Οι εκδόσεις Θούλη σας εύχονται Χρόνια πολλά!

 

thulebooks.gr

Αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι της Θούλης!

🎈

Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευγνώμονες που σήμερα δύο από τα βιβλία μας βρέθηκαν ανάμεσα στα έξι πιο δημοφιλή της πλατφόρμας Kobo Rakuten. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά για την αγάπη, την υποστήριξη και την προτίμησή σας προς τα βιβλία μας.

Η εμπιστοσύνη και η στήριξή σας μας δίνει τη δύναμη και την έμπνευση να συνεχίσουμε το έργο μας, προσφέροντάς σας υψηλής ποιότητας έργα. Είναι τιμή για μας να συμμετέχουμε στο ταξίδι της γνώσης μαζί με εσάς.

Σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση και σας ευχαριστούμε και πάλι για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε!

Με θερμούς χαιρετισμούς,

Θούλη

Ηλεκτρονικά βιβλία από τη Θούλη - Για όσους αγαπούν την τεχνολογία και θέλουν να έχουν τη βιβλιοθήκη τους στην τσέπη τους

Αγαπητοί φίλοι! Με μεγάλη χαρά σάς ανακοινώνουμε τη νέα μας συνεργασία με την πλατφόρμα ηλεκτρονικών βιβλίων Rakuten Kobo! Ήδη, μέσω του ηλεκτρονικού μας καταστήματος thulebooks.gr προσφέρουμε βιβλία μας σε ηλεκτρονική μορφή (eBook) για όσους αγαπούν την τεχνολογία και θέλουν να έχουν τη βιβλιοθήκη τους στην τσέπη τους. 

Τώρα, μπορείτε να έχετε πρόσβαση στα ηλεκτρονικά μας βιβλία και μέσα από μία από τις μεγαλύτερες πλατφόρμες παγκοσμίως, η οποία προσφέρει στους χρήστες της εκατομμύρια βιβλία σε διάφορες γλώσσες και κατηγορίες. Η προσθήκη των ηλεκτρονικών βιβλίων στην πλατφόρμα Rakuten Kobo είναι μια σημαντική εξέλιξη για τις Εκδόσεις Θούλη και ανυπομονούμε να διευρύνουμε το αναγνωστικό κοινό μας και να προσφέρουμε ακόμη περισσότερες επιλογές στους λάτρεις του βιβλίου.

Για να αγοράσετε και να κατεβάσετε τα ηλεκτρονικά βιβλία μας, απλώς επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Rakuten Kobo (https://www.kobo.com/gr/en/search?query=%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7) ή χρησιμοποιήστε την εφαρμογή Kobo στη συσκευή σας την οποία μπορείτε να αποκτήσετε δωρεάν μέσα από την ιστοσελίδα της πλατφόρμας. Στο πεδίο αναζήτησης, γράψτε «Θούλη»  και επιλέξτε τα βιβλία που σας ενδιαφέρουν. Κάθε εβδομάδα, θα προσθέτουμε νέα βιβλία. 

Είμαστε σίγουροι ότι η συνεργασία μας με την Rakuten Kobo θα ενισχύσει την πρόσβαση στον πλούσιο κόσμο των βιβλίων της Θούλης και θα προσφέρει στους αναγνώστες μας  μια συναρπαστική και άνετη εμπειρία ανάγνωσης.

Παράλληλα, θα συνεχίσουμε να παρέχουμε τις έντυπες εκδόσεις των βιβλίων μας μέσω του eshop μας thuleBooks.gr, για όσους επιθυμούν την κλασική μορφή των βιβλίων.

Σας ευχαριστούμε για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε καθώς ανανεώνουμε τις υπηρεσίες μας και ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των σύγχρονων αναγνωστών. Η συνεργασία μας με τη Rakuten Kobo αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την παροχή ενός πλήρους φάσματος επιλογών για την ανάγνωση και τη μάθηση.

Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε ακούραστα για να βελτιωνόμαστε και να σας παρέχουμε πάντα τα καλύτερα βιβλία, τόσο σε ψηφιακή όσο και σε έντυπη μορφή. 

Μη διστάσετε να μας ενημερώσετε για τυχόν απορίες, σχόλια ή προτάσεις που έχετε σχετικά με τη νέα μας συνεργασία με τη Rakuten Kobo. Η γνώμη σας είναι πολύτιμη για εμάς και μας βοηθά να αναβαθμίζουμε συνεχώς τις υπηρεσίες μας.

Με εκτίμηση,

Εκδόσεις Θούλη

Η Θούλη περνάει και στις ψηφιακές εκδόσεις

 

Ηλεκτρονικά βιβλία: Πλεονεκτήματα και οφέλη

Στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας, τα ηλεκτρονικά βιβλία έχουν κερδίσει ιδιαίτερη απήχηση και δημοτικότητα. Μερικά από τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν:

1. Ευκολία μεταφοράς: Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα των ebooks είναι η δυνατότητα μεταφοράς μεγάλου αριθμού βιβλίων σε μια μικρή και ελαφριά συσκευή, όπως ένα e-reader, ή ένα tablet, ή στο κινητό. Και, φυσικά, στον υπολογιστή.

2. Οικονομία: Συχνά τα ηλεκτρονικά βιβλία είναι πιο οικονομικά σε σχέση με τις έγχαρτες εκδόσεις τους, καθώς δεν υπάρχουν έξοδα εκτύπωσης και διανομής.

