ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΜΑΣ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΟ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ».
«..Και από αυτήν την αδιαφορίαν εκπηγάζει το φιλελεύθερον Κράτος, το οποίον – εκ πρώτης όψεως – φαίνεται βασιζόμενον επί ισχυρών αρχών ισότητος και δικαιοσύνης, ενώ κατόπιν, εν τη πράξει, καταντά προφανής αδικία εναντίον ωρισμένων τάξεων αίτινες, λόγω της ελλείψεως οργανώσεως και μέσων αντιστάσεων ίσων προς τα των άλλων τάξεων, ευρίσκονται εις θέσιν λίαν μειονεκτικήν απέναντι αυτών, ακριβώς επειδή το Κράτος θεωρεί δίκαιον να τας εκλαμβάνη όλας ως ίσας, αδιαφορούν δια τας οικονομικής φύσεως διαφοράς αίτινες αναφύονται μεταξύ αυτών…».
«..Το εργατικόν ζήτημα έχει συνεπώς χαρακτήρα προ παντός οικονομικόν και κοινωνικόν και μόνο η αδράνεια του Κράτους ενώπιον αυτού ηδυνήθη να δικαιολογήση τον εκφυλισμόν του εις ζήτημα πολιτικόν. Η πάλη των τάξεων, με άλλας λέξεις, δεν είναι αίσθημα ούτε λογικόν ούτε αυθόρμητον των μαζών, αλλά κάτι που επεβλήθη εις αυτάς εκ των έσωθεν..»
«..Ούτω ο εκφυλισμός του εργατικού τούτου ζητήματος οφειλόμενος εις τας ιδέας των θεωρητικών και εις την δράσιν πολυπληθών προπαγανδιστών της επιλεγομένης πάλης των τάξεων, έφερε τον κόσμον εις μίαν επικίνδυνον καμπήν της υποστάσεώς του. Και ο ίδιος ο Sorel, όστις ήτο εν τούτοις μαρξιστής και απόστολος της πάλης των τάξεων, ειρωνεύεται καυστικώς “εκείνους που είχον εκλέξει ως επάγγελμα να σκέπτωνται υπέρ του προλεταριάτου”».
«..Τελευταίος κατά χρονολογικήν σειράν ανέτειλεν επί τέλους ο εθνικισμός, και ούτος κίνησις ολίγων ανθρώπων. Κύριον ελατήριον του εθνικισμού υπήρξεν η ανάγκη της ενισχύσεως των ηθικών αξιών του Κράτους έναντι του διεθνισμού, του κοινοβουλευτισμού, του ταξισμού, της γραφειοκρατίας και, εν γένει, όλων των καταστρεπτικών δια το κρατικόν σύνολον στοιχείων. Κατηγορηθείς από τους σοσιαλιστάς ως κίνησις αντιδραστική και αριστοκρατική, είχεν αντιθέτως ευρείας δημοκρατικάς βάσεις εν τη συλλήψει του κοινωνικού ζητήματος και πολλά κοινά σημεία πνευματικής επαφής προς τον επαναστατικόν συνδικαλισμόν του οποίου εφαίνετο – αλλά μόνον ως προς τον τύπον – εχθρός. Εν τη πραγματικότητι αμφότεραι αι κινήσεις εξεδήλωνον την ανάγκην μιας ζωής ισχυροτέρας, εντατικωτέρας και ηθικωτέρας, και εθεώρουν την γενικήν ενίσχυσιν του Έθνους ως το μοναδικόν μέσον ανυψώσεως του ατόμου. Και οι δύο απεστρέφοντο το σοσιαλιστικόν κόμμα, τόσον ως κόμμα όσον ως δόγμα πρακτικόν, ενώ αι ιδέαι των προσήγγιζον προς τας ιδικάς του εις μίαν ευρυτέραν σύλληψιν των κοινωνικών προβλημάτων και της εργασίας. Ήσαν επίσης αντίθετοι προς την φιλελευθέραν Δημοκρατίαν θεωρούσαι ότι αύτη ήτο ανεπαρκής δια την καθίδρυσιν μιας πραγματικής Δημοκρατίας, ευρυτέρας και υγιούς, κυρίως δε περισσότερον αυθορμήτου και στηριζομένης επί ειλικρινεστέρων δοξασιών. Πολλοί εκπρόσωποι του εθνικισμού, άλλωστε, προήρχοντο εκ του σοσιαλισμού όπως λ.χ ο Forges Davanzati και ο M. Maraviglia.»
«Η συντεχνιακή οικονομία δεν θέτει εκποδών τον ελεύθερον συναγωνισμόν, αλλά τον θεωρεί ως την εκδήλωσιν της ιδιωτικής πρωτοβουλίας κατευθυνομένης προς σκοπούς κοινού συμφέροντος: υποκαθιστά δηλαδή εις την αντίληψιν του αφηνιασμένου συναγωνισμού την νέαν αντίληψιν συνεργασίας ωργανωμένης και εκτυλισσομένης εν τω Κράτει και δια το Κράτος, εντός των παρά τούτου τιθεμένων υπέρ του ανωτέρου συμφέροντος ορίων»