αφού για σκοπούς ασφαλείας εργαζόμασταν μόνο τη νύκτα. Την τρίτη ημέρα το πρωί το κρησφύγετο ήταν καλυμμένο με τους τσίγκους και χρειαζόταν τώρα να καμουφλαριστεί, ώστε να μην ξεχωρίζει από το γύρω περιβάλλον. Έτσι έπρεπε να ρίξουμε χώμα, πέτρες, και κλαδιά πάνω στους τσίγκους, για να το καμουφλάρουμε.
Μιαν άλλην νύχτα πήγαμε στη Μονή ξανά, για να στεγνώσουμε τα βρεγμένα μας ρούχα και τις πατανίες. Ο Πέτρος είπε στον Αυξεντίου "Μάστρε μα εκάμνετε κρησφύγετο τζιει κάτω που έκαμνα ζευκάρι τζιαι ετζιυλούσετε πέτρες μέρα μεσημέρι; Εν να σας ακούσει κανένας τζιαι να σας προδώσει. " Ο Αυξεντίου για να μην καταλάβουν οι υπόλοιποι και για να προκαλέσει κάποια σύγχυση είπε στον Πέτρο: " Όχι Πέτρο. Κάμαμε μιαν κρύπτη για τον όλμο. Ο Πέτρος επέμενε και συνέχισε λέγοντας. .. "είντα, αν ήταν κρύπτη για τον όλμο, εισιεν να βάλετε τσίγκους; Εν κρησφύγετο που εκάμετε. " Αφού ο Πέτρος δεν αντιλαμβανόταν τον Αυξεντίου, αυτός τον κοίταξε αυστηρά στα μάτια και του είπε σε τόνο προστακτικό "Πέτρο μιλάς πολλά." Τότε ο Πέτρος έπαυσε να επιμένει.



thulebooks.gr

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Κούκλες

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στο Μόναχο, η Γερμανίδα κουκλοποιός Lotte Pritzel, πολύ δημοφιλής στους μποέμ κύκλους της εποχής, κατασκευάζει κούκλες από κερί, με τις οποίες διακοσμεί βιτρίνες. Οι κούκλες της γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία και από το 1908 θ' αρχίσει να τις παρουσιάζει σε εκθέσεις και στο ατελιέ της. Έχουν ύψος από 27 μέχρι 65 εκ., φορούν αραχνοΰφαντα φορέματα, σε στυλ ροκοκό, και αναπαριστούν αληθινά πρόσωπα, χορευτές και ηθοποιούς του θεάτρου, αριστοκρατικές μορφές του 18ου αι. και εξωτικές μορφές.
 

Οι υπερβολικά λεπτοκαμωμένες και ντελικάτες φιγούρες της θεωρούνταν αληθινά κομψοτεχνήματα. Απέπνεαν ερωτισμό και μελαγχολία. Δημιούργησε πάνω από 200 τέτοιες κούκλες συνολικά, από τις οποίες σήμερα 40 περίπου επιβιώνουν ακόμα, σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1913 ο μεγάλος Αυστρογερμανός ποιητής Ρίλκε θα συναντήσει στο ατελιέ της στο Μόναχο την ήδη διάσημη Lotte και τις περίφημες κούκλες της, που του προξενούν τον θαυμασμό, όπως άλλωστε και η ίδια, με την οποία θα κρατήσει για κάποιο διάστημα αλληλογραφία και θα της αφιερώσει κι ένα ποίημα. Αλλά το αξιολογότερο αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης θα είναι ένα ποιητικό δοκίμιο. Αν και οι κούκλες της Pritzel δεν απευθύνονται σε παιδιά, ο Ρίλκε θα στοχαστεί πάνω στην επίδραση που ασκούν αυτές πάνω τους, υποκινούμενος από τις δικές του αναμνήσεις.

Το κείμενο θα πρωτοδημοσιευτεί την επόμενη χρονιά στο περιοδικό Die Weissen Blätter, με τον τίτλο Puppen. Zu den Wachs-Puppen von Lotte Pritzel (Κούκλες. Σχετικά με τις κέρινες κούκλες της Λόττε Πρίτσελ). Το 1921 θα κυκλοφορήσει σε βιβλίο (Puppen) από τον θρυλικό εκδοτικό οίκο του Μονάχου «Υπερίωνα», σε 1200 αριθμημένα αντίτυπα, εικονογραφημένο με σχέδια της ίδιας της Pritzel, απεικονίζοντας χορεύτριες και ανδρόγυνες φιγούρες που θυμίζουν έντονα τις κούκλες της.