3. Προσαρμογή κειμένου: Τα ebooks επιτρέπουν στους αναγνώστες να προσαρμόσουν την προβολή της σελίδας, τον τρόπο μετάβασης από τη μία σελίδα στην άλλη, το μέγεθος της σελίδας, τη διάταξη του κειμένου, το μέγεθος και τον τύπο γραμματοσειράς, καθώς και τη φωτεινότητα της οθόνης, προσφέροντας μια εξατομικευμένη εμπειρία ανάγνωσης. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για αναγνώστες με προβλήματα όρασης ή ευαισθησία στο φως, καθώς μπορούν να προσαρμόσουν τις ρυθμίσεις ώστε να ταιριάζουν καλύτερα στις ανάγκες τους. Επιπλέον, τα ebooks προσφέρουν συχνά δυνατότητες όπως η αλλαγή του χρώματος φόντου ή η επιλογή φωτεινότητας, προκειμένου να μειωθεί η κόπωση των ματιών κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Αυτές οι επιλογές προσαρμογής κειμένου κάνουν τα ηλεκτρονικά βιβλία πιο ευέλικτα, επιτρέποντας στους αναγνώστες να προσαρμόσουν τις προτιμήσεις τους για μια πιο άνετη και ευχάριστη εμπειρία ανάγνωσης.

4. Αναζήτηση και σημειώσεις: Τα ebooks επιτρέπουν τη γρήγορη αναζήτηση μιας λέξης ή φράσης μέσα στο κείμενο, καθιστώντας εύκολο το να βρει κανείς πληροφορίες. Επίσης, παρέχουν τη δυνατότητα να προσθέσει κανείς ψηφιακές σημειώσεις και σελιδοδείκτες χωρίς να χαλάει το βιβλίο.

5. Φιλικότητα προς το περιβάλλον: Η παραγωγή των ηλεκτρονικών βιβλίων μειώνει την ανάγκη για χαρτί, μειώνοντας έτσι την κοπή δέντρων και τις εκπομπές CO2 που συνδέονται με την παραγωγή των έγχαρτων βιβλίων.

6. Διαθεσιμότητα: Τα ηλεκτρονικά βιβλία είναι διαθέσιμα αμέσως μετά την αγορά τους, καθώς μπορούν να ληφθούν άμεσα στη συσκευή του αναγνώστη. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς την παράδοση ή να μετακινηθεί σε ένα βιβλιοπωλείο.

7. Προσβασιμότητα: Τα ηλεκτρονικά βιβλία προσφέρουν ευκολότερη πρόσβαση σε αναγνώστες με διάφορες ανάγκες. Για παράδειγμα, άτομα με προβλήματα όρασης μπορούν να χρησιμοποιήσουν λειτουργίες μεγέθυνσης ή την ηχητική ανάγνωση για να διαβάσουν τα βιβλία πιο άνετα. 

Συμπερασματικά, τα ηλεκτρονικά βιβλία προσφέρουν μια σειρά από πλεονεκτήματα που καθιστούν την ανάγνωση πιο ευέλικτη, προσβάσιμη και φιλική προς το περιβάλλον. Ωστόσο, παραμένει και η προσωπική προτίμηση του κάθε αναγνώστη για το ποιος τύπος βιβλίου ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες του.

thulebooks.gr

Το πιο απομονωμένο σπίτι στον κόσμο

Σε ένα απομακρυσμένο, ερημικό νησί στο αρχιπέλαγος Vestmannaejar -ακριβώς έξω από τη νότια ακτή της Ισλανδίας- βρίσκεται ένα μοναχικό, λευκό σπίτι, στην πλευρά ενός καταπράσινου λόφου.

Εκτεθειμένο στα στοιχεία της φύσης και βλέποντας τα άγρια κύματα του Ατλαντικού να χτυπούν πάνω στα βράχια, το κτίσμα αυτό φαίνεται να είναι το πιο απομακρυσμένο σπίτι στον κόσμο. Το νησί ονομάζεται Elliðaey, και η εικόνα του μικρού, απομονωμένου σπιτιού έχει δημιουργήσει μια σειρά από θεωρίες για το ποιος ζει εκεί.

Τα τελευταία χρόνια, το Elliðaey εμφανίστηκε σε αμέτρητες αναφορές και άρθρα, πυροδοτώντας εικασίες για το νησί και τον ιδιοκτήτη του μυστηριώδους σπιτιού του.

Οι φήμες για το απομονωμένο σπίτι

Σύμφωνα με μια δημοφιλή εικασία, που αναφέρθηκε για πρώτη φορά στη βρετανική εφημερίδα The Independent, η ισλανδική κυβέρνηση χάρισε το νησί στη διάσημη τραγουδίστρια Bjork κάποια στιγμή στις αρχές του 21ου αιώνα.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η Bjork ήθελε να φτιάξει ένα απομακρυσμένο καταφύγιο στο νησί και ήταν σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση προκειμένου να χτίσει ένα σπίτι και στούντιο ηχογράφησης στο Elliðaey.

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η Bjork δεν είχε υποβάλει τέτοιο αίτημα και η εικασία απορρίφθηκε γρήγορα. Σύμφωνα με το αυστραλιανό δίκτυο ειδήσεων news.com.au, η Bjork είχε κάνει μια σύντομη συζήτηση με την ισλανδική κυβέρνηση σχετικά με ένα άλλο νησί (προκαλώντας σύγχυση, γιατί επίσης ονομαζόταν Elliðaey) στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά αποχώρησε από το έργο μετά από αρνητική αντίδραση στον Τύπο. Ωστόσο, δεν υπάρχει σχέση μεταξύ της τραγουδίστριας και του ακατοίκητου νησιού Elliðaey.

Ωστόσο, οι φήμες συνεχίζουν να περιστρέφονται γύρω από αυτό το παράξενο σπίτι σε ένα φαινομενικά ακατοίκητο νησί. Μια δημοφιλής θεωρία υποστηρίζει ότι χτίστηκε από έναν εκκεντρικό δισεκατομμυριούχο που σχεδίαζε να μετακομίσει στο νησί Elliðaey σε περίπτωση αποκάλυψης ζόμπι. Άλλοι λένε ότι είναι ένα καταφύγιο που ανήκει σε έναν φανατικά θρησκευτικό ερημίτη.

Μερικοί έχουν ακόμη υποθέσει ότι το σπίτι δεν υπάρχει καθόλου και ότι έχει απλώς έχει γίνει φώτοσοπ σε εικόνες του νησιού για να «μαγειρευτεί» μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Σύμφωνα όμως με το news.com.au, η πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο συναρπαστική από όσα υπονοούν αυτές οι φήμες. Αν και είναι γνωστό ότι λίγες οικογένειες έζησαν στο νησί από τον 18ο αιώνα, το σπίτι είναι εντελώς ακατοίκητο από το 1930.

