Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

ΡΙΛΚΕ «ΓΡΑΜΜΑΤΑ Σ’ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ»




«Παρίσι, 17 του Φλεβάρη 1903

Φίλε Κύριε,

Εδώ και λίγες μέρες πήρα το γράμμα σας. Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη μεγάλη και πολύτιμη, για μένα, εμπιστοσύνη που μου δείχνετε. Δε μπορώ όμως να κάνω τίποτα περισσότερο. Δε μπορώ να μπω στην τεχνική των στίχων σας: κάθε είδους κριτική βλέψη είναι κάτι τόσο ξένο από μένα… Η κριτική είναι το χειρότερο μέσο για ν’ αγγίξεις ένα έργο τέχνης: καταντάει πάντα σε πετυχημένες, λίγο ή πολύ, παρανοήσεις…… Απ’ όλα πιο αδύνατο είναι να εκφράσουμε τα έργα της τέχνης, τις μυστηριακές αυτές υπάρξεις που η ζωή τους δε γνωρίζει τέλος, καθώς πορεύεται πλάι στη δική μας την περαστική, την πρόσκαιρη ζωή…..»

«….Τα έργα τέχνης ζουν μέσα σ’ απέραντη μοναξιά, κι η κριτική είναι το χειρότερο μέσο για να τα ζυγώσεις. Μονάχα η αγάπη μπορεί να τα «συλλάβει», να τ’ αγκαλιάσει, να σταθεί δίκαιη απέναντί τους. – Να πιστεύετε, πάνω απ’όλα, ό,τι σας λέει το δικό σας το αίσθημα, στο πείσμα όλων αυτών των αναλύσεων, των συζητήσεων, των εισαγωγών..»

«Οι γύρω σας – λέτε- σας είναι μακρινοί κι απόξενοι: αυτό θα πει πως ένα πλατύ διάστημα αρχίζει να ξανοίγεται ολόγυρά σας και να σας χωρίζει απ’ αυτούς. Κι όταν σας φαίνεται απόμακρος ο περίγυρός σας, τότε θα πει πως το διάστημα τούτο είναι απροσμέτρητα πλατύ κι αγγίζει τ’ αστέρια».

«…Η εσώτατη πορεία σας αξίζει όλη σας την αγάπη, πρέπει να εργαζόσαστε αδιάκοπα γι’ αυτήν, και να μη χάνετε πολύν καιρό και πολύν κόπο ξεκαθαρίζοντας τις σχέσεις σας με τους άλλους ανθρώπους….»

«…Στο δρόμο του Έρωτα (όπως και στο δρόμο του Θανάτου, που είναι δύσκολος κι αυτός) δεν θα βρεις- άμα τον αντικρύζεις σοβαρά – κανένα φως, καμιάν απόκριση, ούτε σημάδι, ούτε χαραγμένο δρόμο, για να σε βοηθήσουν. Και για τα δυο τούτα καθήκοντα , που κρατάμε κρυμμένα μέσα μας και τα παραδίνουμε στους άλλους χωρίς να φωτίσουμε το μυστικό τους, δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες. Όσο όμως πιο πολύ αποζητάμε τη μοναξιά στη ζωή μας, τόσο περισσότερο ζυγώνουμε το μεγάλο νόημα του έρωτα και του θανάτου…»

«…Κι αν πλάσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με την αρχή πως πρέπει πάντα να αποζητάμε το δύσκολο – τότε όλα κείνα, που σήμερα ακόμα μας φαίνονται τόσο ξένα, θα πλημμυρίσουν εμπιστοσύνη και πίστη. Πώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους αρχαίους εκείνους μύθους, που ανταμώνουμε στα πρώτα βήματα όλων των λαών, τους μύθους των δράκων που, την κρίσιμη στιγμή, μεταμορφώνονται σε πριγκηπέσες; Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας να ’ναι πριγκηπέσες, που δεν προσμένουν παρά την ώρα που θα μας δουν όμορφους και τολμηρούς…»














Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ.ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ


Συγγραφέας: Machiavelli Niccolo
Μεταφραστής: Δενδρινός Σπύρος
Εκδότης: Ροές
Αριθμός Σελίδων 106


... Όπου ο πάντα επίκαιρος Φλωρεντινός προειδοποιεί ότι, όταν υπάρχει διαφθορά, η δημοκρατία είναι αδύνατη, και ανατέμνει τα φαινόμενα λαών που οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή τους, τυφλωμένοι από τις υποσχέσεις λαοπλάνων ηγετών...