Αν και οι κούκλες της Pritzel, όπως είπαμε, ουδόλως θυμίζουν παιδικές γίνονται η αφορμή για μια περιήγηση στη νεφελώδη παιδική ηλικία. Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικά διεισδυτικό δοκίμιο, πυκνογραμμένο και έντονα ποιητικό, για το ρόλο της κούκλας στη ζωή των παιδιών, για τη σχέση των άλλων αντικειμένων με την κούκλα, για τη σχέση των άλλων παιχνιδιών με την κούκλα.



Τι ενέπνευσε τον Ρίλκε να γράψει ένα τέτοιο δοκίμιο; Τι τον έκανε να μείνει «ασάλευτος, συγκλονισμένος σχεδόν, εμπρός στην κέρινη φύση τους»; Δύο φορές μόνο αναφέρεται στις κούκλες της Pritzel, στην πρώτη και στην τελευταία παράγραφο. Εκεί βρίσκεται και η σύνδεση: «Τώρα ετούτη η νέα ντροπαλή γενιά αποδρά και με φτερούγες ανοιχτές διασχίζει το σκοτεινό μας αίσθημα». Και διαισθανόμαστε. Είναι η ψυχή της κούκλας που δραπέτευσε. Aυτή αποκαλύφθηκε στον Ρίλκε εκείνο το φθινόπωρο του 1913 στο ατελιέ της Λόττε στο Μόναχο και οπισθοχώρησε σε ένα μακρινό παρελθόν για να το διερμηνεύσει. Τα σχέδια της έχουν καταφέρει να αιχμαλωτίσουν την ψυχή της κούκλας, αυτό που παιδιά μας διέφευγε και τώρα απελευθερώθηκε από τα δεσμά της. «Είναι σαν να τις τρώει ο πόθος μια όμορφης φλόγας, η λαχτάρα τους να ριχτούν κατευθείαν επάνω της σαν πεταλούδες».

Κι έτσι εξηγείται και το καταληκτικό σύμπλεγμα του ποιήματος που αφιέρωσε ο Ρίλκε στη Λόττε. Όπου Ρόδο και Ιδέα θα μπορούσε να είναι Κερί και Φλόγα, Ύλη και πνεύμα, Κάλλος και Ψυχή...

Πως φθίνουν έτσι ανάλαφρα, προτού χαθούν,
με μια λεπτή χειρονομία, τελευταία...
Με το Έχε Γειά και τ' Όχι Πια ποθούν
να συμφιλιωθούν, κι όσα μοιραία
χάθηκαν ήδη πάνε να τα βρουν
ακροπατώντας απαλά ( : το Ρόδο και η Ιδέα). –



Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ

Συγγραφέας: Ryback Timothy W.
Εκδοτικός Οίκος: Πατάκη
Μετάφραση: Κονταξάκη Αλεξάνδρα
Σελίδες: 448


Μια µουντή ηµέρα στα τέλη Νοεµβρίου του 1915 ένας 26χρονος δεκανέας του ΙΣΤ’ Βαυαρικού Συντάγµατος Εφέδρων Πεζικού αφήνει το κατάλυµά του σε ένα αγροτόσπιτο της Φουρν, δύο µίλια από το µέτωπο στη Βόρεια Γαλλία, και κατεβαίνει στην πόλη να αγοράσει ένα βιβλίο. Η σκηνή µοιάζει µυθιστορηµατική, δεν πρόκειται όµως για µυθιστόρηµα. Ο δεκανέας είναι ο Αδόλφος Χίτλερ.

Ετσι αρχίζει το βιβλίο του ιστορικού Τίµοθι Ράιµπακ Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ, µεταφρασµένο από την Αλεξάνδρα Κονταξάκη.