Η ζωή για τον μικρό αριθμό ανθρώπων που αντιμετώπισαν τα στοιχεία της φύσης εδώ τον 18ο και 19ο αιώνα ήταν εξαντλητική και μοναχική, και ζούσαν κυρίως από τα ψάρια και τα puffin (παπαγάλους της θάλασσας), την κύρια πηγή τροφής του Elliðaey.

Τελικά, τη δεκαετία του 1930, οι υπόλοιποι πέντε κάτοικοι αποφάσισαν ότι οι προοπτικές τους θα ήταν καλύτερες αν μετέβαιναν στην ηπειρωτική χώρα και έκτοτε το νησί έχει αδειάσει.

Από πού προήλθε λοιπόν αυτό το λευκό σπίτι; Αν και η ζωή στο Elliðaey ήταν δύσκολη, προσέφερε ένα πλεονέκτημα: μια άφθονη προσφορά puffins, και πρώην κάτοικοι και γείτονες επέστρεφαν περιοδικά στο νησί για να κυνηγήσουν. Στη δεκαετία του 1950, ο Σύνδεσμος Κυνηγιού Elliðaey αποφάσισε να χτίσει μια βάση στο νησί για να διευκολύνει αυτά τα ταξίδια.

Κατά καιρούς έχουν βγει διάφορες φήμες για τον λόγο που χτίστηκε το σπίτι.

Ο Σύνδεσμος Κυνηγιού Elliðaey συνεχίζει να διατηρεί το λευκό σπίτι ως καταφύγιο κυνηγιού για να υποστηρίζει τις δραστηριότητές τους κατά τη διάρκεια αποστολών για το κυνήγι puffins στο νησί.

Αν και φαίνεται να είναι ένα ειδυλλιακό καταφύγιο μακριά από τον κόσμο, το μικρό αυτό σπίτι δεν διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα, τρεχούμενο νερό και ακόμη και εσωτερικά υδραυλικά συστήματα. Ωστόσο, διαθέτει τη δική του σάουνα, η οποία τροφοδοτείται από ένα φυσικό σύστημα συλλογής όμβριων υδάτων, για να τη χρησιμοποιούν μετά από το κουραστικό κυνήγι όπως λέγεται.

Παρόλο που το Elliðaey μπορεί να μην είναι το σπίτι ενός εκκεντρικού δισεκατ

ομμυριούχου ή ενός μουσικού θρύλου, παραμένει παράδεισος για τα πουλιά. Εκτός από τα πολλά puffins που ζουν στο νησί, το Elliðaey είναι επίσης μια σημαντική περιοχή φωλιάσματος για θαλασσοβάτες και άλλα θαλάσσια πουλιά.

Για το λόγο αυτό, αναφέρεται επίσημα ως φυσικό καταφύγιο και προστατευόμενη περιοχή. Οι τουριστικές εταιρείες που λειτουργούν στη χερσόνησο Vestmannaejar προσφέρουν ημερήσιες εκδρομές σε αυτήν την όμορφη, άγρια τοποθεσία, αλλά προς το παρόν, το μικρό άσπρο σπίτι και το υπόλοιπο νησί παραμένουν άδεια.

Πηγή

''Ο Γκιαούρης'' ποίημα του Λόρδου Μπάϋρον

 

Eugène Delacroix, Combat de Giaour et Hassan, 1835

Η μάχη του Γκιαούρη και του Χασάν είναι ένα από τα κορυφαία πρώιμα έργα ζωγραφικής του Ευγένιου Ντελακρουά.  Ο πίνακας είναι εμπνευσμένος από το ποίημα του Λόρδου Μπάϋρον, Ο Γκιαούρης. Ο Μπάϋρον, έγραψε το ποίημα το 1813 και μεταφράστηκε στα γαλλικά το 1824, έτος κατά το οποίο ο Μπάϋρον, πέθανε πολεμώντας στο Μεσολόγγι κατά των Τούρκων. 

 Απόσπασμα* από το ποίημα του Λόρδου Μπάϋρον "The Giaour"

Τη βλέπεις στου θανάτου το κλινάρι;

Εδώ είναι η Ελλάδα, που πεθαίνει

Άγια γοητεία και νεκρή ξεχύνει

Ποιος χάρος την ψυχή της έχει πάρει;

Χωρίς ψυχή την βλέπουμε να μένει

Πού χάθηκεν η ομορφιά η παινεμένη;

Μιας λάμψης διαβατάρικης η σκέψη

Φωτοστεφάνι στο νεκρό κεφάλι

Μυρτιές κα δάφνες κάπου έχει δρέψει

Για την παλιά της δόξα τη μεγάλη.

Στο νου φλογάτη σπίθα κατεβαίνει

Μέσα απ' τα χρόνια και την ομορφαίνει.

Τώρα, νεκρή, μα ωραία, που τα βουνά της

Και κάθε ρεμματιά και κάθε σπήλιο

Κρυφτό στο μυρωδάτο χαμομήλιο

Τ΄ αντρειωμένα εκειά σκέπει παιδιά της

Ήτανε στου αρχαίου κόσμου τα μάτια

Της λευτεριάς τ΄ απόρθητα παλάτια.

Ποιος θε να πει πως έγιναν θηκάρι

Για λείψανα πατέρων πεθαμένων

Των ξακουστών εκείνων δοξασμένων

Με το σπαθί τη δόξα, που είχανε πάρει.

Ποιος θε να πει, πως μένουν μόνο οι τάφοι

Πως η σπορά μες στη σκλαβιάν ετάφη;

Σκλάβε στήλωσε δυνατά τη ράχη

Στα γαλανά νερά τα ολόγυρά σου

Πολέμησε λιοντάρι η γενιά σου

Και των Θερμοπυλών θυμού τη μάχη.