"Ο λαός, παραπλανημένος από απατηλά αγαθά, επιδιώκει πολλές φορές την αυτοκαταστροφή του, προκαλώντας κινδύνους και καταστροφές στις Δημοκρατίες. Εκτός και αν κάποιος, τον οποίο εμπιστεύεται, τον καθοδηγήσει, ώστε να αντιληφθεί τι είναι καλό και τι είναι κακό γι' αυτόν. [...] Τα κράτη εκείνα, οτα οποία η πολιτική ζωή δεν έχει διαφθαρεί, δεν επιτρέπουν στους πολίτες τους να διάγουν ως αργόσχολοι ευγενείς".
(Ν. Machiavelli)


Το βιβλίο ''Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ.ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΥ ΒΕΡΘΕΡΟΥ


Συγγραφέας:ΓΚΑΙΤΕ ΓΙΟΧΑΝ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ
Εκδοτικός Οίκος:ΑΓΡΑ
Μετάφραση:ΝΙΚΟΛΟΥΔΗ ΣΤΕΛΛΑ
Σελίδες:352


" Έκανα κάτι καινούργιο. Μια ιστορία με τον τίτλο Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, όπου παρουσιάζω έναν νέο άντρα με βαθιά και αυθεντική ευαισθησία και πραγματική διεισδυτικότητα, ο οποίος χάνεται σε ενθουσιώδη όνειρα, υπονομεύει τον εαυτό του μέσα από θεωρητικές αναζητήσεις μέχρι που στο τέλος, τσακισμένος από την παρεμβολή κάποιων άτυχων παθών και προπάντων από έναν αδιέξοδο έρωτα, αυτοκτονεί φυτεύοντας μια σφαίρα στο κεφάλι του ".
ΓΚΑΙΤΕ


Ο Βέρθερος είναι νεανικό επιστολογραφικό μυθιστόρημα του Γκαίτε (1749-1832) που, μόλις εκδόθηκε, το 1774, γνώρισε τεράστια επιτυχία στη Γερμανία, μεταφράστηκε σύντομα σε πολλές γλώσσες και άσκησε μεγάλη επιρροή στη ζωή, τα ήθη και τη μόδα ακόμα της εποχής, αφού υπήρξε ακόμη και κοστούμι σε στυλ Βέρθερου. Έγινε αντικείμενο μίμησης και παρωδίας και έκανε αμέσως διάσημο τον εικοσιπεντάχρονο συγγραφέα του.
Ο Βέρθερος, σύμβολο του κινήματος Sturm und Drang (Θύελλα και Ορμή), προδρόμου του ρομαντισμού, είναι η απόλυτη έκφραση της ευαισθησίας και της αναζήτησης της ελευθερίας του εγώ, μέσα από τη σύγκρουση του ανεξέλεγκτου πάθους και της παραφοράς με τον περίγυρο και τις κοινωνικές συμβάσεις.
Ο Γκαίτε, που έζησε ανάλογες εμπειρίες με τον Βέρθερο, διέθετε τη θαυματουργή ικανότητα να ταυτίζεται με τον ήρωά του στα πάθη και ταυτόχρονα να γίνεται κριτής, παίρνοντας τις αναγκαίες αποστάσεις. Το μυθιστόρημα εξέφραζε ανησυχίες της νεολαίας πριν από την επανάσταση του 1789, στην ίδια ευθεία με τις αναζητήσεις συγγραφέων όπως ο Ρίτσαρντσον, ο Ρουσσώ και ο Λέσσινγκ, στους οποίους παραπέμπει άμεσα ο Γκαίτε.
Ο Βέρθερος αγαπά παράφορα -αλλά αδυνατεί να κατακτήσει- τη Λόττε, τη μνηστή και μετέπειτα γυναίκα ενός φίλου του. Ποθεί την εξειδικευμένη εικόνα της και ξοδεύεται ψυχικά, αδυνατώντας να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Σ' αυτό το δράμα της απουσίας, βυθίζεται στην ανία και τη μελαγχολία, ζηλεύει, κλαίει, γίνεται το έμβλημα του mal de vivre. Μοναχικός και απροσάρμοστος, φετιχιστής και νάρκισσος, αποκλεισμένος στον ερωτικό του πόθο, πληγωμένος και παράφορος, διακατέχεται από μια πνοή αφανισμού και αναζητά την αιώνια ελευθερία του θανάτου.
Μέσα από τον προβληματισμό για την απόλυτη ελευθερία των επιλογών του ατόμου ενάντια στα ήθη και στις κοινωνικές συμβάσεις, γίνεται ο συμβολικός μέγας μυθιστορηματικός αυτόχειρας του ρομαντισμού, για να τον ακολουθήσει, τριάντα χρόνια αργότερα, ο Κλάιστ, ο άλλος μέγας αυτόχειρας συγγραφέας του ρομαντισμού.