Ο Αδόλφος Χίτλερ σε ηλικία 36 ετών ποζάρει με φόντο μερικά από τα βιβλία του στο πρώτο διαμέρισμά του στο Μόναχο

Tα αγαπημένα βιβλία του Αδόλφου Χίτλερ

Σε ηλικία πενήντα έξι ετών, είχε δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη 16.000 τόμων

Ο Χίτλερ διέθετε μια αξιοζήλευτη συλλογή με πρώτες εκδόσεις έργων από φιλοσόφους, ιστορικούς, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς και μυθιστοριογράφους, ενώ κατέτασσε τον «Δον Κιχώτη», μαζί με τον «Ροβινσώνα Κρούσο», την «Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» και τα «Ταξίδια του Γκάλλιβερ», στα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Άλλαζε διαρκώς θέση στα βιβλία

Τον τελευταίο μισό αιώνα, τα απομεινάρια της βιβλιοθήκης του Αδόλφου Χίτλερ καταλαμβάνουν ράφια στον σκοτεινό, κλιματιζόμενο χώρο του Τμήματος Σπάνιων Βιβλίων της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου.

Οι χίλιοι διακόσιοι τόμοι που διασώθηκαν, οι οποίοι κάποτε κοσμούσαν τα ράφια στις τρεις κομψές βιβλιοθήκες του Χίτλερ -ξύλινη επένδυση, παχιά χαλιά, μπρούντζινα φωτιστικά, αφράτες πολυθρόνες- σε ιδιωτικές κατοικίες στο Μόναχο, το Βερολίνο και το Ομπερζάλτσμπεργκ κοντά στο Μπερχτεσγκάντεν, βρίσκονται πλέον στοιβαγμένοι σε μεταλλικά ράφια σε έναν απέριττο, μισοφωτισμένο αποθηκευτικό χώρο του Κτιρίου Τόμας Τζέφερσον στην κεντρική Ουάσιγκτον, πολύ κοντά στο Ουάσιγκτον Μολ, απέναντι από το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι τένοντες συναισθηματικής λογικής που κάποτε διέτρεχαν αυτή τη συλλογή -ο Χίτλερ άλλαζε διαρκώς θέση στα βιβλία του και επέμενε να τα τοποθετεί ο ίδιος στα ράφια- έχουν διαρραγεί. Το προσωπικό αντίγραφο της γενεαλογίας του Χίτλερ βρίσκεται στριμωγμένο ανάμεσα σε μια δεμένη συλλογή άρθρων από εφημερίδες με τίτλο Κυριακάτικοι στοχασμοί και σε μια συλλογή πολιτικών γελοιογραφιών από τη δεκαετία του 1920. Μια καλαίσθητα δεμένη έκδοση με πιστά αντίγραφα επιστολών του Φρειδερίκου του Μεγάλου, ειδικά σχεδιασμένη για τα πεντηκοστά γενέθλια του Χίτλερ, βρίσκεται σε ένα ράφι για υπερμεγέθη βιβλία κάτω από έναν εξίσου ογκώδη τόμο που παρουσιάζει την πόλη του Αμβούργου και μια εικονογραφημένη ιστορία του Γερμανικού Ναυτικού κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το αντίτυπο του Χίτλερ με τα κείμενα του θρυλικού Πρώσου στρατηγού Καρλ φον Κλάουζεβιτς, στον οποίο ανήκει η περίφημη ρήση ότι ο πόλεμος είναι πολιτική με άλλα μέσα, μοιράζεται το ίδιο ράφι με ένα γαλλικό βιβλίο χορτοφαγικών συνταγών αφιερωμένο στον «Monsieur Hitler vigitarien».

Ηταν εμβριθής μελετητής των Αγίων Γραφών και διέθετε έναν ιδιαίτερα καλαίσθητο τόμο του «Worte Christi, ή Λόγια του Χριστού», με χρυσά ανάγλυφα στο εξώφυλλο από μπεζ βιδέλο, που ακόμη και σήμερα παραμένει απαλό σαν μετάξι. Επίσης διέθετε μια γερμανική μετάφραση της αντισημιτικής μπροσούρας του Χένρυ Φορντ με τίτλο «Ο διεθνής Εβραίος: Το κυρίαρχο πρόβλημα στον κόσμο»

Σημείωνε στο περιθώριο

Αρκετές δεκάδες από τα σωζόμενα βιβλία του Χίτλερ περιέχουν σημειώσεις στο περιθώριο. Σταματούσε την ανάγνωση για να κατανοήσει καλύτερα το κείμενο, να υπογραμμίσει λέξεις και φράσεις, να σημειώσει ολόκληρες παραγράφους, να προσθέσει ένα θαυμαστικό δίπλα σε κάποιο απόσπασμα, ένα ερωτηματικό σε κάποιο άλλο, και συχνά έντονες παράλληλες γραμμές στο περιθώριο δίπλα σε συγκεκριμένα αποσπάσματα. Οπως τα χνάρια στην άμμο, έτσι κι αυτά τα σημάδια μάς επιτρέπουν να ανιχνεύσουμε την πορεία του ταξιδιού αλλά όχι απαραίτητα τον σκοπό, τι του τραβούσε την προσοχή, πότε προχωρούσε βιαστικά παρακάτω και πού τελικά σταματούσε.

