Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Ταξίδι στο Σεντ Κίλντα



Το Σεντ Κίλντα (Σκωτικά Γαελικά: Hiort) είναι ένα απομονωμένο νησιωτικό σύμπλεγμα με κύρια χαρακτηριστικά την άγρια θάλασσα και τα πελώρια βράχια. Bρίσκεται 64 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Νορθ Γιουίστ, στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Το μεγαλύτερο νησί του Συμπλέγματος είναι το Χίρτα και είναι το δυτικότερο νησί των Εβριδών της Σκωτίας· υπάρχουν τρεις μικρότερες νησίδες το Ντουν, το Σοεϊ και το Μπόρερεϊ.


Αυτό το ηφαιστειογενές αρχιπέλαγος, είναι γεμάτο από πέτρες γρανίτη και πανύψηλους βράχους, που χτυπιούνται από τους ανέμους στον βόρειο Ατλαντικό. Ο άνεμος είναι τόσο ισχυρός, ώστε δεν μπορούν να αναπτυχθούν δέντρα. Όμως υπάρχουν 130 είδη ανθοφόρων φυτών και περίπου 100 είδη πεταλούδας ενώ κάθε χρόνο συγκεντρώνουν έναν τεράστιο αριθμό από σπάνια θαλασσοπούλια, αποτελώντας έτσι έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς αναπαραγωγής θαλασσινών πουλιών της Βορειοδυτικής Ευρώπης.  


Εκτός όμως από το εκπάγλου καλλονής τοπίο και τις σημαντικότατες αποικίες θαλάσσιων πουλιών, το αρχιπέλαγος παρουσιάζει και τεράστιο πολιτιστικό ενδιαφέρον, μια που πρόσφατες ανασκαφές απέδειξαν ότι τα νησιά κατοικούντο από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους.

Πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες έφεραν στο φως κεραμικά αγγεία, παρόμοια με αυτά που βρέθηκαν σε άλλες τοποθεσίες στις Εβρίδες. Επίσης βρέθηκαν κεφαλές από αξίνες, εργαλεία στίλβωσης καθώς και πέτρινα μαχαίρια σε ορυχείο στα βόρεια του χωριού. Απόδειξη ότι στο νησί υπήρχε αρχαιότερος, Νεολιθικός οικισμός.  

 
Tα Cleitan, πέτρινες καλύβες, είναι χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό γνώρισμα του Χίρτα και τον γύρω νησιών, οι οποίες είναι πιθανότατα νεολιθικής προέλευσης.

Η πρώτη γραπτή αναφορά στο Σεντ Κιλντα χρονολογείται από το 1202, όταν ένας Ισλανδός κληρικός έγραψε ότι βρήκε καταφύγιο «στο νησί που λέγεται Hirtir». Υπάρχουν αναφορές ότι στο νησί έχουν βρεθεί μεταλλικές πόρπες, ένα σιδερένιο ξίφος και νομίσματα από την Δανία που σε συνδυασμό με τα σκανδιναβικά τοπωνύμια υποδηλώνουν ότι υπήρχε έντονη παρουσία Βίκινγκ στο Σεντ Κιλντα.

Η προέλευση του ονόματος Σεντ Κίλντα είναι άγνωστη καθώς δεν υπάρχει κανείς άγιος γνωστός με αυτό το όνομα.  Η προέλευση της ονομασίας της νήσου Χίρτα, η οποία είναι πολύ παλαιότερη από αυτή του Σεντ Κίλντα, είναι επίσης άγνωστη. Σύμφωνα με το βιβλίο του Μάρτιν A Late Voyage to St Kilda (1698) «Το Χίρτα προέρχεται από το Ιρλανδικό Ier, που σε αυτή την γλώσσα σημαίνει δύση» Σύμφωνα με άλλες εκδοχές το τοπωνύμιο προέρχεται από την Σκωτική Γαελική λέξη h-Iar-Tìr («δυτική γη». Μια Ισλανδική Σάγκα του 13ου αιώνα, η οποία περιγράφει ένα ταξίδι στην Ιρλανδία αναφέρει μια επίσκεψη στην νήσο Hirtir, η οποία έχει σχήμα ελαφιού (Hirtir σημαίνει ελάφι στα αρχαία σκανδιναβικά). 