Το βιβλίο ''ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΥ ΒΕΡΘΕΡΟΥ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ο ΝΙΤΣΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ


Στο εν λόγω πόνημα,ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να εντρυφήσει στον πυρήνα της Νιτσεϊκής φιλοσοφίας καθώς και πως εκείνη διαμορφώθηκε, εφόσον ελήφθησαν υπόψιν αμφότερες οι προσωκρατικές όσο και οι πλατωνικές διδαχές. Αν μη τι άλλο, ο φιλόσοφος του Βορρά, μέσα από τα γραπτά του υμνεί τον Ελληνικό πολιτισμό σε κάθε ευκαιρία. Το παρόν αφορά μια συλλογή κειμένων, τα οποία εδράζονται πάνω στην σκέψη του Φρειδερίκου Νίτσε, αποτελούμενο δε από 5 βασικά κεφάλαια. Στο 1ο κεφάλαιο, δύναται κανείς να διαβάσει το κείμενο του Mihailo Djuric από το πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, το οποίο καταπιάνεται με την επιρροή την οποία ήσκησαν οι Έλληνες Προσωκρατικοί φιλόσοφοι στο νιτσεϊκό έργο συνολικώς. Εν συνεχεία, την σκυτάλη λαμβάνει ο Josef Simon από το πανεπιστήμιο της Βόννης, αναλύοντας την σχέση του φιλοσόφου με τον Πλατωνισμό. Στο 3ο κεφάλαιο, ο Werner Stegmaier από το πανεπιστήμιο της Βόννης, ενασχολείται με την αποσαφήνιση της νιτσεϊκής γραφής, η οποία κυμαίνεται ανάμεσα στον διάλογο και τον αφορισμό. Συνεχίζοντας, στο 4ο κεφάλαιο τον λόγο λαμβάνει η Τερέζα Πεντζοπούλου-Βαλαλά από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αυτή τη φορά αναλύοντας την επίδραση του Αριστοτελισμού στον νιτσεϊκό λόγο, 5ο και τελευταίο κεφάλαιο «Ο Νίτσε στην Ελλάδα». Ο συγγραφεύς του κειμένου, ειδικός σε ζητήματα φιλοσοφίας, καθότι φέρει τον τίτλο του Δόκτωρος Φιλοσοφίας εν Αθήναις. Ο Δημήτριος Λαμπρέλλης αποκαλύπτει σχετικά με το πως αντιλαμβάνετο την ελληνικότητα και την ελληνική ιδιοσυγκρασία ο μεγάλος διανοητής. Οιοσδήποτε έχει καταπιαστεί με το έργο του Φρειδερίκου Νίτσε και αναζητεί πολύτιμα στοιχεία για την άκρως ιδιότυπη σκέψη του, στο εν λόγω βιβλίο θα βρει αρκετές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα!


Το βιβλίο «Ο Νίτσε και οι Έλληνες», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζήτρος της Θεσσαλονίκης. Ενδεικτικό δείγμα γραφής το οποίο μπορείτε να διαβάσετε προκειμένου να κάνετε μια εισαγωγική προσέγγιση στην σκέψη του Νίτσε είναι και το κάτωθι απόσπασμα:

«Επιπλέον, και πάνω από όλα, είναι ο ανθρώπινος, πολύ ανθρώπινος χαρακτήρας, με μια λέξη η μιζέρια της σημερινής φιλοσοφίας, που έχει, με τον πιο δυνατό τρόπο, καταστρέψει τον σεβασμό που απολάμβανε η φιλοσοφία, και έχει ανοίξει την πόρτα στα χυδαία ένστικτα. Είναι μάταιο να το αποκρύβουμε απ’ τον εαυτό μας το ύφος ενός Ηρακλείτου, ενός Πλάτωνος, ενός Εμπεδοκλή ή όποιο κι αν ήταν το όνομα αυτών των βασιλικών και επιβλητικών μορφών, αυτών των μοναχικών του πνεύματος, αυτό το ύφος απουσιάζει σκληρά από τον σύγχρονο κόσμο μας.»