Θαυμαστής του Σαίξπηρ

Είχε στην κατοχή του τα άπαντα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε γερμανική μετάφραση από έκδοση του 1925 του Γκέοργκ Μίλερ, ως μέρος μιας σειράς που είχε σκοπό να φέρει το ευρύ κοινό σε επαφή με την κλασική λογοτεχνία. Ο έκτος τόμος περιλάμβανε τα έργα «Οπως σας αρέσει», «Δωδέκατη νύχτα», «Αμλετ», «Τρωίλος και Χρυσηίδα». Ολόκληρη η συλλογή είναι δερματόδετη – χειροποίητο μαροκινό δέρμα με ανάγλυφο χρυσό αετό και με τα αρχικά του εκατέρωθεν στη ράχη.

Θεωρούσε τον Σαίξπηρ ανώτερο του Γκαίτε και του Σίλερ από κάθε άποψη. Ενώ ο Σαίξπηρ είχε πυροδοτήσει τη φαντασία του με τις πρωτεϊκές δυνάμεις της αναδυόμενης βρετανικής αυτοκρατορίας, οι δύο αυτοί θεατρικοί συγγραφείς και ποιητές της τευτονικής κατασπατάλησαν το ταλέντο τους σε ιστορίες για την κρίση της μέσης ηλικίας και για αδελφικές αντιζηλίες.

Για ποιο λόγο άραγε, αναρωτήθηκε κάποτε, ο γερμανικός Διαφωτισμός παρήγαγε το «Νάθαν ο σοφός», την ιστορία του ραββίνου που συμφιλιώνει χριστιανούς, μουσουλμάνους και Εβραίους, ενώ ο Σαίξπηρ μπόρεσε να δώσει στον κόσμο τον «Εμπορο της Βενετίας» και τον Σάιλοκ;

Φαίνεται πως ρούφηξε σαν σφουγγάρι τον «Αμλετ». Το «να ζει κανείς ή να μη ζει» ήταν αγαπημένη του φράση, καθώς και το «Τι ’ναι για μένα η Εκάβη». Αγαπούσε ιδιαίτερα τον «Ιούλιο Καίσαρα».

Σε ένα μπλοκ ζωγραφικής του 1926 σχεδίασε ένα λεπτομερές σκηνικό για την πρώτη πράξη της σαιξπηρικής τραγωδίας, με βαριές προσόψεις να περικλείουν τη ρωμαϊκή αγορά όπου δέχεται την επίθεση ο Καίσαρας.

«Οψόμεθα εις Φιλίππους» απείλησε κάποιον αντίπαλο περισσότερες από μία φορές, αντιγράφοντας τη φασματική απειλή εναντίον του Βρούτου μετά τη δολοφονία του Καίσαρα. Λέγεται ότι φύλαγε τις «Ειδούς του Μαρτίου» για βαρυσήμαντες αποφάσεις.

Διατηρούσε τους τόμους του Σαίξπηρ στο γραφείο του, στον δεύτερο όροφο του αλπικού καταφυγίου του στη νότια Γερμανία, όπως και μια δερματόδετη έκδοση ενός άλλου αγαπημένου του συγγραφέα, του μυθιστοριογράφου περιπετειών Καρλ Μάυ.

Στο βιβλίο παρουσιάζεται ένα ευρύ φάσμα τίτλων που επηρέασαν τον χαρακτήρα του Χίτλερ και την προσωπικότητα που διαμόρφωσε στην πορεία της ζωής του, οι απόψεις που ενστερνίστηκε και καλλιέργησε πηγάζουν από βιβλία που λάτρεψε και θαύμασε. Ο ίδιος σημείωνε και υπογράμμιζε ό, τι θεωρούσε πως τον αντιπροσώπευε ως άτομο και διαφαίνεται πως οι αντισημιτικές του απόψεις έχουν την απαρχή τους σε ένα από αυτά που αξίζει να μνημονεύσουμε. Ο Χίτλερ έτυχε να λάβει στα χέρια του ένα αντίτυπο ενός δραματικού ποιήματος του Ερρίκου Ίψεν με τίτλο «Πέερ Γκυντ» διασκευασμένο σε θεατρικό έργο από τον μετέπειτα μέντορά του Ντίτριχ Έκαρτ, ο οποίος και του το δώρισε.

