Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

ΕΓΩ Θ’ ΑΝΤΕΞΩ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

..Είναι παλιά σας συνήθεια
να ξεκάνετε τους καλούς συγγραφείς,
εσείς ή τους τρελλαίνετε, ή κλείνετε τα μάτια σαν αυτοκτονούν,
ή πάλι βρίσκετε δικαιολογίες για τα ναρκωτικά τους,
και μιλάτε για παραφροσύνη και μεγαλοφυΐα,
όμως εγώ δεν θα τρελαθώ για να σας ευχαριστήσω,
δεν θα σας κολακέψω μ’ έναν πρώιμο θάνατο,
ώ, όχι, εγώ θ’ αντέξω ως το τέλος,
θα νοιώσω τα μίση σας να γλιστράνε στα πόδια μου
σαν ευχάριστο γαργάλημα,
να τα κοιτάζουν κοροϊδευτικά,
αν και πολλοί κινούνται ύποπτα,
φοβούνται να πουν πως σας μισούν•
η γεύση της αρβύλας μου;
Ορίστε η γεύση της αρβύλας μου,
χαϊδέψτε την,
βγάλτε και το βερνίκι με τη γλώσσα σας.

ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ

(απόσπασμα από το ποίημα Χαιρετισμός τρίτος Έζρα Πάουντ, εκδ. Δωδώνη , μετάφραση Η. Κυζηράκου)

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

ΤΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΑΙΝΟΥΝ

«…Ένας άνθρωπος με πλούσιο πνεύμα σε πλήρη μοναξιά ψυχαγωγείται θαυμάσια με τις δικές του σκέψεις, ενατενίσεις και φαντασία, ενώ η συνεχής εναλλαγή από παρέες, θεάματα, γιορταστικές εκδηλώσεις, εκδρομές δεν μπορεί να αποτρέψει τη βασανιστική πλήξη ενός πνευματικά αμβλυμένου. Ένας καλός, μετριοπαθής, ήπιος χαρακτήρας μπορεί να είναι ευχαριστημένος υπό συνθήκες φτώχειας, ενώ ένας άπληστος, φθονερός και κακός δεν είναι ευχαριστημένος μέσα σε όλα τα πλούτη. Ακόμα, για κάποιον που έχει διαρκώς την απόλαυση μιας εξαιρετικής, πνευματικά σημαντικής ατομικότητας, οι περισσότερες των γενικά επιδιωκόμενων απολαύσεων είναι εντελώς περιττές, και μάλιστα μόνο ενοχλητικές και βαρετές….
Και ο Σωκράτης, βλέποντας κάποια πολυτελή εμπορεύματα που ήταν απλωμένα για πούλημα, είπε: “Πόσα πράγματα λοιπόν υπάρχουν που δεν τα έχω ανάγκη!”…………….
Από αυτά λοιπόν συνάγεται ότι η εξάρτηση του ανθρώπου από τις εξωτερικές περιστάσεις είναι πολύ μικρότερη απ’ ό, τι νομίζουμε συνήθως. Μόνο ο παντοδύναμος χρόνος ασκεί και εδώ τα δικαιώματά τουׂ σ’ αυτόν υποκύπτουν σιγά σιγά τα σωματικά και τα πνευματικά χαρίσματα. Μόνο ο ηθικός χαρακτήρας δεν καταβάλλεται από τον χρόνο»

Άρθουρ Σοπενχάουερ (Το ασήμαντο αιώνια επαινούν, εκδ. Κάκτος, μετάφραση Ξ. Αρμύρος)

ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ

Ευστράτιος Καμπάνης, Δεκανέας
(Μικρασία 1919-1922)