Το  Σεντ Κίλντα κατοικήθηκε συνεχώς για περίπου 4.000 χρόνια. Ο οικισμός του, το Μπέι Βίλατζ (Bay Village), βρισκόταν σε περιοχή χαμηλού υψομέτρου, για να προστατεύεται από τους ανέμους. 


Οι νησιώτες έτρεφαν πρόβατα και αγελάδες και μπορούσαν να καλλιεργήσουν πατάτες και κριθάρι σε μία περιορισμένη στεγνή έκταση στον κόλπο του χωριού. Σημαντικό κομμάτι της διατροφής των κατοίκων ήταν το πρόβειο γάλα, με το οποίο έφτιαχναν και τυρί. Γενικά απέφευγαν το ψάρεμα λόγω της ταραγμένης θάλασσας και του άστατου καιρού. Η βάση της διατροφής τους ήταν τα θαλασσοπούλια που υπάρχουν σε αφθονία στα νησιά. Πτηνά όπως η Φρατέρκουλα πιάνονταν σε παγίδες και καταναλώνονταν φρέσκα ή παστά όπως και τα αυγά τους. 


Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν οστά από θαλασσοπούλια, πρόβατα, αγελάδες και όστρακα καθώς και λίθινα εργαλεία στην περιοχή Taigh an t-Sithiche. Τα ευρήματα έχουν ηλικία ανάμεσα στα 1,700 με 2,500 χρόνια, κάτι που υποδεικνύει ότι η διατροφή των κατοίκων του Σεντ Κίλντα δεν έχει αλλάξει καθόλου για χιλιετίες.

H θρησκεία των κατοίκων ήταν ο Δρυιδισμός τουλάχιστον έως το 1822. Μέχρι τότε υπήρχαν συνολικά 5 βωμοί, συμπεριλαμβανομένου ενός πέτρινου, κυκλικού θρησκευτικού μνημείου στη νήσο Μπόρερεϊ.  


Το κυριότερο χαρακτηριστικό της ζωής στο Σεντ Κίλντα ήταν η απομόνωση. Όταν ο Μάρτιν Μάρτιν επισκέφτηκε το 1697 ο μόνος τρόπος να προσεγγίσει κάποιος τα νησιά ήταν με βάρκα, ένα ταξίδι που απαιτούσε πολλές μέρες και νύχτες κωπηλασίας στον ανοιχτό ωκεανό και ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Σφοδρές καταιγίδες συμβαίνουν συχνά, ανάμεσα στον Σεπτέμβριο και το Μάρτιο, με ανέμους που ξεπερνούν τα 230 χλμ ανά ώρα και κύματα ύψους 16 μέτρων.



Σημαντική πτυχή της ζωής στο Σεντ Κίλντα ήταν το parliament. Μια καθημερινή συνάντηση όλων των ενήλικων αντρών, που πραγματοποιούταν στους δρόμους του χωριού το πρωί μετά την προσευχή. Σε αυτή την συνάντηση έπαιρναν αποφάσεις για καθημερινά θέματα.


Παρ'όλες τις στερήσεις τους οι κάτοικοι του Σεντ Κίλντα ήταν τυχεροί, γιατί οι απομόνωση τους τους γλίτωσε από συμφορές όπως η δουλεία. Ο Μάρτιν το 1967 έγραψε ότι οι νησιώτες είναι «πιο ευτυχισμένοι από την υπόλοιπη ανθρωπότητα, καθώς είναι οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο που μπορούν να γευτούν την γλύκα της πραγματικής ελευθερίας.» Η υγεία και η ποιότητα ζωής τους ήταν πολύ καλύτερη απ' ό,τι στις υπόλοιπες Εβρίδες. Οι κοινωνία τους δεν ήταν ουτοπική, οι κάτοικοι φύλατταν τις περιουσίες τους με ξύλινες κλειδαριές όμως ποτέ δεν διεπράχθη σοβαρό έγκλημα στα νησιά.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, οι κάτοικοι άρχισαν να δέχονται τουρίστες και οι ίδιοι ταξίδευαν στο εξωτερικό. Τα νησιά έχαναν σιγά- σιγά την αυτάρκεια τους και άρχισαν να εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από εισαγωγές με αποτέλεσμα τα τρόφιμα, τα καύσιμα, τα οικοδομικά υλικά και τα πρώτης ανάγκης αγαθά να παρουσιάζουν ελλείψεις και να γίνονται πανάκριβα.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση έχουμε το πρώτο κύμα μετανάστευσης προς την Αυστραλία, όπου μετά από αντιξοότητες και κακουχίες τριάντα έξη άποικοι έφτασαν στη μακρινή Μελβούρνη και εγκαταστάθηκαν σε ένα προάστιό της δίνοντας σε αυτό το όνομα των νησιών τους, Σεντ Κίλντα.


Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η παρουσία του Βασιλικού Ναυτικού στο νησί, βελτίωσε την επικοινωνία με την ηπειρωτική χώρα. Για πρώτη φορά στην ιστορία, υπήρχαν τακτικές παραδόσεις αλληλογραφίας και των τροφίμων.
Όταν αποσύρθηκαν αυτές οι υπηρεσίες, στο τέλος του πολέμου, το συναίσθημα της απομόνωσης αυξήθηκε. Οι ελλείψεις τροφίμων έγιναν πιο έντονες και πιο συχνές. Επίσης, δεν υπήρχε καθόλου ιατρική φροντίδα.
Mια επιδημία γρίπης αποδεκάτισε τους ούτως ή άλλως λιγοστούς κατοίκους. Έτσι, πάρθηκε η απόφαση της εκκένωσης των νησιών και η μεταφορά των κατοίκων στην Σκωτία. Στις 29 Αυγούστου, το 1930, οι τελευταίοι τριάντα έξι κάτοικοι του St Kilda έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην ηπειρωτική χώρα. 


Σήμερα, ογδόντα τόσα χρόνια μετά, τα Σεντ Κίλντα παραμένουν ακατοίκητα. Μόνοι επισκέπτες είναι ειδικοί επιστήμονες, που μελετούν την ιστορία και την πανίδα του τόπου, καθώς και ένας μικρός αριθμός τουριστών που τα επισκέπτονται τους καλοκαιρινούς μήνες με ειδικές κρουαζιέρες από την Σκωτία.

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019

Ταξίδι στην Ελλάδα


Μια περιήγηση το 1837


Ένα κείμενο-κειμήλιο για την Ελλάδα, από έναν περιηγητή, του 19ου αιώνα, που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα Ελληνικά.

Ο αρχαιολόγος και ελληνιστής Γκρέβερους επισκέφθηκε την Ελλάδα το 1837 προκειμένου να αναζητήσει τα μνημεία που περιέγραψαν ο Θουκυδίδης, ο Παυσανίας και άλλοι Έλληνες συγγραφείς, και κατέγραψε στο βιβλίο του μια εικόνα της ελληνικής κοινωνίας που... ίσως και να μην απέχει πολύ από τη σημερινή.

Η οξυδερκής ματιά του Γκρέβερους οφείλεται στο ότι, πριν επισκεφθεί την Ελλάδα, είχε επιχειρήσει άλλες δύο "κοινωνικές ακτινογραφίες": της Γαλλίας και της Ιταλίας. Ο Γκρέβερους προσπάθησε να αποκωδικοποιήσει το χρονικό πλαίσιο και τους γεωγραφικούς παράγοντες που είχαν καθορίσει την ταυτότητα των Ελλήνων του 19ου αιώνα, θεωρώντας ότι αυτό θα ήταν χρήσιμο στους συμπατριώτες του.

Η αλήθεια είναι ότι, την εποχή που εκδόθηκε, το βιβλίο του θα χρησίμευε πραγματικά στους Έλληνες - αν μπορούσαν να το διαβάσουν. Ωστόσο, ίσως σήμερα είναι ακόμα χρησιμότερο στους νεοέλληνες, επειδή μας δίνει τη δυνατότητα να συγκρίνουμε και να συνειδητοποιήσουμε την πορεία της σύγχρονης ιστορίας μας.