Ο Έκαρτ ήταν ο δάσκαλος του Χίτλερ, αυτός τον έμαθε να γράφει αλλά ήταν και αυτός που στιγμάτισε τον Χίτλερ, τον στήριξε σε δύσκολες στιγμές και τελικά του άνοιξε τον δρόμο για να ηγηθεί του ναζιστικού κινήματος και εν τέλει να γίνει ο καγκελάριος της Γερμανίας. Όπως παρατηρεί και ένας στενός συνεργάτης του Χίτλερ για τον Έκαρτ «αυτός ήταν ο άνθρωπος που, σύμφωνα με επανειλημμένες δηλώσεις του ίδιου του Χίτλερ, είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στην προσωπική του εξέλιξη». Θα μπορούσε κάποιος να τον ονομάσει και πνευματικό του πατέρα αφού του μετέδωσε και του «μεταλαμπάδευσε» τον φανατικό πατριωτισμό και τον ριζοσπαστικό αντισημιτισμό που τον διέκριναν. Ο Έκαρτ λέγεται ότι δήλωσε στο νεκροκρέβατό του: «Ακολουθήστε τον Χίτλερ! Εκείνος θα χορεύει, αλλά εγώ παρήγγειλα τον σκοπό». Αυτή η φράση είναι σημαδιακή και χαρακτηριστική για τον ρόλο που έπαιξε αυτός στην πολιτική και κοινωνική του ανέλιξη. Ο Χίτλερ έτρεφε με την σειρά του μεγάλη εκτίμηση στο πρόσωπό του μέντορά του και τον μνημόνευε σε κάθε ευκαιρία που του παρουσιαζόταν. «Ρωμαλέο μέτωπο, γαλανά μάτια, ολόκληρο το πρόσωπό του θύμιζε ταύρο, για να μην αναφέρω τη φωνή του με τον υπέροχα ντόμπρο τόνο της» τον εκθείαζε ο Χίτλερ.

Ο Εκαρτ ήταν ένας από τους τρεις ιδρυτές του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος και έγραψε τους στίχους για το «Deutschland Erwache», τον ύμνο του κόμματος. Υπήρξε επίσης σημαίνον στέλεχος της Εταιρείας της Θούλης, μιας εθνικιστικής οργάνωσης, εμβλήματα της οποίας ήταν το ξίφος και ο αγκυλωτός σταυρός. Ο Χίτλερ είχε εντρυφήσει και νωρίτερα στον αντισημιτισμό στους κύκλους της Βιέννης, όπου ζούσε στις αρχές του 20ού αιώνα.

Διάβαζε συνεχώς ως την ηµέρα της αυτοκτονίας του το 1945. Τα βράδια κυρίως. Οι γνώσεις του για στρατιωτικά ζητήµατα ήταν απίστευτες, αφού συχνά ξεπερνούσαν ακόµη και εκείνες των στρατηγών του.

Διάβαζε κάθε βράδυ σε απόλυτη ησυχία, τέτοια ώστε περνώντας κανείς έξω από την κρεβατοκάµαρά του να ακούει ακόµη και τον ελαφρύ θόρυβο από το γύρισµα της σελίδας. Ο πολιτικός, ο στρατιωτικός και ο βιβλιοφάγος συνιστούν τις τρεις βασικές πλευρές της προσωπικότητας του Χίτλερ. Αλλά ο βιβλιοφάγος έτρεφε τον στρατιωτικό και τον πολιτικό, µας εξηγεί, λίγο-πολύ, σε τούτο το γοητευτικό βιβλίο ο Τίµοθι Ράιµπακ.

Αν γνωρίζαμε ποια από τις 10.000 βιβλία του Χίτλερ που περιήλθαν στην κατοχή του Κόκκινου Στρατού έχουν διασωθεί, η εικόνα θα ήταν πληρέστερη.

Αλλά η έρευνα του Ρέιμπακ επ’ αυτού δεν έφερε αποτέλεσμα. Αναγκαστικά περιορίστηκε σε ό,τι ήταν διαθέσιμο.