Το βιβλίο ''Ο ΝΙΤΣΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ


Συγγραφέας: Δημητριάδης Κωνσταντίνος Α.
Εκδότης: Πελασγός
Έτος Έκδοσης: 2011
Αριθμός Σελίδων: 305


Σε αυτό το αποκαλυπτικό βιβλίο ο συγγραφέας μας προσφέρει όλα εκείνα τα στοιχεία και μαρτυρίες που συνθέτουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του τραγικού 1974, θέτοντας καίρια ερωτήματα που έχουν προβληματίσει όσους ασχολούνται με το λεγόμενο «Κυπριακό», αλλά δίνοντας κιόλας τις απαντήσεις που προκύπτουν από την σχολαστική έρευνα, συγκριτική μελέτη και ενδελεχή διασταύρωση στοιχείων. Ιδιαίτερα συγκινητικές είναι οι περιγραφές μαχών που έδωσαν με αυτοθυσία οι Ελληνικές δυνάμεις. Αναπόφευκτα ο αναγνώστης θα νιώσει έντονα συναισθήματα: τον θαυμασμό και την υπερηφάνεια για αυτούς που με υπέρμετρη αυτοθυσία ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ, αλλά και την οργή για εκείνους που τόσο ανενδοίαστα πρόδωσαν προγόνους, συμμαχητές και απογόνους, δηλαδή την ίδια την Πατρίδα.
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με μοναδικό σκοπό να βγει όσο είναι δυνατόν προς τα έξω η αλήθεια για το “μαύρο καλοκαίρι” του 1974 στην Κύπρο. Βασίστηκε σε πολυετή έρευνα, διασταύρωση στοιχείων από 80 περίπου βιβλία Ελληνικά και ξένα (συμπ. Τούρκικων πηγών), συνεντεύξεις με βετεράνους….
Διότι οι Έλληνες και στην μητροπολιτική χώρα αλλά και στην Κύπρο πρέπει να μάθουν την αλήθεια μακριά από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες! Αποδίδονται οι ευθύνες εκεί όπου φαίνεται να υπάρχουν ανεξάρτητα την πολιτικής ή στρατιωτικής “ακτινοβολίας” των προσώπων! Για τον συγγραφέα δεν υπάρχουν …”ιερές αγελάδες της πολιτικής”! Υπάρχουν μόνο υπεύθυνοι προδοσίας που επέφεραν απώλεια Εθνικού Εδάφους!



Το βιβλίο ''ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ


Συγγραφέας : Κασίνης, Ιωάννης Γ.
Εκδόσεις : ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ/2007
Σελίδες : 604


Σκοπός των Απομνημονευμάτων είναι να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και πέθαναν για την ελευθερία της Κύπρου μας. Ο αγώνας εκείνος δεν ήταν επίτευγμα των λίγων, αλλά των πολλών. Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά πως η συλλογική προσπάθεια μπορεί να επιτύχει το ακατόρθωτο. Για τη συγκρότηση των Απομνημονευμάτων, στηρίχτηκα στις δικές μου αναμνήσεις και σημειώσεις, στις μαρτυρίες των συναγωνιστών μου και στην πολύχρονη και επίμοχθη έρευνα στον ημερήσιο τύπο της εποχής εκείνης.


Το βιβλίο ''ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΤΙΜΗ – ΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΈΛΛΗΝΑΣ


Μια σπάνια βραδιά ήταν αυτή της 18ης Ιουνίου για όλους εμάς που παρακολουθήσαμε την ομιλία ενός πολύ ξεχωριστού ανθρώπου, του Αυγουστή Ευσταθίου, του μαχητή της ΕΟΚΑ, του συμπολεμιστή του Γρηγόρη Αυξεντίου. Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στον Έλληνα Ήρωα, αλλά και την πολύ μεγάλη τιμή που μας έκανε, ανταποκρινόμενος στην πρόσκλησή μας και ερχόμενος στην Αθήνα για να μας αφηγηθεί την προσωπική του μαρτυρία. Πολλοί φίλοι παρακολούθησαν την ομιλία του, τους οποίους επίσης ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή τους, όπως επίσης ευχαριστούμε και όλους αυτούς που με οποιονδήποτε τρόπο συνέβαλαν στην διοργάνωση αυτή.