Κι ο κόρφος δω με τα νησάκια εκείνα

Γεια σου χαρά σου ανδρεία Σαλαμίνα.

Στης ιστορίας τις πολλές σελίδες

Βάλτε και σεις ψηφιά τρανά δικά σας

Στη στάχτη ψάξτε κι αίματος ρανίδες

Θα βρήτε για να δώστε στην καρδιά σας

Βρήτε τη φλόγα πούκαιγεν εκείνους

Τολμήστε... κι αφήσετε τους θρήνους

Δόξα, χαρά της λευτεριάς το βόλι.

Πλάγι σ΄ εκείνων τόνομα θα γράψει

Και το δικό του. Ο τύραννος θα κλάψει

Ρείπιο σαν δει τη δύναμή του όλη.

Κλήρα λαμπρή ν΄ αφήσει στα παιδιά του

Να δοξαστεί η μελλούμενη γενιά του.

Της λευτεριάς η φωτιά όντας ανάψει

Περνά από παιδί και πάει στ΄ αγγόνι

Κι όταν κάποια φορά πέσει στο γόνυ

Του ψήλου ανασηκώνεται να γράψει

Τη δόξα του στα ουράνια να στεριώσει

Τη λευτεριά στο γόνο του να δώσει.

Ω! Ελλάδα εσύ αθάνατη και αιώνια

Στα ζωντανά της ιστορίας σου φύλλα

Το διαλαλεί παντού με ανατριχίλα

Πως βασιλιάδες πέρασαν σε χρόνια

Παλιά. Το έργο τους τρεις πυραμίδες

Έμειναν άγνωστες πυγολαμπίδες.

Μα φτιάσανε οι αθάνατοι Εσένα

Τι κι αν εγκρέμισεν ο βίαιος χρόνος

Μαρμάρινα παλάτια χρυσωμένα;

Ψηλά σού στέκει ατράνταχτα ο θρόνος.

Βωμοί και μαυσωλεία τα βουνά σου

Που γέννησαν εκείνα τα παιδιά σου.

Η Μούσα σου δείχνει στο ξένο

Τους τάφους που δεν μπόρεσε ν΄ αγγίξει

Ο θάνατος με τα ξερά της λήθης χέρια

Η αθανασία τους έφερε στ΄ αστέρια,

Αυτοί ποτέ τους δεν έχουν πεθάνει

Ζουν και θα ζουν όσον ο χρόνος φτάνει.

Από το έργο της Σίτσας Καραϊσκάκη:  Μπάϋρον, πέθανε με την Ελλάδα στην καρδιά (Εκδόσεις Θούλη, Σεπτέμβριος 2020)

ΑΝΤΡΕΑ ΣΕΝΙΕ

 

Του Ουμπέρτο Τζορντάνο

Από 31/03/2021 έως 31/07/2021

Περιγραφή

Η ζωή του διάσημου Γάλλου ποιητή Αντρέ Σενιέ (1762-1794) αποτέλεσε το θέμα της πιο επιτυχημένης όπερας ενός από τους αντιπροσωπευτικότερους εκπροσώπους της σχολής του βερισμού και ειδικότερα της Giovane Scuola, του Ουμπέρτο Τζορντάνο (σε λιμπρέτο του Λουίτζι Ίλλικα). Παρουσιάστηκε στη Σκάλα του Μιλάνου στις 28 Μαρτίου 1896, έναν αιώνα μετά τη Γαλλική Επανάσταση.  

Τον φερώνυμο ήρωα, ο οποίος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από Γάλλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, αρχικά τον συναντάμε το 1789 στους αριστοκρατικούς κύκλους του Παρισιού να υποστηρίζει την Επανάσταση και να συντάσσεται με τον Ζεράρ στο επαναστατικό κίνημα. Ο Ζεράρ (ρόλος βασισμένος εν μέρει στον ήρωα της Γαλλικής Επανάστασης Ζαν-Λαμπέρ Ταλλιάν) από υπηρέτης των αριστοκρατών γίνεται ηγετική φιγούρα των Sans-culottes (των Αβράκωτων, οι οποίοι ονομάστηκαν έτσι επειδή, σε αντίθεση με τους αριστοκράτες, που φορούσαν βράκες, αυτοί φορούσαν παντελόνια), των ανθρώπων των χαμηλών στρωμάτων της αστικής τάξης που συμμετείχαν ενεργά στον πολιτικό στίβο της Επανάστασης. Ωστόσο, ο έρωτας για την ίδια γυναίκα μετατρέπει τη φιλία των δύο ανδρών σε αντιζηλία. Τρία χρόνια αργότερα, όταν ο Σενιέ συλλαμβάνεται ως συνωμότης κατά της Επανάστασης επειδή άσκησε κριτική στις ακρότητες της Τρομοκρατίας, ο Ζεράρ θα συντάξει την καταδίκη του. Αν και αργότερα ο Ζεράρ, συνειδητοποιώντας το λάθος του, θα προσπαθήσει να ελευθερώσει τον ποιητή, η προσπάθειά του θα αποβεί μάταιη και ο Σενιέ θα οδηγηθεί στην γκιλοτίνα.  

Στη σελίδα τίτλου της παρτιτούρας διαβάζουμε: «Δράμα σε ιστορικό περιβάλλον…» και, πράγματι, ο Τζορντάνο μέσα από τη μουσική του αναδεικνύει, πέρα από το ερωτικό στοιχείο και τα πάθη των ηρώων, τη σύγκρουση των αντίπαλων κοινωνικών ομάδων μέσα στο χρονικό πλαίσιο και την ατμόσφαιρα της Γαλλικής Επανάστασης: η γκαβότα –τυπικός χορός της αριστοκρατίας– αντιπαραβάλλεται με το Ça ira, την Καρμανιόλα και τη Μασσαλιώτιδα.  

Βιντεοσκοπήθηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στις 28 και 31 Ιανουαρίου 2021. 