….Μεσ’ στο σκοτάδι που πέφτει ακούγονται αδιάκοπα μονολεκτικές διαταγές. Κανένας δεν κοιμάται. Όλοι προετοιμάζονται για την ημέρα που έρχεται. Και μόλις χαράζει η 29η Αυγούστου, οι τούρκοι βλέπουν απορημένοι να ξεχύνονται τα αποδεκατισμένα Τάγματα για να καταλάβουν τους Ντουά- Τεπέ. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτούς τους στρατιώτες που φτάνουν 600 μέτρα νότια από την κορυφή αυτών των λόφων.
Εκεί τα πυκνά πυρά τους καθηλώνουν. Έπειτα όσοι τελικά επέζησαν δεν θυμούνται πόσες φορές ανέβηκαν και κατέβηκαν σ’ αυτές τις θέσεις.
Όσο περνάει η ώρα, τόσες περισσότερες μονάδες δίνουν το αίμα τους για να σταματήσουν την προέλαση του εχθρού.
Η διαταγή είναι απλήׂ «ο εχθρός δεν πρέπει να περάσει ׂ αμυνθήτε μέχρις εσχάτων».
Οι τούρκοι ανατρέπονται, ανατρέπουν, ανατρέπονται.
Η ώρα περνά.
Η γη δέχεται όλο και περισσότερο αίμα.
Στις 20.45 η Στρατιά είναι πια ασφαλής.
Τώρα «μπορείτε να απαγκιστρωθήτε..».
Πέφτει το σκοτάδι.
Κανένας δεν εγκαταλείπει τη θέση του.
Όλοι είναι αποφασισμένοι να φύγουν με τους νεκρούς και τους τραυματίες τους.
Ο εχθρός δεν πέρασε.
Δεν μπορούσε να περάσει.
Εκεί, στο Σαγγάριο πολεμούσε ένας λαός, που τότε ακόμα είχε τη θέληση να νικήσει…
Τουλάχιστον έτσι πίστευαν όλοι εκείνοι οι ήρωες που κανένας πια δεν τους θυμάται.
*
Οι τραυματιοφορείς μεσ’ στο σκοτάδι ψάχνουν να βρουν τους ζωντανούς.
Κάποια στιγμή ο Καρυοφύλλης στο φως του φεγγαριού βλέπει το Σακελλάρη. Ο λοχαγός είναι βαριά τραυματισμένος.
Ίσα- ίσα που αναπνέει.
Όταν τον μεταφέρουν στις γραμμές άμυνας για διακομιδή, νιώθει πως το τέλος του πλησιάζει.
Κι όπως ένας στρατιώτης τον σκεπάζει με μια κουβέρτα, εκείνος αναγνωρίζει στο πρόσωπό του τον Σαββαϊδη.
Κάτι ψιθυρίζει. Ο Στέλιος σκύβει για ν’ ακούσει.
Ο επιθανάτιος ρόγχος τον εμποδίζει.
Ξεχωρίζει μονάχα πως « ο εχθρός δεν πέρασε…πατέρα…».
Έπειτα σιωπή.
Ο εχθρός δεν πέρασε, λοχαγέ.
Η Στρατιά πέρασε το Σαγγάριο και τραβά για τον Εσκή- Σεχίρ, κύριε Σακελλάρη.
Το όνειρο δεν λέει να πεθάνει.
Η τρέλα, η ουτοπία, η πρόκληση συνεχίζονται…

Μ. Κοκκινάρης, « Ευστράτιος Καμπάνης, Δεκανέας,ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ (Μικρασία 1919-1922),
Εκδ. Αρμός.


βρείτε το βιβλίο εδώ

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Te voglio bene assai

Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΟΥ "ΣΥΝΗΘΟΥΣ ΒΙΟΥ"

….Από εδώ πηγάζει και η ιδέα του κοινώς λεγόμενου «συνήθους βίου» (“vie ordinaire”) ή «καθημερινής ζωής»(“vie courante”). Αυτό που εννοείται στην πραγματικότητα με τις παραπάνω εκφράσεις είναι κυρίως μια ζωή, στην οποία δεν μπορεί να εισχωρήσει με κανέναν τρόπο τίποτε το «υπερανθρώπινο», για τον λόγο ότι έχει αποκλειστεί από αυτήν κάθε στοιχείο ιερού, τελετουργικού ή συμβολικού χαρακτήρα………….
Περαιτέρω, οι ίδιες οι λέξεις «συνήθης» και «καθημερινή» συνεπάγονται ότι κάθε τι που υπερβαίνει αυτό το επίπεδο , ακόμα και όταν δεν απορρίπτεται κατηγορηματικά, αντικρύζεται ως κάτι το «απόκοσμο», ως εξαίρεση , παράξενη και ασυνήθιστη…
Είναι ευνόητο ότι οι ίδιοι οι υλιστές , τυφλωμένοι καθώς είναι από τις προκαταλήψεις τους οι οποίες τους αποκλείουν κάθε διέξοδο από το περιορισμένο πεδίο, όπου έχουν συνηθίσει να κινούνται, είναι περισσότερο ανίκανοι από κάθε άλλον να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα ή έστω να τα θεωρήσουν ως πιθανά. Χωρίς αμφιβολία θα έμεναν έκπληκτοι αν μάθαιναν ότι υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι, για τους οποίους ο λεγόμενος «συνήθης βίος» θα αποτελούσε το πιο παράξενο πράγμα από όσα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς , γιατί δεν αντιστοιχεί σε καμμιά απολύτως πλευρά της ζωής τους. Και όμως, όχι μόνο υπάρχουν όντως τέτοιοι άνθρωποι, αλλά και αυτοί θα πρέπει να θεωρούνται ως πραγματικά «φυσιολογικοί», ενώ οι υλιστές, με όλην την διαλαλούμενη «ευθυκρισία» τους και την υποτιθέμενη «πρόοδο» της οποίας νομίζουν πως αποτελούν τα τελειότερα τέκνα και τους πιο «προχωρημένους» εκπροσώπους, δεν είναι, κατά βάθος, παρά όντα στα οποία ορισμένες ικανότητες έχουν ατροφήσει σε σημείο πλήρους εξάλειψης.