Ο Αυγουστής Ευσταθίου μπήκε στην ΕΟΚΑ τον Ιούνιο του 1955, δηλαδή δυο μήνες μετά την έναρξη του Αγώνα και αγωνίστηκε μέχρι το τέλος. Στο διάστημα αυτό έδωσε πολλές μάχες, τραυματίστηκε, συνελήφθη από τους Βρετανούς, βασανίστηκε σκληρά, φυλακίστηκε αλλά άντεξε, έμεινε πιστός μέχρι τέλους. Ήταν στην ομάδα Αυξεντίου και ήταν μαζί του όταν, μετά από προδοσία, οι Βρετανοί ανακάλυψαν το κρησφύγετό τους και μετά από πολύωρη μάχη κατέληξαν να πετούν εμπρηστικές βόμβες με αποτέλεσμα τον θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου και τον τραυματισμό του Αυγουστή Ευσταθίου. Συγκλονιστική ήταν η αφήγηση των στιγμών αυτών, δηλαδή, όταν ο Ευσταθίου βρήκε τον Αυξεντίου μισό καμένο ήδη και τον μισό να καίγεται ακόμα…


Ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ έκανε ιδιαίτερη αναφορά και στις εκτελέσεις προδοτών και καταδοτών, αλλά και Βρετανών. Πολλά χειροκροτήματα προκάλεσε η αναφορά του, σε περιστατικό εκτέλεσης καταδότη, ο οποίος είχε χρηματιστεί από τους Βρετανούς. Μετά την εκτέλεση (μέσα σ’ ένα καφενείο), πάνω στο πτώμα τοποθετήθηκε «ταμπέλα» που έγραφε «ΠΡΟΔΟΤΕΣ- Ο ΧΑΡΤΙΝΓΚ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΛΙΡΕΣ- Η ΕΟΚΑ ΣΦΑΙΡΕΣ».

Η εμφάνιση του Ευσταθίου προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό στο ακροατήριο. Για πέντε λεπτά, περισσότεροι από εκατό άνθρωποι, όρθιοι χειροκροτούσαν. Μετά το τέλος της ομιλίας έγιναν ερωτήσεις από το κοινό. Το ενδιαφέρον παρέμεινε αμείωτο και τις τρεις περίπου ώρες που διήρκεσε η εκδήλωση. Στο τέλος ο ίδιος ο Ευσταθίου έδωσε το πρόσταγμα για το κλείσιμο με τον Εθνικό μας Ύμνο.


Πέρα από το αυτονόητο πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την αφήγηση του ήρωα της ΕΟΚΑ, υπάρχει κι ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίον η αφήγηση του είναι πολύ σημαντική. Είναι γνωστό ότι η γη μας έχει γεννήσει τους μεγαλύτερους πολεμιστές, ήρωες και ηγέτες. Όμως εδώ και πολύν καιρό γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστούν όλοι αυτοί οι Έλληνες Ήρωες, σαν κάτι το πολύ μακρινό, λες και το μόνο κοινό σημείο μας με αυτούς να είναι το ότι ζούμε στον ίδιο χώρο και τίποτε άλλο. Λες και επρόκειτο για ένα γένος ημιθέων που πέρασε και έσβησε…Μας παρουσιάζουν όλα αυτά τα ηρωικά πρότυπα σαν ξένα, σαν πολύ διαφορετικά από εμάς. Έτσι δημιουργείται το αίσθημα της απόστασης από τους προγόνους μας, κάτι το οποίο με τη σειρά του προκαλεί ηττοπάθεια. Στο πλαίσιο αυτό, εθνικές νίκες υποτιμώνται ή και αποσιωπώνται εντελώς και ήττες υπερτιμώνται και «βαφτίζονται» καταστροφές αμετάκλητες.


Ο Αυγουστής Ευσταθίου είναι η ζωντανή απόδειξη του ότι η Ελληνική Γη δεν έπαψε να γεννά ήρωες και πολεμιστές. Κι είναι ακόμη η ζωντανή απόδειξη της εγγύτητάς μας, της συγγένειάς μας προς αυτούς. Ο Αυγουστής Ευσταθίου έχει μορφή, παρουσιαστικό πολύ οικείο - ελληνικό. Θα μπορούσε να είναι ο πατέρας κάποιων, ο παππούς κάποιων άλλων, και των μεγαλύτερων ο φίλος, ο αδελφός, ο συνάδελφος.. Είναι ένας άνθρωπος που βιώνει την καθημερινότητα, όπως όλοι μας, έχει τις ίδιες έγνοιες, τις ίδιες ανησυχίες, ένας άνθρωπος που θα μιλήσει για τα παιδιά του, θα καμαρώσει για τα εγγόνια του, όπως οι συνομήλικοί του. Είναι, δηλαδή, ένας πολύ κοντινός μας άνθρωπος. Αλλά πέρα από αυτά και κυρίως πάνω από όλα αυτά, είναι ένας άνθρωπος που σε νεαρή ηλικία, άπειρος από πόλεμο ενώθηκε με άλλους, άπειρους επίσης στην πλειονότητά τους, και με όπλο την πίστη και γενναιότητά τους, και υπό την ιδιοφυή ηγεσία του Γρίβα Διγενή άρχισαν ένοπλο αγώνα εναντίον της βρετανικής Αυτοκρατορίας κι ακόμη περισσότερο, ο αγώνας τους ήταν νικηφόρος. Οι Έλληνες ήταν λίγοι, αλλά κατάφεραν να νικήσουν μια πανίσχυρη αποικιοκρατική δύναμη.
Ο Αυγουστής Ευσταθίου, ο πολύ κοντινός μας άνθρωπος, είναι ένας από τους δημιουργούς του Έπους της ΕΟΚΑ.
Και για όλα αυτά μας μίλησε και θα συνεχίσει να μιλά, σαν ένας Απόστολος ενός πολύ Ηρωικού Αγώνα, ενός Αγώνα τον οποίον διεξήγαγε το κορυφαίο, παγκοσμίως, αντάρτικο σώμα: η ΕΟΚΑ