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης 

Περισσότερα εδώ

Η Σιωπηλή Επανάσταση

 

Γερμανία, 2018

Παραγωγή: Μίριαμ Ντίσελ, Σουζάν Φρέιερ, Κάλε Φριζ, Ιζαμπέλ Χουντ, Τόμας Κούφους

Σκηνοθεσία: Λαρς Κράουμε

Σενάριο: Λαρς Κράουμε

Φωτογραφία: Γιενς Χάραντ

Μοντάζ: Μπάρμπαρα Γκις

Μουσική: Κριστόφ Κάιζερ, Τζούλιαν Μαας

Πρωταγωνιστούν: Λέοναρντ Σάιχερ, Γιόνας Ντάσλερ, Λένα Κλένκε

Διάρκεια: 111 λεπτά

Το 1956, η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας κυβερνάται από το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα, αμάλγαμα του πρώην Κομουνιστικού Κόμματος της χώρας με το Σοσιαλδημοκρατικό, και επίσημο φορέα του σταλινικού τύπου σοσιαλισμού. Το τείχος δεν έχει ακόμη υψωθεί (θα χρειαστούν άλλα πέντε χρόνια), και η διέλευση από το σύνορο που χωρίζει την Ανατολική Γερμανία από τη Δυτική γίνεται με έναν τυπικό έλεγχο, αρκεί φυσικά να πείσεις τους φρουρούς για τον λόγο που επισκέπτεσαι την άλλη πλευρά

Ο Κουρτ και ο Τέο, φίλοι και συμμαθητές από τη μικρή πόλη Στάλινσταντ κοντά στα πολωνικά σύνορα, περνούν ένα πρωί στο Δυτικό Βερολίνο με πρόσχημα να επισκεφτούν τον τάφο του παππού του πρώτου, ενώ σκοπός τους είναι να μπουν σε ένα σινεμά να δουν μια απαγορευμένη στα μέρη τους ταινία. Δεν είναι αυτή, ωστόσο, που θα τους αναστατώσει, αλλά τα εναρκτήρια επίκαιρα για τον αιματηρό αγώνα των Ούγγρων να διώξουν από τη χώρα τους τις σοβιετικές δυνάμεις κατοχής. Για τους δύο εφήβους, η πάλη του ουγγρικού λαού αντανακλά τη δική τους δυσφορία με το άκαμπτο καθεστώς τους.

Επιστρέφοντας, θα συνεχίσουν να παρακολουθούν την εξέλιξη της Ουγγρικής Επανάστασης από το παράνομο ραδιόφωνο ενός μακρινού, αποκομμένου από την κοινωνία της πόλης, συγγενή. Και, σε ένδειξη αλληλεγγύης, σύντομα θα πείσουν τους –περισσότερους- συμμαθητές τους να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή στη διάρκεια ενός μαθήματος. Όμως η «αθώα» πράξη διαμαρτυρίας προκαλεί την απορία και την οργή του καθηγητή, κι από κει την παρέμβαση του λυκειάρχη και τη δυσανεξία της διευθύντριας. Η υπόθεση θα φθάσει μέχρι τον Υπουργό Παιδείας, σκληροπυρηνικό σταλινιστή, του οποίο το τελεσίγραφο είναι ξεκάθαρο: αν ο υποκινητής της «αντεπαναστατικής» πρωτοβουλίας δε φανερωθεί εντός μίας εβδομάδας, ολόκληρη η τάξη αποβάλλεται από το σχολείο και αποκλείεται δια βίου από όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ΛΔΓ.

Η ιστορία είναι αληθινή. Τη χρονογράφησε σε βιωματικό του βιβλίο ο Ντίτριχ Γκάρστκα, που την έζησε ως ένας από τους μαθητές.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ

 

Σαν αυγή μέσα στ' όνειρο,

Μες στο θάνατο ελπίδα,

Μέσα στης φυλακής μας τους τοίχους αχτίδα:

Η Ελλάδα, που κάποτες ήταν σαν πεθαμένη,

Να την πάλι σηκώνεται, να την πάλι προβαίνει!

Percy Shelley

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21

 

Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Eugène Delacroix (Le Combat du Giaour et du Pacha, 1835, musée du Petit Palais, Paris)

Απόσπασμα από το βιβλίο ''Η σχέσις μας προς την Αρχαιότητα''

    Το 21αποτελεί αληθώς ρήξιν προς το παρελθόν και την «παράδοσιν», την παράδοσιν όμως την βυζαντιακήν και την της τουρκοκρατουμένης Ελλάδος. Αλλά συγχρόνως αποτελεί αναγέννησιν, αναγέννησιν του αρχαίου ελληνικού πνεύματος (όπως ημπορούσαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης να το συλλάβουν), επάνοδον συνειδητήν εις την δράσιν των αρχαίων προγόνων και (με το τολμηρόν του ρωμαντικού πήδημα υπεράνω της ρωμαϊκής και βυζαντινής περιόδου) συνέχειαν άμεσον των κατορθωμάτων εκείνων. Τα ονόματα του Λεωνίδου και του Θεμιστοκλέους δεν κοσμούν μόνον των Υδραίων τας πρύμνας ─αποτελούν ζωντανάς υπάρξεις, παραστέκονται εις τους αγωνιζομένους, γίνονται πρότυπα και ιδέαι, που κανονίζουν αίσθημα και ενέργειαν των απογόνων. Το έθνος αισθάνεται, ότι είναι έθνος: αισθάνεται τα δικαιώματά του ως κληρονόμου παρελθόντος μεγαλείου, και τα καθήκοντά του απέναντι αυτού. Δεν είναι πλέον η φυσιολογική, ούτως ειπείν, εξέγερσις εναντίον της καταπιέσεως του βαρβάρου, που του οπλίζει τας χείρας· πολύ μάλλον η συναίσθησις της αξιοπρεπείας του, η εντροπή. 