Δεν έμεινε όμως μόνο στα βιβλία. Τα συνέδεσε σε ένα γοητευτικό αφήγημα με τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται, καθώς και με τα γεγονότα της εποχής.

πηγές:           http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_16/10/2011_459350
          
                     http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=428760

                     www.culturenow.gr




Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Πλάτωνος : Περί πλούτου



Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο άνθρωπος είναι σωστό να αγωνίζεται για να αποκτήσει τα αγαθά που χρειάζεται για να ζει καλά. Όταν όμως αγωνίζεται για να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά, πράττει άραγε το σωστό; Οι πλούσιοι που επιδιώκουν όλο και περισσότερη χλιδή, έχουν επιτύχει την ευδαιμονία; Ή μήπως η μία επιθυμία γεννά την άλλη και η συσσώρευση πλούτου γίνεται αυτοσκοπός και στην ουσία αιτία δυστυχίας;

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

21 ιστορίες και Το κοράκι



Μια όσο γίνεται πληρέστερη εικόνα του πολυσύνθετου και πολυώνυμου πεζογραφικού έργου του Έντγκαρ Άλαν Πόε, του μεγάλου παρεξηγημένου των αμερικανικών γραμμάτων, παρέχει η παρούσα έκδοση. Πεζογραφήματα που εντάσσονται στις ενότητες: Τρόμος / Φανταστικό / Μυστήριο / Περιπέτεια / Επιστημονική φαντασία / Σάτιρα καθώς και το διάσημο ποίημα «Το κοράκι» συνθέτουν αυτή την ανθολογία, που συμπληρώνεται με κατατοπιστικές εισαγωγές στα περιεχόμενα έργα και εκτενείς σημειώσεις.

Συγκεκριμένα στην έκδοση περιλαμβάνονται πεζογραφήματα που εντάσσονται στις
εξής θεματικές ενότητες:

1. Τρόμος (ενδεικτικά: "Ο μαύρος γάτος", "Η πτώση του οίκου των Άσερ")
2. Φανταστικό ("Ελεονόρα", "Λιγεία", "Ερωτική συνάντηση")
3. Μυστήριο ("Γουίλιαμ Γουίλσον", "Οι δολοφονίες της οδού Μοργκ")
4. Περιπέτεια ("Χειρόγραφο σε μπουκάλι")
5. Επιστημονική φαντασία ("Μέλλοντα ταύτα")
6. Σάτιρα ("Ο Άγγελος του Παραδόξου", "Απώλεια αναπνοής")
7. "Το κοράκι" (το γνωστό ποίημα)



Το βιβλίο ''21 ιστορίες και Το κοράκι'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Το Κοράκι - The Raven

Ο Τζέιμς ΜακΤιγκ (“V for Vendetta”) σκηνοθετεί την ταινία "Το Κοράκι", ένα αγωνιώδες θρίλερ γύρω από μια φανταστική μαρτυρία σχετικά με τη ζωή του Έντγκαρ…
Άλαν Πόε.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Το 1849, ένας κατά συρροήν δολοφόνος σπέρνει τον τρόμο στους δρόμους της Βαλτιμόρης. Σύντομα ο Έντγκαρ Άλαν Πόε αντιλαμβάνεται πως οι μέθοδοι του δολοφόνου είναι βγαλμένες από τις ιστορίες του. Καθώς ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται, η αστυνομία ζητά τη βοήθεια του Πόε. Ο θρυλικός συγγραφέας τρόμου αρνείται αρχικά, μέχρι που η αρραβωνιαστικιά του πέφτει στα χέρια του δολοφόνου. Ο Πόε συνεργάζεται με έναν φιλόδοξο νεαρό αστυνόμο, σε μια αμείλικτη καταδίωξη για να αποκαλύψουν το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τους φόνους, πριν να είναι πολύ αργά για την μοναδική του αγάπη. Οι μακάβριες και ανατριχιαστικές ιστορίες του Έντγκαρ Άλαν Πόε ζωντανεύουν με κάθε – θανατερή - λεπτομέρεια σ’ ένα στιλιζαρισμένο, γοτθικό θρίλερ με τον Τζον Κιούζακ στο ρόλο του διαβόητου συγγραφέα με την «κακή» φήμη. Όταν κάποιος διαταραγμένος νους αρχίζει να διαπράττει φρικιαστικά εγκλήματα εμπνευσμένος από τις σκοτεινές ιστορίες του Πόε, ένα αστυνομικός από τη Βαλτιμόρη (Λιουκ Έβανς) θα συνεργαστεί με τον Πόε, σε μια προσπάθεια να μπουν μέσα στο μυαλό του κατά συρροήν δολοφόνου, με σκοπό να τον σταματήσουν προτού κάνει πραγματικότητα όλες τις κτηνώδεις ιστορίες. Έτσι ξεκινά ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού, που κορυφώνεται όταν η αγαπημένη του Πόε, Έμιλι (Άλις Ίβ), γίνεται ο επόμενος στόχος…