thulebooks.gr

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

ΖΗΔΡΟΣ


Γρηγόρης Αυξεντίου

Τη φέρανε την Άνοιξη, ταχιά τα χελιδόνια
και χαίρονται τις μυγδαλιές, με τ' ανθισμένα κλώνια.
Γιόμισε η πλάση χρώματα, κι ο ήλιος κυβερνάει
μ' αχτίδες χρυσοποίκιλτες, όλη τη γη κεντάει.
Κι απάνω στα ψηλά βουνά, που λυώσανε τα χιόνια
πλανιέται η θύμηση ξανά, στα περασμένα χρόνια.
Εκεί στην άκρη του βουνού στου Μαχαιρά τη ράχη
εδώ και χρόνια κάμποσα, έγινε εκείνη η μάχη.
Ένας λεβέντης σταυραετός, έγραψε μια σελίδα
ολόλαμπρη, πανώρια, όπως τον Λεωνίδα.
Γρηγόρη γιε λεβεντονιέ, γι' αυτή σου την σελίδα
που δόξασε κι ανύψωσε την ταπεινή πατρίδα.
Σου κλίνουμε ευλαβικά, Σταυραετέ, το γόνυ, Εσένα φάρο
φωτεινό, έχουν οι απογόνοι.

Από το βιβλίο ΖΗΔΡΟΣ του Σπύρου Παπαγεωργίου εκδόσεις Κ. Επιφανίου

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου γεννήθηκε στο χωριό Λύση Αμμοχώστου στις 22 Φεβρουαρίου 1928. Με την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο μετέβη στην Ελλάδα για να σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Μπήκε τελικά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και παράλληλα μελετούσε για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική. Υπηρέτησε στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα ως Ανθυπολοχαγός πεζικού και μετά επέστρεψε στην Κύπρο, όπου εργάστηκε ως οδηγός ταξί.


Στις 20 Ιανουαρίου 1955 έγινε η πρώτη συνάντηση του Αυξεντίου με τον Γεώργιο Διγενή - Γρίβα, που ήταν αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και μπήκε στον αγώνα κατά των Άγγλων. Την άνοιξη του ιδίου χρόνου συμμετείχε στις επιθέσεις κατά της Ηλεκτρικής Εταιρείας και του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Λευκωσίας.


Πολύ γρήγορα διακρίθηκε για τις ηγετικές του ικανότητες και του δόθηκε η θέση του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α, της μεγαλύτερης απελευθερωτικής οργάνωσης στο νησί, με κύριο στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της σύντομης αντιστασιακής του δράσης έλαβε τα ψευδώνυμα «Ζήδρος», «Ρήγας», «Αίαντας», «Άρης», «Μάστρος» και «Ζώτος».


Οι Άγγλοι κατακτητές έκαναν πολλές προσπάθειες για να τον συλλάβουν και τον επικήρυξαν με 5.000 λίρες. Ο Αυξεντίου πάντα τους ξέφευγε και ποτέ δεν έχασε το κουράγιο του. Μια φορά μεταμφιέστηκε σε καλόγερο και κέρασε τους άγγλους διώκτες του χωρίς να τον αναγνωρίσουν. Στις 10 Ιουνίου του 1955 βρήκε την ευκαιρία να παντρευτεί την αγαπημένη του Βασιλική στο μοναστήρι του Αχειροποιήτου.