    Η μεταβολή αυτή δεν είναι αιφνίδιος επιφώτισις: πολύ oλιγώτερον είναι δημιούργημα του φιλελληνισμού, όπως πολλαχώς υπεστηρίχθη· ο φιλελληνισμός αρχίζει από το 21 και την ενίσχυσε μάλλον ή την επροκάλεσεν. Είναι το έργον της ανανεννηθείσης τον 18. αιώνα ελληνικής παιδείας, είναι το έργον των ταπεινών και σχολαστικών ─αν θέλετε─ διδασκάλων, που με τον Ηρόδοτον και τον Δημοσθένην εις τας χείρας εχάλκευσαν την εθνικήν συνείδησιν και το αίσθημα της θυσίας προς την πατρίδα, της κοινής συνεργασίας προς δημιουργίαν ανεκτής εθνικής υπάρξεως. Το πλήθος των χειρογράφων κλασσικών συγγραφέων, αντιγραμμένων τον 18. αιώνα, είναι ένα υλικόν δείγμα του τεραστίου τούτου ρεύματος προς παιδείαν, ─όχι κάθε παιδείαν, αλλά παιδείαν ελληνικήν─ ως απαραίτητον προϋπόθεσιν πάσης εθνικής παλιγγενεσίας. Δεν υπήρξε τούτο το πρόγραμμα του Κοραή μόνον, αν και ο Κοραής υπήρξεν ο ευγλωττότερος και μάλλον βαθυστόχαστος τούτου απόστολος. Αποτελεί τον τελικόν σκοπόν και το ιδεώδες όλων των μορφωμένων και μη τάξεων του ελληνικού λαού, ιδεώδες δημιουργηθέν και καλλιεργηθέν από τους πτωχούς διδασκάλους του γένους.

    Απέχω πολύ από του να ισχυρισθώ, ότι ο μοναδικός παράγων του 21 υπήρξεν η αναγέννησις της ελληνικής παιδείας. Αυτή και μόνη δεν ήτο αρκετή ούτε να προκαλέση την Επανάστασιν ούτε να φέρη εις πέρας τους σκοπούς της. Η ελληνική παιδεία υπήρξεν ηθική δύναμις μόνον και αι ηθικαί δυνάμεις δεν δημιουργούν τας απαραιτήτους υλικάς προϋποθέσεις προς δράσιν, δίδουν όμως εις αυτάς την κατεύθυνσιν, θέτουν εις αυτάς τον ιδεώδη σκοπόν και τας εναρμονίζουν εις τας ενεργείας των· προ παντός δημιουργούν την πίστιν, ήτις την αποτελεσματικότητα των υλικών δυνάμεων εκατονταπλασιάζει. Εις τον 16. και 17. αιώνα η ελληνική παιδεία θα ήτο αδύνατον να προκαλέση ένα 21.[1] Εχρειάσθη να προηγηθή του τόπου η οικονομική ευημερία, η ανάπτυξις του εμπορίου και της ναυτιλίας, η επαφή με την Ρωσίαν, η πείρα εις τας παραδουναβείους χώρας, η παρακμή των Τούρκων, η επικοινωνία με την Ευρώπην και τας εν Ανατολή ευρωπαϊκάς παροικίας, προ παντός η δημιουργία εθνικών πολεμικών δυνάμεων με των κλεφτών τα τάγματα και των Υδραίων τους εμπορικούς στόλους. Αλλ’, όπως είπομεν, αυτά ήσαν υλικόν απλούν, δυνάμεις ασυναρμολόγητοι και αλληλοσυγκρουόμεναι πολλάκις, χωρίς μορφήν ούτε κατεύθυνσιν. Και την μορφήν αυτήν και την κατεύθυνσιν έδωσεν εις αυτάς η ελληνική παράδοσις και μόνη.[2] Αυτής και μόνης έργον είναι, ότι οι «κλέφτες» υψώθησαν εις εθνικούς ήρωας, οι κουρσάροι εις Σαλαμινομάχους, οι προεστοί εις Θεμιστοκλείς και Αριστείδας. Με την προφητικήν του διαίσθησιν το παρετήρησε βαθύτατα ο Σολομός ─τον οποίον κανείς δεν ημπορεί να κατηγορήση επί «προγονοπληξία» ή «σχολαστικισμό»─ όταν η Ελευθερία, η ελληνική ελευθερία του 21, του παρουσιάζετο

απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά.

---

[1] Σ.Σ. Ακόμη παραδέχομαι, ότι, και αν δεν είχαμεν την ελληνικήν παράδοσιν, θα εφθάναμεν κάποτε να επαναστατήσωμεν εναντίον του Τούρκου. Αλλά πότε; Όταν από τας συνθήκας της νεοελληνικής πραγματικότητος θα εδημιουργούσαμεν την απαραίτητον εθνικήν συνείδησιν και την κατευθύνουσαν Ιδέαν. Αυτό μέχρι του 21 δεν είχε γίνει. Το δε παράδειγμα των Βουλγάρων, που μόλις κατά τα τέλη του παρελθόντος αιώνος και κατόπιν εντατικής προσπαθείας της πανσλαβιστικής προπαγάνδας έφθασαν εις εθνικήν συνείδησιν δι’ ανασυνδέσεως με την ιστορίαν των, δείχνει φανερά, πόσον μεγάλην σημασίαν είχε δι’ ημάς το παρελθόν. Να σκεφθή μόνον κανείς τι εσήμαινε το ότι έθνος χωρίς κρατικήν ενότητα και με υποτυπώδη στοιχεία υλικού και πνευματικού πολιτισμού είχε φθάσει εις εξειλιγμένην εθνικήν συνείδησιν ήδη κατά τας αρχάς του 19. αιώνος. Εις την Γερμανίαν τότε μόλις έθετεν ο Fichte τας πνευματικάς βάσεις της εθνικής ενότητος.