 RENE GUENON


(Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ)


το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ

Gary Og - Say hello to The Provos



Say Hello To The Provos


Chorus

Say hello to the Provos, say hello to the brave

Say hello to the Provos, and Ireland shall be saved



Well it all happened in 71,

When Internment had begun,

And we were taken by the point of a gun,

Remember, we shall remember.



Now many a battle has been fought and won,

Many a home has lost a son,

Long Kesh's gates shall soon be undone,

Remember, we shall remember.



The UFF and the SAS

Assassinations at their best,

Innocent people they put ot their deaths,

Remember, we shall remember.



Daithi O'Connell we honour your name,

Those British patrols you put them to shame,

For Stormont's downfall you were to blame,

Remember, we shall remember.



So put your faith in the Provos, put your faith in the brave,

Put your faith in the Provos and Ireland shall be saved.

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Ultima Thule - Songs of Wolves

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Σε αυτό το κλασσικό έργο, γραμμένο το 1796, ο Ντε Μεστρ θεωρεί την Γαλλική Επανάσταση ως μία θεία τιμωρία: η μοναρχία, η αριστοκρατία και το σύνολο της παλαιάς γαλλικής κοινωνίας, αντί να χρησιμοποιήσουν την ισχυρή επιρροή του γαλλικού πολιτισμού για να ωφελήσουν την ανθρωπότητα, αντιθέτως είχαν προωθήσει τις καταστροφικές αθεϊστικές αρχές των φιλοσόφων του 18ου αιώνα. Τα εγκλήματα της Περιόδου του Τρόμου ήταν ταυτόχρονα η αποθέωση και η λογική συνέπεια του καταστροφικού πνεύματος του 18ου αιώνα, όσο και η θεία τιμωρία για αυτό. Καταδικάζοντας το πνεύμα της Επαναστάσεως, ο Ντε Μεστρ παρέχει ένα πλήθος πληροφοριών για την πατρίδα του Σαβοΐα, αναλύει τους θεσμούς και προφητεύει πολλές από τις επιδημικές πολιτικές ασθένειες που θα ταλανίσουν τη νέα τάξη πραγμάτων η οποία επεβλήθη στη Γαλλία και ευρύτερα στην Eυρώπη.

βρείτε το βιβλίο εδώ

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ Η ΑΛΛΩΣ ΕΥΡΩΠΗ

Η Χριστιανοσύνη ή άλλως Ευρώπη είναι ένα πολιτικό δοκίμιο του Νοβάλις γραμμένο στα 1799 υπό την άμεση επίδραση των Λόγων του Σλαϊερμάχερ για τη θρησκεία. Εκ πρώτης όψεως εμφανίζεται ως ένα ύμνος στη μεσαιωνική χριστιανοσύνη και έχει από πολλούς θεωρηθεί δείγμα μιας αντιδραστικής τάσης, που χαρακτηρίζει όχι μόνο τον Νοβάλις αλλά και τον γερμανικό ρομαντισμό γενικότερα.