Στις 12 Δεκεμβρίου 1955 ο Αυξεντίου και όλη η ιεραρχία της ΕΟΚΑ παγιδεύτηκαν από τους Βρετανούς στο όρος Τρόοδος, κοντά στο χωριό Σπίλια. Ο Αυξεντίου, όχι μόνο οδήγησε τους συντρόφους του σε ασφαλές μέρος, αλλά άφησε τους Άγγλους να αλληλοπυροβολούνται και να έχουν πολλά θύματα.


Στα τέλη Φεβρουαρίου 1957 οι αγγλικές δυνάμεις ασφαλείας έλαβαν την πληροφορία από ένα βοσκό ότι ο Αυξεντίου και η ομάδα του κρύβονται σε μια σπηλιά πλησίον της Μονής Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος. Αμέσως, απόσπασμα από 60 στρατιώτες έφθασε εκεί το απόγευμα της 2ας Μαρτίου. Περικύκλωσε τη σπηλιά και κάλεσε τον Αυξεντίου να παραδοθεί. Ο επικεφαλής του βρετανικού αποσπάσματος, ανθυπολοχαγός Μίντλετον, πλησίασε την είσοδο της σπηλιάς και φώναξε: «Ρίξε τα όπλα σου και παραδώσου, αλλιώς θα επιτεθούμε». Κάποιος απάντησε: «Καλά παραδινόμαστε». Τέσσερις άνδρες βγήκαν έξω, όχι και ο Αυξεντίου. Ο Μίντλετον τον κάλεσε και πάλι να παραδοθεί, αλλά έλαβε την υπερήφανη απάντηση «Μολών λαβέ».

Αμέσως, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά. Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός. Ο Μίντλετον ζήτησε ενισχύσεις, οι οποίες κατέφθασαν αμέσως με ελικόπτερα. Η μάχη συνεχίσθηκε για 10 ώρες, χωρίς αποτέλεσμα για τους επιτιθέμενους. Μπροστά στο αλύγιστο θάρρος του Αυξεντίου και αφού χρησιμοποίησαν όλων των ειδών τα όπλα, οι Βρετανοί έρριψαν στη σπηλιά βόμβες πετρελαίου. Τεράστιες φλόγες κάλυψαν το σπήλαιο, για να τυλίξουν σε λίγο το κορμί του Αυξεντίου.


Η μάχη τελείωσε στις 2 το βράδυ της 3ης Μαρτίου 1957. Το πτώμα του ηρωικού πατριώτη βρέθηκε απανθρακωμένο και τάφηκε την επομένη στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «Τα Φυλακισμένα Μνήματα». Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν μόλις 29 ετών.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ


Το βιβλίο αυτό επιχειρεί μια συστηματική εισαγωγή στον γερμανικό ιδεαλισμό, ένα φιλοσοφικό κίνημα αντάξιο της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, το οποίο στη χώρα μας παραμένει ελάχιστα γνωστό. Ο συγγραφέας επιχειρεί να καταδείξει ότι ο γερμανικός ιδεαλισμός αποτέλεσε την ολοκλήρωση της νεότερης φιλοσοφίας συνολικά, ωθώντας την αρχή της βεβαιότητας του γιγνώσκοντος υποκειμένου στα όριά της και στη γνώση του Θεού ως του Απολύτου. Περαιτέρω, ότι η φιλοσοφία του Απολύτου μπορεί και σήμερα να οδηγήσει τη νόηση στις συστηματικές της επιδιώξεις. Η μελέτη αυτού του φιλοσοφικού στοχασμού δεν μπορεί να είναι αδιάφορη σε όποιον θέλει να εντρυφήσει στα κλασικά ζητήματα της φιλοσοφίας και επιθυμεί να συμπληρώσει τη φιλοσοφική του παιδεία

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Υ


Συγγραφέας:ΣΕΛΙΝ ΛΟΥΙ ΦΕΡΝΤΙΝΑΝ


Η αλήθεια, να, απλούστατα, το βιβλιοπωλείο περνάει σοβαρότατη κρίση αναδουλειάς. Μην μπας και πιστέψτε ούτε μηδενικό απ τα τάχα μου 100.000 αντίτυπα! 40.000!... ακόμα και 400!... παπαραμύθια! Αλί!... Αλί!... Μόνο τα αισθηματικά ρομάντζα... και πολλά λέω!... κρατάν λίγο τα μπόσικα!... και κάπως η "μαύρη σειρά"... κι η "πτωματί"... Στην πραγματικότητα, δεν πουλάν πια τίποτα... είναι σοβαρό!... ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, οι οικιακές συσκευές, το σκούτερ, τ αμάξι 2, 4, 6 ίππων κάνουν φοβερή ζημιά στο βιβλίο... όλα "με δόσεις", φαντάζεστε! και τα "γουικέντ"!... κι οι ωραίες διακοπούλες ανά δι-τρίμηνο!... κι οι Κρουαζιέρες Λολολούλου!... έχετε γεια μικρά βαλλάντια!... βλέπε χρέη!... μήτε σάλιο διαθέσιμο!... και μετά σου λέει ν αγοράσεις βιβλίο!.."