[2] Σ.Σ. Των ιδεών της γαλλικής επαναστάσεως η επιρροή ─αναμφισβήτητος διά πολλούς πνευματικούς ηγέτας του 21, π.χ. τον Ρήγαν και Κοραήν─ υπερτιμάται εσχάτως παρά πολλών. Αλλά, και αν ακόμη υπήρξε τόσον μεγάλη, δεν πρέπει να λησμονώμεν 1) ότι ευρίσκετο και η γαλλική επανάστασις υπό την άμεσον επίδρασιν ελληνικών ιδεών και υπό την μορφήν αυτήν επέδρασεν και εν Ελλάδι, 2) ότι, και διά να εκαρποφορούσαν αι ιδέαι της, έπρεπε το έδαφος να είχε προπαρασκευασθή καταλλήλως. Αι πατριωτικαί ιδέαι της Αναγεννήσεως π.χ. έμειναν τελείως ξέναι προς την συνείδησιν των φραγκοκρατουμένων Ελλήνων ─ως λαού, εννοώ· όχι των φυγάδων λογίων.

76 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡ ΜΠΡΑΖΙΓΙΑΚ

 

    Σαν σήμερα το 1945 εκτελέστηκε στο φρούριο Montrouge στο Παρίσι από τις δυνάμεις της Κάθαρσης ο σπουδαίος Γάλλος λογοτέχνης και κριτικός Ρομπέρ Μπραζιγιάκ (31.3.1909 – 6.2.1945). Το «έγκλημά» του για το οποίο καταδικάστηκε σε θάνατο από το δικαστήριο κατόπιν συνοπτικής διαδικασίας ήταν οι απόψεις που είχε εκφράσει σε άρθρα του την περίοδο της Collaboration, απόψεις υποστηρικτικές του καθεστώτος Βισύ, αλλά και επικριτικές στο ότι δεν τιμωρούσε αυτούς που είχαν σύρει το 1939 τη Γαλλία στον πόλεμο, και ήταν κατά τον Μπραζιγιάκ υπεύθυνοι για τα δεινά που προκλήθηκαν στον γαλλικό λαό. Αντιμετώπισε τη δίκη του, την καταδίκη του και τον θάνατο με χαρακτηριστική αξιοπρέπεια, κάτι που προκάλεσε τον θαυμασμό όλων, φίλων, υποστηρικτών αλλά και αντιπάλων με εξαίρεση κάποιους μικρόψυχους και ζηλόφθονους λογοτέχνες. Στο άκουσμα της ετυμηγορίας του δικαστηρίου απάντησε: «Τιμή μου»! Οι αντιδράσεις από άλλους λογοτέχνες και καλλιτέχνες που ήταν αντίθετοι στη θανατική του ποινή ήταν πολλές. Όπως είναι γνωστό πρωτοστάτησε ο Φρανσουά Μωριάκ, τονίζοντας το ταλέντο του.

    Όταν τον οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, αρνήθηκε να του καλύψουν τα μάτια και φώναξε «Ζήτω η Γαλλία» αμέσως πριν οι σφαίρες της Γαλλικής Δημοκρατίας τον ρίξουν στο χώμα νεκρό.

    Σε μια χώρα που καυχιέται για τους αγώνες της για την ελευθερία της έκφρασης ένα σπουδαίο πνεύμα εκτελέστηκε για τη γνώμη του. Σε μια Ευρώπη που καυχιέται για την προστασία της ελευθερίας της έκφρασης και τον πνευματικό αλλά και νομικό της πολιτισμό, ένας σπουδαίος άνθρωπος των γραμμάτων αποσιωπάται, ο ίδιος και το έργο του, ή και συκοφαντείται μετά θάνατον για τις απόψεις του. Όμως, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το πόσο χαρισματικός συγγραφέας υπήρξε, ενώ στη Γαλλία υπάρχει η τάση επιστροφής στον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, παρά τις αντιδράσεις.

    Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια, ποιήματα, άρθρα όχι μόνο πολιτικά αλλά και λογοτεχνικής και θεατρικής κριτικής. Άλλωστε, αγαπούσε πολύ το θέατρο όπως και τον κινηματογράφο.

    Σε ένα αφιέρωμα της εφημερίδας Le Monde στις 7.2.1970 ο Γάλλος Pierre-Henri Simon μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας έγραψε μεταξύ άλλων: … Αυτό το πνεύμα φιλίας που όσοι τον είχαν γνωρίσει θαύμαζαν σε αυτόν, η φαντασία του που δεν βάραινε αλλά δυνάμωνε από την πλούσια πνευματική του καλλιέργεια, η μέθη της νιότης την οποία περιέβαλλε η εμμονή του με τον θάνατο που κάποιες φορές ευχόταν να έρθει πρόωρα και τραγικά για να αποφύγει έτσι την κατάπτωση που έρχεται με το γήρας, αυτό το κράμα χαράς και μελαγχολίας, φαντασίας και επιμέλειας, ρομαντισμού και ευφυίας, που δίνει στα δοκίμιά του, στα μυθιστορήματά του και στα ποιήματά του  μια φωνή που δεν μπορείς να λησμονήσεις και καθιστά το έργο του μια σημαντική μαρτυρία των ηθών και των ιδεών της εποχής του Μεσοπολέμου: όλες αυτές οι αρετές είναι επίσης και πρώτα απ’ όλα η ίδια η προσωπικότητα του νεαρού τουφεκισμένου στο Μονρούζ, τον οποίο αξίζει να τιμούμε.

Βιβλιοκριτική για το ΄΄Ταξίδι μέσα στο δωμάτιό μου΄΄ από τον Ζαχαρία Καραταράκη στην εφημερίδα ΄΄Πατρίς΄΄ του Ηρακλείου

 

Αναδημοσιεύουμε την πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα παρουσίαση του Ζαχαρία Καραταράκη  (εφημερίδα "Πατρίς" 25.1.2021): 

Του Ζαχαρία Καραταράκη

Στην Οδύσσεια του Ομήρου ενσωματώνονται οι αφηγήσεις των ναυτικών που περιγράφουν τέρατα και σημεία από τις περιπέτειές τους. Αργότερα ο Ηρόδοτος στην Ιστορία του θα μας γοητεύσει με τα ήθη και τους μύθους της Ανατολής. Θα ακολουθήσουν βέβαια πολλές ταξιδιωτικές εντυπώσεις πνευματικών ανθρώπων που περιηγήθηκαν τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και ο οριενταλισμός θα γίνει της μόδας, ιδιαίτερα τον 18ο και 19ο αιώνα.