Οι πληροφορίες που μεταφέρει ο Γκρέβερους είναι τόσο συναρπαστικές, που αισθάνεται κανείς την ανάγκη να συνεχίσει να τις αντλεί ικανοποιώντας τη δίψα του για γνώση. Είναι σαν να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος του μεταφραστή

Τα σημαντικότερα γεγονότα της περιόδου από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι τη φυγή του Όθωνα

Ταξίδι από τη Μάλτα στην Αθήνα

Η νέα Αθήνα

Η αρχαία Αθήνα

Τα περίχωρα της Αθήνας - Ο Πειραιάς

Όρη στα περίχωρα της Αθήνας

Ταξίδι στον Μοριά

Πώς πρέπει να ταξιδεύει κανείς στην Ελλάδα

Ο ελληνικός λαός

Σωματική διάπλαση

Η γλώσσα

Πνευματικές παρακαταθήκες

Εθνικές αρετές

Εθνικά ελαττώματα

Ήθη και τρόπος ζωής

Η βιομηχανία της χώρας

Σχετικά με τη δασοπονία και τη Θήρα στην Ελλάδα

Πληθυσμός, εγκατάσταση-αποκατάσταση του πληθυσμού

Λίγα λόγια για το θέμα της θρησκείας

Λίγα λόγια για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα

Ο βασιλιάς και η βασίλισσα

Αναχώρηση από την Ελλάδα για την Τεργέστη

Επίλογος του μεταφραστή

Βιβλιογραφία


Ο συγγραφέας

Ο Γιόχαν Πάουλ Ερνστ Γκρέβερους γεννήθηκε το 1789 στη Γερμανία και πέθανε το 1859. Φοίτησε στο Γυμνάσιο του Όλντενμπουργκ και το 1808 άρχισε τις πανεπιστημιακές του σπουδές. Σπούδασε Φιλολογία και Θεολογία. Το 1815, ακούγοντας το κάλεσμα της πατρίδας, παραιτήθηκε και παρουσιάστηκε ως εθελοντής στο πεδίο της μάχης. Μετά την επιστροφή του από τον πόλεμο έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Παρίσι και ταξίδεψε στη νότια Γαλλία, τη βόρεια Ιταλία και την Ελβετία. Το 1837 εκπλήρωσε την επιθυμία του να ταξιδέψει στη νότια Ιταλία και την Ελλάδα.

To βιβλίο περιέχει γκραβούρες που προέρχονται από το βιβλίο
Greece: Pictorial, Descriptive, And Historical του Christopher Wordsworth, D.D.



Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Μόλις κυκλοφόρησε: Δεκαετία Εν Όπλοις, 1964 - 1974


Η Ιστορία των Δυνάμεων Καταδρομών στην Κύπρο


Το βιβλίο «Δεκαετία Εν Όπλοις, 1964 - 1974» πραγματεύεται την ιστορία των Δυνάμεων Καταδρομών στην Κύπρο, την συγκεκριμένη περίοδο, η οποία σημάδεψε τη νεότερη ιστορία της Κύπρου. 


Ο  Μάριος Αδάμου, μέσα από μαρτυρίες, την υπάρχουσα βιβλιογραφία και τα αρχεία της Ε.Φ., παρουσιάζει, μέσα από τις 270 σελίδες του βιβλίου του, με  συνοπτικό τρόπο και κατά χρονολογική σειρά τις επιχειρήσεις που συμμετείχαν οι Μοίρες Καταδρομών. Συγκεκριμένα τις μάχες της 31 ΜΚ το καλοκαίρι του 1964 στην Τυλληρία, την επιχείρηση της Κοφίνου τον  Νοέμβριο του 1967 και κυρίως τα γεγονότα του μαύρου καλοκαιριού του 1974, με το πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή, συμπεριλαμβανομένης σε ξεχωριστό κεφάλαιο και της επιχείρησης «ΝΙΚΗ». Επίσης σε ξεχωριστό υποκεφάλαιο στην αρχή γίνεται αναφορά στους πρώτους εθελοντές καταδρομείς, τους «Κοκκινοσκούφηδες» οι οποίοι τον Απρίλιο του 1964 συμμετείχαν στην προσπάθεια αντιμετώπισης της τουρκανταρσίας στην περιοχή του Πενταδακτύλου. 