Το 1955, ο Σελίν δημοσιεύει τις φανταστικές "Συνομιλίες με τον καθηγητή Υ", υπακούοντας, όπως διατείνεται, στον εκδότη του Γκαστόν Γκαλλιμάρ, που του ζητά να βγει απ την "αφάνεια", για να αναγνωριστεί η ιδιοφυΐα του και να αυξηθούν οι πωλήσεις των βιβλίων του. Σ αυτό το μικρό αριστούργημα θηριώδους σαρκασμού, σπάνιας διορατικότητας και εκθαμβωτικής μαεστρίας, ο μυθικός συγγραφέας ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με τους αναγνώστες, τους εκδότες, τους δημοσιογράφους, τις Ακαδημίες, τις βραβεύσεις, τους ομοτέχνους του, τη νεολαία, τη μοντέρνα τέχνη και με όλο το κιτς της μαζικής κουλτούρας, ενώ ταυτόχρονα δίνει τα κλειδιά του μυθικού "συγκινησιακού ύφους" του, υπογράφοντας την ποιητική διαθήκη του.


Το βιβλίο ''ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Υ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ORIENTAMENTI-ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ


ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ


Λένε πως κάθε βιβλίο έχει την δική του μοναδική ιστορία. Πόσο μάλλον όταν αυτό έχει γραφεί από τον Ιταλό φιλόσοφο Ιούλιο Έβολα, μια ξεχωριστή φυσιογνωμία του ανταγωνιστικού προς το σύστημα χώρου. Ακόμη περισσότερο σημασία έχει το γεγονός ότι το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί την πρώτη βιβλιογραφική παρουσία του συγγραφέα στην μετά το 1945 εποχή. Και απετέλεσε, ενώ ίσως για κάποιους αποτελεί ακόμα, ένα κείμενο που άλλαξε ριζικά την σκέψη, το ύφος, την κουλτούρα αλλά και την διαδρομή της πέρας της δεξιάς παράταξης. Ένα κείμενο που πραγματικά αποτέλεσε καμπή στην ιστορία των ιδεών του χώρου, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Έβολα και όσοι εμπνεύστηκαν και συνεχίζουν να εμπνέονται από αυτόν, ήταν πραγματικά αυτοί που διέρρηξαν την παράδοση μεταξύ των προ του πολέμου εθνικών κινημάτων, τα οποία είχαν έναν χαρακτήρα κυρίως εθνικό και κοινωνικό και προσέδωσαν σε αυτό που σωστά ή λάθος ονομάζεται νεοφασισμός μία διάσταση η οποία βρίσκεται πέρα από αυτές τις δύο έννοιες.
Tο Orientamenti (Προσανατολισμοί) εκδόθηκε το 1951 και αποτέλεσε ένα από τα “ιερά κείμενα” της νεοφασιστικής νεολαίας. Γι’ αυτό το δοκίμιο ο Έβολα κατηγορήθηκε για προτροπή της νεολαίας προς επαναστατικές και “τρομοκρατικές” κατά του αστικού καθεστώτος πράξεις, συνελήφθη και παρέμεινε προφυλακισμένος επί εξάμηνο πριν συρθεί σε δίκη. Ας μην ξεχνάμε ότι επρόκειτο για το μεταπολεμικό αστικό καθεστώς της Ιταλίας με δημοκρατικές διαδικασίες επιβληθείσες από τους νικητές… Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ξεκίνησε η δίκη. Στην απολογία του ο Έβολα, είπε τα εξής: «Eγώ υπερασπίστηκα και υπερασπίζομαι τις “Φασιστικές” ιδέες. Όχι στο κατά πόσον είναι φασιστικές αλλά στο μέτρο κατά το οποίον επαναποδέχονται μια παράδοση ανώτερη και προϋπάρχουσα του φασισμού, καθόσον ανήκουν στην ιεραρχική κληρονομιά, την αριστοκρατική και παραδοσιακή του Κράτους έννοιας που έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και που διατηρήθηκε στην Ευρώπη μέχρι την Γαλλική επανάσταση»


Το βιβλίο ''ORIENTAMENTI-ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