το βιβλίο θα το βρείτε εδώ

Thule - Asgard

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Πόλεμος και πολιτική - πόλεμος, οικονομία και κοινωνία - πόλεμος και επανάσταση - ο θερμός πόλεμος μετά τον ψυχρό πόλεμο - ελληνοτουρκικός πόλεμος
Συγγραφέας: Κονδύλης Παναγιώτης
Εκδότης: Θεμέλιο
ISBN: 978-960-310-223-6
Σελίδες: 435

"Πράγµατι, ο µεγαλύτερος µελλοντικός κίνδυνος για την Τουρκία - και η µεγαλύτερη, αν όχι η µοναδική ελπίδα για την Ελλάδα - έγκειται στο ενδεχόµενο της ανάδυσης δυνάµεων ικανών να συναγωνισθούν την αµερικανο-τουρκική επιρροή τόσο στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία όσο και στα Βαλκάνια. Μονάχα µια ισχυρή εθνικιστική και επεκτατική Ρωσσία θα µπορούσε να αποτελέσει δραστικό φραγµό των τουρκικών φιλοδοξιών στα Βαλκάνια (όπου θα αναζωπυρώνονταν οι παλαιοί ρωσσικοί δεσµοί µε τη Σερβία και τη Βουλγαρία) και στην Ανατολή (όπου επίσης θα ενεργοποιούνταν ο παλαιός αντιτουρκικός άξονας Ρωσσίας καί Ιράν). Είναι άγνωστο αν αυτό το ενδεχόµενο θα επισυµβεί ή αν η Ρωσσία θα τελµατωθεί µακρόχρονα. Πάντως µια «φιλελευθεροποίησή» της µε την έννοια της προσαρµογής της στα αµερικανικά πρότυπα και στις αµερικανικές επιθυµίες πιθανότατα θα σήµαινε την αποθράσυνση της Τουρκίας και τη χαριστική βολή για την ουσιαστική, αν όχι και για την τυπική ανεξαρτησία της Ελλάδας. Όσοι σκέφτονται φιλελεύθερα και οικονοµιστικά ασφαλώς θα δυσκολευθούν πολύ να το καταλάβουν αυτό, όµως είναι αλήθεια. Μια Ρωσσία που θα έµπαινε βαθµηδόν στο πετσί της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης - αυτό είναι το πραγµατικό φόβητρο της Τουρκίας, και όχι αντίπαλοι όπως οι δύσµοιροι Κούρδοι, που σε καµµιά στιγµή δεν απείλησαν ούτε κατ' ελάχιστο τον τουρκικό στρατό, µάλλον του χρησιµεύουν για να κάνει τις πολεµικές του ασκήσεις και να παραµένει εµπειροπόλεµος."
Ο Κονδύλης έγραψε ένα σημαντικό βιβλίο, το οποίο, προ παντός χάρη στην αντιπαράθεσή του με την καθιερωμένη έρευνα, ανήκει στα γονιμότερα πράγματα που γράφτηκαν για τη θεωρία του πολέμου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έσφαξε πολλές 'ιερές αγελάδες' της δυτικοφιλελεύθερης ιστορικής και πολιτικής επιστήμης. Der Staat(Βερολίνο). Ο Κονδύλης έγραψε αναμφίβολα ένα βιβλίο που μας λεει δυσάρεστα πράγματα. Αλλά ακριβώς γι' αυτό είναι ένα σημαντικό βιβλίο.
Der Standard (Βιέννη).

το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ

the South will rise again

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

το thulebooks μπορείτε να το βρείτε ΚΑΙ στο facebook

ΚΑΡΤΕΡΟΥΜΕ

1974 ΟΙ ΑΔΙΚΑΙΩΤΟΙ

Σ' αυτόν το κόσμο απέναντι στέκεται ο άγνωστος ο Έλληνας και ο Ελληνοκύπριος Στρατιώτης, που πολεμάει τυπικά τον απέναντι Τούρκο στη συγκεκριμένη περίοδο του 1974. Στην ουσία πολεμάει διαχρονικά για να κρατήση ζωντανές και αλώβητες τις έννοιες πατρίδα, φυλή, θρησκεία από τους διαβρωτικούς «ορθολογιστές», οι οποίοι οραματίζονται λύσεις των οποίων το παραγόμενο κέρδος -εμείς οι λοιποί ευπειθέστατοι- δεχόμαστε ότι είναι φυσικό επόμενο, να διοχετεύεται στα θυλάκια των κατεστημένων.


Μπορείτε να το προμηθευτείτε από εδώ