Ξεχωριστά κεφάλαια αποτελούν τα βιογραφικά στοιχεία των  πεσόντων καταδρομέων το 1964, το 1967 και το 1974, ενώ στο βιβλίο υπάρχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό.  





Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

Κορέα: Το ημερολόγιο ενός Έλληνα στρατιώτη 1950-1951



Ύστερα από 66 χρόνια συναντήθηκα πάλι με το Ημερολόγιο που έγραψα κατά τον πόλεμο της Κορέας, όπου είχα συμμετάσχει με το πρώτο Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος (ΕΚ.Σ.Ε.). Το ξαναδιάβασα και μου φαίνεται σαν ένα μεγάλο παραμύθι χωρίς όμως μάγους, μάγισσες και λουλούδια, αλλά με μεγάλες στρατιές, κανόνια, τανκς και αεροπλάνα. 

Μέσα στην αντάρα του πολέμου και των διαδοχικών κυμάτων του δριμύτατου ψύχους, είχα τη  δύναμη κάθε βράδυ, πριν τον ύπνο, να σημειώνω αυτά που έβλεπα και άκουγα από τον μεταλλάκτη-τηλεφωνικό πίνακα και τον ασύρματο “Τρουμανάκι” μικράς εμβέλειας. 

Στα χρόνια που πέρασαν δεν ήθελα να αναφέρομαι στον πόλεμο της Κορέας, γιατί στον νου μου ξαναγύριζαν ημέρες τραγικές, νύχτες χιονισμένες εφιαλτικές. Στα αυτιά μου σαν να άκουγα το κροτάλισμα των πολυβόλων, τον γδούπο των κανονιών  και ένιωθα το πάγωμα των ποδιών μου από το ψύχος. Γοργόφτερη η φαντασία μου, ξαναφέρνει τις νεανικές μορφές των συναδέλφων μου που έπεσαν ως ήρωες στις μάχες που έδωσαν στις πλαγιές και στις κορυφές στη μακρινή γη της Κορέας.


Το ανέκδοτο πολεμικό ημερολόγιο του Επαμεινώνδα Σχινά όπου καταγράφει την συμμετοχή του στο Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα καλύπτει καθημερινά την περίοδο από την 15 Νοεμβρίου 1950 μέχρι την 15 Αυγούστου 1951.

Το ημερολόγιο κατέχει σαφώς την θέση ιστορικής πηγής αλλά είναι και μια προσωπική κατάθεση λόγου με αυτοβιογραφικές αναφορές. Ως ιστορική πηγή είναι ένα από τα ελάχιστα ημερολόγια που δημοσιοποιούνται από Έλληνες που συμμετείχαν στον πόλεμο της Κορέας. Η τακτικότητα των εγγραφών, η εντυπωσιακή ακρίβεια των πραγματολογικών αναφορών (μια απλή αντιπαραβολή με την επίσημη ιστορία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο) και το εύρος των αναφορών, προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη αξία στο κείμενο. Ένα κείμενο που είναι αυθόρμητο, έμφορτο συγκινησιακά και βαθιά ανθρώπινο. Λυρικό και φυσιολατρικό. Με αναφορές στην καθημερινότητα. Με σεβασμό στον ντόπιο πληθυσμό που τόσο υπέφερε. Χωρίς ηρωικές ή αντιηρωικές κορώνες. Μια ψύχραιμη και ευαίσθητη ματιά μέσα στη δίνη του πολέμου. Ένα κείμενο ανιδιοτελές.

            Το βιβλίο συμπληρώνεται με ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό, επιστολές και ένα επιθεωρησιακό σκετς που ανέβηκε στο θεατράκι του ΕΚ.Σ.Ε. στην Κορέα.

Προλογίζει ο Αναπληρωτής Καθηγητής του τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου Γιώργος Καζαμίας. Το βιβλίο επιμελήθηκαν ο Θανάσης Αθανασιάδης και ο Ηλίας Καφάογλου.



Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019

Ο δήμαρχος του Κάστερμπριτζ




Γνωρίστε το αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας τον «Δήμαρχο του Κάστερμπριτζ» του Thomas Hardy στην καταξιωμένη σειρά Orbis Literæ

«Οι χαρακτήρες του Χάρντι έχουν μια απροσδιόριστη δύναμη να αγαπούν και να μισούν. Στους άνδρες γίνεται αιτία να εξεγερθούν και στις γυναίκες να υποφέρουν.» 

Virginia Woolf

Σ’ έναν παροξυσμό μέθης ο Μάικλ Χέντσαρντ πουλά τη γυναίκα του και το κοριτσάκι τους για πέντε γκινέες. Την άλλη μέρα, μετανιωμένος, αποφασίζει να κόψει το ποτό και να αλλάξει ζωή. Τα επόμενα χρόνια καταξιώνεται ως σεβαστός και επιτυχημένος πολίτης και στη συνέχεια γίνεται δήμαρχος του Κάστερμπριτζ. Όμως, πίσω από την επιτυχία του, το αποτρόπαιο μυστικό του παρελθόντος και ο χαρακτήρας του έχουν στήσει την ενέδρα τους. Είκοσι χρόνια μετά η γυναίκα του έρχεται να τον βρει, ελπίζοντας πως θα βοηθήσει κι εκείνη και την κόρη της. Εκείνος είναι πρόθυμος να το κάνει. Εγωπαθής, πεισματάρης και ευμετάβλητος συναισθηματικά, όμως, θα βάλει, αντιθέτως, τους γύρω του σε συνεχείς περιπέτειες.

Ο "Δήμαρχος του Κάστερμπριτζ" είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη την επαφή με τους άλλους αλλά παραμένει μόνος, γιατί δεν μπορεί να αντέξει τους περιορισμούς που αυτή επιβάλλει. Χαρακτηρίστηκε το πιο "ελληνικό" έργο του Χάρντι, καθώς θυμίζει αρχαιοελληνική τραγωδία.

Περιεχόμενα

Προλογικό σημείωμα της μεταφράστριας

Εισαγωγή του Dale Kramer

Πρόλογος του Thomas Hardy

Ο Δήμαρχος του Κάστερμπριτζ

Σημειώσεις

Παράρτημα

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

Διαδικτυακά troll: ναρκισσιστές, ψυχοπαθείς και σαδιστές της οθόνης



Διαδικτυακά τρολ δρουν στο Twitter, σε ηλεκτρονικά fora, στο YouTube, στο Facebook κ.α. Τα τρολ απολαμβάνουν να παρενοχλούν τους άλλους με τους εξής τρόπους:

1. με το να φέρονται εριστικά και αντιδραστικά (συχνά διοχετεύοντας και παραπληροφόρηση ή και ωμά ψεύδη) ώστε να προκαλέσουν επικοινωνιακή σύγχυση και συλλογιστικά βραχυκυκλώματα και να πλήξουν το δημόσιο κύρος και την αξιοπιστία του στόχου,

2. με το να εκδηλώνουν μια προκλητικά επιδεικτική συμπεριφορά ώστε να κάνουν επιδείξεις ανωτερότητας έναντι του στόχου, ή και

3. με το να δημιουργούν παραπλανητικές απομιμήσεις του (πραγματικού και ψηφιακού) προφίλ και των δραστηριοτήτων του στόχου ώστε να προκαλούν σύγχυση για το τι είναι τι και ποιος είναι ποιος και να “ψαρεύουν” ανθρώπους για τους σκοπούς τους, τόσο διαδικτυακώς όσο και απ’ ευθείας στο κοινωνικό πεδίο.


Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και πώς μπορούν να αξιολογηθούν βάσει της επιστημονικής ψυχολογίας; 

[...]Έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου το έξι τοις εκατό των ατόμων που χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παραδέχονται ότι είναι τρολ ή ότι απολαμβάνουν το ηλεκτρονικό τρολάρισμα (trolling). Εξ ου και επιστήμονες έχουν μελετήσει πλέον μεγάλες ομάδες από τρολ για να κατανοήσουν αυτό το φαινόμενο, και έχουν βρει πολλά σκοτεινά χαρακτηριστικά των τρολ. Συγκεκριμένα, αυτοί που τρολάρουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χαρακτηρίζονται από υψηλά επίπεδα κοινωνιοπάθειας, ναρκισσισμού, και ακόμη σαδισμού.