Εκείνους θα διαδεχθούν οι τουρίστες με μια φωτογραφική μηχανή στο λαιμό τους για να κάνουν επίδειξη σε φίλους και γνωστούς, όταν επιστρέψουν. Ο τουρίστας δεν βλέπει με το μάτι του και συχνά δεν τον πολυενδιαφέρουν ούτε τα μνημεία ούτε οι τόποι, αλλά ακούει μηχανικά τον ξεναγό για να επιστρέψει στο ξενοδοχείο του να κολυμπήσει και να ξεροψηθεί στον ήλιο.  Εξαιρετικοί ταξιδευτές Έλληνες ήταν ο Κ. Ουράνης και ο Ν. Καζαντζάκης και οι ταξιδιωτικές τους εντυπώσεις παραμένουν κλασικές.

Πρωτότυπο και αρκετά γοητευτικό παραμένει ακόμα το  έργο του Ξαβιέ ντε Μαιστρ  (1763-1853) που κυκλοφόρησε το 1794 ως καυστική ειρωνεία εκείνων που ανικανοποίητοι αναζητούσαν την ευτυχία σε τόπους μακρινούς. Τίτλος του ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε πολύ καλή μετάφραση και πρόλογο του Μανώλη Στρατάκη από τον εκδοτικό οίκο ΘΟΥΛΗ.

Ο αφηγητής αναγκάζεται να κλειστεί σαράντα δύο ημέρες στο δωμάτιό του για μια παράνομη μονομαχία. Εκεί συνειδητοποιεί ότι ένα μικρό δωμάτιο δεν είναι φυλακή, παρά μια ευκαιρία να ξαναδεί και να απολαύσει την πολυθρόνα του, το κρεβάτι του, τους πίνακες, τη βιβλιοθήκη του, τα διάφορα ενθυμήματα και προπαντός να φιλοσοφήσει και να σκεφθεί για τη ζωή, τον έρωτα και την ανθρώπινη μοίρα. Να προσπαθήσει να κατανοήσει τον εαυτό του και να βρει την ελευθερία στην φυλακή του. Μιαν ελευθερία που το άγχος της καθημερινότητας και των υποχρεώσεων δεν του είχε επιτρέψει να χαρεί.

Ο λόγος του είναι δροσερός, χαριτωμένος και συχνά καταγγελτικός. Δεν φλυαρεί. Κάθε κεφάλαιο είναι σύντομο και περιεκτικό. Τα βιβλία του θα ανακαλέσουν τους ήρωες που αγάπησε και τον συγκίνησαν. Ιδιαίτερη θέση έχουν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς. Αναλογίζεται μορφές σαν τους Ατρείδες, τον Θησέα και τον Ηρακλή. Φαντάζεται την Εσπερία, την Αρκαδία, αλλά και τα νησιά της Λήμνου και της Κρήτης.

Λυπάται τον Σατανά, όπως μας τον παρουσιάζει ο Μίλτων.  Καταγγέλλει την υποκριτική θρησκευτικότητα εκείνων που ανάβουν το κερί τους και προσεύχονται, ή διασκεδάζουν και χορεύουν στα σαλόνια, ενώ ταλαιπωρημένοι φτωχοί ζητιάνοι πεθαίνουν δίπλα τους. Γι αυτό μισούν τους καθρέφτες που παρουσιάζουν το αληθινό τους πρόσωπο. Σταματά με πικρία σ’ έναν πίνακα του Ραφαήλ που έσβησε πρόωρα από έρωτα για την πανέμορφη Φορναρίνα, έναν μύθο που η ιστορικός της τέχνης  Τίνα Κατσούλη αξιοποιεί στο πρώτο της μυθιστόρημα «Στην αχλή των αιώνων».

Ο αφηγητής μας είναι πληγωμένος από τον έρωτα της κυρίας Ντε Οκαστέλ και,  όπως πιάνει το πορτραίτο της και ένα ξεραμένο τριαντάφυλλο που κάποτε της πρόσφερε και εκείνη ναρκισσευόμενη στον καθρέπτη της αδιαφόρησε και δεν το πήρε, καταγγέλλει την σκληρότητα των γυναικών που χρησιμοποιούν τους άντρες και τον έρωτα μόνο για να επιδειχθούν. Η ειρωνεία του στο κεφάλαιο αυτό είναι κοφτερή. Ακόμα, ευρηματική είναι η περιγραφή μιας μέρας μόνο με μια λέξη «ο λόφος» ανάμεσα σε τελείες.

Το τελευταίο κεφάλαιο που είναι μεγαλύτερο σε έκταση είναι ένα όνειρο, όπου ο Ιπποκράτης και ο Πλάτων ανταγωνίζονται για την προσφορά τους. Παρευρίσκονται ο Περικλής και η Ασπασία και τη στιγμή που ό συγγραφέας προσπαθεί να δέσει το σανδάλι της ξυπνά και βρίσκει να τον ζεσταίνει η σκυλίτσα του. Το όνειρο τελειώνει μαζί με τον εγκλεισμό του και επιστρέφει στη σκλαβιά της ελεύθερης ζωής.

Σπάνια έχει κανείς την ευκαιρία να απολαύσει τέτοια κομψοτεχνήματα, όπως το βιβλίο αυτό. Μέσα στην πικρόχολη ειρωνεία του αποκαλύπτει το βάθος της ανθρώπινης ψυχής που συχνά συγκρούεται με το σώμα «το έτερον», όπως το ονομάζει. Φυσικά η επικαιρότητά του είναι προφανής. Ίσως από τον αναγκαστικό εγκλεισμό μας να προκύψουν ισάξια λογοτεχνικά έργα. Οπωσδήποτε, όμως, μπορείτε τις μέρες αυτές να απολαύσετε ένα ευχάριστο ταξίδι στο δωμάτιό σας με το έργο του Ξαβιέ ντε Μαιστρ.

πηγή: Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ https://www.patris.gr/2021/01/25/taxidi-mesa-sto-domatio-moy/