thulebooks.gr

Σκέψεις


  NOVALIS

Εκδοτικός Οίκος: ΣΤΙΓΜΗ
Μετάφραση: ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΥ ΣΥΜΕΩΝ
Σελίδες: 157

Ο Νοβάλις (1772-1801) δεν είναι μόνον ο ποιητής των Ύμνων στη νύχτα αλλά και ο σπουδαιότερος στοχαστής του "Κύκλου της Ιένας", ο οραματιστής του οικουμενικού καλλιτεχνικού έργου που θα ενοποιήσει την ποίηση με την πρόζα και τη φιλοσοφία. Καλλιέργησε συστηματικά το νέο λογοτεχνικό είδος των αποσπασμάτων: όχι απλούς στοχασμούς και ευφυολογήματα αλλά σπάνια, στοχευμένα θραύσματα συγκροτημένης σκέψης, ποιητικού δοκιμίου και φιλοσοφικής πραγματείας. Στο κατώφλι του 19ου αιώνα, της κρίσης του ορθολογισμού και των κοινωνικών ανατροπών ο Νοβάλις προετοιμάζει την αφοριστική σκέψη του Νίτσε, τον ρομαντικό μυστικισμό του Μπένγιαμιν, την αρνητική διαλεκτική του Αντόρνο και του Χορκχάιμερ. Τον φιλοξενεί ο Διονύσιος Σολωμός στους "Στοχασμούς" του.

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Ο Έλληνας αντιβασιλέας του Σιάμ


Ιστορικό μυθιστότημα για την περιπετειώδη ζωή του Κωνσταντίνου Γεράκη

Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί την υλοποίηση ενός παιδικού μου ονείρου. Ήμουν δέκα χρονών όταν άκουσα στην ακροθαλασσιά στο μικρό ψαροχώρι Κατελειός της Κεφαλονιάς να μιλάνε δύο ψαράδες για τον Γεράκη, τον αντιβασιλιά του Σιάμ. "Ποιος είναι αυτός με το όνομα πτηνού;" και "Πού είναι αυτή η χώρα για την οποία δεν έχω ακούσει ποτέ τίποτα;" ήταν οι πρώτες μου απορίες. Kαι πώς έγινε αντιβασιλέας σ' αυτό το Σιάμ, αφού ήταν Έλληνας; Η παιδική μου περιέργεια φούντωσε και έστησα αυτί να ακούσω περισσότερα, καθώς οι ψαράδες μιλούσαν και τον περιέγραφαν ως έναν τρομερό Κεφαλονίτη ναυτικό, που ναυάγησε κάποτε στο εξωτικό Σιάμ και το κυβέρνησε για πάρα πολλά χρόνια.


Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Μπουασονά Φρέντ – Frederic Boissonnas (1858-1946)


Αριστουργηματικές φωτογραφίες, από την Ελλάδα του 1903-1920, ενός μεγάλου φιλέλληνα φωτογράφου







      







    Ο Ελβετός Fred Boissonnas (1858-1946),έχει συνδέσει το όνομά του με την Ελλάδα. Από το 1903 που πρωτογνώρισε τη χώρα μας, η ζωή του καθορίσθηκε και φωτίσθηκε από τη μαγεία της.
Επί 30 και πλέον χρόνια, όχι μόνον ως φωτογράφος αλλά και ως συγγραφέας, εικονογράφος και εκδότης βιβλίων με θέματα από την Ελλάδα, αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους «πρεσβευτές» μας, αποκαλύπτοντας και προβάλλοντας στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, με τη σπάνια αισθαντικότητα και τη μοναδική τεχνική του στη φωτογραφία, τα γεμάτα φως τοπία μας, τα λαμπρά αρχαία μνημεία και τη ζωντανή καθημερινότητα του λαού μας.
Με την ίδια τεχνική και αισθητική θεώρηση, θα μας δώσει όλα τα αριστουργήματά του από περιοχές της Ελλάδας, τις οποίες φωτογράφισε με τις μηχανές και τις γυάλινες πλάκες του, που ζύγιζαν εκατοντάδες κιλά και τις οποίες μετακινούσε συνήθως με μουλάρια και άλλα πρωτόγονα μέσα.  