Η απήχηση, η επίδραση, και η αντιμετώπιση των τρολ

Τα τρολ δεν σχολιάζουν μόνο περισσότερο, αλλά και λαμβάνουν περισσότερες απαντήσεις από όσες λαμβάνει ο μέσος χρήστης κοινωνικής δικτύωσης. Άρα, κατ’ αρχήν, επιτυγχάνουν να προσελκύουν τους άλλους. Επί πλέον, η αρνητική ανάδραση (negative feedback), δηλαδή, η διατύπωση αρνητικών απαντήσεων σε τρολ διεγείρει ακόμη δριμύτερη απάντηση εκ μέρους των τρολ, και, γενικώς, η συμπεριφορά των τρολ επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου όταν αντιμετωπίζουν αρνητική ανάδραση (εξ ου και έχει κι εδώ εφαρμογή το ρητό “ο γιατρός είπε να λέμε ναι”). 


Εκτός από τα τρολ που τρολάρουν απλώς για να εκδηλώσουν τη διαταραχή της προσωπικότητάς τους, υπάρχουν και τα τρολ που μισθώνονται από κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών, ιδιωτικές εταιρείες, και άλλες οργανώσεις με σκοπό να τρολάρουν στόχους κατ’ επάγγελμα και κατ’ εντολή. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο της διεξαγωγής προπαγανδιστικών-ψυχολογικών επιχειρήσεων (δηλαδή, παρα-πληροφοριακού πολέμου) από κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών, ένα τρολ που εργάζεται επαγγελματικώς για μια κρατική υπηρεσία πληροφοριών (ή, συχνότερα, για μια ελεγχόμενη από αυτήν εταιρεία-βιτρίνα) μπορεί να χειρίζεται πολλά ψεύτικα ηλεκτρονικά προφίλ συγχρόνως και να τρολάρει με όλα αυτά μαζί ή με όσα εξ αυτών των προφίλ έχει αποδεχθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής του ο στόχος.



Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τρολ, πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι είναι αντικοινωνικά άτομα και ότι έχουν σκοπό να σας παρενοχλήσουν και να υπονομεύσουν μια φυσιολογική επικοινωνιακή διαδικασία. Επειδή τα τρολ πάσχουν από συγκεκριμένες γνωστές διαταραχές προσωπικότητας (κυρίως κοινωνιοπάθεια, ναρκισσισμό, ή και σαδισμό) και ακολουθούν συγκεκριμένες ευδιάκριτες παρτιτούρες δράσης, γίνονται σύντομα και εύκολα αντιληπτά από όποιον έχει στοιχειώδη γνώση ψυχολογίας και ρητορικής. Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, μπορείτε να αφήσετε ή και να εξωθήσετε τα τρολ να εκδηλωθούν ώστε να αυτοαπαξιωθούν (τουλάχιστον στη συνείδηση των επαρκώς καλλιεργημένων ανθρώπων) ή να τα εξαλείψετε πλήρως από τα επικοινωνιακά σας δίκτυα, αλλά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπείτε σε σοβαρό διάλογο μαζί τους. 


Τα τρολ, σαν παράσιτα, τρέφονται από τη δυστυχία/δυσθυμία σας και επιδιώκουν να λάβουν επικύρωση από τις αντιδράσεις σας, αλλά, αν τα αγνοήσετε εντελώς ή τα αντιμετωπίσετε με μια ριζική ρητορική που τα εκθέτει-καταγγέλλει ως νοσηρά και παρασιτικά φαινόμενα, τότε μειώνετε καθοριστικά τις δυνατότητές τους.


Όταν δεν ενδίδετε στη λογική και στα κόλπα των τρολ, τους στερείτε την ενέργεια που θέλουν να πάρουν από εσάς, και είναι σαν να στερείτε οξυγόνο από μια φωτιά.