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ                                                                                           





















Παρθενώνας, 1908



Πρόβατα κάτω από την Ακρόπολη, 1903


Άποψη της Ακρόπολης από το Θησειο,1920















Αθήνα, οδός Αθηνάς, 1920












Αθήνα, οδός Ερμού 1920













Αθήνα, Πλάκα, 1920
Κηφισιά, 1920















Ανδρίτσαινα, αγορά, 1903








Ανδρίτσαινα, εσωτερικό σπιτιού, 1903
















Άνδρες στο δρόμο της Ανδρίτσαινας 1903

















Κρήτη, Ομαλός, 1911














Κρήτη, εσωτερικό σπιτιού, 1911













Κρήτη, οι αδελφοί Μάντακα στο χωριό Λάκκοι 1911











Κρήτη, εσωτερικό σπιτιού στο χωριό Λάκκοι, 1911













Το μάζεμα της ελιάς στη Πρέβελη Κρήτης, 1911














Κρήτη, προαύλιο σπιτιού, 1919










Μετέωρα, το μαγκάνι, 1908














Μετέωρα, ανάβαση του FRED BOISSONNAS με το καλάθι, 1908











Ζεμενό Κορινθίας, οικογένεια ιερωμένου 1903













Ζεμενό Κορινθίας, ο Fred και ο Daniel τσουγκρίζουν τα ποτήρια με τους οδηγούς των ζώων τους, 1903
















Οικογένεια στο Ζεμενό Κορινθίας, 1903















Ζεμενό Κορινθίας, η οικογένεια του ιερέα 1913


Ακράτα, αυλές 1903




Λαγκάδια Αρκαδίας, 1903




















Άθως, η μονή μεγίστης Λαύρας, 1929













Άθως, μονή Βατοπαιδίου, 1929















Οδοιπορικό στον Άθω, 1928-1930













Οδοιπορικό στον Άθω, 1928-1930


Κερκυραίες στην έξοχη, 1903



















Γαστούρι Κέρκυρας, στην πηγή της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, 1903
















Γιορτή στο Γαστούρι Κέρκυρας, 1903






















Όλυμπος, το «ΠΑΝΘΕΟΝ», 1914













Όλυμπος, καταυλισμός κτηνοτροφών, 1914
















Κοκκινόπουλο, Ελασσόνα, 1913


















Βοσκοί στην κορυφή του Παρνασσού, 1903


Αμοργός, γυναίκες, 1911



Μύλος στην Μαρώνεια, 1911












Ίος, στον τάφο του Ομήρου 1918




















Έδεσσα, 1908




















Κλεισούρα Καστοριάς, εσωτερικό αρχοντικού, 1911



Μακεδονία, λίχνισμα, 1911


















Μακεδονία, φρουρός σε φυλάκιο, 1913
















Άνδρες και σκυλιά στο δρόμο Πρέβεζας Ιωαννίνων, 1913














Δελβινάκι Ιωαννίνων, πρόκριτοι, 1913













Καβαλάρι Ζαγορίου, παλικάρι, 1913















Μετσοβο,1913















Μέτσοβο, στη βρύση, 1913














Μπάγια ( Κήποι) Ζαγορίου, γυναίκα, 1913














Κόνιτσα, Μεσογέφυρα, 1913
















Μεσογέφυρα Κόνιτσας, χωρικοί 1913













Ιωάννινα, η λίμνη με το κάστρο, 1913













Το γεφύρι της Άρτας, 1913















Πάργα, 1913












Παραμυθιά, κρεοπωλεία, 1913
















Παραμυθιά, 1913












Παραμυθιά, οικία Ρίγκα, 1913




















Καστρί Πρεβέζης, Ιερέας στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο εκκλησιά, 1913




Φιλιάτες, εξοχή, 1913


Φιλιάτες, εξοχή, 1913>